Ε, όχι «γκρίζος» και ο Άη Στράτης!

Η υποτονική έως και πολιτικά ύποπτη αντίδραση του ΥΠΕΞ έναντι της νέας θρασύτατης τουρκικής πρόκλησης, της αμφισβήτησης δηλαδή για πρώτη φορά των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων σε μια ολόκληρη περιοχή, αυτήν του Άη Στράτη, σε τέτοιο δυστυχώς συμπέρασμα οδηγεί.

Και οφείλει ο Κ. Καραμανλής, αν δεν θέλει να δει τις εξελίξεις να παίρνουν έως και ανεξέλεγκτη τροπή, αν δεν θέλει να αμφισβητηθούν και οι δικές του προθέσεις, αν δεν θέλει να δει να ανατρέπεται μια πολιτική που είχε εγκαινιάσει επί υπουργίας Μολυβιάτη, να αναλάβει συγκεκριμένες πρωτοβουλίες…

Γεγονός είναι πως το τουρκικό διάβημα στο ΝΑΤΟ, διά του οποίου για πρώτη φορά η Άγκυρα αμφισβητεί ολόκληρη ελληνική περιοχή και απαιτεί να είναι αποστρατιωτικοποιημένη, αποτελεί ποιοτική αναβάθμιση της τουρκικής επιθετικότητας.

Και η ελληνική υποτονική και καθυστερημένη αντίδραση, που μάλιστα εκδηλώθηκε μέσω του αρχηγού των Ενόπλων Δυνάμεων και όχι τουλάχιστον του υπουργείου Εξωτερικών, στοιχειοθετεί τη συνέχιση μιας ατελέσφορης και επικίνδυνης πολιτικής.

Ας σημειωθεί επιπλέον πως η Τουρκία -και δεν είναι η πρώτη φορά που αυτό συμβαίνει…- σε αυτές τις θρασύτατες προκλήσεις της φαίνεται να έχει αντικειμενικό σύμμαχο και το ΝΑΤΟ.

Διότι το «δεν εμπλεκόμαστε» της «συμμαχίας» μόνο ως αντικειμενικό αβαντάρισμα της τουρκικής επιθετικότητας μπορεί να εκληφθεί.

Και σε αυτό είναι βαριές οι ευθύνες και του υπουργείου Εθνικής Άμυνας. Πολύ περισσότερο που η χώρα μας φαίνεται να αδυνατεί να αξιοποιήσει και τα επιχειρήματα έγκυρων διεθνολόγων, σύμφωνα με τα οποία απ’ τη στιγμή που η Άγκυρα έχει οχυρώσει και στρατιωτικοποιήσει τα Στενά, δεν δικαιούται σε καμιά περίπτωση να κάνει καν λόγο για τα ελληνικά νησιά και να εγείρει διεκδικήσεις, προβάλλοντας επιχειρήματα έωλα και εμφορούμενα από μη αποκρυπτόμενες τάσεις συγκυριαρχίας…

Εμείς υπενθυμίζουμε πως «ΤΟ ΠΑΡΟΝ» εδώ και καιρό είχε επισημάνει την επικίνδυνη ποιοτική και ποσοτική αναβάθμιση της τούρκικης επιθετικότητας. Και είχε απευθύνει προειδοποίηση για το πού οδηγούσε, ποιες παρενέργειες θα είχε και τι θα σήμαινε σε μια περίοδο κρίσιμων εξελίξεων συνολικότερα.

Προσθέτουμε ακόμα ότι πλάι στην υποτονική, έως και ανύπαρκτη -επί της ουσίας- αντίδραση του ΥΠΕΞ έρχονται αφενός η αντικειμενική στήριξη που προσφέρει το ΠΑΣΟΚ στην Ντ. Μπακογιάννη (ο «σκιώδης» ΥΠΕΞ του ΠΑΣΟΚ Θ. Πάγκαλος μονίμως την αβαντάρει…) και αφετέρου η ανυπαρξία ουσιαστικά θέσεων σαφών του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης για το κρίσιμο ζήτημα των ελληνοτουρκικών σχέσεων, αφού το σοβαρότατο αυτό θέμα… στριμώχτηκε σε μια γενικόλογη παράγραφο του νέου προγράμματος! Θα πείτε, τι να πει ο Γιώργος, ο βασικός και πρώτος θιασώτης της πολιτικής του κατευνασμού έναντι της Τουρκίας και της α λα… ζεϊμπέκικο προσέγγισης;

Αλλά το μείζον ζήτημα παραμένει. Αν η κυβέρνηση σιωπά, αν η αξιωματική αντιπολίτευση αντικειμενικά συναινεί, τότε πού και πώς βαδίζουμε ως χώρα; Και πόσο αισιόδοξοι μπορούμε να είμαστε ως λαός;

Προς σοβαρή επιδείνωση των ελληνοτουρκικών σχέσεων;

Αυτή η πολιτική κατευνασμού της τουρκικής επιθετικότητας οδηγεί -για άλλη μια φορά- σε φόβους επικίνδυνης κλιμάκωσης, έως και ραγδαίας επιδείνωσης των ελληνοτουρκικών σχέσεων.

Και αυτοί οι φόβοι, που εκφράζονται από έγκυρους και έμπειρους πολιτικούς-διπλωματικούς παράγοντες, εδράζονται επιπλέον και σε ανάλυση της συγκυρίας τόσο βραχυπρόθεσμα όσο και μεσοπρόθεσμα. Με την προβολή των παρακάτω επιχειρημάτων:

• Η έντονη διαμάχη Ερντογάν – στρατηγών για τις κρίσιμες εξελίξεις στο Κουρδικό, την αντίδραση για τις έρευνες της Κύπρου για πετρέλαια, τις σχέσεις της Τουρκίας με τις ΗΠΑ, συνήθως και διαχρονικά οδηγούν σε «εξαγωγή» αυτής της κρίσης. Και εξαγωγή της κρίσης σημαίνει βασικά πρόκληση κρίσης στις σχέσεις με την Ελλάδα…
Πολύ περισσότερο που η εσωτερική κρίση στην Τουρκία έχει και διαστάσεις πολιτικής σύγκρουσης, αφού τους επόμενους μήνες έχουν και εκλογή Προέδρου Δημοκρατίας (όπου στρατιωτικοί και ικανό τμήμα της επιχειρηματικής ελίτ δεν θέλουν τον Ερντογάν Πρόεδρο, αν και για διαφορετικούς λόγους…) και βουλευτικές εκλογές…
• Την έξαρση του αντιτουρκικού ρεύματος στην Ευρώπη, αλλά και του αντιευρωπαϊκού στην Τουρκία. Αν μάλιστα σε αυτά προστεθεί και η πιθανότητα εκλογής του Σαρκοζί στη Γαλλία, που είναι κάθετα αντίθετος στην ευρωπαϊκή πορεία της Τουρκίας, τότε τα πράγματα γίνονται ακόμα πιο επικίνδυνα…
• Το τουρκικό αίτημα να αναλάβει η Άγκυρα τη διοίκηση της δύναμης του ΟΗΕ στον Λίβανο. Αν αυτό γίνει αποδεκτό, τότε θα μπορούν κάτω απ’ τη νατοϊκή ομπρέλα και να αλωνίζουν στο Αιγαίο και να ελλιμενίζονται στα κατεχόμενα, νομιμοποιώντας τα κ.λπ.
• Η δυνάμει συγκρότηση άξονα Τουρκίας με Ισραήλ – Συρία και Ιράν, που ενισχύει την τουρκική επιθετικότητα σε κάθε περίπτωση.
Μέσα σε αυτό το κλίμα οι ίδιοι έγκυροι παράγοντες τονίζουν ότι η επίσκεψη στην Αθήνα του τούρκου ΥΠΕΞ Γκιουλ αποτελεί ένα μεγάλο ρίσκο (σύμφωνα με πληροφορίες τελικά έχει προγραμματιστεί για τις 28 – 29 Μάρτη). Αν κάτι «στραβώσει», θα πολλαπλασιαστούν οι επικίνδυνες παρενέργειες. Επιπλέον, ας φανταστούμε τι μπορεί να γίνει αν ο τούρκος ΥΠΕΞ, ας πούμε, ερωτηθεί για το θέμα του Άη Στράτη ή για το πώς κρίνει τα όσα ανακοίνωσε για τη μειονότητα η Ντ. Μπακογιάννη πρόσφατα…

Η σκληρή ατζέντα

Μετά τη Λήμνο οι Τούρκοι ζητούν την αποστρατιωτικοποίηση και του Άη Στράτη, για πρώτη φορά αναβαθμίζοντας τις πιο σκληρές αμφισβητήσεις τους για το Αιγαίο.

Είναι δε βέβαιο ότι και ο Άη Στράτης θα μείνει στην ατζέντα των διεκδικήσεων, ο κατάλογος των οποίων μακραίνει συνεχώς:
– Η μη επέκταση των χωρικών υδάτων στα 12 ν.μ. από τα 6 που έχουμε σήμερα.
– Η μη αναγνώριση του εύρους του εναέριου χώρου των 10 ν.μ.
– Η αποστρατιωτικοποίηση των νησιών του ανατολικού Αιγαίου. Πρωτίστως όμως της Λήμνου και τώρα και του Άγιου Ευστράτιου.
– Οι «γκρίζες ζώνες», δηλαδή η μη κυριαρχία της Ελλάδας σε χιλιάδες βραχονησίδες και συγχρόνως η αμφισβήτηση χάραξης ορίων με βάση αυτές τις νησίδες.
– Η αναγνώριση τουρκικής μειονότητας στη Θράκη.

Ο κακός μας ο καιρός

Χαλαρά, ασυντόνιστα αντέδρασε αρχικά η ελληνική κυβέρνηση απέναντι στην κρίσιμη αυτή εξέλιξη, υποτιμώντας κατ’ αρχάς το θέμα και αποδίδοντας τη ματαίωση της νατοϊκής άσκησης στον «κακό καιρό».

Το υπουργείο Εξωτερικών διοχέτευε ότι η άσκηση ματαιώθηκε λόγω της κακοκαιρίας που επικρατούσε στην περιοχή και τηρούσε εξαιρετικά χαμηλούς τόνους, προκειμένου να μην οξυνθούν οι ελληνοτουρκικές σχέσεις. Στο ίδιο μήκος κύματος κινήθηκε και η πρώτη επίσημη αντίδραση της κυβέρνησης, διά του αναπληρωτή κυβερνητικού εκπροσώπου, Ευάγγελου Αντώναρου, ο οποίος επικαλέστηκε τον «κακό καιρό».

Όμως το «μπάχαλο» συνεχίστηκε, με στρατιωτικούς παράγοντες και έμπειρους διπλωμάτες να διαμηνύουν προς κάθε κατεύθυνση ότι το θέμα είναι πολύ σοβαρό και έχει τεράστιες επιπτώσεις και στο Αιγαίο και στα εθνικά συμφέροντα.

Ο Τύπος επί δύο μέρες «σφυροκοπούσε» την αδράνεια της κυβέρνησης και το σύνολο των κομμάτων της αντιπολίτευσης ανέβαζαν αισθητά τους τόνους. Το Μαξίμου θορυβήθηκε και αναζήτησε διέξοδο. Δόθηκε εντολή να αλλάξει η γραμμή πλεύσης, για να «μαζευτούν τα πράγματα».

Άρχισε αμέσως η αναδίπλωση, οι πιρουέτες, η στροφή και το άδειασμα του υπουργείου Εξωτερικών .

Με εντολή Μαξίμου ο αρχηγός ΓΕΕΘΑ (κάτι που δεν έχει ξανασυμβεί και προδίδει ότι οι «μεγάλοι» δεν ήθελαν να… εμπλακούν) βγήκε με συνέντευξή του στην «Καθημερινή» να διασκεδάσει τις εντυπώσεις και να μαζέψει την κατάσταση.