Στο ίδιο έργο, (χωρίς) θεατές
Μια από τα ίδια και φέτος η συζήτηση για τον προϋπολογισμό του 2007… Νομίζει κανείς ότι αντί για έναν ουσιαστικό και παραγωγικό διάλογο βρισκόμαστε μπροστά σε μια «άνευ όρων» σύγκρουση δύο «μύθων»…
Ο «μύθος» της ευημερίας, της προόδου, της προοπτικής εκπορεύεται από την -εκάστοτε- κυβέρνηση. Εφέτος τον ρόλο των «μάγων» με τα «δώρα» τον έπαιξε ο κ. Αλογοσκούφης…
Ο «μύθος» της ολοσχερούς καταστροφής, της καθολικής κρίσης, αναπτύσσεται από την αντιπολίτευση και μάλιστα συνοδεύεται από τον παρηγορητικό «μύθο» ότι όταν έλθει αυτή στην εξουσία θα υιοθετήσει, αυτούσιο, τον γνωστό κυβερνητικό «μύθο».
Γι’ αυτό και οι πολίτες, η μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία ούτε παρακολουθεί ούτε ενδιαφέρεται για τις κοινοβουλευτικές συζητήσεις, ακόμα κι αν αυτές αφορούν σε πράγματι, σημαντικά θέματα, όπως αυτό του προϋπολογισμού…
Το πολύ-πολύ ορισμένοι να παρακολουθήσουν τους διαξιφισμούς και τις «ατάκες» (πολλές φορές κι αυτές προκατασκευασμένες) των πολιτικών αρχηγών, προκειμένου να ικανοποιήσουν τη φίλαθλη κομματική τους προτίμηση…
Κι όμως κρίσιμα κοινωνικά προβλήματα -εκπαίδευση, υγεία, ασφαλιστικό, εισοδηματικό, ανεργία, περιβάλλον- δεν αντιμετωπίζονται, αλλά μπαίνουν στις «μυλόπετρες» της κομματικής αντιπαράθεσης… Αυτό είναι το πεδίο όπου θα πρέπει να αναπτυχθεί ένας ώριμος, συγκροτημένος και υπεύθυνος πολιτικός λόγος και να υπάρξουν, οι όποιες δυνατές συγκλίσεις ώστε να προκύψουν συγκεκριμένα αποτελέσματα.
Κατά τα άλλα οι πολιτικοί και οι βουλευτές μας δεν φαίνεται να προβληματίζονται από τέτοιου είδους ερωτήματα… Αρκέσθηκαν άλλωστε στις «εξυπνάδες», τις κορώνες, τα ανέκδοτα… Όπως ταιριάζει σε ένα πολιτικό «σώμα» που παίζει ένα κακό θεατρικό έργο, χωρίς όμως θεατές…
ΟΦΙΣ