Γιατί η ενόχληση;

Από πότε και από πού ως πού, έλληνες πολίτες δεν δικαιούνται στο όνομα της λαϊκής βούλησης να διεκδικήσουν την τιμή να εκπροσωπήσουν στη Βουλή τον Λαό ή μια μερίδα του; Και από πότε και ως πού δεν δικαιούται ο Λαός στο όνομα ενός ευρύτερου «κομματικού ανταγωνισμού» να έχει το δικαίωμα επιλογής, προτίμησης και διαπίστευσης της βούλησής του; Όταν μάλιστα έχει μπροστά του έναν ομογενοποιημένο και αποϊδεολογικοποιημένο δικομματισμό, γιατί δεν πρέπει να προκύψουν πολιτικές δυνάμεις, οι οποίες μπορούν ή τουλάχιστον θέλουν να προσφέρουν το καινούργιο, το διαφορετικό και να εκφράσουν μια άλλη αντίληψη για την πολιτική με καινούργιες ιδέες και νέους ανθρώπους; Μήπως ένας πολιτικός δοκιμασμένος στη συνέπεια, με σταθερές και αταλάντευτες θέσεις, απόψεις και αρχές και αναλλοίωτες αξίες όπως τις πρεσβεύει ο Λαός μας, πρέπει να πάρει την «άδεια» από κάποιους μηχανισμούς, προκειμένου να απευθυνθεί στον Λαό και να ζητήσει την έγκρισή του για ό,τι πιστεύει; Από πότε στην Ελληνική Δημοκρατία οι σχέσεις κατεστημένων κομματικών δυνάμεων έχουν αμετάβλητο ιδιοκτησιακό χαρακτήρα με το λαό ώστε ο τελευταίος να μην έχει δικαίωμα της διαφορετικής επιλογής; Από πότε το πολιτικό σκηνικό είναιταμπού, το οποίο εμποδίζει την εξελικτική πορεία του δημόσιου βίου μέσα από την ανανέωση και τον πλουραλισμό;

Ο δημόσιος βίος δεν είναι στατικός και η κοινωνία έχει τη δική της δυναμική, της οποίας οι ρυθμοί προσδιορίζονται πολλές φορές από τις συγκυρίες και επηρεάζονται από τις οικονομικές σχέσεις ανάμεσα στις διάφορες κοινωνικές ομάδες. Συνεπώς, το πολιτικό σκηνικό δεν είναι αμετάβλητο. Αμετάβλητο είναι το πολιτικό σύστημα, χάριν του οποίου το πολιτικό σκηνικό πρέπει να ανανεώνεται. Αλλιώς, γερνάει. Και όταν ένα πολιτικό σκηνικό γερνάει, και μάλιστα «εν αμαρτίαις» επηρεάζει αρνητικά το πολιτικό σύστημα.

Κοινή είναι η διαπίστωση της ανάγκης για τη δημιουργία ενός νέου πολιτικού κόμματος, που θα εκφράζει κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις, οι οποίες αναζητούν διέξοδο στα οξυμένα κοινωνικά και οικονομικά τους προβλήματα και αποφασιστική έκφραση των σταθερών ηθικών και εθνικών αξιών τους. Ένα κόμμα:

• Δημοκρατικό, • Πατριωτικό, • Κοινωνικό

Για τη σύσταση του νέου πολιτικού φορέα και με βάση τους τρεις ανωτέρω πολιτικούς και ιδεολογικούς προσανατολισμούς, οι έχοντες την πρωτοβουλία πρέπει να απευθυνθούν σε κάθε Έλληνα και κάθε Ελληνίδα που προβληματίζεται από το σημερινό πολιτικό σκηνικό.

Ένα κόμμα βαθύτατα κοινοβουλευτικό το οποίο, με αληθή και σταθερή πολιτική βούληση θα αγωνίζεται για την αναβάθμιση και την εξυγίανση των θεσμών της Δημοκρατίας μέσα από την καταπολέμηση της διαφθοράς και της συναλλαγής.

Ένα κόμμα το οποίο, στο πλαίσιο των διεθνών συνθηκών θα εκπληρώνει, ως πολιτική δύναμη εξουσίας, τις υποχρεώσεις του, αλλά ταυτόχρονα θα διεκδικεί και θα προασπίζεται στο ακέραιο τα κυριαρχικά του δικαιώματα.

Ένα κόμμα βαθύτατα κοινωνικό και προοδευτικό με στόχο την κοινωνία της αλληλεγγύης μέσα από την καταπολέμηση των κοινωνικών και οικονομικών ανισοτήτων, με δικαιότερη κατανομή του εθνικού πλούτου, την καταπολέμηση της ακρίβειας, της ανεργίας και τη στήριξη της κοινωνίας με θεσμούς πρόνοιας.

Με άλλα λόγια, ο τόπος δεν έχει ανάγκη από την παρουσία ενός ακόμα κομματικού σχηματισμού, ο οποίος θα αποτελεί μια συντηρητική παραφυάδα ή μια ακόμα σοσιαλιστική εκδοχή. Ο τόπος έχει ανάγκη από ένα κόμμα, το οποίο θα φέρνει το διαφορετικό, τοκαινούριο και το ριζοσπαστικό με όρους ανατροπής κοινωνικών αδικιών και οικονομικών ανισοτήτων. Με όρους ανατροπής φθαρμένων κοινωνικοπολιτικών δομών και αποστεωμένων αντιλήψεων.

Το διαφορετικό έρχεται με νέες ιδέες γνήσια πατριωτικές, κοινωνικές και δημοκρατικές, οι οποίες θα απαντούν στις αντίστοιχες ανάγκες.

Το καινούργιο έρχεται με νέους ανθρώπους οι οποίοι πρέπει να στρατευθούν έξω από κομματικά σχήματα -γιατί οι περισσότεροι που προερχόμαστε από αυτά έχουμε πάθει επαγγελματική διαστροφή- αλλά μέσα από τον λαό, από τους αγρότες, τους μικρομεσαίους, τους εργαζόμενους γενικά, τους επιστήμονες και τους φοιτητές, από τους Έλληνες και τις Ελληνίδες που μοχθούν. Οι νέες δυνάμεις να αναζητηθούν μέσα στην περιθωριοποιημένη νεολαία της καφετέριας αλλά και μέσα στο γενναίο σώμα των αποστράτων. Προηγουμένως, όμως, αυτό το πολιτικό κίνημα με μοχλό την κοινωνική και πατριωτική του ιδεολογία πρέπει να γκρεμίσει όλες τις «ταμπέλες», τις οποίες έχει κατασκευάσει το διπολικό σύστημα και με τις οποίες ταμπέλες ενοχοποιεί δυνάμεις, παραμερίζει αξίες για να παίξει άνετα το δικομματικό του «πινγκ-πονγκ». Όλες αυτές οι δυνάμεις πρέπει να συσπειρωθούν σε ενιαίο πολιτικό σχήμα και να αποτελέσουν την πρωτοπορία ενός αγώνα με όραμα και ελπίδα. Είναι εθνική απαίτηση των καιρών.

e-mail: [email protected]