Χρονογράφημα

Στά προηγούμενα μενού
είχον απλώς σερβίρει
τήν γεύσιν και τήν όσφρησιν
μέ μύκητες καί γύρη.

Τά αλλεργικά συμπτώματα
μέ είχον αλαλιάσει
κι έγραφον ανεξέλεγκτα
αφού τά είχον χάσει.

Τώρα οδεύω ευτυχής
στήν αίσθησιν τήν τρίτη
εκείνην τής οράσεως
πού βλέπει καί δέν κρύπτει.

Είδον πολλά οι οφθαλμοί
ου μόνον οι δικοί μου
αλλά καί πλήθος Γραικιστών
εις γήν ελληνική μου.

Είδον καί εξεπλάγησαν
τά αμαθή τά πλήθη
πράγματα, φεύ, ανάκουστα
καί κάπως εννοήθη

…ότι η όρασις εστί
μηχανισμός σωμάτων
κι ουχί Αγία τών πολλών
Αγίων Ασωμάτων.

Έχομεν εις τό κούτελον
δύο κάμερες στημένας
πού βοηθούν τήν ύπαρξιν
χωρίς νά ‘χουν αντένας.

Αύται πολύ ημάρτησαν
στόν πρότερόν μας βίον
ότε καί εδιάγαμεν
εις μάντρας κοινοβίων.
Παιδία, λέγω, νιάνιαρα
εις σχολικάς αιθούσας
τότε πού εμβανίζαμεν
φούστας μαθητιούσας.

Ή στήθη δίκην οβιδών
φλεγόμενων ατθίδων,
κι ο νους μας ήτο στό «κοκό»
τά πέη, δέ, στόν πήδον.

Τι εποχαί θαυμάσιαι
τι οφθαλμοί τού κάλλους!!!
πού διάβηκαν ως άμαξαι
εις σύραγγας, εις Μπράλους.

Η σύριγξ Μπράλος σκοτεινή
ως η ζωή πού ζώμεν
ως τούς Αθλίους τού Ουγκώ
– ζώμεν, πεινώμεν, χρώμεν-.

Οι οφθαλμοί εισί πηγαί
ερωτικών σημάτων
ποικίλως επικίνδυνοι
ως οι αυτοί τών γάτων.

Όμως κάποια διάθλασις
τά πάντα αλλοιώνει
κι ή όρασις καθίσταται
τού Διγενή τ’ Αλώνι.

Τά πάντα ανατρέπονται
κι αμβλύνεται τό φως μας
καί γίνεται η θέασις
διάβολος κι ου θεός μας.

Καί κλείνομεν τάς κάμερας
πού λέγονται «ματάκια»
εμπρός στήν αθλιότητα
τού πολιτο-κορτάκια.

Κι έτσι στραβοί οδεύομεν
μ’ ένα λευκό μπαστούνι
εις λεωφόρους κι αγυιάς
αδέσποτοι καί στούρνοι.
Η όρασις ωρύεται
καί δάκρυα ενσταλάζει
αλλά τό σκότος προχωρά
καί τό διασκεδάζει.

Ώ! πεντεπόπτες ουρανοί
γιατί τρομοκρατείτε
ημάς πού εις τήν άβυσσον
δέν δύνασθε ιδείτε.

Η τύφλα μάς σακάτεψε
τό μακιγιάζ μάς λείπει
νά κάνουμε τά τσίνορα
σύνορα γιά τήν λύπη.
……………………………………………..
Ουχί τυχαίως, τίς προάλλες, ήμουν σέ ένα studio
εγγραφής δίσκων. Τήν προσοχή μου τράβηξε ένας
στίχος ενός τραγουδιού πού λέγεται ΚΥΡΙΑΚΟΔΡΟΜΙΟ.
Σάς τόν μεταφέρω:
«Φεύγω μέ μίλια στά χαμομήλια μέ χίλιους ήλιους τυφλωτικούς.
Πίσω μου αφήνω τό σπίτι εκείνο μέ τούς καθρέφτες τούς μαστροπούς».