Όπισθεν ολοταχώς
Αλήθεια, επιβεβαιώνεται η αρχή ότι στην Άμυνα πάντα πάμε με όπισθεν ολοταχώς. Οι Ειδικές Δυνάμεις αποτελούσαν και αποτελούν το κόσμημα των μονάδων και των σχηματισμών των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων.
Ακόμα και σήμερα, σε μια υλιστική εποχή όπου είναι φανερή η φθορά και απαξίωση των ιδανικών και των αξιών, οι Ειδικές Δυνάμεις ή όπως συνηθίζει να τις αποκαλεί ο λαός μας, τα ΛΟΚ, είναι οι μόνες μονάδες στις οποίες προσέρχονται οι νέοι να καταταγούν εθελοντικά, γνωρίζοντας ότι εκεί και η εκπαίδευση είναι σκληρή και οι αντιξοότητες μεγάλες. Όμως δεν υπάρχει καταδρομέας ή πεζοναύτης των Ειδικών Δυνάμεων που να μην είναι υπερήφανος για τη θητεία του σʼ αυτό το ιστορικό Σώμα. Όπως και δεν υπάρχει κανείς που να έχει υπηρετήσει στις Ειδικές Δυνάμεις και να παρασύρθηκε στη ζωή του σαν άθυρμα ατολμίας και αψυχίας στους γνωστούς κατήφορους του μηδενισμού. Είναι σχολείο ανδρείας, συναδέλφωσης, αλληλεγγύης και προσφοράς προς την πατρίδα και το κοινωνικό σύνολο οι Ειδικές Δυνάμεις. Η πρόσφατη αλλά και η παλαιότερη ιστορία των Ειδικών Δυνάμεων έχει να επιδείξει απίστευτους ηρωισμούς και επιτεύγματα προσφοράς προς την πατρίδα. Αυτές λοιπόν τις Ειδικές Δυνάμεις, που ακόμα στέκονται στα πόδια τους, έρχεται να πλήξει η νέα φαεινή ιδέα της δημιουργίας Ταξιαρχίας Πεζοναυτών Πεζικού.
Ό,τι πάει καλά, αλλάζει! Έτσι πιστεύουν οι υπεύθυνοι της Άμυνας που βάλθηκαν εδώ και χρόνια να μας τραυματίζουν συνεχώς. Πριν από λίγα χρόνια (2003-2004) είχε κυριαρχήσει η ιδέα του άοπλου στρατού. Έπρεπε, μας είχαν πει, να αποσυρθούν τα Άρματα, το Πυροβολικό και άλλα μέσα πυρός και να καταστραφούν, καταργώντας παράλληλα και τη Στρατιά που είναι το μόνο στρατηγείο διαχείρισης της πολεμικής σύρραξης. Απέναντι στην Τουρκία θα στεκόμασταν άοπλοι, γιατί έτσι ονειρεύτηκαν μερικοί την ανοχύρωτη Ελληνική Δημοκρατία. Ελβετία και Ελλάδα έχουν κατʼ αυτούς τις ίδιες απειλές. Οι Τούρκοι δεν έχουν μόνο τα άρματα και τα πυροβόλα που προβλέπονται από τη συνθήκη CFE, αλλά έχουν και δύο φορές άλλα τόσα, στη μη ελεγχομένη ζώνη που φρόντισαν να τους δώσουν οι εκπρόσωποί μας. Τα τότε ξεφτέρια της αναδιοργάνωσης κατάπιαν τη γλώσσα τους, όταν είδαν την καταστροφή που έσπειραν. Δεν απολογήθηκαν, αλλά δε βαριέσαι, στου κασίδη το κεφάλι μπορεί ο καθένας ανέξοδα να πειραματίζεται και να σπαταλά ασκόπως το δημόσιο χρήμα.
Ένα ακόμη παράδειγμα είναι και ο πρώην υπουργός Άμυνας, ο οποίος αντί να προβληματιστεί με το μεγάλο θέμα του στρατού μας που είναι η έλλειψη προσωπικού, έκανε ακριβώς το αντίθετο. Μείωσε τη θητεία κατά το δοκούν, άνοιξε μονάδες και σχηματισμούς εσωτερικού που είχαν κλείσει κατόπιν ενδελεχών μελετών ικανοποιώντας κομματικές ανάγκες δημιούργησε κέντρα κατάταξης και εκπαίδευσης σε απομακρυσμένες περιοχές και αδιαφόρησε για τον λειτουργικό προϋπολογισμό του στρατού που έχει πια φθάσει σε κρίσιμο σημείο. Σκεφθείτε μόνο ότι στο κέντρο κατάταξης και εκπαίδευσης Καρδαμύλων στη Χίο δεν κατατάσσεται κανείς, όπως και σε άλλα τέτοια κέντρα που δημιούργησε. Και τι μ’ αυτό; Ξοδευτήκανε λεφτά, τοποθετηθήκανε εκπαιδευτές, μεταφερθήκανε υλικά, γιατί έτσι το ήθελε ο αυτοκράτωρ νωματάρχης. Έτσι και σήμερα στοχοποιούνται οι Ειδικές Δυνάμεις και τη ζημιά που θα προκύψει… δε βαριέσαι… άλλοι στο μέλλον θα την πληρώσουν.
Στα Ύμια, που είναι αυτήν την εποχή η ενδεκάτη επέτειός τους, ανάμεσα στα πιο ζωτικά συμπεράσματα που εξήχθησαν ήταν και τα εξής δύο: Η κακή δομή διοίκησης των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων και ο τονισμός της αξίας που παίζουν στον σύγχρονο πόλεμο οι Ειδικές Δυνάμεις. Τότε το ΚΥΣΕΑ ουδέποτε συνήλθε και συνέβη το πρωτάκουστο. Η Ελλάδα που οδηγείτο σε πόλεμο δεν έλαβε καμιά απόφαση, παρά μόνο στηρίχθηκε στην ευσπλαχνία… των Αμερικανών. Δεν φτάνει όμως αυτό. Επειδή τη διοίκηση των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων την έχει ο υπουργός, ο οποίος όμως στον πόλεμο δεν ξέρει τι να κάνει, προβλέπεται σύμφωνα με τον νόμο 2292/95 η διοίκηση να μεταβιβάζεται στον αρχιστράτηγο, δηλαδή στον Α/ΓΕΕΘΑ. Στη κρίση των Υμίων η διοίκηση μεταβιβάστηκε την τελευταία μέρα της κρίσεως (ώρα 09.00), δηλαδή λίγες ώρες προ της κατάληψης της Δ. Ύμιας από τους Τούρκους. Θέλω όλοι πραγματικά να έλθουν στη θέση ενός αρχιστρατήγου που αναλαμβάνει τη διοίκηση λίγες ώρες προ του πολέμου. Όταν μάλιστα είναι και του Ναυτικού, διερωτώμαι με ποιον τρόπο, με ποιες γνώσεις και με ποιο επιτελείο θα διοικήσει τους μείζονες σχηματισμούς του Στρατού Ξηράς. Μόνο οι… βλάκες… οι Τούρκοι αλλά και όλες οι χώρες που αντιμετωπίζουν απειλές έχουν πάντα αρχιστράτηγο στρατηγό. Εμείς… οι έξυπνοι… που μετρούμε μόνο αποτυχίες, έχουμε Α/ΓΕΕΘΑ εκ περιτροπής. Έτσι λοιπόν, παρά το σκληρό πάθημα των Υμίων, η μεν οργάνωση παρέμεινε η ίδια, οι δε Ειδικές Δυνάμεις όχι μόνο δεν προσέχθηκαν αλλά απειλούνται και με συρρίκνωση.
Προχθές έβλεπα σε ένα κανάλι τον άθεο ναύαρχο, που όταν τον ρωτήσανε αν ήξερε προ της κρίσεως, ως αρχηγός Ναυτικού, πού ήταν τα Ύμια, είπε ότι τα αγνοούσε και πρόσθεσε ότι οι ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις αιφνιδιαστήκανε στην κρίση των Υμίων. Άντε τώρα να του πεις ότι ειδικά για τα Ύμια αλλά και για όλες τις βραχονησίδες υπήρχε σχέδιο που αυτός αγνοούσε αλλά και αγνοεί. Η άμυνα των βραχονησίδων πάντα ήταν στο επίκεντρο της μέριμνας του Στρατού, του Ναυτικού και της Αεροπορίας. Βλέπεις τα πολεμικά σχέδια θέλουν κόπο, ικανότητα και αφοσίωση, δεν είναι τένις. Πιστεύω ότι ο νυν υπουργός Άμυνας θα δει το θέμα με σωφροσύνη και ψυχραιμία. Οι θεωρίες δυσφήμησης των Ειδικών Δυνάμεων και η συσχέτισή τους με τη χούντα είναι επικίνδυνες και φυσικά γελοίες. Μόνο ειδικές καταστάσεις εξυπηρετεί αυτή η θεωρία, που χρησιμοποιείται κατά καιρούς από ιδιοτελή συμφέροντα που σχετίζονται με τη διαμόρφωση της κορυφής της πυραμίδας των Ενόπλων Δυνάμεων. Πέραν αυτού ο κύριος υπουργός θα πρέπει να εγκύψει και στη μελέτη αξιοποίησης της εφεδρείας, γιατί πραγματικά οι έφεδροι αποτελούν την κύρια δύναμη των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων. Καταλήγοντας θα ήθελα να πω ότι οι Ειδικές Δυνάμεις όχι μόνο πρέπει να ενισχυθούν και να εκσυγχρονιστούν, αλλά και να επανέλθουν στον σοβαρό ρόλο που είχαν σε περίπτωση κρίσεως ή σύρραξης. Αυτό επιτάσσει το εθνικό συμφέρον.