H μεγάλη μεταλλαγή του Ευάγγελου…
Η υπέρμετρη φιλοδοξία και οι αρχηγικές βλέψεις του δεν υπερκέρασαν τη συνειδητοποίηση ότι και ο ίδιος είναι «παιδί του δημόσιου πανεπιστημίου» και στο τελευταίο πιστώνεται, με τις έστω λοξοδρομήσεις, η επιστημονική και πνευματική πορεία του Ελληνικού Έθνους τα τελευταία 170 χρόνια.
Ο «Κύκλος των 343», που τέμνει τα δύο κόμματα εξουσίας, κατά τη μαρτυρία του προέδρου του Εθνικού Συμβουλίου Παιδείας, πανεπιστημιακού Θάνου Βερέμη, επιδίδεται «σ’ αυτή τη φασαρία επειδή τα δύο μεγάλα κόμματα θέλουν να ικανοποιήσουν μερίδα των ψηφοφόρων τους, τα παιδιά των οποίων μένουν εκτός πανεπιστημίων»!
Το τελευταίο διάστημα ο Ευάγγελος Βενιζέλος φαίνεται να αποτάσσει τον υπεροπτικό, εριστικό και εγωκεντρικό νεαρό καθηγητή και να μεταμορφώνεται σε ένα διαλεκτικό πολιτικό, που αρχίζει να γίνεται αποδεκτός σε ευρεία κλίμακα λόγω της επιδεικνυόμενης προσφάτως ευγένειας πνεύματος και προθυμίας για συζήτηση.
Ο Ευάγγελος Βενιζέλος, σε ώριμο, πλέον, ηλικία, φαίνεται ότι έχει αποφασίσει από τούδε και στο εξής να εκτιμά την αλήθεια και το καθήκον περισσότερο από καθετί.
Η προπέτεια, το επισκίασμα της ραγδαίας πανεπιστημιακής εξέλιξής του και της επιδαψίλευσης φιλοφρονήσεων από τις κατεστημένες ελίτ, κολάκευσαν και επέτειναν τον εγωκεντρισμό του νεαρού καθηγητή. Σε σημείο ώστε η πολιτική δράση του να παρομοιάζεται με μονότονο μηχανισμό ρολογιού, ιδιότροπη, σχολαστική, και εγωκεντρική.
Το πρόβλημα με τους γόνους αγροτικών και κυρίως μικροαστικών οικογενειών, που ταχέως, λόγω διακεκριμένων νοητικών ικανοτήτων, διακρίνονται είναι ο βαθμός αντοχής, που μπορούν να επιδείξουν στις επιθέσεις προσέγγισης και αλλοτρίωσης που δέχονται από τις ιθύνουσες τάξεις, είτε μέσω επιγαμικών προτάσεων, είτε μέσω προτάσεων κοινωνικής και επιστημονικής ένταξης στο κατεστημένο.
Η ευκαμψία του «Κύκλου των 343» έχει οδηγήσει κατά το παρελθόν να αναδείξουν στην πολιτική ηγεσία τους και «σώγαμπρους»! Η περίπτωση του Κωνσταντίνου Καραμανλή του Πρεσβύτερου η χαρακτηριστικότερη.
Η νεοφανής μεταλλαγή του Ευάγγελου Βενιζέλου από πολλούς αποδίδεται στον ευφάνταστο ρεαλισμό» του, από άλλους δε στις ικανότητές του να προσαρμόζεται ταχέως στις ανάγκες της κάθε περίπτωσης. Κάποιοι τρίτοι διαβλέπουν στις μεταλλαγές του την παραίτηση από την επιδίωξη να εμφανίζεται ως μεταμοντέρνος και να αναζητεί ιδιαίτερους, ευλογοφανώς ευφυείς λόγους προκειμένου να θεωρούνται οι ιδέες του ανώτερες από εκείνες των συγχρόνων του ή των προηγουμένων.
Για τον Ευάγγελο Βενιζέλο το «δόγμα της προόδου» υποδηλώνει ότι οι πεποιθήσεις μας είναι πιο σπουδαίες από τις εμφανώς ατελείς ιδέες του παρελθόντος.
Παραλλήλως η νεοφανής μεταλλαγή του Ευ. Βενιζέλου τον εξοικειώνει σε βάθος και εύρος με τον πολιτικό χώρο, τον σοσιαλιστικό, στον οποίο διακινείται, με την έννοια ότι οι άνθρωποι χωρίζονται σε ρεαλιστές και ιδεαλιστές. Και θα μπορούσε κανείς να θεωρήσει ότι οι σοσιαλιστές με την προσήλωσή τους στην κοινωνική αλληλεγγύη είναι ιδεαλιστές, ενώ οι συντηρητικοί, οι οποίοι είναι θιασώτες της ελεύθερης αγοράς, είναι ρεαλιστές.
Βεβαίως δεν παραγνωρίζεται ότι στην εποχή μας μετά τη θορυβώδη κατάρρευση του «υπαρκτού σοσιαλισμού» ο όρος «Ιδεολογία» είναι μια λέξη που προκαλεί ισχυρές συναισθηματικές αντιδράσεις.
Όπως επίσης δεν παραγνωρίζεται ότι οι ιδεολογίες χαρτογραφούν για χάρη των πολιτών τον πολιτικό και κοινωνικό κόσμο. Αδυνατούμε να ζήσουμε χωρίς αυτές, επειδή δεν μπορούμε να ενεργούμε αν δεν κατανοούμε τον κόσμο στον οποίο ζούμε.
Στο πλαίσιο αυτό εντάσσεται και η συζήτηση για την αναθεώρηση του άρθρου 16 του Συντάγματος. Το άρθρο θα κριθεί αναθεωρητέο αλλά το μεγάλο πρόβλημα για την αναγέννηση της Δημόσιας Παιδείας και στις τρεις βαθμίδες της παραμένει. Και είναι ακριβώς η Πρόκληση της εποχής μας: Για το σύνολο της κοινωνίας. Εκπαιδευτικούς, γονείς, μαθητές – φοιτητές.