Κράτος το Κόσοβο ενάντια στη βούληση των Σέρβων
Δεύτερο κόμμα βγήκε το φιλοδυτικό Δημοκρατικό Κόμμα (DS) του Προέδρου Μπόρις Τάντιτς (κερδίζοντας το 22,6% των ψήφων και 65 έδρες) που αν και κατάφερε να διπλασιάσει την επιρροή του σε σχέση με τα αποτελέσματα του 2003, δεν εκπλήρωσε τις προσδοκίες που είχαν δημιουργηθεί και ήθελαν να δίνει τη μάχη για την πρωτιά με το Ριζοσπαστικό Κόμμα ψήφο ψήφο. Τρίτο βγήκε το Δημοκρατικό Κόμμα Σερβίας (DSS) του μέχρι σήμερα πρωθυπουργού Βόισλαβ Κοστούνιτσα, που κέρδισε το 16,3% των ψήφων και 47 έδρες, 10 λιγότερες σε σύγκριση με την τωρινή Βουλή.
Στις επόμενες τρεις θέσεις, καταφέρνοντας ίσα ίσα να περάσουν το όριο του 5%, βρέθηκε το Σοσιαλιστικό Κόμμα του πρώην προέδρου της χώρας, Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς, η Φιλελεύθερη Συμμαχία που έχει στην ηγεσία του τον διακεκριμένο… καταδότη Τσεντομίρ Γιοβάνοβιτς, που διαχειρίστηκε τη σύλληψη και την παράδοση του Μιλόσεβιτς στους Αμερικανούς και είναι το μοναδικό κόμμα το οποίο υποστήριζε την ανεξαρτητοποίηση του Κοσόβου, και τέλος το G-17+, που παρά την εντύπωση που δίνουν τα αρχικά του δεν είναι κάποιο ισοτονικό αναψυκτικό ή λάδι για μηχανή αυτοκινήτου, αλλά συμμαχία νεοφιλελεύθερων ακραιφνών οπαδών της αγοράς, της οποίας ηγείται ο υπουργός Οικονομικών της σημερινής κυβέρνησης του Κουστούνιτσα. Απ’ όλα λοιπόν έχει το πανέρι.
Διαμελισμός και φτώχεια
Οι κάλπες της Σερβίας όμως κυρίως έβγαλαν αγανάκτηση και αποστροφή. Η πρωτιά του Ριζοσπαστικού Κόμματος στις εκλογές της προηγούμενης Κυριακής, όπως και σε εκείνες του 2003, δεν μπορεί να χαρακτηριστεί άσκηση στη νοσταλγία κάποιων αμετανόητων που εν τη αφελεία τους κρύβονται σε ένα υπόγειο υφαίνοντας γιουγκοσλαβικές σημαίες. Η πρωτιά του Ριζοσπαστικού Κόμματος πρωτίστως αποδίδεται στην αντίδραση των Σέρβων για όσα έγιναν: τον διαμελισμό της ενιαίας Γιουγκοσλαβίας και τους καταστροφικούς βομβαρδισμούς της από τους Αμερικανούς και τους Ευρωπαίους -με την κεντροαριστερά μάλιστα να έχει τότε τον πρώτο λόγο, την εκδικητική απαγωγή και μεταφορά του Μιλόσεβιτς στη Χάγη και τον ατιμωτικό του θάνατο τον Μάρτιο του 2006, που ισοδυναμούσε με εκτέλεση, την αγανάκτησή τους για την παρατεταμένη φτώχεια και την ανεργία που αγγίζει το 32% (τον 1 δηλαδή στους 3!) ως αποτέλεσμα των ιδιωτικοποιήσεων και της φιλελευθεροποίησης της οικονομίας, αλλά κυρίως, η επιτυχία του Ριζοσπαστικού Κόμματος οφείλεται στην κατηγορηματική αντίθεση που αυτό εξέφρασε στο εν εξελίξει σχέδιο ανεξαρτητοποίησης του Κοσόβου.
Σε αυτό το πλαίσιο (όπου είναι βέβαιο ότι ευδοκίμησαν και εθνικιστικές κορόνες που δεν αντιπροσωπεύουν κανέναν κίνδυνο όμως πλέον) ο κατ’ επανάληψη χαρακτηρισμός του κόμματος του Βόισλαβ Σέσελι, που κρατείται στη Χάγη για να δικαστεί, ως «εθνικιστικό» κυρίως αποσκοπεί στη διαπόμπευση των αντιαμερικανικών αισθημάτων των Σέρβων και τον διασυρμό ενός πατριωτισμού κάθε άλλο παρά αξιοκατάκριτου.
Το μήνυμα των εκλογών παρ’ όλα αυτά έμεινε αδιάβαστο. Στο εσωτερικό της Σερβίας, παρότι η κυβέρνηση έχει χρονικό περιθώριο να σχηματισθεί μέχρι το τέλος του Μαΐου όπως προβλέπεται από το σύνταγμα, οι διεργασίες και οι επαφές μεταξύ των κομμάτων (εξαιρουμένου φυσικά του πρώτου!) επισπεύδονται έτσι ώστε η δημοσιοποίηση του σχεδίου αυτονόμησης να βρει συγκροτημένο το πολιτικό σύστημα, για να μπορέσει στη συνέχεια να διαχειριστεί τις εσωτερικές αντιδράσεις και να τις εκτονώσει.
Στο εξωτερικό, αφού κατόπιν αμερικανικής απαίτησης ακυρώθηκε το αρχικό χρονοδιάγραμμα που προέβλεπε να δοθούν οι προτάσεις του φινλανδού διαμεσολαβητή, Μάρτι Αχτισαάρι, το φθινόπωρο (από φόβο ότι τα φιλοαμερικανικά κόμματα στη Σερβία θα πάθαιναν τότε εκλογική συντριβή και οι Ριζοσπάστες θα εξασφάλιζαν απόλυτη πλειοψηφία) οι κρίσιμες ημερομηνίες μεταφέρθηκαν για προχτές Παρασκευή, οπότε αναμενόταν να δοθεί το σχέδιο ανεξαρτητοποίησης στην Ομάδα Επαφής (ΗΠΑ, Αγγλία, Γαλλία, Γερμανία, Ιταλία και Ρωσία) και για τις 2 Φεβρουαρίου, οπότε το σχέδιο θα δοθεί στο Βελιγράδι και στους Αλβανούς του Κοσόβου στην Πρίστινα.
Αξίζει εδώ να παρατηρήσουμε πως από τώρα ο ΟΗΕ αντιμετωπίζει ισότιμα το Βελιγράδι και την Πρίστινα, σαν να πρόκειται για δύο ισότιμα μέρη, προδιαγράφοντας έτσι και το περιεχόμενο των προτάσεών του: οριστική και πλήρης ανεξαρτητοποίηση του Κοσόβου, έστω και αν το χάπι χρυσωθεί με κάποιους όρους που θα τεθούν προς την Πρίστινα και τη θέσπιση ενός χρονοδιαγράμματος. Καθοριστικό ρόλο στη διαδικασία ανεξαρτητοποίησης του Κοσόβου αναμένεται να αναλάβει η ΕΕ που θα στείλει σώμα 1.300 στρατιωτών ή και αστυνομίας, με το πρόσχημα της προστασίας των 100.000 Σέρβων που απόμειναν στον ιστορικό σερβικό θύλακα στον βορρά και δεν είχαν την «τύχη» των 200.000 άλλων Σέρβων που διώχθηκαν από τους Αλβανούς κακήν κακώς.
Ο προσχεδιασμένος διωγμός μάλιστα των Σέρβων (με απώτερο σκοπό να μην αποτελούν υπολογίσιμη μειονότητα στο Κόσοβο των 2 εκατ. κατοίκων) συντελέστηκε παρά την παρουσία στην περιοχή 16.000 στρατιωτών, που με τις σημαίες του ΝΑΤΟ μεριμνούν για την ασφάλεια των… Αλβανών!