«ΧΡΙΣΤΟΣ ΓΕΝΝΑΤΑΙ ΣΗΜΕΡΟΝ ΕΝ ΒΗΘΛΕΕΜ ΤΗ ΠΟΛΕΙ» ΣΤΗ ΜΕΣΗ ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟΝ ΚΑΙ ΑΠΑΝΤΑΧΟΥ ΧΑΧΟΛΟΙ

Ήτο δέν ήτο ο Ιησούς
Άγιος καί Σωτήρας
τό γένος τό ανθρώπινον
τό πήρε οδοστρωτήρας.

Δέν μπόρεσε ο έρημος
κάπως νά μάς γλιτώσει
απ’ τού θανάτου τήν οργή
καί τήν ολέθρια πτώση.

Εκείνος εγεννήθηκεν
αλλ’ όμως ανεστήθη
κι εμείς σαφώς πεθαίνομε
μέ χώματα στά στήθη.

Ηρώδηδες εισί πολλοί
καί σήμερον ακόμη
μέ ακριβά αρώματα
καί κτενισμένην κόμη.

Μέ ακριβά κοσμήματα
καί Μερσεντές επίσης
καί ημείς στό περιθώριον
ως σκύβαλα τής φύσης.

Πολλάκις στά αζήτητα
πολλοί διαβιούμε
ανώνυμοι καί ποταποί
καί κάποιους ενοχλούμε.

Διότι αν βογκείς γοερώς
εκ τής λιμοκτονίας
κι ο στόμαχός σου αδειανός
άδει εις λιτανείας

…μήπως καί πέμψει ο ουρανός
τεμάχιον εξ άρτου,
τόν παραπλήσιον οχλείς
κι αυτός φωνάζει: Βάρ’ του.

Ω! Λιπαρά συνείδησις
της αστικο-λατρείας,
ω! Συ γλαυκώπις Αθηνά
Θέαινα συμμετρίας,
…πως αλληλο-μπερδεύτηκαν
αλληλοδιαδόχως
ο Άγιος κι ο Διάβολος
καί διαβιούν εξόχως;

Διά ποιά Χριστούγεννα μιλούν
καί ψάλλουν οι Δεσπότες,
τής Στρογγυλής τής Τράπεζας
οι χορτασμένοι Ιππότες;

Ποίος Χριστός γεννήθηκεν
καί ποίος εσταυρώθη
πού πήγαν πλείστα όνειρα
πού βούλιαξαν οι πόθοι;

Τί ωφελούν οι εορτές
καί τόσα παντεσπάνια
όταν σ’ αγρούς ακανθωτούς
πληθαίνουν τα φυντάνια;

Ω! Χειμερία νάρκη μου
διατί δέν ήλθες τώρα
πού έγινε η Χώρα μου
του Ερντογάν η χώρα;
Νά μέ κοιμήσεις τουρκιστί
να μήν ορώ τάς πόλεις
όπου συχνάζουν χριστιανοί
εξώλης καί προώλης.

Όπου αδελφάτα διοικούν
εις τάς τηλεοράσεις
κι όπου Ομόνοια, Συγγρού
κατέστησαν οάσεις.

Ποίος Χριστός, ποία Μαριάμ
και ποίον Άγιο Πνεύμα
όταν νηστεύουν οι πολλοί
στού κερατά τό γεύμα.

Θολώνεται η όρασις
καί θλίβεται η καρδία
εις δαιμονίους εορτάς
πού χάνεται η ευδία.

Σκότος τον Κόσμο απειλεί,
το θαύμα απουσιάζει,
εκτός κι αν είν’ η δύναμη
πού μάς εξουσιάζει.
Τί θαυμαστή πανήγυρις
τί φώτα, τί λαμπιόνια
τί πυρκαγιές σ’ Ανατολήν
πόσα χαμένα χρόνια.

Κι ο «σιδηρόδρομος» φυσά
καί πίσω του αφήνει
μία καπνούρα βρόμικη:
αναπνοή γιά κτήνη.

Ο Γολγοθάς τού Ιησού
έγινε καί δικό μας.
(Ποιός ο φονιάς, ποιό τ’ άδικο
και ποιός ο εαυτός μας;)
…………………………………
…………………………………
…………………………………

Ο Κύριος γεννήθηκε εις φάτνη αλόγων.
Αυτός όμως αναστήθηκε, έφυγε και γλίτωσε
και μας άφησε πίσω τα άλογα. Τον Ιππόδρομο.