Οργή κατά των ΗΠΑ για το λιντσάρισμα του Σαντάμ

Oι αντιδράσεις που ακολούθησαν την μαζική αναπαραγωγή του τρίλεπτου βίντεο που έδειχνε τη στιγμή της εκτέλεσης του Σαντάμ Χουσεΐν, και τις ομαδικές ύβρεις που δέχθηκε (μέχρι και η φράση «Αϊ στο διάολο» ειπώθηκε) καθώς όδευε με αξιοπρέπεια στον θάνατο προκάλεσαν την παγκόσμια κατακραυγή. Όλοι σχεδόν οι ευρωπαίοι ηγέτες, αλλά και Άραβες αποδοκίμασαν την εκτέλεση, με αποτέλεσμα η δοτή κυβέρνηση των συνεργατών των Αμερικανών να διατάξει την Τρίτη έρευνα για τις συνθήκες υπό τις οποίες τραβήχτηκε το βίντεο, προσποιούμενη ότι αυτό συνέβη εν αγνοία της και παρά τη θέλησή της.

Δεν υπάρχει όμως μεγαλύτερο ψέμα! Η εκτέλεση του Σαντάμ Χουσεΐν είχε αποφασιστεί με κάθε της ανατριχιαστική λεπτομέρεια από τους Αμερικάνους (και γι αυτό ο Λευκός Οίκος χαρακτήρισε την κρεμάλα «ορόσημο στην πορεία του Ιράκ για τη δημοκρατία») και τους ιρακινούς τους συνεργάτες τους. Οι σκοποί που επεδίωκαν με τη ατιμωτική εκτέλεση του Σαντάμ Χουσεΐν ήταν σαφείς.

Στόχος τους η αντίσταση

Ο πρώτος τους στόχος ήταν να πληγεί η αντίσταση των Ιρακινών και να καμφθεί το ηθικό των ανταρτών, που στη συντριπτική τους πλειονότητα προέρχονται από τη σουνίτικη μειονότητα και ανήκουν στο κόμμα Μπάαθ του δολοφονημένου ηγέτη, που, είναι περιττό να πούμε ότι στη συνείδηση των Αράβων παραγράφηκαν τα εγκλήματά του και καταχωρήθηκε πλέον ως ήρωας, ως μάρτυρας! Την ημέρα που οι κουκουλοφόροι δήμιοι κρέμαγαν τον Σαντάμ Χουσεΐν ενώ τον προπηλάκιζαν και τον έβριζαν – πράξεις που δεν επιτρέπονταν ούτε στο Μεσαίωνα ακόμη, ο αριθμός των Αμερικανών που επίσημα έχασαν τη ζωή τους στον πόλεμο του Ιράκ άγγιζε το κρίσιμο όριο των 3.000. Ο αριθμός δε των συμμάχων τους που άφησαν την τελευταία τους πνοή στο Ιράκ έφθασε τους 338! Το γεγονός επίσης ότι η συχνότητα με την οποία είναι αναγκασμένοι οι εισβολείς να ανταλλάσουν πυρά με την αντίσταση κάθε άλλο παρά φθίνει, με αποτέλεσμα ο Δεκέμβρης που μας πέρασε να χαρακτηριστεί ως ένας από τους δύο αιματηρότερους μήνες, δείχνει ότι παρά τη συμμετοχή στα πολιτικά πράγματα μιας σουνίτικης ομάδας μετά τις τελευταίες εκλογές νοθείας, παρά τον εμφύλιο πόλεμο που πυροδότησε η προβοκατόρικη έκρηξη βόμβας τον Φεβρουάριο του 2005 στο σιίτικο τέμενος Σαμάρα, παρά λοιπόν όλες αυτές τις αντιξοότητες η αντίσταση στους εισβολείς δεν κάμπτεται! Για να πληγεί λοιπόν η αντίσταση και ιδίως για να κλείσουν μια για πάντα οι λογαριασμοί με το παρελθόν, κάνοντας σε όλους σαφές ότι η περίοδος του Σαντάμ Χουσεΐν πέρασε ανεπιστρεπτί, επιστρατεύτηκε η βιντεοκάμερα του κινητού τηλεφώνου!

Ο δεύτερος λόγος για τον οποίο έγινε η εκτέλεση του Σαντάμ Χουσεΐν ήταν… εσωτερικής κατανάλωσης και αφορούσε τις ισορροπίες στην πολιτική ζωή των ΗΠΑ. Γράφοντας στα παλαιότερα των υποδημάτων του ο Μπους τις συστάσεις της Ομάδας Μπέικερ, που πρόκριναν τη σταδιακή αποχώρηση από το Ιράκ των αμερικανικών στρατευμάτων, αλλά και τη βούληση των ίδιων των Αμερικανών που έστω και τώρα αποδοκιμάζουν, με συντριπτικά μάλιστα ποσοστά την εισβολή στο Ιράκ – κάτι που αποτυπώθηκε και στα αποτελέσματα των πρόσφατων εκλογών, το αμέσως επόμενο διάστημα ο αμερικανός πρόεδρος πρόκειται να διατάξει την αποστολή στο Ιράκ 20.000 επιπλέον πεζοναυτών, που θα προστεθούν στους 140.000 που ήδη στρατοπεδεύουν εκεί! Πρόκειται μάλιστα να ζητήσει επιπλέον πιστώσεις από τον κρατικό προϋπολογισμό κατά τη συζήτηση που ξεκινά σε λίγες εβδομάδες. Η βάρβαρη εκτέλεση του Σαντάμ Χουσεΐν κάλλιστα μπορεί να προσκομιστεί ως τεκμήριο επιτυχίας από τον Ρεπουμπλικανό πρόεδρο, ενώ θα ζητάει την αύξηση του – κατ’ ευφημισμόν – αμυντικού προϋπολογισμού ή όταν θα εκφωνεί στα τέλη Ιανουαρίου την ετήσια ομιλία του προς το Έθνος.

Λάδι στη φωτιά του εμφύλιου

Κατά τρίτο, η εκτέλεση του Σαντάμ Χουσεΐν, και οι κτηνώδεις συνθήκες υπό τις οποίες έγινε ρίχνει λάδι στη φωτιά της εμφύλιας σύγκρουσης, επισπεύδοντας την τριχοτόμηση του Ιράκ σε ένα πλούσιο λόγω των πετρελαίων κουρδικό κομμάτι στοβ βορρά, ένα εξίσου πλούσιο σιιτικό στον νότο και ένα παρακμιακό, ερημώδες και φτωχό σουνιτικό τμήμα στο κέντρο. Η απόφαση των Αμερικανών και της κυβέρνησης αχυρανθρώπων του Σιίτη, Νουρί Αλ Μαλίκι, να προχωρήσουν στον απαγχονισμό το προηγούμενο Σάββατο ισοδυναμεί με μια πρόκληση άνευ προηγουμένου στα θρησκευτικά συναισθήματα των Σουνιτών. Γιατί, αντίθετα με τους Σιίτες που ξεκίνησαν να τιμούν τη Γιορτή των Θυσιών-στο πλαίσιο της οποίας απαγορεύονται οι εκτελέσεις- την επόμενη μέρα, την Κυριακή δηλαδή, οι Σουνίτες ξεκίνησαν να τιμούν τη Γιορτή από το Σάββατο. Επιλέγοντας επομένως να εκτελέσουν τον Σαντάμ, διακεκριμένο μέλος των Σουνιτών, την πρώτη μέρα της γιορτής τους, συνειδητά και προσχεδιασμένα τη βεβήλωναν, οδηγώντας τα θρησκευτικά πάθη σε παροξυσμό! Με αυτό τον τρόπο επίσης έδειχναν ότι το μίσος που θρέφουν οι Σιιίτες κατά των Σουνιτών δεν είναι λιγότερο νοσηρό από το μίσος που έθρεφε ο Σαντάμ κατά των Σιιτών, όσα χρόνια βρισκόταν στην εξουσία. Μία λοιπόν από τα ίδια ή μάλλον χειρότερα. Γιατί τώρα το θρησκευτικό μίσος παίρνει τη μορφή επιλεγμένων δολοφονιών Σουνιτών από Σιίτες – τις περισσότερες φορές και όχι αποκλειστικά, με μαζικό μάλιστα τρόπο.

Ένας τέταρτος λόγος για τον οποίο οι Αμερικανοί επέλεξαν να εκτελέσουν τώρα τον Σαντάμ Χουσεΐν σχετίζεται με τις τεράστιες ευθύνες που έχουν οι ίδιοι για τα εγκλήματα και τις αυθαιρεσίες του καθεστώτος του. Στέλνοντας τώρα στο ικρίωμα τον Σαντάμ ήταν βέβαιοι πως στις δίκες που θα ακολουθούσαν δεν θα άνοιγε το στόμα του να ομολογήσει τη συνεργασία του με την Ουάσινγκτον. Το αδίκημα καταρχάς για το οποίο καταδικάστηκε δεν ήταν από τα πιο ειδεχθή που έπραξε, με αποτέλεσμα η θανατική καταδίκη περισσότερο να θυμίζει ξεκαθάρισμα λογαριασμών μεταξύ εγκληματιών παρά απόδοση δικαιοσύνης. Έγραφαν χαρακτηριστικά οι «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς» σε σημείωμα της σύνταξής τους, την Τρίτη 2 Ιανουαρίου, πως «το γεγονός ότι η κυβέρνηση δίκασε τον δικτάτορα για τα αντίποινα που διέταξε έπειτα από μία απόπειρα δολοφονίας εναντίον του το 1982 -και όχι για τη γενοκτονία κατά των Κούρδων ή τις σφαγές των Σιιτών- κάνει τη νομική διαδικασία περισσότερο να μοιάζει με βεντέτα παρά με την απόδοση δικαιοσύνης για ένα κατά συρροή αίσχος»! Παίρνοντας την εκδίκησή τους οι Σιίτες για την εκτέλεση διακεκριμένων ιερέων τους που βρήκαν φριχτό θάνατο από τον Σαντάμ τη δεκαετία του ’80, όσο μαινόταν δηλαδή ο πόλεμος μεταξύ Ιράν – Ιράκ που ξεκίνησε από το Ιράκ κατόπιν παρότρυνσης των ίδιων των Αμερικανών, άλλες δίκες που εκκρεμούσαν και είχαν πολύ μεγαλύτερο πολιτικό ενδιαφέρον κλείνουν οριστικά. Όπως είναι για παράδειγμα η εκστρατεία του Ανφάλ εναντίον των Κούρδων στα τέλη της δεκαετίας του ’80 και η πολύ σημαντικότερη σφαγή Σιιτών και Κούρδων που εξεγέρθηκαν εναντίον του στις αρχές της δεκαετίας του ’90, κατόπιν αμερικανικής ενθάρρυνσης και στον απόηχο της συντριπτικής και αναπάντεχης ήττας που δέχτηκε από τους Αμερικανούς κατά τον πρώτο πόλεμο του Κόλπου, για να αφεθούν στη συνέχεια στην τύχη τους, αβοήθητοι. Κατόπιν ποιας συμφωνίας όμως έγινε αυτό; Τι μεσολάβησε μεταξύ του Σαντάμ Χουσεΐν και του πατέρα Μπους, ώστε τελικά οι Κούρδοι και Σιίτες από πολιορκητικός κριός να μετατραπούν σε θυσίασμα στον βωμό μια βραχύβιας λυκοφιλίας;

Δημοκρατία της κρεμάλας

Για όλους τους παραπάνω λόγους ο απαγχονισμός του Σαντάμ Χουσεΐν, και η πρωτοφανής μιντιακή και κατ’ εξακολούθηση σκύλευση της σωρού του δεν αποτέλεσαν ύβρη για τους διώκτες του, αλλά το χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου. Καταδεικνύει όμως την ποιότητα πρώτα απ’ όλα του κράτους δικαίου που επιβάλλουν οι Αμερικανοί στις χώρες που καταλαμβάνουν στρατιωτικά. Η δίκη του Σαντάμ Χουσεΐν ήταν μια στημένη δίκη που κατά τη διάρκειά της τρεις συνήγοροί του δολοφονήθηκαν πληρώνοντας με αυτό τον τρόπο τις υπηρεσίες που παρείχαν στον ανατραπέντα πρόεδρο, ένας δικαστής παύτηκε από τα καθήκοντά του γιατί προφανώς δεν ήταν όσο πειθήνιος έπρεπε, και διεθνείς δικαστές αποκλείστηκαν. Ως αποτέλεσμα πλήθος από οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων αλλά και ο πρώην υπουργός Δικαιοσύνης των ΗΠΑ, Ράμσεϊ Κλαρκ, χαρακτήρισαν τη δίκη στημένη και την απόφαση καταδίκης του Σαντάμ προειλημμένη.

Η δικαιοσύνη που επιβάλλουν οι Αμερικάνοι αποδεικνύει το αποτρόπαιο πρόσωπό της όμως και με έναν ακόμη τρόπο: αν την εξετάσουμε συγκριτικά. Αν δούμε για παράδειγμα ότι οι Αμερικάνοι ουδέποτε επέτρεψαν να πληρώσει για τα φριχτά εγκλήματά του ο δικτάτορας της Χιλής, Αουγκούστο Πινοσέτ, επιβάλλοντας την ατιμωρησία του μέχρι το τέλος, όπως επίσης και ότι ουδέποτε επέτρεψαν να πληρώσουν για τα εγκλήματά τους ενάντια στην Κύπρο, τους Κούρδους και την Αριστερά οι στρατοκράτες της Άγκυρας που δρούσαν εξ ονόματός της Ουάσινγκτον και απ’ αυτήν εξοπλίζονταν! Ο Μιλόσεβιτς αντίθετα και ο Χουσεΐν, πληρώνοντας την αντίσταση που πρόβαλαν όταν είδαν την αδηφάγα διάθεση των Αμερικάνων, και ο δεύτερος ειδικότερα τις βόμβες που έριξε κατά του Ισραήλ και τη στήριξη που παρείχε στους παλαιστίνιους αγωνιστές, τιμωρήθηκαν με την εσχάτη των ποινών!

Ο απαγχονισμός του Σαντάμ, μια πράξη που θα μείνει στην ιστορία για να μαρτυρά τη βαρβαρότητα του αμερικανικού αιώνα και την κενότητα των εγκωμίων τους στη Δημοκρατία και την Ελευθερία, θα επιδράσει καθοριστικά στις εξελίξεις. Κανένας ηγέτης στο εξής δεν πρόκειται να επιδείξει μετριοπάθεια και διάθεση συμβιβασμού έχοντας απέναντί του τους Αμερικανούς, μια και είναι πλέον ηλίου φαεινότερο, ότι το μόνο που επιφυλάσσουν για όσους δεν προσκυνούν την αστερόεσσα είναι κρεμάλα! Τα χειρότερα όμως έρχονται για τους λαούς, καθώς ο εξευτελιστικός απαγχονισμός του Σαντάμ ισοδυναμεί με προσβολή και διαπόμπευση εκατομμυρίων Αράβων καλλιεργώντας την έχθρα και δικαιολογώντας τη «σύγκρουση των πολιτισμών».