Θα δουν πολλά τα μάτια μας…

Είναι αλήθεια ότι στον οίκο Christie’s εκποιήθηκε μέρος από τα αντικείμενα εκείνα που, κατά τρόπο ανεπίτρεπτο, παράνομο και απαράδεκτο, φυγαδεύτηκαν με εννέα κοντέινερ τα μεσάνυχτα του Σαββάτου της 17/2/91 από τα ανάκτορα της Δεκελείας.

Η όλη επιχείρηση, είναι γνωστό αλλά και ομολογημένο, οργανώθηκε και εκτελέστηκε με εντολή, εποπτεία και ευθύνη της τότε κυβέρνησης Μητσοτάκη. Ο πρωθυπουργός έδωσε εντολή και ο υπουργός Οικονομικών, κ. Παλαιοκρασσάς, την εξετέλεσε στο ακέραιο. Το μέγα ζήτημα είναι τούτο: ο εκ προορισμού και εκ του νόμου θεματοφύλακας της περιουσίας του Δημοσίου συνήργησε στη διαφυγή της. Γιατί, ό,τι εστάλη τότε στην Αγγλία δεν ήταν μόνο οικοσκευή, ήταν αντικείμενα με τεράστια ιστορική, αρχαιολογική και χρηματική αξία, τα οποία ήταν στη χρήση της δυναστείας. Το γεγονός, τότε, δεν έμεινε απαρατήρητο. Με ερωτήσεις αλλά και με πρόταση νόμου που κατέθεσε ο υπογράφων μαζί με άλλους βουλευτές, την εποχή εκείνη, επεσήμανε, μεταξύ άλλων, τον ποινικό χαρακτήρα της πράξης του υπουργού των Οικονομικών και έθετε ζήτημα διεκδίκησης και επανεισαγωγής της φυγαδευθείσης δημόσιας περιουσίας.

Παρακάμπτοντας την εισηγητική έκθεση της πρότασης νόμου (ενδιαφέρουσα για τις αιτιολογίες της), λόγω έλλειψης χώρου, παραθέτουμε μόνο το άρθρο 3 της πρότασης αυτής:

«1. Όσα κινητά πράγματα είναι εκτός οικοσκευής περιέχονται κατά πλήρη κυριότητα, νομή και κατοχή στο ελληνικό Δημόσιο.

2. Όσα κινητά πράγματα και ιδιαίτερα πράγματα ιστορικού ενδιαφέροντος ή πράγματα αρχαιολογικής αξίας ή έργα τέχνης, τα οποία καθ’ οιονδήποτε τρόπο περιήλθαν στην κατοχή του Κωνσταντίνου Γκλύξμπουργκ και με οποιονδήποτε τρόπο έφυγαν από την εποπτεία και την φύλαξη του κράτους, αναζητούνται κατά τους κείμενους νόμους.

3. Το αγωγικό δικαίωμα του Δημοσίου δύναται να στραφεί και κατά παντός τρίτου, ο οποίος συνέτεινε είτε εκ δόλου είτε εξ αμελείας στη φυγάδευση κινητών πραγμάτων.

4. Ποινικές ευθύνες, οι οποίες βαρύνουν οιονδήποτε σε σχέση με τις διατάξεις των προηγούμενων παραγράφων αναζητούνται και καταλογίζονται σύμφωνα με τους κείμενους ποινικούς νόμους ή με το νόμο περί ευθύνης υπουργών.

5. Το δικαίωμα άσκησης ποινικής δίωξης κατά υπουργών, ως προς την προθεσμία παραγραφής, δεν υπόκειται στις διατάξεις του άρθρου 7 του ν.δ. 802/1971 «Περί ευθύνης των μελών της Κυβέρνησης και των Υφυπουργών», αλλά στις «περί παραγραφής κακουργημάτων διατάξεις του Ποινικού Κώδικα».

Αυτά ζητούσαμε τότε, με την πρόταση νόμου, η οποία δυστυχώς δεν συζητήθηκε. Πρέπει να έχουμε υπόψη μας ότι ο πλειστηριασμός των κειμηλίων της ιστορίας μας στο Christie’s, των σχετιζομένων με τη δυναστεία των Γκλύξμπουργκ δεν θα είναι ο μόνος. Θα ακολουθήσουν κι άλλοι με μεγαλύτερης αξίας αντικείμενα. Θυμίζουμε ότι τρεις ημέρες πριν από τη φυγάδευση των κειμηλίων με τα κοντέινερ, έγινε διάρρηξη στα ανάκτορα Δεκελείας και αφαιρέθηκαν αντικείμενα, κυρίως πίνακες, ανυπολόγιστης αξίας. Και για τη διάρρηξη αυτή καταθέσαμε την υπ’ αριθμ. 3429/15-2-1991 ερώτηση στη Βουλή και λάβαμε ασαφή και αόριστη απάντηση από τον αρμόδιο υπουργό. Να προσθέσουμε ακόμα ότι σε ανύποπτο χρόνο έγινε ανάλογη διάρρηξη στο ανάκτορο Μον Ρεπό της Κέρκυρας, από το οποίο αφαιρέθηκαν αντικείμενα ανεκτίμητης αρχαιολογικής αξίας, δηλαδή ευρήματα από ανασκαφές στην Παλαιόπολη (ευρύτερος χώρος του Μον Ρεπό), τα οποία είχαν προσφερθεί, κατά καιρούς, ως δώρα στην τότε βασίλισσα Φρειδερίκη. Να σημειωθεί ακόμη ότι αυτή η «διάρρηξη» αποτέλεσε την αφορμή να μεταφερθεί σημαντικός πλην άγνωστος αριθμός αρχαίων αντικειμένων από τα ανάκτορα της Κέρκυρας σε εκείνα του Τατοΐου. Η μεταφορά αυτή έγινε πριν από τη φυγάδευση του εθνικού θησαυρού με τα κοντέινερ. Θα δουν πολλά ακόμα τα μάτια μας…

e-mail: [email protected]