Από την «επανίδρυση» στην ανυπαρξία του κράτους!

Με το σκεπτικό αυτό πρότειναν την εκ βάθρων αλλαγή των βασικών αρχών πάνω στις οποίες στηρίζεται η λειτουργία του κράτους και ζήτησαν την εκ νέου θεμελίωσή του σε νέες αρχές και συστήματα, με στόχο τη δημιουργία ενός «νέου κράτους» που θα λειτουργεί πιο αποτελεσματικά και θα συμβάλει έτσι στην ταχύρρυθμη ανάπτυξη της οικονομίας και της κοινωνίας και ταυτόχρονα θα μας κοστίζει λιγότερο. Οι οπαδοί του νεοφιλελευθερισμού, αντικρατιστές και ένθερμοι θιασώτες της ιδιωτικής πρωτοβουλίας (και της υψηλής κερδοφορίας του κεφαλαίου), πήραν αφορμή από τα αίτια της χρεοκοπίας της δημόσιας διοίκησης (δηλαδή του κράτους) και υιοθέτησαν μεταρρυθμίσεις που ουσιαστικά οδηγούν στη συρρίκνωση του κράτους και στην παύση της παραγωγής και της προσφοράς από το κράτος στον λαό αγαθών και υπηρεσιών χωρίς υπερβολικό κέρδος. Όλα έπρεπε να τα παράγει ο ιδιωτικός τομέας για το καλό της οικονομίας και του καταναλωτή! Έτσι γιγαντώθηκε σε διεθνή κλίμακα η γενικευμένη αποκρατικοποίηση των δημοσίων επιχειρήσεων και οργανισμών (ΔΕΚΟ). Και φτάσαμε στο κατάντημα της πλήρους ασυδοσίας του ιδιωτικού τομέα, που φούντωσε την εκμετάλλευση του καταναλωτικού κοινού από την ακρίβεια και την ολότελα υποβαθμισμένη ποιότητα των αγαθών και υπηρεσιών. Οι τέως ΔΕΚΟ πέρασαν στον ιδιωτικό τομέα ως αντικείμενα εκμετάλλευσης εκ μέρους των μεγάλων επενδυτών. Αντί να αναδιοργανωθούν και να εκσυγχρονιστούν οδηγήθηκαν στη… σφαγή που έφερε ουσιαστικά και κατάργηση του κράτους ως ρυθμιστικού παράγοντα της παραγωγικής δραστηριότητας. Σκιώδης πλέον ο ρόλος του κράτους στην οικονομική και κοινωνική ζωή. Χωρίς πνοή και χωρίς παραγωγική δραστηριότητα.

Όταν ο Κώστας Καραμανλής υποσχόταν προεκλογικά την «επανίδρυση του κράτους» και ο ελληνικός λαός επιδοκίμαζε αυτήν την προσπάθεια, ασφαλώς πιστεύουμε ότι φανταζόταν τη δημιουργία ενός «νέου κράτους» χωρίς τα κουσούρια της περιττής γραφειοκρατίας, της διογκωμένης διαφθοράς και της διαπλοκής, της μειωμένης παραγωγικότητας της κρατικής μηχανής και της υποβάθμισης των προσφερομένων στους πολίτες υπηρεσιών. Οραματιζόταν ένα «νέο κράτος» που να λειτουργεί πιο αποτελεσματικά, με ουσιαστικές παρεμβάσεις στην οικονομία της αγοράς και στην κοινωνική ζωή γενικότερα, με αύξηση της παραγωγικότητάς του και μείωση του κόστους λειτουργίας του. Ένα «νέο κράτος» με τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις που να παρέχει ασφάλεια στους πολίτες του και αισιοδοξία για το μέλλον. Ένα «νέο κράτος» αρωγό στις ανάγκες των κοινωνικά και οικονομικά ανίσχυρων πολιτών, που να περιορίζει τη φτώχεια και την εξαθλίωση. Ένα «νέο κράτος» που να οδηγεί στην οικοδόμηση της «υπέρ των αδυνάτων πολιτείας».

Κλείνουμε τρία χρόνια διακυβέρνησης της χώρας μας από τη ΝΔ και βλέπουμε με μεγάλη μας θλίψη όχι την επανίδρυση του κράτους, αλλά την ουσιαστική ανυπαρξία του. Βλέπουμε συνεχώς να συρρικνώνεται και να περιορίζεται σε σκιώδη ρόλο. Και το αίσθημα ανασφάλειας των πολιτών να μεγαλώνει. Τι βλέπει σήμερα ο έλληνας πολίτης και πώς να αισθάνεται ασφαλής;

Βλέπει γύρω του να θριαμβεύει η εγκληματικότητα και η διαφθορά και ένα κράτος ανίκανο να την αντιμετωπίσει. Μέχρι και βαρυποινίτες δραπετεύουν από τις φυλακές με ελικόπτερο. Βλέπουν οι πολίτες μια Αστυνομία ανίκανη να προστατεύσει τους νομοταγείς πολίτες. Βλέπουν μια δημόσια διοίκηση της ταλαιπωρίας των ανώνυμων πολιτών. Βλέπουν ένα κράτος να υποκλίνεται με σεβασμό μπροστά στους «νταβατζήδες» και στους «εγκληματίες με κολάρο» και να κυνηγάει ανελέητα τους ανώνυμους πολίτες. Όλοι μας βλέπουμε οργανωμένα κυκλώματα να δρουν γύρω μας έτοιμα να επιβάλουν τις θελήσεις τους, που ποτέ δεν έχουν ηθικό έρεισμα. Και το κράτος να θεάται αμέριμνο τα γενόμενα, ανίκανο να δράσει. Μέχρι και η άλλοτε αδιάφθορη Δικαιοσύνη κατατυραννιέται από παραδικαστικά κυκλώματα και πολιτικές πιέσεις και στρέφει την προσοχή της στα παχυλά αναδρομικά, δίνοντας το παράδειγμα για άδικες διεκδικήσεις, όταν καταπνίγονται οι δίκαιες διεκδικήσεις των εξαθλιωμένων ανθρώπων του μόχθου. Βλέπουμε παραθρησκευτικά κυκλώματα να δρουν ανενόχλητα και να μολύνουν «το άσπιλο και αμόλυντο» της θρησκείας. Πού είναι το ισχυρό κράτος-τιμωρός της έκνομης δράσης; Και στον κοινωνικό τομέα έχει πλέον επικρατήσει το δίκαιο του ισχυρότερου και η δικαίωση του δυνατού και τάχα «επώνυμου» που τα διεκδικεί όλα για τον εαυτό του και τους δικούς του.

Στον οικονομικό τομέα, βλέπει ο πολίτης να έχει γιγαντωθεί η οικονομική εγκληματικότητα. Οι «αγαθοποιές» δυνάμεις της αγοράς να θριαμβεύουν και να συγκροτούν καρτέλ και να συνάπτουν αφανείς συμφωνίες για την καταλήστευση των καταναλωτών. Βλέπει την ακρίβεια να οδηγεί στη φτώχεια και στην εξαθλίωση τους εργαζομένους και γενικά τα χαμηλού εισοδήματος νοικοκυριά. Βλέπει ένα νεοφιλελεύθερο κράτος να απέχει ουσιαστικά από τα δρώμενα στην αγορά, πιστεύοντας ότι θα ισχύσει ο περιβόητος νόμος του Φρίντμαν περί αυτορρύθμισης των τιμών. Και ξεχνάει ότι ο νόμος της αυτορρύθμισης δεν μπορεί να λειτουργήσει σε αγορές με μονοπωλιακή και ολιγοπωλιακή δόμηση. Το κράτος-θεατής αποθρασύνει την κερδοσκοπία και την αισχροκέρδεια. Η κυβέρνηση Καραμανλή μέχρι τώρα δεν πραγματοποίησε καμιά μεταρρύθμιση για τον αποτελεσματικό έλεγχο της αγοράς. Δεν χτύπησε την τοκογλυφική συμπεριφορά των τραπεζών. Δεν περιφρούρησε τα κεκτημένα δικαιώματα των εργαζομένων. Αντιθέτως κατεδάφισε όσα είχαν απομείνει.

Οι μεταρρυθμίσεις της σημερινής κυβέρνησης περιορίστηκαν στην πώληση των ΔΕΚΟ και όχι στην αναδιοργάνωσή τους. Οι φορολογικές μεταρρυθμίσεις έφεραν αύξηση του συνολικού φορολογικού βάρους, που μετακυλίστηκε στους ώμους των οικονομικά ασθενέστερων πολιτών. Δεν επήλθε καμιά βελτίωση στους μηχανισμούς διασποράς του ΑΕΠ. Έτσι παρατηρείται το φαινόμενο της αύξησης του ΑΕΠ και ταυτόχρονα της αύξησης της φτώχειας, την οποία τώρα ο κ. Αλογοσκούφης ανακάλυψε εν όψει εκλογών. Και υπόσχεται να την… πατάξει. Όπως υπόσχεται να πατάξει και τη φοροδιαφυγή με τη συγκρότηση «εθνικής» επιτροπής! Κοντολογίς όλες οι μέχρι τώρα μεταρρυθμίσεις και οι εκσυγχρονισμοί είχαν συνέπεια τη συρρίκνωση της κρατικής μέριμνας για τον αδύναμο πολίτη.

Η διαπλοκή ζει και βασιλεύει όπως και η διαφθορά. Οι «νταβατζήδες» συνεχίζουν ανενόχλητοι το έργο τους. Μας έμειναν μόνο οι καλές προθέσεις του κ. πρωθυπουργού, που θέλησε αλλά δεν μπόρεσε. Η οικονομία της αρπαχτής, του τζόγου και του εύκολου και αδικαιολόγητου πλουτισμού συνεχίζει το «θεάρεστο» έργο της. Πού είναι λοιπόν οι μεταρρυθμίσεις για τη δημιουργία ενός νέου κράτους που να λειτουργεί περισσότερο αποτελεσματικά υπέρ των αδυνάτων πολιτών και να συμβάλλει όχι απλώς στην αύξηση του πλούτου, αλλά και στη διασπορά του σε όλες τις κατηγορίες των ελλήνων πολιτών; Αυτών που πίστεψαν στις προεκλογικές υποσχέσεις του κόμματος της ΝΔ και του κυρίου πρωθυπουργού. Και αυτές είναι ξεχασμένες υποσχέσεις που μπήκαν στο «χρονοντούλαπο» της ιστορίας! Ο κύριος πρωθυπουργός κάλεσε τους υπουργούς να προγραμματίσουν τις ενέργειές τους για την επόμενη τετραετία. Μήπως θα έπρεπε και ο ίδιος να προγραμματίσει τις δικές του δράσεις για να φτάσουμε στην επανίδρυση του κράτους;