Η σχιζοειδής κατάσταση της ελλαδικής διπλωματίας

Το γεγονός επισημάνθηκε από τους σχολιαστές πλείστων εφημερίδων, αν και παρασιωπήθηκε από τα τηλεοπτικά δίκτυα της πολυδιάστατης διαπλοκής.

Η ανακοίνωση του κ. Κουμουτσάκου (ο οποίος ανήκει στο κλειστό επιτελείο της υπουργού των Εξωτερικών) εστηλίτευε δήλωση ρώσου στρατηγού ότι θα υπάρξουν αντίμετρα στην εγκατάσταση αμερικανικών αντιπυραύλων στη Πολωνία και την Τσεχία. Το αμερικανικό πρόγραμμα έχει καταγγελθεί από τον Πρόεδρο Πούτιν και τη στρατιωτική ηγεσία της Ρωσίας ότι παραβιάζει συμφωνίες και στρέφεται εναντίον της. Εξάλλου εμπνέει έντονες ανησυχίες στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στους λαούς της Πολωνίας και της Τσεχίας και προκάλεσε την παραίτηση Πολωνού υπουργού.

Η ανακοίνωση του εκπροσώπου του ΥΠΕΞ έγινε (όπως επεσήμανε αυτή η στήλη την περασμένη Κυριακή) την επομένη της αποκάλυψης στην Ουάσινγκτον ότι και η Ελλάδα είχε βολιδοσκοπηθεί όπως και άλλες χώρες του ΝΑΤΟ, για να φιλοξενήσει βάσεις «πολέμου των άστρων» στο έδαφός της. Καμιά ευρωπαϊκή κυβέρνηση (εκτός εκείνης του κ. Μπλερ) δεν προθυμοποιήθηκε να ακολουθήσει το παράδειγμα της Πολωνίας. Και μόνον η Ελλάδα, διά του υπουργείου των Εξωτερικών, έκρινε σκόπιμο να σαλπίσει την οργή της για την έντονη ρωσική αντίδραση στο αμερικανικό πρόγραμμα.

Την περασμένη Δευτέρα υπήρξε διάβημα του Ρώσου πρεσβευτή στον γ. γραμματέα του ΥΠΕΞ (προφανώς μόνο ο Αμερικανός κ. Ρις έχει πρόσβαση στην υπουργό μας των Εξωτερικών), όπως αποκάλυψε το «Έθνος» της επομένης, που ανέφερε επίσης ότι αναβλήθηκε η υπογραφή της συμφωνίας για τον αγωγό και ότι είναι αμφίβολη η έλευση στην Αθήνα του ίδιου του Προέδρου Πούτιν. Τις πληροφορίες για «ρήγμα στις ελληνο-ρωσικές σχέσεις» και ότι η πρωτοβουλία της υπουργού των Εξωτερικών έχει προκαλέσει τη δυσφορία του πρωθυπουργού, επιβεβαίωσε αργότερα και η νεοταξική «Καθημερινή», που κατά κανόνα περιβάλλει την υπουργό των Εξωτερικών με ιδιαίτερη στοργή και εκφράζει τις θέσεις της.

Είναι γνωστό ότι η Ελλάδα, χώρα-μέλος του ΝΑΤΟ, στερείται συμμαχικής στήριξης οποτεδήποτε απειλείται, όπως απέδειξε η εμπειρία των 30 τελευταίων χρόνων. Επίσης, ότι το ΝΑΤΟ -όπως επιβεβαιώθηκε και στην περίπτωση του Άη Στράτη- αποτελεί μια λεόντειο εταιρεία που συμπράττει με την Τουρκία στο ψαλίδισμα και την ακύρωση της ελληνικής κυριαρχίας στα νησιά και τις βραχονησίδες του Αιγαίου και στη διατήρηση απειλής πολέμου της Τουρκίας σε βάρος της «συμμάχου» Ελλάδος.

Είναι πασιφανές ότι εν όψει αυτής της πάγιας πραγματικότητας που επιδεινώνεται με την έξαρση, αυτό τον καιρό, της τουρκικής αρπακτικότητας στο Αιγαίο και τη Θράκη, δεν μας περισσεύουν συμπαθούντες, φίλοι και συμπαραστάτες για να προκαλούμε δωρεάν αντιπάθειες. Είναι, επίσης, γνωστό ότι πρωθυπουργός και υπουργός Ανάπτυξης, κυριολεκτικά, «έφτυσαν αίμα» για να φέρουν το σχέδιο του αγωγού-γεφύρι της Άρτας επί 13 χρόνια- στην αφετηρία της πραγματοποίησης. Και ότι η Ρωσία έχει καταστήσει σαφές ότι έχει και εναλλακτικές λύσεις που παρακάμπτουν την Ελλάδα.

Δικαιούται επομένως κάποιος εξωχώριος αφελής να ρωτήσει: Μα δεν θέλει το υπουργείο των Εξωτερικών την εγκατάσταση του ρωσικού αγωγού στην Ελλάδα; Και δεν θέλει τη ρωσική στήριξη στον ΟΗΕ σε πιθανή προσφυγή της Κυπριακής Δημοκρατίας, αν η Τουρκία προχωρήσει, πέραν των απειλών της, κατά της κυπριακής κυριαρχίας στη ζώνη Αποκλειστικής Οικονομικής Εκμετάλλευσης (υδρογονάνθρακες); Και γιατί το υπουργείο Εξωτερικών κατάπιε με αιδήμονα σιωπή, την έμπρακτη αμφισβήτηση ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων και την ένταξη και του Άη Στράτη στις «γκρίζες ζώνες» από το ΝΑΤΟ και τον Τούρκο υπεύθυνο των ασκήσεων, υποβιβάζοντας το πολυσήμαντο γεγονός στο επίπεδο ενδοσυμμαχικών στρατιωτικών διαβημάτων του ναυάρχου Χηνοφώτη, παλαιού εν ΝΑΤΟ φίλου , επισκέπτη και αμφιτρύωνα του φίλου στρατηγού Μπουγιουκανίτ; Κοντολογίς: Ποια κακοήθης αλογόμυγα κέντρισε την υπουργό Εξωτερικών της Ελλάδας να ορθώσει το ανάστημά της κατά της Ρωσίας;

Οι απαντήσεις τις οποίες αναζήτησαν ανεξάρτητοι διπλωματικοί συντάκτες διαφόρων εφημερίδων στο αιωρούμενο ερώτημα εκκινούν από την πονηρή υποψία ότι η υπουργός των Εξωτερικών, που σχεδιάζει να επισκεφθεί τις ΗΠΑ περί την 25η Μαρτίου για να παραστεί στον ομογενειακό εορτασμό της εθνικής επετείου, με την επίδειξη ιδιαίτερου ζήλου ως «ιδεολογικός όσο και στρατηγικός εταίρος», επιζητεί συνάντηση με την ομόλογο και φίλη της κ. Ράις και πρόσκληση στον Λευκό Οίκο από τον καταρρέοντα στις δημοσκοπήσεις Πρόεδρο Μπους… Εξ άλλου, η περίεργη απουσία οποιουδήποτε διαβήματος ή ανακοίνωση του πολυπράγμονος περί τα αλλότρια υπουργείου των Εξωτερικών, για την γκριζοποίηση του Άη Στράτη, αποδόθηκε στην έγνοια της υπουργού να μην κακοκαρδίσει τον φίλο κ. Γκιουλ και σκιάσει την προσεχή επίσκεψή του στην Ελλάδα!…

Μια άλλη εξήγηση θα μπορούσε να αντλήσει κανείς από την ομιλία του αμερικανού πρεσβευτή κ. Ρις στο συνέδριο του «Εκόνομιστ», ο οποίος -κατά το ρεπορτάζ της «Ελευθεροτυπίας»- τάχθηκε κατά της ελληνο-ρωσικής συνεργασίας στο πεδίο των υδρογονανθράκων και τόνισε ότι ο αγωγός φυσικού αερίου Τουρκίας-Ελλάδος-Ιταλίας που «θα πρέπει να ολοκληρωθεί σύντομα, σε στενή συνεργασία της Ελλάδας με την Τουρκία, τη Γεωργία, το Αζερμπαϊτζάν και την Ιταλία», θα πρέπει να μεταφέρει αέριο του Αζερμπαϊτζάν και όχι της Ρωσίας…Επανέλαβε και εδώ την πάγια αμερικανική επισήμανση περί υπερβολικής «εξάρτησης της Ευρώπης από τους ρωσικούς υδρογονάνθρακες», την οποία Γερμανοί, Γάλλοι και άλλοι υπεύθυνοι τουλάχιστον της «Παλαιάς Ευρώπης» ακούνε με περισσή δυσπιστία.

Γνωστή μάλιστα γαλλίδα διεθνολόγος, σε άρθρο της σε αμερικανική ηλεκτρονική εφημερίδα, εξηγούσε την αμερικανική εκστρατεία εναντίον του Ιράν ως πραγματικά κινούμενη από την επιδίωξη του πλήρους αμερικανικού ελέγχου των πετρελαίων της Μέσης Ανατολής και στέρησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης από την προνομιακή πρόσβαση στις ιρανικές πετρελαιοπηγές, κατά το προηγούμενο του Ιράκ.

Κατά τη γαλλίδα αναλύτρια, στη στρατηγική ματαίωσης, με κάθε μέσο, της ανάδειξης της ενωμένης Ευρώπης σε ανταγωνιστική υπερδύναμη, ο περί τον αντιπρόεδρο Τσένι σκληρός ηγετικός πολιτικό-οικονομικός πυρήνας θα καταστρέψει τις πετρελαιοπηγές του Ιράν, αν δεν κατορθώσει να τις ελέγξει με άλλα μέσα. Στην ίδια στρατηγική, προφανώς, εντάσσεται και το πρόγραμμα εγκατάστασης βάσεων «πολέμου των άστρων» στις πρόθυμες χώρες της ΕΕ, που υπολογίζεται να οξύνει τις διχοστασίες μεταξύ «παλαιάς και νέας Ευρώπης» και να διασπάσει τον ενεργειακό ομφάλιο λώρο που συνδέει την Ευρωπαϊκή Ένωση με τη Ρωσία και προοιωνίζεται την ολοένα στενότερη συνεργασία τους.

Οπωσδήποτε, η τοποθέτηση του ελληνικού (;) υπουργείου των Εξωτερικών εναντίον της Ρωσίας, σε ένα τέτοιας κρισιμότητας γεωπολιτικό παιχνίδι που υπερβαίνει κατά πολύ τις υλικές και πνευματικές δυνάμεις που εκφράζει, αποκαλύπτει ανάγλυφα και κραυγαλέα τη νοσηρή κατάσταση στη διαχείριση της εξωτερικής πολιτικής, κατάσταση σχιζοειδή και φυσικά αντινομική προς τα εθνικά συμφέροντα.

Το γεγονός επισημάνθηκε άλλωστε και από τη κυβερνητική «Καθημερινή», στη χρονογραφική, είναι αλήθεια στήλη της, όπου ο κ. Παντελής Μπουκάλας αναφέρεται στην «προσωπική στρατηγική ορισμένων υπουργών», που δεν αποβλέπει να εξαργυρωθεί στην κάλπη, «αλλά πάει πολύ πιο μακριά, μέχρι του σημείου να γίνεται επικίνδυνη.» Σημειώνει ότι στον πειρασμό αυτόν ενδίδουν όσοι φαντασιώνονται ότι είναι δελφίνοι και πιστεύουν ή πείθονται από αυλοκόλακες ότι είναι πρωθυπουργοί εν αναμονή. «Σ’ αυτούς τους ”ενδοτικούς”, είναι σαφές πια, ανήκει και η Ντόρα Μπακογιάννη» γράφει ο χρονογράφος της Καθημερινής. Και υπενθυμίζει ότι «δύο φορές τον τελευταίο καιρό χρησιμοποίησε το αξίωμά της για να αβγατίσει την προσωπική της προίκα, αδιαφορώντας για τις συνέπειες των πράξεων και των δηλώσεών της. Την πρώτη φορά, ως οιονεί υπουργός Εσωτερικών, αν όχι πρωθυπουργός, προχώρησε στη Θράκη σε εξαγγελίες για τη μειονότητα, μη δίνοντας σημασία, ως ώφειλε, στον κραυγαλέο συμβολισμό να γίνονται τέτοιες εξαγγελίες σε τέτοια περιοχή από υπουργό των Εξωτερικών. Τη δεύτερη, το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών ήταν το μόνο της Ευρώπης που έσπευσε να συνταχθεί με την αμερικανική θέση για το νατοϊκό αντιπυραυλικό σύστημα στην Πολωνία και στην Τσεχία. Στενοχωρήθηκε άραγε από την εύλογη δυσαρέσκεια της Μόσχας η υπουργός; Μάλλον όχι. Ήδη άλλωστε έχει αποσπάσει το μείζον (για την ίδια): την αμερικανική ευαρέσκεια».

Υ.Γ. Το σιωπηλό -στην «γκριζοποίηση» του Αγίου Ευστρατίου- υπουργείο των Εξωτερικών υποκατέστησε έλληνας δημοσιογράφος στην Ουάσινγκτον, που ρώτησε τον εκπρόσωπο του Στέιτ Ντιπάρτμεντ εάν «σε έναν αμερικανό στρατηγό, με καπέλο του ΝΑΤΟ, μπορεί να ανατίθενται πολιτικά καθήκοντα και μπορεί να υπονομεύει διεθνείς συνθήκες, όπως της Λωζάννης, οι οποίες υπερισχύουν του ΝΑΤΟ». Ο εκπρόσωπος κ. Μακόρμακ απάντησε ότι η ερώτηση περιέχει «λογικά άλματα μεταξύ συνθηκών, ότι εκτός των ΗΠΑ και της Ελλάδας υπάρχουν και άλλα μέλη του ΝΑΤΟ που έχουν συνυπογράψει τη συνθήκη της Λωζάννης, και ότι όσον αφορά το συγκεκριμένο ερώτημα περί τον αμερικανό αξιωματικό που αποφασίζει ως αξιωματικός του ΝΑΤΟ, αυτό θα πρέπει να τεθεί στο ΝΑΤΟ». Ο έλληνας δημοσιογράφος επέμεινε με την ερώτηση: «Ποια είναι τελικά η θέση σας, πρέπει να αποστρατιωτικοποιηθεί το ελληνικό νησί Άγιος Ευστράτιος ή μπορεί να στρατιωτικοποιηθεί»; Ο εκπρόσωπος περιορίσθηκε στην απάντηση: «Υποστηρίζουμε πλήρως την εφαρμογή της Συνθήκης της Λωζάννης».