Επικαιρότητα
1
Αυτόν τον μήνα το ενδιαφέρον της διεθνούς κοινότητας στρέφεται στις εξελίξεις στα δυτικά Βαλκάνια. Σερβία-Αλβανία-Κόσοβο αποτελούν το καζάνι που βράζει. Βράζει για να ψηθούν τα «μαγειρέματα» των ισχυρών δυνάμεων για τη «μορφή» και το μέλλον του Κοσσυφοπεδίου. Η μικρή αυτή περιοχή της Σερβίας, που έχει μετατραπεί σε μήλο της έριδας μεταξύ Σερβίας και Αλβανίας, είναι ο πυρήνας των εξελίξεων. Αφετηρία των εξελίξεων αποτελούν οι σημερινές εκλογές στη Σερβία. Η επικράτηση στις εκλογές των εθνικιστών του δικαζομένου στη Χάγη Βοϊτσλάβ Σέσελι, όπως προβλέπουν οι δημοσκοπήσεις, θα περιπλέξει το θέμα της ανεξαρτησίας του Κοσόβου. Εκτός εάν τα «μαγειρέματα» καταλήξουν σε κυβέρνηση Κοστούνιτσα, που είναι φιλικός προς τη Δύση και ακούει τις «συμβουλές» των δυτικών. Αντίθετα οι εθνικιστές του Σέσελι τάσσονται υπέρ της Μεγάλης Σερβίας, διακηρύσσουν αγώνα μέχρις εσχάτων για την παραμονή του Κοσόβου στη Σερβία και επιπλέον δεν ενδιαφέρονται για τα θέλγητρα της ένταξης της χώρας τους στην ΕΕ εάν οι εκλογές οδηγήσουν σε κυβέρνηση φιλοδυτικών μεταρρυθμιστών (Κοστούνιτσα-Τάντιτς κ.λπ.) τότε η υπόθεση του Κοσσόβου θα εξελιχθεί σύμφωνα με τα μαγειρέματα που έχουν προγραμματίσει οι ισχυροί. Το Κόσοβο θα πετύχει την ανεξαρτησία του και η Σερβία θα έρθει πιο κοντά στην ΕΕ και στις ΗΠΑ ή θα έχουμε μια διχοτόμηση της περιοχής, τύπου Κύπρου, (αλβανικός και σερβικός τομέας) με συνέχιση της εποπτείας του ΟΗΕ. Το θέμα που απασχολεί τους δυτικούς είναι η στάση που θα τηρήσει η Ρωσία κατά την ψηφοφορία στο Συμβούλιο Ασφαλείας για το θέμα του Κοσσόβου. Η Ρωσία εμφανίζεται ένθερμος υποστηρικτής της παραμονής της περιοχής αυτής στη Σερβία και δηλώνει ότι δεν πρόκειται να ψηφίσει στο Συμβούλιο Ασφαλείας λύση με την οποία θα διαφωνεί η σερβική κυβέρνηση. Οι δυτικοί (ΗΠΑ και ΕΕ) υποστηρίζουν την πλήρη ανεξαρτησία του Κοσσυφοπεδίου, όχι φυσικά από αγάπη προς τους Αλβανούς, αλλά για να υπάρχει εδώ στην περιοχή των Βαλκανίων κάποιο προτεκτοράτο δικό τους. Και είναι διατεθειμένοι να δώσουν ανταλλάγματα στη Ρωσία, προκειμένου να την πείσουν να εγκαταλείψει τη φιλοσερβική της θέση και να συγκατατεθεί στην ανεξαρτησία του Κοσόβου. Οι Αλβανοί από την πλευρά τους διαμηνύουν ότι θα αγωνιστούν για πλήρη ανεξαρτησία με την κρυφή προσδοκία μιας μελλοντικής ενσωμάτωσης του Κοσσυφοπεδίου με την Αλβανία. Δηλαδή κουβάρι η υπόθεση.
2
Οι κουμπάροι φαίνεται ότι φέρνουν στον Κώστα Καραμανλή τους μεγαλύτερους πονοκεφάλους. Αυτήν τη φορά τα άσχημα νέα έρχονται από τον τούρκο κουμπάρο μας, τον Ταγίπ Ερντογάν, και αναφέρονται στο θέμα της τουρκικής μειονότητας στη Θράκη. Και ο Καραμανλής έγινε Τούρκος με τις αναιδείς προθέσεις του κουμπάρου του. Και αντελήφθη ότι η τουρκική ηγεσία επιδιώκει να δημιουργήσει νέο μέτωπο εναντίον της χώρας μας, με πεδίο αντιπαράθεσης τη Θράκη. Την προπερασμένη εβδομάδα ο τούρκος υπουργός Εξωτερικών, κ. Γκιουλ, σε σχετική συζήτηση στην τουρκική Βουλή εμμέσως έκανε φανερό ότι η τουρκική κυβέρνηση μεθοδεύει τη δημιουργία έντασης στη Θράκη και ζήτησε να αρχίσει διμερής διαπραγμάτευση, μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδος, για τα θέματα της τουρκικής μειονότητας. Και φυσικό ήταν η Ελλάδα να απορρίψει την πρόταση του Γκιουλ για διμερή διαπραγμάτευση. Βέβαια για την Τουρκία η απόρριψη αυτή είναι χωρίς καμία σημασία. Η γειτονική μας χώρα θέλει να κατοχυρώσει τις απαιτήσεις για τη δυτική Θράκη και γι’ αυτό έχουμε τις συχνές επισκέψεις τούρκων επισήμων στην ελληνική Θράκη. Τα τελευταία δύο χρόνια επισκέφθηκαν τη Θράκη 15 τούρκοι υπουργοί! Οι Τούρκοι έχουν καταλάβει ότι εμείς ασκούμε εξωτερική πολιτική «καθ’ υπόδειξη» και έτσι, ό,τι και να μας κάνουν, η κυβέρνησή μας με το μυστρί στο χέρι θα συνεχίζει να «οικοδομεί τα μέτρα εμπιστοσύνης». Και με το χαμόγελο στα χείλη. Κάποτε πρέπει να κατανοήσει η δική μας η κυβέρνηση ότι τα μέτρα εμπιστοσύνης μοιάζουν με το γεφύρι της Άρτας. Καθημερινά η ελληνική κυβέρνηση τα κτίζει και το βράδυ η τουρκική πολιτική και στρατιωτική ηγεσία τα γκρεμίζει. Και θα πρέπει η δική μας η υπουργός Εξωτερικών να πείσει και τη διεθνή κοινότητα και ειδικά τις ΗΠΑ ότι μια τέτοια συμπεριφορά δεν είναι ανεκτή από την Ελλάδα. Γιατί με την πάντα υποχωρητική «άψογη» στάση μας τελικά θα υποστούμε ανεπανόρθωτες ζημιές. Και το πρώτο που πρέπει να κάνουμε είναι να πάψουμε να είμαστε οι νταβατζήδες στην ευρωπαϊκή πορεία της Τουρκίας. Ασφαλώς με το να γίνει μέλος της ΕΕ η άτακτη γειτόνισσα δεν έπεται ότι εμείς θα αποκτήσουμε ασπίδα προστασίας των εθνικών μας θεμάτων.
Ίσως η κατάσταση να είναι τότε χειρότερη για την προάσπιση των δικών μας συμφερόντων. Ό,τι και να κάνεις, τον κακό γείτονα δύσκολα μπορείς να τον λογικέψεις. Μόνο η ισορροπία του τρόμου τον λογικεύει. Μπορούμε να την πετύχουμε;