ψιθυριστά
Έτσι, μετά τη συλλογή του αείμνηστου Ανδρέα Παπανδρέου και τη συλλογή του Γ. Γεννηματά, που απ’ ό,τι μαθαίνουμε ήδη παραδόθηκε, καλό θα ήταν να ευαισθητοποιηθούν οι αρμόδιοι και να δημιουργήσουν εκείνες τις δομές που απαιτούνται για την αξιοποίηση του ιστορικού αυτού υλικού. Οι παρακαταθήκες κάθε πολιτικής προσωπικότητας, όταν φεύγει από τον μάταιο τούτο κόσμο, πρέπει να βρίσκουν θέση σε μια αίθουσα του Κοινοβουλίου…
Τελικά σύντροφοι, όλη αυτή η φασαρία με τα ασημικά του Γεωργίου έγινε για να… ανέβουν οι τιμές; Διότι άλλη σκοπιμότητα με βάση την κοινή λογική δεν βλέπουμε…
Ό,τι συμβαίνει σε όλο το ελληνικό Δημόσιο συμβαίνει και στον χώρο τον δικαστικό. Έτσι δεν είναι να απορεί κανείς που ορισμένοι δικαστικοί δεν κάνουν τη δουλειά τους γρήγορα, με αποτέλεσμα να επιβαρύνονται άλλοι συνάδελφοί τους. Το θέμα ωστόσο δεν είναι η ταχύτητα αλλά η απονομή Δικαιοσύνης. Ας μη γίνεται γρήγορα, γιατί στο πινάκιο υπάρχουν πολλές υποθέσεις, αλλά ας την κάνουν σωστά και δίκαια. Γιατί για το τελευταίο δεν μιλάει κανένας παρά μόνο για την ταχύτητα και για τη διεκπεραίωση όσο το δυνατόν περισσότερων υποθέσεων;
Εκείνος ο Πουπάκης τώρα τι θέλει; Για κοπή της πίτας πήγαινε ο Ανδρεουλάκος… διαξιφισμοί μετά νομισμάτων και βασιλόπιτας του βγήκαν. Για όνομα του Θεού, τα πολιτικά ζητήματα τα ρίχνουμε στο τραπέζι ακόμη και στην κοπή της πίτας; Αλλά οι συνδικαλιστές της Νέας Δημοκρατίας μάλλον δεν καταλαβαίνουν από αυτά…
Ποιο θα είναι το επόμενο θέμα που θα ταλανίσει την καθημερινότητά μας μετά το ζήτημα της Παιδείας; Το θέμα το Ασφαλιστικό, με τις προεκτάσεις και τη μεγάλη βαρύτητα που έχει για την ελληνική κοινωνία. Το ότι κάτι πρέπει να γίνει είναι σίγουρο και το γνωρίζουν και το επιθυμούν όλοι, γιατί τα Ταμεία θα τιναχτούν στον αέρα κάποια στιγμή και το κράτος δεν θα έχει να πληρώσει συντάξεις, ωστόσο ο καθένας ξεκινά τον εξορθολογισμό του συνταξιοδοτικού από τις τσέπες του… διπλανού του. Άρα…
Τι την ήθελε την ιστορία με τα ασημικά ο συμπαθής κατά τα λοιπά Γ. Βουλγαράκης; Μετά βδελυγμίας αποκηρύσσει η σύγχρονη Δεξιά τις βασιλικές παραφυάδες. Τουλάχιστον αυτό έκανε μέχρι σήμερα. Εάν πίστεψαν ορισμένοι ότι έτσι θα κερδίσουν και μερίδα ψήφων ακροδεξιών-βασιλικών απατώνται. Ξεσηκώθηκε ο κόσμος από το καθυστερημένο ενδιαφέρον του υπουργείου Πολιτισμού… γίναμε ολίγον ρεζίλι και τελικώς τι βγήκε από αυτήν την περίπτωση; Ήττα και διασυρμός. Πώς το έλεγε κάποιος μεγάλος; Κοινός νους απαιτείται…
Σιγά να μη θέλει η συμπαθεστάτη κ. Παπακώστα να φάει τη θέση του Ζαγορίτη. Εδώ και πολύ καιρό σάς είχαμε προειδοποιήσει από τη στήλη ότι ο γραμματέας είναι πολύ σκληρό καρύδι. Το… χαμόγελο το έχει για κράχτη. Επί της ουσίας μπορεί να σε κάνει μια… χαψιά στο λεπτό (με χαμόγελο)…
Τι κρύβεται άραγε πίσω από τη… σιωπή για τη μεγάλη προσφορά του Ιδρύματος Νιάρχου; Είναι δυνατόν κάποιοι να το… ξανασκέφτονται; Είναι με τα καλά τους;
Πόσο προβληματισμένοι -επιεικώς- θα πρέπει να αισθάνονται όλοι εκείνοι που έβαλαν έστω και ένα λιθαράκι στον πόλεμο κατά της διαπλοκής; Τι στράβωσε μωρέ και τα… βάλαμε με τους εαυτούς μας… θα αναρωτιούνται.
Εδώ και καιρό είχαμε επισημάνει από τη στήλη αυτή τον κίνδυνο που εγκυμονεί η πολιτική που ακολουθείται στο ζήτημα των τσιγγάνων. Είχαμε επισημάνει ότι ο στρουθοκαμηλισμός ποτέ δεν βοήθησε, αντιθέτως διόγκωσε τα προβλήματα. Γνωρίζουν όλοι πως το πρόβλημα των τσιγγάνων, κυρίως της στέγης, είναι βασικό. Επίσης γνωρίζουν όλοι ότι δεν επιτρέπεται εν έτει 2007 να διαμορφώνονται καταστάσεις τέτοιες που από τη φύση τους δημιουργούν γκέτο. Απαιτείται η ένταξη των ανθρώπων αυτών στην κοινωνία. Ας γίνει μια προσπάθεια προς αυτήν την κατεύθυνση, διαφορετικά θα έχουμε προβλήματα.
Ποια είναι η πιο τολμηρή απόφαση που έχει λάβει ποτέ υπουργός της κυβέρνησης; Αυτή που έλαβε ο Παυλόπουλος και αφορά «στην αξιολόγηση των δυνατοτήτων του προσωπικού του δημόσιου τομέα». Ποια αξιολόγηση, δουλευταρά Προκόπη μας; Ακόμα να καταλάβεις ότι όσο και αν προσπαθήσεις, στο ελληνικό Δημόσιο ελάχιστα πράγματα μπορούν να γίνουν; Οι υπάλληλοι έχουν τη νοοτροπία του «κάθομαι να περνά η ώρα» και στις περισσότερες των περιπτώσεων απλώς… πληρώνονται. Γίνεται να κάνεις την αγελάδα να κατεβάσει… σοκολάτα;
Υπάρχει ένας βουλευτής της κυβέρνησης που δεν… μαζεύεται με τίποτα. Ό,τι και να έχουν κάνει οι φίλοι του και οι στενοί του συνεργάτες, αυτός δεν ακούει κανέναν. Λοιδορεί συναδέλφους του, μοιράζει ερωτήσεις και παραπολιτικά σε όλα τα έντυπα και γενικώς φέρεται λες και οι κυβερνητικοί είναι αντίπαλοί του. Και δεν ήταν έτσι… Ήταν φιλότιμος, εργατικός και κυρίως βοήθησε πολύ για να γίνει κυβέρνηση η Νέα Δημοκρατία. Τώρα γιατί δεν τον αξιοποίησε ο Κ. Καραμανλής, αυτό είναι αποκλειστικά δικό του θέμα και εν πάση περιπτώσει πρωθυπουργός είναι, αυτός καθορίζει τα πράγματα. Το ότι όμως δεν έλαβε ποτέ θέση κυβερνητική ο ικανότατος κατά τ’ άλλα βουλευτής, δεν του δίνει το δικαίωμα να ρίχνει λάσπη παντού και να συμπεριφέρεται σαν… «πολιτικός τρομοκράτης» στην περιφέρειά του. Τα όρια μεταξύ γραφικότητας και λογικής αντίδρασης είναι δυσδιάκριτα. Και αν σε «στοχοποιήσουν» ορισμένοι ως… γραφικό, τότε δεν τη γλιτώνεις με τίποτα… Ειδικά αυτήν την τέχνη τη γνωρίζει καλά ο ικανός βουλευτής…
Χαμός γίνεται για μια θέση στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας της Νέας Δημοκρατίας όπως μαθαίνουμε. Καλό δεν θα ήταν στο ψηφοδέλτιο να πάψουν να μπαίνουν οι… δήθεν; Να έχουν προτεραιότητα όσοι δεν έχουν «προστάτες», αυτοί που δεν διαθέτουν αναγνωρισιμότητα, αλλά τους περισσεύει η… όρεξη για δουλειά, εκείνοι που έχουν αποδείξει ότι είναι «καθημερινοί, τίμιοι δουλευτές της ζωής»; Στελέχη πιο νέα από τους συνήθεις ηλικιωμένους του ψηφοδελτίου, που ήταν ταπεινά και θα παραμείνουν ταπεινά στη συνέχεια του βίου τους, ακόμη και αν γίνουν βουλευτές Επικρατείας; Γιατί να είναι το ψηφοδέλτιο αυτό μια λίστα… υποχρεώσεων; Γιατί να μη συμμετάσχουν και εκείνοι που μπορεί λίγοι να τους γνωρίζουν, αλλά θα ήταν καλό παράδειγμα για την κοινωνία η προβολή τους μέσα από μια λίστα Επικρατείας; Έτσι θα αποδεικνυόταν ότι μια κυβέρνηση μπορεί να αναγνωρίσει την… ταπεινότητα όσων διαπρέπουν στο μετερίζι όπου τους έταξε η ζωή χωρίς να διαφημίζουν τον εαυτό τους… Μια σκέψη κάνουμε, έτσι… ταπεινά…