Βασιλικό φαγοπότι με… κρυφούς σερβιτόρους
Μεγάλο ντόρο και μάλιστα διεθνή προκάλεσε με τις δηλώσεις του ο κ. Βουλγαράκης, που έφερε σε δύσκολη θέση την Ντόρα, αφού άφησε αιχμές για όσα έγιναν στην περίοδο της κυβέρνησης Μητσοτάκη, αλλά παράλληλα έφερε και χρυσάφι στις τσέπες των ιδιοκτητών, αφού οι τιμές των ασημικών και το ενδιαφέρον εκτοξεύτηκαν στα ύψη.
Έτσι, μαζί με τις συζητήσεις στα τηλεπαράθυρα, όπου διάφοροι αναλυτές, εκτιμητές και πολιτικοί κονταροκτυπιούνται για το Τατόι, για το αν έγινε ή όχι απογραφή, για το ποιοι κάλυψαν τον τέως, επί κυβερνήσεως Μητσοτάκη, ώστε να βγάλει στο εξωτερικό την πολύτιμη και πανάκριβη… οικοσκευή του και ποιοι αδιαφόρησαν για τη διαφύλαξη όλων αυτών των αντικειμένων, φαίνεται να υπάρχει και μεγάλη δυσαρέσκεια μεταξύ των βουλευτών της ΝΔ, οι περισσότεροι των οποίων είναι έξαλλοι, και ασκούν εντονότατη κριτική στον υπουργό Πολιτισμού για τον τρόπο που χειρίστηκε την υπόθεση, δημιουργώντας σοβαρά προβλήματα στις σχέσεις τους με ένα κομμάτι της εκλογικής βάσης της ΝΔ.
Έντονα δυσαρεστημένοι εμφανίζονται και στο Μαξίμου και οι πληροφορίες λένε ότι ο υπουργός Πολιτισμού προχώρησε χωρίς να έχει την έγκριση του πρωθυπουργού στις κινήσεις που έκανε προς τον βρετανικό οίκο δημοπρασιών, οι οποίες αμφισβητήθηκαν σοβαρά από όλες τις πλευρές, και μάλιστα κατηγορήθηκε ότι ήταν άστοχες και ότι όχι μόνο δεν έφεραν κανένα πρακτικό αποτέλεσμα, αλλά πρακτικά δημιούργησαν τέτοιο διεθνή θόρυβο γύρω από τη δημοπρασία, που το μόνο που κατάφερε ήταν να εκτοξεύσει τις τιμές στα ύψη….
Είναι χαρακτηριστικό άλλωστε ότι ενώ σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του οίκου δημοπρασιών οι εισπράξεις από τις πωλήσεις δεν θα ξεπερνούσαν τα 8.000.000 ευρώ, έφθασαν τα 15.000.000 ευρώ και σύμφωνα με τις εκτιμήσεις ειδικών τα 5.000.000 θα πάνε για διάφορες προμήθειες. Έτσι, σύμφωνα με τις ίδιες εκτιμήσεις, στην τσέπη των ιδιοκτητών (όλοι υποψιάζονται τον Κωνσταντίνο ή κάποιο από τα ιδρύματα που έχει φτιάξει) θα μπούνε περίπου 10.000.000 ευρώ, γεγονός που δείχνει ότι το βασιλικό φαγοπότι ήταν μεγάλο, με άγνωστους μέχρι στιγμής όλους τους «σερβιτόρους» που έδωσαν τη δυνατότητα να στηθεί αυτός ο χορός των δισεκατομμυρίων…
Ακόμη θα πρέπει να σημειώσουμε ότι αυτό που κάνει ιδιαίτερη εντύπωση είναι το γεγονός ότι μέχρι στιγμής, παρά το γεγονός η δημοπρασία ήταν ανοικτή, κρατούνται κρυφά τα ονόματα όλων των αγοραστών που κυρίως είναι Έλληνες και Ρώσοι, ενώ στις περισσότερες περιπτώσεις δημοσιοποιούνται.
Κροκοδείλια δάκρυα
Πολλή κουβέντα λοιπόν γίνεται τις τελευταίες ημέρες γύρω απ’ τα… ασημικά, χρυσαφικά και λοιπά τιμαλφή του τέως, τον τρόπο εξαγωγής τους απ’ την Ελλάδα (πλην των όσων φυγαδεύτηκαν το ’91, επί Μητσοτάκη-Παλαιοκρασσά, που κι αυτά με περίεργο τρόπο φυγαδεύτηκαν…), τον τρόπο διαχείρισής τους, το πού ανήκουν κ.λπ. Μια κουβέντα που δείχνει -και αυτή…- ότι ζούμε σε ένα πλήρως αναξιόπιστο κράτος, ανεξαρτήτως κυβερνήσεων, με μια κοινή γνώμη καθοδηγούμενη από επίσης αναξιόπιστα ΜΜΕ και δημοσιογράφους (πλην ελαχίστων εξαιρέσεων) και γενικά ο δημόσιος διάλογος (ο Θεός να τον κάνει…) διεξάγεται με υποκρισία ή με περισσή και μη συγγνωστή άγνοια και από πολιτικούς και από δημοσιογράφους.
Γιατί το λέμε αυτό;
Επειδή απ’ όλη αυτήν τη συζήτηση απουσιάζουν ορισμένες πολύ κρίσιμες παράμετροι του όλου θέματος, του σχετιζόμενου με τη λεγόμενη βασιλική περιουσία. Και όμως, οι παράμετροι αυτές μπορούν να φωτίσουν γεγονότα, πρακτικές, παραλείψεις, σκοπιμότητες, σοβαρότητα…
Ας πούμε, πόσοι απ’ όσους τώρα περιστασιακά χύνουν κροκοδείλια δάκρυα ασχολήθηκαν ή ασχολούνται:
• Με τα αγνώστου αριθμού μπαούλα, αγνώστου επίσης περιεχομένου, τα οποία έχουν αφεθεί στο Τατόι να σαπίζουν απροστάτευτα, αν και έχουν χαρακτηριστεί αρχαιολογικός θησαυρός;
Και αυτό το κατάντημα αφορά όλες τις κυβερνήσεις μετά την πτώση της χούντας και το δημοψήφισμα του 1974. Αφορά όλους αυτούς που σήμερα τσακώνονται για το… ποιος έχει τις μεγαλύτερες ευθύνες.
Όλους. Είναι όλοι συνυπεύθυνοι για την εγκατάλειψη ενός πολύ σημαντικού κομματιού της εθνικής μας κληρονομιάς.
Δυστυχώς εδώ, στην Ελλάδα, όλοι οι κατά καιρούς κυβερνήσαντες ολιγώρησαν. Αδιαφόρησαν προκλητικότατα. Και έχουν τεράστιες ευθύνες γι’ αυτό. Και αντί σήμερα να απολαμβάνουμε βλακώδεις καβγάδες μεταξύ κυβέρνησης και αξιωματικής αντιπολίτευσης, καλό θα ήταν και οι μεν και οι δε να μας εξηγήσουν γιατί δεν έκαναν αυτό που έκαναν, το στοιχειώδες, όλες οι κυβερνήσεις όλων των ευρωπαϊκών κρατών. Ακόμα και των πρώην σοσιαλιστικών, του «υπαρκτού σοσιαλισμού». Ακόμα κι ο Τσαουσέσκου, ακόμα κι ο Χότζα, που σεβάστηκαν ως αναπόσπαστο τμήμα της πολιτιστικής τους κληρονομιάς και της εθνικής τους ιστορίας τα κειμήλια των πρώην βασιλιάδων, τους οποίους κατήργησαν…
Πού είναι τα αρχεία;
Κάτι ακόμα. Αναπόσπαστο κομμάτι ιστορίας είναι επίσης και τα αρχεία. Αρχεία της βασιλευόμενης δημοκρατίας, τα οποία ουδείς σήμερα είναι σε θέση να πει πού βρίσκονται.
Γιατί;
Και αυτό το ερώτημα δεν αφορά μόνο τις κατά καιρούς κυβερνήσεις. Αφορά και τον Κωνσταντίνο. Αλήθεια… Μεγαλειότατε, πού είναι τα αρχεία της βασιλείας σας, της δικής σας και των προγόνων σας;
Τα αρχεία, τα οποία είναι κομμάτι της ελληνικής ιστορίας; Θα είχε, ας πούμε, τρομερό ενδιαφέρον, να γνωρίσουμε και μέσω των αρχείων αυτών τι έγινε με την αποστασία του ’65, με τις εκλογές βίας και νοθείας του ’61, με την υπηρεσιακή κυβέρνηση Νόβα, με τη δολοφονία Λαμπράκη, με τις εκτελέσεις Μπελογιάννη και άλλων αγωνιστών, με κρίσιμες εν πάση περιπτώσει στιγμές της ιστορίας μας.
Γενικά με το θέμα των αρχείων στην Ελλάδα υπάρχει ένα τρομερό έλλειμμα και σε ό,τι αφορά τον φορέα διαχείρισής τους και σε ό,τι αφορά την ιστορική τους αξιοποίηση.
Γιατί πέραν των αρχείων της βασιλευόμενης δημοκρατίας, περίπου ίδιο πρόβλημα υπάρχει και με τα αρχεία της εφτάχρονης δικτατορίας αλλά και με τα αρχεία της προεδρευόμενης δημοκρατίας μετά το ’74.
Και αν ο τέως «άναξ» οφείλει να μας απαντήσει για τα αρχεία της… βασιλείας του (γιατί φυσικά μάλλον δεν… μπόρεσε να τα μεταφέρει όταν διέφευγε, τον Δεκέμβρη του ’67, «από χωρίου εις χωρίον»!), την ίδια υποχρέωση έχουν και οι δικτάτορες αλλά και οι μεταπολιτευτικοί Πρόεδροι Δημοκρατίας.
Χαρακτηριστικό του απίστευτου αλαλούμ, που παραπέμπει όχι σε ευρωπαϊκή χώρα, είναι ότι, όπως μας αποκάλυψε στενός συνεργάτης του Κωνσταντίνου Καραμανλή, το ’74 ουδέν παρελήφθη απ’ τα αρχεία της δικτατορίας!
Επίσης, ο τέως Πρόεδρος της Δημοκρατίας Χρ. Σαρτζετάκης, μιλώντας στο «ΠΑΡΟΝ», μας τόνισε ότι όταν το 1985 πήγε στο προεδρικό μέγαρο, δεν βρήκε τίποτα.
«Ακόμα και η βιβλιοθήκη του προεδρικού μεγάρου», μας αποκάλυψε, ήταν άδεια. Μάλιστα ο Γ. Αλευράς κατά τη διάρκεια της πολύ σύντομης προεδρίας του αναγκάστηκε προκειμένου να καλύψει τη γύμνια της βιβλιοθήκης να μεταφέρει απ’ τη Βουλή περί τους 500 τόμους βιβλίων! Μάλλον, για να ακριβολογούμε, βρήκε μια έκδοση των «Απάντων του Διον. Σολωμού», με τυπωμένη μάλιστα στο εξώφυλλο την… κορώνα! Βέβαια ο κ. Σαρτζετάκης πιστεύει, όπως μας είπε, ότι τα δώρα που δίνονται στο εκάστοτε Πρόεδρο της Δημοκρατίας ανήκουν σ’ αυτόν. Αλλά το πρόβλημα δεν είναι κυρίως τα δώρα. Είναι -επαναλαμβάνουμε- τα αρχεία…
Γι’ αυτά θα απαντήσει κανείς;
Το «ριφιφί» του ’91…
Για την απίστευτη φυγάδευση ενός μεγάλου και επί της ουσίας απροσδιόριστου μέχρι σήμερα τμήματος της λεγόμενης βασιλικής περιουσίας το τριήμερο της Καθαράς Δευτέρας του 1991 τα γεγονότα είναι λίγο-πολύ γνωστά. Και κάποια στιγμή θα πρέπει να απολογηθούν κι ο τότε πρωθυπουργός Μητσοτάκης κι ο τότε αρμόδιος υπουργός Παλαιοκρασσάς.
Σήμερα και για λόγους ιστορικούς θα υπενθυμίσουμε πως τότε είχε αντιδράσει το ΠΑΣΟΚ, άσχετα με το ότι όταν το 1993 ξανάγινε κυβέρνηση τα ξέχασε όλα και ουδόλως ενδιαφέρθηκε για την τύχη των κοντέινερ που είχαν φυγαδευτεί γεμάτα αντικείμενα «απροσδιόριστης αρχαιολογικής, ιστορικής και οικονομικής αξίας», όπως τόνιζαν στις 19.2.91 με επερώτησή τους προς τους υπουργούς Οικονομικών, Προεδρίας και Πολιτισμού οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ Δημ. Τσοβόλας, Γ. Γεννηματάς, Μελ. Μερκούρη, Γ. Αδαμόπουλος, Γ. Τσακλίδης, Κ. Κουλούρης, Δ. Γεωργακόπουλος, Π. Ζακολίκος, Θ. Δημητρακόπουλος, Αλ. Δαμιανίδης, Δημ. Μπέης, Γ. Παπαντωνίου.
Οι ίδιοι χαρακτήριζαν την όλη επιχείρηση «μυστικοπαθή και γκανγκστερική φυγάδευση» που συνιστά «τεράστιο σκάνδαλο» και «δημιουργεί μεγάλο ηθικό και πολιτικό πρόβλημα για την κυβέρνηση, ταυτόχρονα δε ζημιώνουν παράνομα και εκ προθέσεως την περιουσία του ελληνικού δημοσίου, προκειμένου να ωφελήσουν τον Κωνσταντίνο Γλίξμπουργκ».
Παράλληλα οι Δημ. Τσοβόλας και Γ. Τσακλίδης ζητούσαν την κατάθεση μιας σειράς εγγράφων, όπως τιμολόγια εξαγωγής των πραγμάτων, άδειες εξαγωγής της Τράπεζας της Ελλάδας ή του υπουργείου Εμπορίου, έγγραφα του υπουργείου Πολιτισμού ή της αρμόδιας αρχαιολογικής υπηρεσίας κ.λπ…
Έτσι, για την ιστορία…