SOS για τη ΓΗ
Α) Τη βδομάδα που πέρασε κορυφαίο οικουμενικό γεγονός αποτέλεσαν οι κραυγές απόγνωσης και πανικού των «επιστημόνων» για την κατάσταση του φυσικού περιβάλλοντος στη Γη. Το ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ ΤΟΥ ΘΕΡΜΟΚΗΠΙΟΥ -που βρέθηκε στο κέντρο των συζητήσεων των 500 επιστημόνων από 154 χώρες στην σύνοδό τους στο Παρίσι- θεωρήθηκε από αυτούς ότι βρίσκεται σε τέτοιο σημείο, ώστε είναι υποχρεωμένοι να σημάνουν ΣΥΝΑΓΕΡΜΟ και να διασαλπίσουν σε όλους τους τόνους το SOS για τη ΓΗ.
Η αύξηση της θερμοκρασίας κατά 2-4,5 ή και παραπάνω βαθμούς, η άνοδος της στάθμης των θαλασσών κατά πολλά εκατοστά, τα σχιζοφρενικά καιρικά φαινόμενα, η ξηρασία, οι πλημμύρες, οι κατακλυσμοί σε διάφορα σημεία του πλανήτη «δείχνουν τα δόντια τους» κατά της ζωής και των ανθρώπων, που πριν καν φτάσει ο 21ος αιώνας στο μέσο του (2050) θα συμβιούν σε αβίωτες συνθήκες ΚΟΛΑΣΗΣ και συνεχούς ΚΑΤΑΔΙΩΞΗΣ κατά του σημερινού τύπου ζωής του ανθρώπου.
Β) Όπως είναι αυτονόητο, οι επιστημονικές διαπιστώσεις και τα συμπεράσματα – που πλέον θεωρούν εντελώς ανεπαρκή και τη ΣΥΝΘΗΚΗ του ΚΙΟΤΟ- μοιάζει να είναι των «επιστημόνων». Όχι των πολιτικών ή των πολιτών. Όμως το λάθος είναι ΠΕΛΩΡΙΟ, αν αυτό για κάποιους δεν αποτελεί πολιτικό ζήτημα ΠΡΩΤΟΥ ΜΕΓΕΘΟΥΣ για τους πολιτικούς και τους πολίτες.
Γ) Την ίδια ώρα το «καθαρά» πολιτικό περιβάλλον σε διάφορες περιοχές του πλανήτη -όπως στις γειτονικές μας της Μέσης Ανατολής, της Ανατολικής Μεσογείου και των Βαλκανίων- εξακολουθεί να παίρνει αποφάσεις με εγκληματικά κριτήρια.
Το SOS για την Γη -την Πολιτική Γη- ισχύει και εδώ απαράλλακτα όπως για την Φυσική Γη, μετά τα πιο αλλοπρόσαλλα γεγονότα και τις πολιτικές απειλές που τα συνοδεύουν. Να τρία μικρά παραδείγματα από όσα σημειώθηκαν και σημειώνονται την τελευταία βδομάδα:
α) Στο Ιράκ με την είσοδο του 2007 ο Μπους, που ασυγκράτητος από εδώ και πέρα τρέχει για την «τελική λύση», έχει προχωρήσει σε αποφάσεις που όχι μόνο θα το τριχοτομήσουν, αλλά και θα περάσουν οριστικά και τελεσίδικα αυτού του τύπου την τριχοτόμηση σε όλη τη Μέση Ανατολή.
β) Στην Ανατολική Μεσόγειο -μετά το Αιγαίο και το Βόρειο Ιράκ- η Τουρκία (μαζί με τους Τουρκοκύπριους) εκπέμπουν ένα τρίτο CASUS BELLI για τα πετρέλαια που βρίσκονται στον βυθό της θαλάσσης ανάμεσα σε Λίβανο, Αίγυπτο και Κύπρο απειλώντας με θερμό επεισόδιο, αν δεν μπούν συνεταίροι στην εκμετάλλευση των πετρελαίων της θαλάσσης.
γ) Αλλά και δίπλα μας στα Βαλκάνια το πολιτικό-διπλωματικό SOS της περιοχής -όσο και αν εδώ δεν υπάρχει θερμός πόλεμος- εκπέμπεται το ίδιο εναγώνια από τους λαούς της περιοχής, δεδομένου ότι οι καταστάσεις που δημιουργούνται -μια τέτοια είναι το Κόσοβο- έχουν «πυρίτιδα» μελλοντικών διενέξεων και συγκρούσεων που δεν μπορεί να την «αφοπλίσει» η μακρινή ένταξή τους στην Ενωμένη Ευρώπη.
Δ) Μετά τα πιο πάνω το 2007, στην αρχή του οποίου εξακολουθούμε να βρισκόμαστε, εξαποστέλλει προς όλες τις κατευθύνσεις ένα πελώριο SOS που αφορά το φυσικό αλλά και το πολιτικό έδαφος της Γης και των αποφάσεων που την αφορούν και που σε όλα τα σκέλη τους είναι ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ.
Γιατί πρέπει να γίνει σαφές σε όλους ότι καμιά από τις παρομοίας φύσεως αποφάσεις δεν μπορεί να είναι μη πολιτική -π.χ. επιστημονική, ακαδημαϊκή ή ερευνητικού στοχασμού- αφού όλες λίγο πολύ αφορούν τη ζωή των ανθρώπων και τις σχέσεις ανάμεσά τους.
Ε) Μετά τα πιο πάνω πρέπει να θεωρήσουμε ότι τα όρια αντοχής της Γης, έχουν στενέψει και τα παιχνίδια με τη ζωή και τη ΓΗ «εκμετρούν το ζην». Όποιος θέλει να επιζήσει πρέπει να αποτινάξει την ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ και τον ΛΗΘΑΡΓΟ και ενεργά να συμμετάσχει στον ΣΥΝΑΓΕΡΜΟ για τη Γη και τη Ζωή. Όμως αυτός είναι κύρια ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΣΥΝΑΓΕΡΜΟΣ για τη Γη και όχι ΦΥΣΙΚΟΣ ΣΥΝΑΓΕΡΜΟΣ για το περιβάλλον. Χωρίς την πλήρη και σε βάθος συνειδητοποίηση της ανάγκης για αποφασιστική στροφή στο πολιτικό περιβάλλον, το Φυσικό Περιβάλλον θα καταστραφεί και μαζί με αυτούς η ζωή πάνω στη Γη.
SOS λοιπόν για την Γη με μπροστά την Πολιτική για τη σωτηρία του Πολιτικού και του Φυσικού Περιβάλλοντος.