Πώς επηρεάζεται το «ντόμινο» των Βαλκανίων
Πολλοί εκτιμούν και φοβούνται ότι θα επικρατήσουν οι εθνικιστικές δυνάμεις του Βόιτσλαβ Σέσελι, που δικάζεται ως εγκληματίας πολέμου τη Χάγη. Αυτό θα σημάνει το τέλος των «φιλελεύθερων» δυτικόφιλων κομμάτων που κυβερνούν τη χώρα αλλά και την αποδυνάμωση του μετριοπαθούς καθηγητή, πρωθυπουργού Κοστούνιτσα, που και αυτός βέβαια κατηγορείται από τους άκρατα δυτικόφιλους για «εθνικισμό» και σέρβικο μεγαλοϊδεατισμό. Το πρόβλημα για τα κόμματα που βλέπουν με καλό μάτι τη στενή σχέση με τις ΗΠΑ και μεγάλες δυνάμεις της Ευρώπης είναι ότι η κοινή γνώμη της Σερβίας είναι δυσαρεστημένη από τις συνεχείς εδαφικές απώλειες και την κυριαρχία των αμερικανικών δυνάμεων στην εθνική πολιτική της χώρας.
Έτσι, δεν είναι καθόλου απίθανο να ενισχυθούν στις σημερινές εκλογές κόμματα που θα μιλούν με πατριωτικούς όρους για εθνική υπερηφάνεια και έξοδο από το τέλμα της άκρατης αμερικανοφιλίας, πολύ περισσότερο όταν οι Αμερικανοί δείχνουν με κάθε τρόπο και ευκαιρία την αδυναμία τους στους αλβανούς Κοσοβάρους και ευνοούν τη γρήγορη ανακήρυξη του Κοσόβου σε ανεξάρτητη χώρα. Αν ψηφιστούν μαζικά κόμματα που αντιτίθενται σε αυτή την πολιτική δεν θα είναι επειδή οι πολίτες ενθουσιάζονται με το πλήρες πρόγραμμά τους για τη διακυβέρνηση της Σερβίας, αλλά επειδή θα δίνουν την αίσθηση της εθνικής αξιοπρέπειας απέναντι στις διαρκείς πιέσεις των ΗΠΑ και άλλων συμμάχων για πλήρη δυτικοποίηση της Σερβίας. Η εμμονή των ΗΠΑ και του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου της Χάγης (διά της όχι εξαιρετικά συμπαθούς ελβετοϊταλίδας εισαγγελέως Κάρλας ντελ Πόντε) για άμεση παράδοση των Ράντοβαν Κάρατζιτς και Ράτκο Μλάντιτς είναι κάτι που δεν μπορούν να χωνέψουν εύκολα οι Σέρβοι.
Όσο κι αν η πολιτική Μιλόσεβιτς και οι γνωστές δραστηριότητες των Κάρατζιτς και Μλάντιτς δημιούργησαν ένα σωρό προβλήματα στη Σερβία και ευθύνονται σε σημαντικό βαθμό για τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, οι πολίτες της χώρας δεν θέλουν την ξένη ανάμειξη και δεν αναγνωρίζουν κανένα δικαίωμα σε ξένη δύναμη να διευθετεί τα δικά τους προβλήματα-ζητήματα. Επίσης φαίνεται να εκνευρίζονται ιδιαίτερα με τα δικά τους κόμματα όταν επιχειρούν να υιοθετήσουν αλλότριες αρχές για τη δημοκρατία, ξένες προς τα ήθη και τον πολιτισμό των Σέρβων.
Γι’ αυτό οι σημερινές εκλογές αναμένονται με ιδιαίτερο ενδιαφέρον και σύμφωνα με τους αναλυτές ενδέχεται να έχουν σοβαρές εκπλήξεις. Δεν αποκλείεται από μεθαύριο οι αμερικανοί και μεγάλοι ευρωπαίοι εταίροι να συνομιλούν αναγκαστικά με ένα μεγάλο εθνικιστικό σερβικό κόμμα που ίσως πλειοψηφήσει στις εκλογές και σχηματίσει κυβέρνηση με τη βοήθεια μικρότερων κομμάτων, κάτι που αλλάζει όλο το σκηνικό στην περιοχή. Συνομιλία και επαφή πολύ δύσκολη, αφού θα απουσιάζει τόσο η κοινή γλώσσα όσο και ο κοινός στόχος.
Το σίγουρο είναι ότι οι Σέρβοι σε καμιά περίπτωση δεν προτίθενται να παραδώσουν το Κόσοβο στη «διεθνή κοινότητα», για να το αναδείξει εκείνη σε ανεξάρτητη χώρα. Ξέρουν ότι μια τέτοια εξέλιξη, μετά μάλιστα την απώλεια του Μαυροβουνίου, ανοίγει τον δρόμο και για άλλες εδαφικές απώλειες, όπως μπορεί να συμβεί στην περίπτωση της Βοϊβοντίνα, στη βορειοανατολική Σερβία, που διατηρεί σημαντική ουγγρική μειονότητα και έχει από χρόνια θέσει το ζήτημα της διευρυμένης αυτονομίας της.
Να που για μια ακόμα φορά όσα συμβαίνουν στα Βαλκάνια δεν μπορεί να μας αφήνουν ψύχραιμους και αδιάφορους αφού οι εξελίξεις χτυπάνε και τη δική μας πόρτα. Θα κάνουμε ότι δεν ακούμε; Τόσο το χειρότερο για μας.