Επικαιρότητα
1 Στις εκλογές της 21-1-2007 στη Σερβία, οι σέρβοι ψηφοφόροι βροντοφώνησαν: Το Κόσοβο δεν πουλιέται. Το αποτέλεσμα των εκλογών έφερε απογοήτευση στις ΗΠΑ και στην ΕΕ, καθώς το 95% των σέρβων ψηφοφόρων ψήφισε τα κόμματα εκείνα που είχαν ταχθεί ενάντια στην παραχώρηση του Κοσόβου, έστω και αν είναι φιλοδυτικά. Οι ασχημίες των ΗΠΑ και της ΕΕ (πιέσεις, χρηματοδότηση του Φιλελεύθερου Κόμματος, του μόνου που συμφωνεί στην ανεξαρτησία του Κόσοβου) δεν απέδωσαν. Το Εθνικιστικό Κόμμα του Σέσελι, που βρίσκεται φυλακισμένος στη Χάγη και αντιμετώπισε τη λυσσώδη προπαγάνδα εναντίον του, ήρθε πρώτο στην προτίμηση του σερβικού λαού, συγκεντρώνοντας το 28% των ψήφων. Το Δημοκρατικό Κόμμα του νυν προέδρου Τάντις, φανατικού φιλοαμερικανού, ήρθε δεύτερο με 22,5%. Και αυτό ήταν που απογοήτευσε τις ΗΠΑ και την ΕΕ που πάντα συνοδοιπορεί με την Ουάσινγκτον στα διεθνή θέματα. Το ποσοστό που απέσπασε ο Τάντις ήταν πολύ κάτω από αυτό που περίμεναν οι «συμμαχικές» δυνάμεις που πρωτοστάτησαν στον οικτρό ακρωτηριασμό της πάλαι ποτε Γιουγκοσλαβίας. Το κόμμα του πρωθυπουργού Κοστούνιτσα σχεδόν διατήρησε τη δύναμή του, με μείωση μόνον 1%. Το Φιλελεύθερο Κόμμα του Γιοβάνοβιτς, του μοναδικού σερβικού κόμματος που είχε ταχθεί υπέρ της ανεξαρτησίας του Κοσόβου, βούλιαξε στις εκλογές, συγκεντρώνοντας μόλις το 5,3%, παρά τη γενναία οικονομική ενίσχυσή του από τους Δυτικούς. Το Σοσιαλιστικό Κόμμα του εκλιπόντος πανίσχυρου ηγέτη Μιλόσεβιτς, παρά τη λυσσώδη πολεμική εναντίον του, απέσπασε ποσοστό 5,6%. Το Φιλελεύθερο Κόμμα G-17 έχασε περίπου το ήμισυ της δύναμής του. Από 11,5 που είχε, τώρα το ποσοστό του έπεσε στο 6,5%. Είναι το κόμμα των θαυμαστών της παγκοσμιοποίησης και της οικονομίας της αγοράς. Και δεν το κρύβει. Ενώ τα άλλα φιλοδυτικά κόμματα για λόγους σκοπιμότητας κρατάνε αποστάσεις από τις νεοφιλελεύθερες ιδεολογικές θέσεις. Εάν λοιπόν θέλουμε να «κλείσουμε ταμείο», τα φιλοδυτικά κόμματα έχουν άνετη πλειοψηφία, όμως έχουν ταχθεί επίσημα ενάντια στην παραχώρηση του Κόσοβου. Τα αντιδυτικά κόμματα (εθνικιστικό και σοσιαλιστικό) αποτελούν ισχυρή μειοψηφία (33,6%), που σημαίνει ότι μπορούν να επιδράσουν στα πολιτικά δρώμενα της γειτονικής φιλικής μας χώρας.
2 Μετά τα παραπάνω αποτελέσματα είναι εύκολο να σχηματιστεί μια κυβέρνηση έντονα φιλοδυτική. Αυτό όμως δεν είναι αρκετό. Οι ΗΠΑ και η ΕΕ θέλουν κυβέρνηση που να είναι πρόθυμη να δεχθεί χωρίς καμιά αντίδραση την πλήρη ανεξαρτησία του Κοσόβου. Και αυτό είναι το δύσκολο. Γιατί υπέρ της παραχώρησης του Κοσόβου έχει ταχθεί μόνον το μικρό Φιλελεύθερο Κόμμα, που πήρε μόνον το 5,3% των ψήφων. Στην όλη προσπάθεια των ΗΠΑ και της ΕΕ δύο είναι τα κλειδιά. Η στάση που θα τηρήσει το κόμμα του πρωθυπουργού Κοστούνιτσα, που επίσημα έχει ταχθεί ενάντια στην παραχώρηση, και η αντίδραση της Εκκλησίας της Σερβίας. Ο Κοστούνιτσα, που παρέδωσε τον αείμνηστο Μιλόσεβιτς στη Χάγη παρά τη δέσμευση που είχε αναλάβει ότι θα δικαστεί στη Σερβία από δικαστήριο της χώρας του, κατανοεί ότι εάν για δεύτερη φορά ενδώσει στις έξωθεν πιέσεις και δεχθεί απόσχιση του Κοσόβου θα απογοητεύσει τους οπαδούς του, που θα στραφούν πλέον σε άλλα κόμματα, περισσότερο αξιόπιστα. Και αυτό θα έχει αποτέλεσμα την πολιτική του εξαφάνιση. Τώρα ο Κοστούνιτσα πιέζεται να δεχθεί την πρωθυπουργία υπό τον όρο ότι θα δεσμευτεί μυστικά να ανεχθεί τη συνέχιση του διαμελισμού της Σερβίας, ενώ φανερά θα μπορεί να διαφωνεί για την ανεξαρτησία του Κοσόβου, την οποία τελικά θα δεχθεί τάχα σαν αναγκαίο κακό για να αποτραπούν και άλλες περιπέτειες της Σερβίας. Οι Δυτικοί θα απειλούν τη Σερβία με αποκλεισμούς και άλλου είδους ποινές και ο Κοστούνιτσα για να «σώσει» τη χώρα του από τα δεινά συμφωνεί στην ανεξαρτησία. Όπως ακριβώς έγινε και στην περίπτωση της παράδοσης του Μιλόσεβιτς στη Χάγη. Έτσι γράφεται η ιστορία! Η περίπτωση της αντίδρασης της Εκκλησίας της Σερβίας είναι εντελώς διαφορετική. Το Κόσοβο είναι ανεκτίμητος θησαυρός με τα εκκλησιαστικά του ορθόδοξα μνημεία. Είναι κοιτίδα της σερβικής Ορθοδοξίας. Και αυτό είναι που μετράει στις επιλογές και στη στάση του Πατριαρχείου Σερβίας. Η σθεναρά αντίδραση της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Σερβίας μπορεί να οδηγήσει ακόμη και στην αντίδραση της ρωσικής Εκκλησίας και στην κατεύθυνση αυτή ενδεχομένως να συμπορευθούν και οι ορθόδοξες αυτοκέφαλες Εκκλησίες των τριών ορθόδοξων χωρών της ΕΕ (Ελλάδος-Βουλγαρίας-Ρουμανίας), μη δεχόμενες την παράδοση των εκκλησιαστικών μνημείων του ορθόδοξου Κοσόβου στους αλβανούς Ισλαμιστές. Οπότε η αντίδραση θα είναι ισχυρότατη. Κλειδί λοιπόν στην όλη υπόθεση είναι η στάση των προκαθημένων των ορθόδοξων Εκκλησιών. Πολύ μπλεγμένο το πρόβλημα για ΗΠΑ και ΕΕ. Ευτυχώς που η εκκλησιαστική ηγεσία των ορθοδόξων δεν έχει διαβρωθεί ακόμη από την πολιτική.