Κάλπες στο τέλος της τετραετίας!
– Είδατε που σας έλεγα και επέμενα ότι οι εκλογές θα γίνουν στο… τέλος της τετραετίας;
Απ’ την άλλη μεριά τώρα, του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ο Γιώργος Παπανδρέου είχε κάθε λόγο να αισθάνεται επίσης ικανοποιημένος. Οι αντιδράσεις κατά της άποψής του επί του επίμαχου θέματος είχαν περιοριστεί σε 5-6 βουλευτές, έστω κι αν μεταξύ αυτών είναι οι Βενιζέλος, Σημίτης (διά του… εκπροσώπου του Σ. Κοσμίδη), Λοβέρδος και Άκης.
Βεβαίως το ΠΑΣΟΚ εξήλθε τραυματισμένο και διχασμένο απ’ την πρώτη φάση της μάχης για το άρθρο 16, την οποία έχασε τόσο σε επίπεδο πολιτικής όσο και σε επίπεδο επικοινωνιακό. Αλλά για τον Γιώργο το ζητούμενο, τουλάχιστον αυτήν την περίοδο, δεν ήταν μια νίκη επί του θέματος, έτσι κι αλλιώς απίθανη. Το ζητούμενο για τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ ήταν να διασφαλίσει και να ενισχύσει εσωκομματικά το πολλαπλώς τρωθέν την προηγούμενη περίοδο ηγετικό του κύρος και προφίλ. Και αυτό το πέτυχε.
Οι αντιδράσεις όχι μόνο περιορίστηκαν αριθμητικά, αλλά -κυρίως για τον Γιώργο- υποβαθμίστηκαν ποιοτικά. Και όσοι διαφωνούν μαζί του, προεξάρχοντος του Β. Βενιζέλου, ουδόλως είναι διατεθειμένοι να σπρώξουν τα πράγματα στα άκρα, τουλάχιστον με τα δεδομένα που υπάρχουν αυτή τη στιγμή. Το ίδιο συμβαίνει και με τους Κ. Λαλιώτη και Κ. Σημίτη, οι οποίοι επίσης, σε μια… σπάνια στιγμή, για το θέμα αυτό συμφωνούν χωρίς αυτή τους η συμφωνία να σημαίνει τίποτα απολύτως παραπάνω και χωρίς να επιθυμούν να πάρει διαστάσεις.
Τούτων δοθέντων, αφενός οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ οι οποίοι στις ψηφοφορίες θα πάνε κόντρα στη γραμμή του Γιώργου δεν αναμένεται να ξεπεράσουν τελικά τους 10-12, αφετέρου οι διαφωνίες δεν θα ξεπεράσουν ένα ορισμένο -ανεκτό…- όριο.
Βεβαίως το πρόβλημα για τον Γιώργο και το ΠΑΣΟΚ εστιάζεται βασικά στο ότι έχει επέλθει διχασμός στη λαϊκή του βάση για το ζήτημα αυτό. Γι’ αυτό και επικρατεί κατάσταση νευρικής κρίσης στη Χαρ. Τρικούπη, που βλέπει να βρίσκεται μπροστά σε ένα ακόμα σοβαρό πολιτικό πρόβλημα. Αλλά αφού απεφεύχθησαν τα χειρότερα για τον Γιώργο, ο οποίος εμφανίστηκε επιτέλους να… ασκεί τα ηγετικά του καθήκοντα, πάλι καλά και ανάσα…
Καραμανλής: Θέλω να κοιτάω τους πολίτες στα μάτια…
Γενικά η εκτίμηση που επικρατεί στα δυο μεγάλα κόμματα σχετικά με το τι μέλλει γενέσθαι με τις περί το άρθρο 16 εξελίξεις και αντιδράσεις, είναι ότι μάλλον αποκλείεται να δημιουργηθεί κίνημα τέτοιο που να προκαλέσει ανεξέλεγκτες και εκτός ορίων πολιτικές καταστάσεις.
Οι κινητοποιήσεις της περασμένης Τετάρτης ήσαν μικρότερες απ’ όσο ανέμεναν οι διοργανωτές και σε καμία περίπτωση δεν δικαίωσαν τις προσδοκίες τους. Είναι χαρακτηριστικό -και το είχε γράψει «ΤΟ ΠΑΡΟΝ»- ότι ορισμένες αισιόδοξες εκτιμήσεις προσδοκούσαν να συγκεντρωθούν έξω απ’ τη Βουλή πάνω από 100.000 λαού. Τελικά οι συγκεντρωθέντες δεν ξεπέρασαν τους 8-10.000, οι περισσότεροι εκ των οποίων ανήκαν στο ΠΑΜΕ. Ιδιαίτερα δε αποκαρδιωτική ήταν η παρουσία της ΑΔΕΔΥ και της ΓΣΕΕ, που μάλλον για… την τιμή των όπλων συμμετείχαν στις κινητοποιήσεις.
Γενικά απ’ ό,τι φαίνεται είναι μάλλον δύσκολο να δημιουργηθεί κίνημα κατά της αναθεώρησης του άρθρου 16. Ίσως επειδή δεν υπάρχει σοβαρή (πλην ΚΚΕ) πολιτική εκπροσώπηση. Ίσως επειδή πράγματι η πλειοψηφία του λαού τάσσεται υπέρ της αναθεώρησης. Ίσως επειδή η συνολικότερη αναξιοπιστία τόσο του φοιτητικού, όσο και του συνδικαλιστικού κινήματος έχουν την αντανάκλασή τους (και) σήμερα. Ίσως επειδή η γενικότερη πολιτική-ιδεολογική κρίση λειτουργεί υπέρ της αποδοχής θέσεων που πριν από λίγα μόλις χρόνια θα θεωρούνταν από ένα ολόκληρο κίνημα συντηρητικές…
Με βάση τα παραπάνω φαίνεται πως οι πολιτικές εξελίξεις λίγο θα επηρεαστούν απ’ τις αντιδράσεις κατά της αναθεώρησης του «16».
Αυτή τουλάχιστον η εκτίμηση επικρατεί τόσο στην κυβέρνηση όσο και στην ηγεσία της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Έτσι προκύπτει πως οι σχεδιασμοί του Κ. Καραμανλή μάλλον δεν θα διαταραχθούν.
Σύμφωνα μάλιστα με αποκλειστικές μας πληροφορίες, στην πρόσφατη συνεδρίαση του Πολιτικού Συμβουλίου της ΝΔ ο Κώστας Καραμανλής εμφανίστηκε όχι απλώς κυρίαρχος του πολιτικού παιχνιδιού και των εξελίξεων, αλλά και θεσμικός και μάλιστα με τρόπο που δεν επιδέχεται αντίρρηση.
Είναι χαρακτηριστική η τοποθέτησή του, όταν ορισμένα μέλη του Π.Σ. έθεσαν θέμα είτε πρόωρων εκλογών (δειλά) είτε αλλαγής του εκλογικού νόμου.
– Εγώ, τόνισε ο πρωθυπουργός, θέλω να μπορώ να κοιτάω τους πολίτες στα μάτια. Δεν θα ακολουθήσω την πεπατημένη. Πρέπει να τις σπάσουμε επιτέλους αυτές τις αντιλήψεις.
Και συνέχισε απαντώντας επί της ουσίας στις -άμεσες ή έμμεσες- προτάσεις για πρόωρες εκλογές και αλλαγή του εκλογικού νόμου:
– Τι θα πει, τώρα με συμφέρουν οι εκλογές και τις κάνω, τότε δε με συμφέρουν και δεν τις κάνω; Τι είναι αυτά; Και για τον εκλογικό νόμο, ακούστε, τον εκλογικό νόμο ή τον αλλάζεις στην αρχή της τετραετίας ή δεν τον πειράζεις καθόλου.
Και κατέληξε ο Κ. Καραμανλής την τοποθέτησή του:
– Εμένα με ξέρετε. Θέλω να κριθώ απ’ το έργο μου και όχι από «παιχνίδια». Εγώ θέλω στο τέλος της τετραετίας να κοιτάξω τους πολίτες στα μάτια και να τους πω «αυτά είπα, αυτά επαγγέλθηκα και αυτά έκανα»…
Είναι εμφανές ότι αυτό που κατ’ επανάληψη έχουμε σημειώσει ισχύει απόλυτα. Πράγματι ο σχεδιασμός του Καραμανλή έχει ορίζοντα… εκλογών «από Οχτώβρη και βλέπουμε». Και αυτό δεν αλλάζει, πλην απρόβλεπτων εξελίξεων. Μη ορατών πάντως αυτή τη στιγμή…