Πολύ αργά για δάκρυα…

Ο «θάνατος» του Μιλόσεβιτς έδειχνε την τακτική… Δυστυχώς ο κόσμος σκέπτεται, τι δουλειά έχω εγώ να φωνάξω… Εγώ κάθομαι στο σκαμνί; Λησμονεί ότι χθες ήταν η σειρά του Σαντάμ, προχθές του Μιλόσεβιτς, αύριο μπορεί να είναι η σειρά του…

Γι’ αυτό ο καθένας πρέπει να αντιστέκεται. Γιατί τίποτε δεν είναι δεδομένο, ότι αυτό που έχεις σήμερα θα το έχεις και αύριο και δεν θα ‘ρθει να στο πάρει ο κάθε Μπους… Δεν είναι εύκολο να φτιάξει κανείς τον κόσμο. Μπορεί όμως να τον κάνει λιγότερο σκληρό…