«Προσωπικά δεδομένα»

Ο νόμος 2472/97 (ΦΕΚ Α΄ 50/10.4.97 «Προστασία ατόμων από την επεξεργασία δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα», όπως αυτός συμπληρώθηκε από το νόμο 3471/2006 «προστασία δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα και της ιδιωτικής ζωής στον τομέα των ηλεκτρονικών επικοινωνιών και τροποποίηση του νόμου 2472/97 (ΦΕΚ Α΄ 133/2006) στα άρθρα 1 και 2» διαλαμβάνει:

Άρθρο 1
«Αντικείμενο του παρόντος νόμου είναι η θέσπιση των προϋποθέσεων για την επεξεργασία δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα προς προστασία των δικαιωμάτων και των θεμελιωδών ελευθεριών των φυσικών προσώπων και ιδίως της ιδιωτικής ζωής».

Άρθρο 2
Για τους σκοπούς του παρόντος νόμου νοούνται ως:

α) «Δεδομένα προσωπικού χαρακτήρα κάθε πληροφορία που αναφέρεται στο υποκείμενο των δεδομένων. Δεν λογίζονται ως δεδομένα προσωπικού χαρακτήρα τα στατιστικής φύσεως συγκεντρωτικά στοιχεία, από τα οποία δεν μπορούν πλέον να προσδιορισθούν τα υποκείμενα των δεδομένων.

β) ”Ευαίσθητα δεδομένα”, τα δεδομένα που αφορούν τη φυλετική ή εθνική προέλευση, τα πολιτικά φρονήματα, τις θρησκευτικές ή φιλοσοφικές πεποιθήσεις, τη συμμετοχή σε συνδικαλιστική οργάνωση, την υγεία, την κοινωνική πρόνοια και στην ερωτική ζωή, στα σχετικά με ποινικές διώξεις ή καταδίκες, καθώς και στη συμμετοχή σε συναφείς με τα ανωτέρω ενώσεις προσώπων».

*** Η παρ. β΄ αντικαταστάθηκε ως άνω με την παρ. 1 του άρθρου 18 του Ν. 3471/2006 (ΦΕΚ Α 133/2006). Κατά τη δεκαετή εφαρμογή του νόμου αυτού διαπιστώνονται υπερβολές, οι οποίες πολλές φορές αγγίζουν τα όρια αφενός μεν της κατάχρησης εξουσίας σε ό,τι αφορά την αρμόδια Ανεξάρτητη Αρχή και αφετέρου στην «προστασία προσωπικών δεδομένων» της κακοποιού και κακουργηματικής δράσης ατόμων.

Στο όνομα του «τεκμηρίου της αθωότητας» υπερπροστατεύονται προσωπικά στοιχεία, τα οποία ενώ σε κάθε περίπτωση αποτελούν δικαιώματα, στην περίπτωση του κακοποιού «χρησιμοποιούνται» για τη διάπραξη του αδικήματος.

Άλλωστε, απέναντι στο δικαίωμα της προστασίας των προσωπικών δεδομένων, υπάρχει και το συλλογικό δικαίωμα της κοινωνίας στην ενημέρωση, αλλά και στην προστασία της.

Στο όνομα του «ανεξάρτητου» της Αρχής, γίνεται υπέρβαση εξουσίας και δυστυχώς υπάρχει θεσμική αδυναμία ελέγχου αυτής από όργανα που εκφράζουν τη λαϊκή κυριαρχία (Βουλή, Κυβέρνηση). Αυτή η αδυναμία ελέγχου αποτελεί περιορισμό κυριαρχικού δικαιώματος της συντεταγμένης έκφρασης της λαϊκής κυριαρχίας, ένας περιορισμός ο οποίος στην πορεία του χρόνου μπορεί να οδηγήσει και στη χειραγώγηση της Δημοκρατίας.

Και δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι σε πολλές χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Γαλλία, Γερμανία, Βρετανία και αλλού) οι ανεξάρτητες αρχές υπόκεινται σε δημοκρατικό έλεγχο (κοινοβουλευτικό, διοικητικό ή και δικαστικό).

Συνεπώς, είναι ανάγκη να υπάρξει ρύθμιση, ώστε να περιοριστεί και η κατάχρηση εξουσίας και η κατάχρηση «προστασίας» προσωπικών δεδομένων, μια προστασία η οποία τελικώς δεν κάνει τίποτε άλλο από το να προστατεύει εκείνους που διαπράττουν ποινικά αδικήματα.

e-mail: [email protected]