ΣΤΟΝ ΒΩΜΟ ΤΟΥ ΑΦΓΑΝΙΣΤΑΝ θυσιάστηκε η κυβέρνηση του Ρομάνο Πρόντι

Το αίτημα των διαδηλωτών ήταν να παγώσουν οι εργασίες επέκτασης που έχουν ξεκινήσει στην αμερικανική βάση, η οποία φιλοξενείται στα περίχωρα της πόλης, και έχουν στόχο να μπορούν να φιλοξενηθούν ακόμη και 5.000 αμερικανοί στρατιώτες από 2.900 που στρατοπεδεύουν εκεί σήμερα. Η προτεινόμενη επέκταση της αμερικανικής βάσης είχε την έγκριση της κυβέρνησης Πρόντι, που έφερε το σχέδιο στη Βουλή, για να εγκριθεί τελικά με οριακή πλειοψηφία. Η μεγάλη συμμετοχή του κόσμου στη διαδήλωση, που απέκτησε έτσι πέραν των αντιαμερικανικών και αντικυβερνητικά χαρακτηριστικά, υποκινήθηκε επίσης από την οργή των Ιταλών απέναντι στην ασυδοσία με την οποία δρούσε τα προηγούμενα χρόνια η CIA στην Ιταλία, με αποτέλεσμα να έχουν ασκηθεί διώξεις σε Ιταλούς μυστικούς πράκτορες που συνεργάστηκαν μαζί της σε απαγωγές. Λάδι στη φωτιά του αντιαμερικανισμού είχε ρίξει επίσης και η εν ψυχρώ δολοφονία από τις αμερικανικές δυνάμεις κατοχής στη Βαγδάτη ενός ιταλού μυστικού πράκτορα που είχε πάει για να απελευθερώσει δημοσιογράφο της εφημερίδας «Ιλ Μανιφέστο» η οποία είχε πιαστεί όμηρος από την αντίσταση.

Τώρα, οι αντιδράσεις για την παραμονή των 1.800 ιταλών στρατιωτών στο Αφγανιστάν κορυφώθηκαν ταυτόχρονα με ένα μπαράζ δημοσιευμάτων στον δυτικό Τύπο που προβλέπει ότι οι Ταλιμπάν την άνοιξη θα επιχειρήσουν μείζονα αντεπίθεση νότια και δυτικά. Στο πλαίσιό της θα επιχειρήσουν 6.000 μαχητές τους! Ήδη οι εκτεταμένες επιχειρήσεις των δυνάμεων κατοχής στον Νότο που ξεκίνησαν τον Αύγουστο του 2006, όταν οι Αμερικανοί μεταβίβασαν τη διοίκηση στο ΝΑΤΟ σε μια προσπάθεια να αποθέσουν στους συμμάχους τους το βαρύ φόρο αίματος που πληρώνουν, δεν απέφεραν τα προσδοκώμενα αποτελέσματα. Μάρτυρας οι καθημερινές μάχες και οι αυξημένες απώλειες των δυνάμεων κατοχής, κυρίως Βρετανών και Καναδών, αλλά όχι μόνο.

Την εβδομάδα που πέρασε σκοτώθηκε σε ενέδρα μία φανταρίνα από την Ισπανία και τραυματίστηκαν πολύ σοβαρά άλλοι δύο. Να σημειωθεί ότι η Ισπανία, που διατηρεί 600 στρατιώτες στο Αφγανιστάν, απέρριψε πρόσφατο αίτημα των Αμερικανών να στείλει περισσότερους στρατιώτες.

Η απροθυμία τους έρχεται ως αποτέλεσμα του πασιφανούς αδιεξόδου στο οποίο έχει οδηγηθεί η κατοχή του Αφγανιστάν, παρότι έχουν περάσει πέντε ολόκληρα χρόνια απ’ όταν έμπαιναν με κινηματογραφικό τρόπο θριαμβευτές στην Καμπούλ οι σύμμαχοι των Αμερικανών.

Νεοφιλελεύθερη
οικονομική πολιτική

Αυτό λοιπόν που αντιλαμβάνονται οι Ιταλοί είναι πως όσο συνεχίζεται η κατοχή του Αφγανιστάν και όσο παρατείνεται η παραμονή των ιταλών στρατιωτών εκεί, τόσο θα μεγαλώνει ο αριθμός των δικών τους απωλειών.

Γιʼ αυτό ζήτησαν να επιστρέψει ο ιταλικός στρατός πίσω και γιʼ αυτό τον λόγο η Κομμουνιστική Επανίδρυση καταψήφισε τις κατευθύνσεις εξωτερικής πολιτικής του αρμόδιου υπουργού Μάσιμο Ντ’ Αλέμα.

Η αντοχή της κυβέρνησης Πρόντι, σ’ αυτούς τους εννιά μήνες που βρίσκεται στην εξουσία, είχε όμως κυρίως δοκιμαστεί ως προς την ευαισθησία της απέναντι στο κοινωνικό ζήτημα.

Ο κρατικός προϋπολογισμός για το 2007, που κατέβηκε για συζήτηση το φθινόπωρο, από πολλούς χαρακτηρίστηκε πιο νεοφιλελεύθερος ακόμη και από τους προϋπολογισμούς του Σίλβιο Μπερλουσκόνι: αθρόες περικοπές δαπανών, μεγάλες αυξήσεις φόρων και ιδιωτικοποιήσεις ρωμαλέων κρατικών επιχειρήσεων -όπως τα ιταλικά ταχυδρομεία, η ενεργειακή Ενέλ και η πετρελαϊκή Ένι- συνιστούσαν τη συνταγή επιτυχίας που ενθουσίασε το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και τις Βρυξέλλες, οι οποίες για πρώτη φορά από το 2001 έβλεπαν να αποδίδεται ο δέων σεβασμός στο Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης, που προβλέπει έλλειμμα χαμηλότερο του 3%. Η κεντροαριστερή κυβέρνηση της Ιταλίας είχε δεχτεί πρόσφατα επίσης και τις επευφημίες του βρετανικού «Εκόνομιστ», που επικροτούσε το πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων το οποίο ανακοίνωσε ο Ρομάνο Πρόντι στις 25 Ιανουαρίου.

Κοινός παρανομαστής των προτεινόμενων αλλαγών ήταν «περισσότερος ανταγωνισμός και λιγότερη ρύθμιση».

Ενδεικτικό στοιχείο τέλος για τη δεξιά πολιτική που ακολουθούσε η κυβέρνηση Πρόντι είναι και το γεγονός ότι για πολλές κρίσιμες ψηφοφορίες στηριζόταν στη Δεξιά.

Ο ανταποκριτής του βρετανικού BBC στη Ρώμη ανέφερε ότι πιο πολλές φορές ο Πρόντι αναζητούσε στήριξη στην αντιπολίτευση παρά στους συμμάχους του!

Το σημαντικότερο ζήτημα που αποτελούσε εμπόδιο μεταξύ του Πρόντι και των Χριστιανοδημοκρατών ήταν η διακηρυγμένη πρόθεσή του να νομιμοποιήσει τους γάμους των ομοφυλοφίλων, στα χνάρια του Θαπατέρο, αναγνωρίζοντας όχι μόνο στους ομοφυλόφιλους αλλά και στα ζευγάρια που συζούν πλήρη δικαιώματα.

Η απροθυμία της Δεξιάς να τον στηρίξει στην κρίσιμη ψηφοφορία για την εξωτερική πολιτική πήγαζε απ’ αυτήν ακριβώς την αντιπαράθεση και όχι επειδή συμμεριζόταν τον αντιαμερικανισμό της ιταλικής κοινωνίας.

Οι υποχωρήσεις της κυβέρνησης Πρόντι λοιπόν απέναντι στις αμερικανικές πιέσεις ήταν το κερασάκι στην τούρτα μιας αντιλαϊκής πολιτικής που μόνο κατ’ ευφημισμόν μπορούσε να χαρακτηριστεί αριστερή διαψεύδοντας παταγωδώς τις προσδοκίες που γέννησε η ήττα του Μπερλουσκόνι. Γι’ αυτό το λόγο η συμμαχία του Πρόντι διαλύθηκε εις τα εξ ων συνετέθη.