επί του πιεστηρίου

Η συμπεριφορά της βελγικής αστυνομίας στον νομάρχη Πειραιά αλλά και σ’ όλη την ελληνική αντιπροσωπεία, δεν είναι ένα μεμονωμένο περιστατικό. Είναι το πραγματικό πρόσωπο της παγκοσμιοποίησης, όπου ο πολίτης είναι γρανάζι της μηχανής και δεν έχει λόγο. Και αυτό αποδείχθηκε στις Βρυξέλλες, στο Λονδίνο που σε… γδύνουν για να ταξιδέψεις, και στη Νέα Υόρκη, όπου πρέπει να βγάλεις ακόμη και τα παπούτσια για έλεγχο, γιατί έτσι αποφασίζει ο Μεγάλος Αδελφός… Οι πάντες κάθονται προσοχή στους μηχανισμούς της εξουσίας, που είναι πανίσχυροι και αποφασίζουν για τη ζωή μας. Έτσι τα καταφέραμε. Δική μας όλη ευθύνη. Ανταλλάξαμε το κόκαλο μιας κάποιας καλοπέρασης με την αγωνιστικότητα, με τη διεκδίκηση, με την ελεύθερη φωνή μας. Και σήμερα φτάσαμε να δεχόμαστε να είμαστε υπό συνεχή παρακολούθηση και καταγραφή, με τις κάμερες στους δρόμους, με τα κινητά, αλλά και τα σύγχρονα σταθερά τηλέφωνα, ακόμη και με το εισιτήριο που πας στο γήπεδο. Αξίζει η καλοπέραση μ’ αυτά που δώσαμε;

Δυστυχώς έχει μπολιασθεί και η δική μας Αστυνομία με τη νοοτροπία των βέλγων αστυνομικών. Πρόσφατα στο αεροδρόμιο του Αργοστολίου αστυνομικός στον έλεγχο πέρασε για… τρομοκράτη τον βουλευτή του νομού Πέτρο Αλιβιζάτο και τον υποχρέωσε να βγάλει και το λουρί του γιατί «χτύπαγε» το μηχανάκι… Και αν σκεφθεί κανείς ότι ο βουλευτής δεν είναι κανένας άγνωστος, διέρχεται από το αεροδρόμιο τουλάχιστον δύο φορές την εβδομάδα, αυτή η συμπεριφορά έναν και μόνο στόχο είχε, να εξευτελίσει τον θεσμό… Γι’ αυτό και η ηγεσία της ΕΛΑΣ πρέπει να πάρει τα μέτρα της…

Η σύλληψη του δεκάχρονου στη Θεσσαλονίκη, που μαζί με τους αναρχικούς πετούσε μολότοφ, είναι η συνέχεια της διαδρομής Βέροια, Αμάρυνθος, Αγρίνιο, Νίκαια… που ξεσκεπάζουν το πραγματικό πρόσωπο της σημερινής κοινωνίας μας, που οι καθωσπρέπει αρνούνται να δουν για να μη χαλάσει η… μόστρα. Και βρισκόμαστε μόνο στην αρχή… Τα συμπεράσματα βέβαια τραγικά, εξουθενωτικά. Παιδιά του Δημοτικού μπλεγμένα στην ιστορία του Άλεξ στη Βέροια, ανήλικοι μαθητές στον ομαδικό βιασμό στην Αμάρυνθο, μόλις 21 χρονών ο νεαρός που βίαζε αγοράκια στη Νίκαια. Κάτι πρέπει να γίνει… Πριν είναι πολύ αργά…

Η καταγγελία της «Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας» ότι ο ΟΤΕ ακύρωσε την τοποθέτηση ενθέτου του Οργανισμού επειδή η εφημερίδα ασκεί σκληρή κριτική στην ιδιωτικοποίηση (βλέπε ξεπούλημα) του οργανισμού, έρχεται με τον πιο σαφή τρόπο να αποδείξει ποιος εκβιάζει ποιον. Οι διοικητές δημόσιων οργανισμών και επιχειρήσεων χρησιμοποιούν τη διαφήμιση ως μέσο πίεσης και εξαγοράς των ΜΜΕ για να μη γράφουν εναντίον τους. Κι όποιος δεν συμμορφώνεται τιμωρείται με το κόψιμο της διαφήμισης Ο εκβιαστής είναι η διοίκηση της δημόσιας επιχείρησης. Μια έρευνα αν διατάξει ο Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου θα αντιληφθεί ότι ο εκβιασμός είναι καθημερινή… λειτουργία!

Τελικά είχε δίκιο ο δικηγόρος Κρίτων Μεταξόπουλος όταν δήλωνε ότι υπάρχει καρτέλ στο γάλα και ότι η ΔΕΛΤΑ προχωρεί σε συμφωνημένη «παντρειά» με τη ΜΕΒΓΑΛ. Η εισήγηση στην Επιτροπή Ανταγωνισμού τον δικαιώνει και στο σημείο που η τότε διοίκηση της ΜΕΒΓΑΛ είχε αποφασίσει να αποκαλύψει το καρτέλ με αντάλλαγμα να υπαχθεί στο πρόγραμμα επιείκειας. Τώρα με τις παραβάσεις που διαπιστώθηκαν, και μάλιστα με τις επιβαρυντικές περιπτώσεις, απομένει να δούμε αν θα επιβληθούν τα πρόστιμα που πρέπει (για τη ΔΕΛΤΑ μιλάμε για 60.000.000 ευρώ), γιατί πολλά ακούγονται για πιέσεις, ώστε να πέσουν στα μαλακά…

Επιτέλους! Τελειώνουν τα προβλήματα που καθυστερούσαν χρόνια τώρα την αξιοποίηση της δωρεάς Βεργωτή, ύψους 10 εκατ. δολαρίων, για την ανέγερση νέας πτέρυγας στο Νοσοκομείο Κεφαλληνίας. Στο νομοσχέδιο που κατέθεσε ο υπουργός Υγείας Δημήτρης Αβραμόπουλος περιλαμβάνεται, μετά από παρεμβάσεις του βουλευτή Πέτρου Αλιβιζάτου, και η κύρωση της σύμβασης.

Γράφτηκαν τόσο πολλά που δεν χρειάζεται τίποτε παραπάνω από το να προσυπογράψω την τελική φράση του αγαπημένου φίλου και αγωνιστή δημοσιογράφου Γιάννη Ε. Διακογιάννη, το «Ήμουν τυχερός»! Και αυτό επιβεβαιώθηκε από την πλημμύρα κόσμου, από όλους τους χώρους, όχι μόνο της πολιτικής και της δημοσιογραφίας. Επώνυμοι, με αναγνωρισμένο έργο στον τομέα τους, ήταν εκεί, στο Νεκροταφείο της Ριζούπολης, για να αποχαιρετήσουν τον Γιάννη. Πράγματι ήταν τυχερός ο Γιάννης Διακογιάννης. Γιατί έκανε αυτό που ήθελε. Αυτό που πίστευε, χωρίς να λοξοδρομήσει. Και είναι μεγάλο πράγμα να κάνει κανείς αυτό που θέλει! Θα πρόσθετα μια ακόμη λέξη. Ήταν και δυνατός. Και το απέδειξε στην τραγική περιπέτεια που κακή μοίρα του επεφύλασσε. Ίσως γιατί κάποιοι θεοί τον ζήλεψαν. Ο Γιάννης συμμετείχε σ’ όλα τα ιατρικά συμβούλια και ήθελε να τα ξέρει όλα. Και μαζί με τους φίλους γιατρούς αποφάσιζαν το κάθε βήμα. Δυνατός, όρθιος, ήρθε αντιμέτωπος με τον θάνατο. Και δεν δείλιασε για το νέο, πρωτόγνωρο ταξίδι του στην πρώτη γραμμή του άλλου κόσμου. Γιάννη, περιμένουμε την ανταπόκρισή σου… που όπως πάντα θα έχει την ξεχωριστή γεύση…