υπουργείο εξω(φρεν)ικών

-Νέο μεγάλο διπλωματικό στραπάτσο κινδυνεύει να πάθει το υπουργείο Εξωτερικών στο Σκοπιανό… Τα νέα δεν είναι καθόλου ευχάριστα το τελευταίο διάστημα. Η σκοπιανή ηγεσία, ο Πρόεδρος Μ. Τσερβικόφσκι και ο πρωθυπουργός Ν. Γκρουέφσκι, με επαναλαμβανόμενες δηλώσεις τους -σε εσωτερικό και διεθνές ακροατήριο- εμμένουν σταθερά στη γνωστή θέση τους που συνοψίζεται στο αλαζονικό «η Δημοκρατία της Μακεδονίας δεν θα υποκύψει στις πιέσεις της Ελλάδας για αλλαγή του συνταγματικού της ονόματος». Η υπουργός Εξωτερικών Ντόρα Μπακόγιαννη μετράει από τώρα τις ζημιές, σε προσωπικό επίπεδο, αλλά και για το κόμμα της ΝΔ, ενώ προχωράμε ολοταχώς σε… πρόωρη προεκλογική περίοδο… θα ακολουθήσουν βεβαίως και οι εκλογές «στην ώρα τους» και το κόμμα ΛΑΟΣ θα περιμένει στη γωνία…

– Λανθασμένη αποδεικνύεται και η εκτίμηση, που προέβαλε το υπουργείο Εξωτερικών, ότι οι μαζικές ελληνικές επενδύσεις στην ΠΓΔΜ τα τελευταία χρόνια και η γενικότερη επιχειρηματική δραστηριότητα ελληνικών εταιρειών στα Σκόπια, που απορροφούσε μεγάλο αριθμό ανέργων, θα επηρέαζαν και θα άλλαζαν τις διαθέσεις της σκληροπυρηνικής ηγεσίας των Σκοπίων. Την οικονομική διπλωματία τελικά την προβάλουμε και τη διαφημίζουμε με το βλέμμα στο εσωτερικό ελληνικό ακροατήριο, γιατί η πικρή αλήθεια είναι τελείως διαφορετική. Δεν έχουμε βεβαίως καταφέρει να πείσουμε τους σκοπιανούς συνομιλητές μας ότι οι έλληνες επενδυτές και επιχειρηματίες έχουν και άλλες επιλογές και ότι εάν «έπαιρναν γραμμή» από το νεοκλασικό της Βασ. Σοφίας θα κατηύθυναν τις επενδύσεις τους σε άλλη χώρα της περιοχής.

– Εκεί όμως που φθάσαμε με το Σκοπιανό, ακόμα και η πλέον επιθυμητή ονομασία του σκοπιανού κράτους από την ελληνική πλευρά, υπό τις σημερινές περιστάσεις, αυτό το απίθανο μακρινάρι Republika Makedonija – Scopje θα καταλήξει πολύ γρήγορα, αν όχι αμέσως, στο πιο εύηχο και ελληνικότατο Μακεδονία. Έτσι θα συνεχίσουν να την αποκαλούν τα διεθνή μέσα ενημέρωσης, οι τουρίστες και βεβαίως οι… αμερικανοί διπλωμάτες που έσπευσαν να τη βαφτίσουν, δείχνοντάς μας τον δρόμο που θα πρέπει και εμείς να ακολουθήσουμε ως πιστότατοι σύμμαχοι και ολίγον… υποτελείς.

– Σε θέση απολογούμενου ετοιμάζονται να μας θέσουν τα Σκόπια σε διεθνές επίπεδο (π.χ. Συμβούλιο Ασφαλείας ΟΗΕ), διότι η «ενδιάμεση συμφωνία» που έχουμε υπογράψει με την ΠΓΔΜ ρητά αναφέρει ότι αποτελεί δέσμευση της Ελλάδας να υποστηρίξει την ένταξη της ΠΓΔΜ σε διεθνείς οργανισμούς.

– Άλλη μεγάλη «επιτυχία» της ελληνικής διπλωματίας: ακολουθώντας πάντα, εσφαλμένα βεβαίως, τον αστερισμό της υπερατλαντικής Αστερόεσσας και κρυπτόμενη κάτω από τη διπλωματική ομπρέλα της Ευρωπαϊκής Ένωσης ρυμουλκείται η χώρα μας στην αναγνώριση της ιδιότυπης ανεξαρτησίας του Κοσόβου, με ορισμένους προσωρινούς μόνο περιορισμούς. Διερωτώμαι, κάποιον παραλληλισμό με ενδεχόμενες παρόμοιες εξελίξεις στη Θράκη έκανε κανείς στο υπουργείο Εξωτερικών; Η αρχή του απαραβίαστου των συνόρων… παραβιάζεται με τη συγκατάθεσή μας στα Βαλκάνια, η αρχή της αυτοδιάθεσης των λαών είναι πάντα επίκαιρη και επιθυμητή, όπως και ο σεβασμός των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που δυστυχώς, εφαρμόζεται επιλεκτικά από τους ισχυρούς της γης. Έχουμε και το τουρκικό προξενείο στην Κομοτηνή, πανταχού παρόν, που καθοδηγεί ελεύθερα τη μουσουλμανική μειονότητα στον δρόμο που χάραξε το Κόσοβο…, προβάλλοντας τις βασικές αρχές που προαναφέραμε.

– Εκλιπαρούν, αλλά και εκβιάζουν παντοιοτρόπως οι ΗΠΑ τους συμμάχους τους στο ΝΑΤΟ να αυξήσουν τις στρατιωτικές δυνάμεις τους στο αφιλόξενο… Αφγανιστάν, να πάνε δηλαδή πολλοί περισσότεροι να πολεμήσουν στις δύσβατες ορεινές περιοχές για… τους δημοκρατικούς θεσμούς και για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Περίεργο, πάντως, να μην μπορούν Αμερικανοί και στη συνέχεια κοτζάμ συμμαχία, τόσα χρόνια να καθυποτάξουν αυτούς τους φανατικούς «ξυπόλυτους αντάρτες». Η κατάσταση στο Αφγανιστάν προβληματίζει βεβαίως τη διεθνή κοινή γνώμη και τελευταία τη χώρα μας που υποχρεώθηκε να στείλει μονάδες… μη μάχιμες, προς το παρόν τουλάχιστον. Η εξήγηση του παρατεταμένου πολέμου, πάνω από μία εικοσαετία, είναι όμως πιο απλή. Οι αφγανοί αντάρτες μάχονται για να εκδιώξουν τον αμερικανό εισβολέα, αφού προηγουμένως υποχρέωσαν και τον ρώσο εισβολέα να εγκαταλείψει την προσπάθεια κατάκτησης της χώρας και να αποχωρήσει στρατιωτικά ταπεινωμένος. Οι μεν γηγενείς Αφγανοί μάχονται με την ψυχή τους, πιστεύοντας βαθύτατα για το δίκαιο της υπόθεσής τους, οι δε Αμερικανοί και σύμμαχοι μάχονται για το… πουγκί, για το ότι θα πληρωθούν τριπλάσια για τη δύσκολη αποστολή τους σε «συνθήκες πολέμου». Ο ένας μάχεται με ψυχή για τα πάτρια χώματα ο άλλος για το πουγκί… εντελώς μισθοφορικά, για να ξεπληρώσει γρηγορότερα τα χρέη από πιστωτικές κάρτες. Άλλωστε, το πόσο κινδυνεύει η εδαφική ακεραιότητα των ΗΠΑ από τις στρατιωτικές εξελίξεις στο… Αφγανιστάν δεν το πιστεύει η συντριπτική πλειοψηφία της κοινής γνώμης ούτε… βεβαίως γίνεται πιστευτός ο αμερικανοσπουδαγμένος και «φυτευτός» αφγανός Πρόεδρος Καρζάι που κινδυνολογεί από τα αμερικανοβρετανικά «κατευθυνόμενα» μέσα ενημέρωσης ότι… κινδυνεύει η Ευρώπη εάν αποτύχει το εγχείρημα εξουδετέρωσης της αφγανικής αντίστασης από τις «δυνάμεις του καλού» που εκπροσωπεί ο ίδιος βεβαίως και ο αμερικανός Πρόεδρος Τζορτζ Μπους.

– Να πάμε και στο άλλο «θερμό» μέτωπο, διπλωματικό και στρατιωτικό, στο Ιράκ… Σε στρατοδικεία προσάγονται ατυχείς και φτωχοί βιοπαλαιστές Λατινοαμερικάνοι που είχαν πολιτογραφηθεί αμερικανοί πολίτες και κατετάγησαν επαγγελματικά στον αμερικανικό στρατό… Ευτυχείς αρχικά για την κοινωνική καταξίωση και την οικονομική άνεση, μέχρι που τους διέταξαν να πάνε στο Ιράκ, μερικούς για δεύτερη φορά, αφού είχαν την «τύχη» να γυρίσουν ζωντανοί. Αρνήθηκαν να υπακούσουν και να πολεμήσουν ξανά στο Ιράκ και τώρα αντιμετωπίζουν βαριές ποινές. Απ’ ό,τι δήλωσαν συγγενείς τους και έτσι το θέμα έλαβε έκταση στα μέσα ενημέρωσης, δεν ήθελαν να πάνε ξανά στο Ιράκ, γιατί στις «εκκαθαριστικές επιχειρήσεις» κατά του αόρατου εχθρού, τελικά, σκοτώνουν περισσότερους αμάχους, μανάδες και παιδιά. Μια ανείπωτη φρίκη για ομαλούς ανθρώπους, μια κόλαση που δεν θέλουν να ξαναζήσουν…

– Πώς να πείσεις έναν βασανισμένο λαό, τον ιρακινό, ότι ήλθες στη χώρα του να τον «απελευθερώσεις», όταν καθημερινά τα βιώματα που του δημιουργείς είναι τραυματικά και τελείως αντίθετα από τις υποτιθέμενες ευγενείς επιδιώξεις σου να επιβάλεις… τους δημοκρατικούς θεσμούς και τον σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη χώρα που… κυριολεκτικά κατέστρεψες.

-Μόνο οι εικόνες που βλέπουμε από τους δέκτες της τηλεόρασης, των τρομαγμένων αθώων παιδικών ματιών και των δακρυσμένων μανάδων τους όταν πάνοπλοι αμερικανοί στρατιώτες εισβάλουν στα σπίτια τους σπάζοντας με μια κλοτσιά την πόρτα και με προτεταμένα όπλα ψάχνουν για αντάρτες κρυμμένους, είναι αρκετές για τους Ιρακινούς να μισήσουν τους Αμερικανούς «απελευθερωτές» εφ’ όρου ζωής. Ο «βρώμικος πόλεμος» στο Ιράκ, σε επίπεδο συναισθημάτων του λαού είναι σίγουρα χαμένος για τον αμερικανό Πρόεδρο Τζορτζ Μπους.

Α. Κ.