«Πράσινο φως» της ΕΕ στην Άγκυρα να μην αναγνωρίσει ποτέ την Κύπρο!

Η απόφαση αυτή συνιστά εμπαιγμό επί της ουσίας. Παγώνουν μόλις 8 από τα 35 κεφάλαια, πράγμα που σημαίνει ότι απομένουν προς διαπραγμάτευση άλλα 26, καθώς 1 έχει ήδη κλείσει.

Ας μην κοροϊδευόμαστε, αυτή η απόφαση δεν αποτελεί «κύρωση», αλλά απλή… αλλαγή σειράς, με την οποία θα εξεταστούν τα κεφάλαια των διαπραγματεύσεων. Ακόμη και υπό τις καλύτερες προϋποθέσεις εντελώς απρόσκοπτης ροής των ευρωτουρκικών διαπραγματεύσεων, γραφειοκράτες των Βρυξελλών που είναι αρμόδιοι για τις τεχνοκρατικές λεπτομέρειες δήλωναν ότι θα χρειαστούν πάνω από πέντε χρόνια για να συζητηθούν αυτά τα 26 κεφάλαια. Απολύτως καμιά καθυστέρηση των ενταξιακών διαπραγματεύσεων της Τουρκίας, λοιπόν, δεν προκύπτει από τις αποφάσεις της ΕΕ για «κυρώσεις» και για «αυστηρό μήνυμα» προς την Άγκυρα.

Ακόμη χειρότερα, οι «25» αρνήθηκαν κατηγορηματικά να προσδιορίσουν οποιοδήποτε χρονικό όριο (ούτε καν… τρία χρόνια!), μέσα στο οποίο η Τουρκία θα ήταν υποχρεωμένη να εκπληρώσει την υποχρέωσή της προς τους «27» πλέον από 1ης Ιανουαρίου, να επικυρώσει και να εφαρμόσει την επέκταση του περιβόητου Πρωτοκόλλου σε όλες τις χώρες της ΕΕ, συμπεριλαμβανόμενης και της Κύπρου.

Είπαν ότι απλώς θα ρίχνουν κάθε χρόνο μια ματιά στο θέμα, το οποίο δεν θα συζητείται πλέον αυτοτελώς, αλλά θα συμπεριλαμβάνεται στις ετήσιες εκθέσεις ρουτίνας που υποβάλλει η Κομισιόν για κάθε υποψήφια χώρα και δεν έχουν παρά τυπικό, ενημερωτικό χαρακτήρα και που… ουδέποτε τις διαβάζουν οι ευρωπαίοι ηγέτες!

ΔΕΝ ΘΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ!

Η κοροϊδία των Ευρωπαίων προς την Κύπρο είναι πια προκλητική. Από τη μια βγάζουν κορώνες ότι δήθεν θεωρούν απαράδεκτη τη μη αναγνώριση της Λευκωσίας από την Άγκυρα και από την άλλη, μόλις έρχεται η ώρα των αποφάσεων, της δίνουν εντελώς αδιάφορα παρατάσεις επ’ άπειρον. Δυστυχώς, τόσο η ελληνική όσο και η κυπριακή κυβέρνηση ουδέποτε τόλμησαν να προβάλουν βέτο ώστε να εκβιάσουν τις εξελίξεις και να πιέσουν τους Ευρωπαίους προκειμένου να τελειώσει κάποτε αυτός ο εξευτελισμός της Κύπρου, με την παρανοϊκή κατάσταση να διεξάγονται στα σοβαρά διαπραγματεύσεις ένταξης της Τουρκίας σε μια διεθνή ένωση κρατών, την ΕΕ, ενώ η Άγκυρα έχει το θράσος να μην αναγνωρίζει καν μια χώρα μέλος, την Κύπρο, η οποία έχει και δικαίωμα βέτο ως προς την ένταξη ή μη.

Αυταπατώνται οικτρά οι κυβερνήσεις Αθήνας και Λευκωσίας, αν νομίζουν ότι οι Ευρωπαίοι δίνουν αβέρτα παρατάσεις στον Ερντογάν για να τον διευκολύνουν να αναγνωρίσει κάποια στιγμή την Κυπριακή Δημοκρατία.

Όχι, η Τουρκία δεν θα αναγνωρίσει την Κυπριακή Δημοκρατία ποτέ! Οι Ευρωπαίοι τής δίνουν παρατάσεις διαρκώς επειδή έχουν την πεποίθηση πως στο διάστημα αυτό θα επιβληθεί τελικά κάποια λύση στο Κυπριακό.

Λύση σαν αυτή που προέβλεπε το επαίσχυντο Σχέδιο Ανάν, οπότε η Κυπριακή Δημοκρατία θα πάψει να υπάρχει με τη μορφή που τη γνωρίζουμε σήμερα, θα καταλυθεί και θα αντικατασταθεί από κάποιο άλλο εξαμβλωματικό κρατικό μόρφωμα, σύμφωνα με τις απαιτήσεις της Άγκυρας, το οποίο φυσικά δεν θα έχει καμιά αντίρρηση να το αναγνωρίσει η οποιαδήποτε τουρκική κυβέρνηση!

Αυτό επιδιώκουν οι Ευρωπαίοι με τη στάση τους στην πραγματικότητα, άσχετα από τα παραμύθια που λένε δημόσια για το Πρωτόκολλο και που προορίζονται για λαϊκή κατανάλωση, καθώς οι περισσότεροι λαοί της Ευρώπης δεν θέλουν ούτε να ακούσουν για τουρκική ένταξη στην ΕΕ.

Η ΗΤΤΑ ΠΟΥ ΚΡΥΒΟΥΝ

Δυστυχώς, όσο και αν προσπαθούν να συγκαλύψουν την ουσία των γεγονότων οι κυβερνήσεις της Αθήνας και της Λευκωσίας, η απόφαση της ΕΕ αποτελεί σοβαρότατη ήττα για την ελληνική πλευρά, η οποία θα έχει ως συνέπεια και πληθώρα άλλων αρνητικών επιπτώσεων. Η έκφραση υποκριτικής «ικανοποίησης» και η προσπάθεια συγκάλυψης της ήττας μπορεί προσωρινά μόνο να περιορίζει το πολιτικό κόστος, αλλά δεν αλλάζει φυσικά την ουσία των γεγονότων, ενώ αφήνει απροετοίμαστους τους λαούς της Κύπρου και της Ελλάδας για όσα πρόκειται να επακολουθήσουν.

Πολύ σωστά ο Πρόεδρος της Κύπρου Τ. Παπαδόπουλος είχε χαρακτηρίσει «απαράδεκτη» την πρόταση της Κομισιόν για κυρώσεις, θεωρώντας μη επαρκή τον αριθμό των οκτώ κεφαλαίων προς πάγωμα και εντελώς εξοργιστική την ανυπαρξία χρονοδιαγράμματος συμμόρφωσης της Τουρκίας, παραβίαση του οποίου θα συνεπαγόταν αυτόματη επιβολή πραγματικών κυρώσεων.

Ε, λοιπόν, ακριβώς αυτή η «απαράδεκτη» πρόταση, ίδια και απαράλλακτη, είναι που υιοθετήθηκε ομόφωνα από τους «25»! Από πού και ως πού, λοιπόν, εκφράζουν η Λευκωσία και η Αθήνα την ικανοποίησή τους; Μια τέτοια στάση συνιστά απόπειρα παραπλάνησης της κοινής γνώμης και σίγουρα προσβάλλει τη νοημοσύνη του κυπριακού και του ελληνικού λαού.

Άλλο πράγμα οι ηγέτες μικρών χωρών να ομολογούν ότι υποχρεώθηκαν να υποκύψουν σε έναν αρνητικό συσχετισμό δυνάμεων και να ζητούν την κατανόηση του λαού για την ήττα και εντελώς άλλο πράγμα να επιδιώκουν να εμφανίσουν την υποχώρηση ως «νίκη».

ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗ ΑΤΟΛΜΙΑ

Το ιδεολόγημα το οποίο εφηύρε η Αθήνα για να δικαιολογήσει την παντελή απροθυμία της να δώσει μάχη και το οποίο από ένα σημείο και πέρα ακολούθησε και η Λευκωσία, κρίνονται ότι τη συμφέρει, ήταν η καλλιέργεια, με συστηματικά δημοσιεύματα φερέφωνων, ενός κλίματος δήθεν φοβερά εχθρικού προς την Κύπρο. Σαν να πηγαίναμε σε μια Σύνοδο Κορυφής όπου η Λευκωσία (και όχι η Άγκυρα) είχε στηθεί στον τοίχο από τους Ευρωπαίους, οι οποίοι δήθεν την απειλούσαν με «τρομερά δεινά», ενώ παράλληλα η Τουρκία είχε εκμανεί με τη στάση των Ελλήνων και προετοίμαζε «κόλαση» και στα ελληνοτουρκικά.

Στόχος όλης αυτής της σκευωρίας ήταν να φύγουν οι κυβερνήσεις της Αθήνας και της Λευκωσίας από τις Βρυξέλλες μη έχοντας πάρει τίποτε από όσα υποτίθεται πως διεκδικούσαν, αλλά ο λαός να αισθάνεται ανακούφιση και να λέει «φτηνά τη γλιτώσαμε!».

Έτσι μας εμφανίζουν ως δήθεν επιτυχία το ότι δεν… μειώθηκαν τα οκτώ κεφάλαια που «πάγωσαν», το ότι δεν συνδέθηκε η λύση του Κυπριακού με τις υποχρεώσεις της Άγκυρας προς την ΕΕ, το ότι δεν καταργήθηκε το αυτονόητο δικαίωμα της Λευκωσίας στα «μικρά βέτο» κάθε κεφαλαίων και άλλα παρόμοια.

Το χειρότερο σε αυτή τη στάση δεν είναι μόνο η απωθητική προσπάθεια παραπλάνησης του κόσμου. Το χειρότερο είναι πως αυτή η στάση προδίδει πως οι κυβερνήσεις της Ελλάδας και της Κύπρου πάσχουν από εξαιρετικά επικίνδυνη πολιτική ατολμία.

Προβάλλουν διάφορους φανταστικούς ή υπερμεγεθυσμένους κινδύνους και ούτε μια στιγμή δεν περνάει από το μυαλό τους πως ακόμη και στην υποθετική περίπτωση που εκδηλωνόταν κάποια πολιτικά εχθρική κίνηση στους κόλπους της ΕΕ εναντίον μας, θα μπορούσαν αμέσως να τη σταματήσουν προβάλλοντας το βέτο τους! Αλήθεια, το θυμούνται, το πιστεύουν ότι έχουν δικαίωμα βέτο ή όχι; Αν πηγαίνουν στην ΕΕ με νοοτροπία επαίτη, είναι χαμένες η Αθήνα και η Λευκωσία. Ποτέ δεν θα βρουν το δίκιο τους. Δεν βλέπουν την Τουρκία; Δεν είναι καν μέλος της ΕΕ και τα βάζει ανοικτά και με τους «25» μαζί! Θέλει να μπει στο κλαμπ και παρ’ όλα αυτά απαιτεί να βάλει αυτή τους όρους αντί να συμμορφωθεί με τους όρους των Ευρωπαίων!

Γράφει στα παλιά της τα παπούτσια το «κοινοτικό κεκτημένο», αθετεί με το έτσι θέλω τις δεσμεύσεις της και βρίζει κι από πάνω τους Ευρωπαίους ότι την αδικούν! Μετά από όλον αυτόν τον «τσαμπουκά» οι ηγέτες της Ευρώπης την προσκυνάνε και της ορκίζονται ότι ούτε που διανοήθηκαν ποτέ να μη τη βάλουν στην ΕΕ! Έτσι διαπραγματεύονται, όχι με την τακτική του «σφάξε με αγά μου να αγιάσω» των δικών μας, που γυρνάνε φυσικά πάντα χαμένοι…

ΞΥΠΝΗΣΑΝ ΚΙ ΟΙ «ΑΝΑΝΙΣΤΕΣ»

Δεν περιγράφεται το τι έχουν να πάθουν η Ελλάδα και η Κύπρος, όταν η Τουρκία θα μπει στην ΕΕ και μάλιστα με τέτοια γραμμή. Καλύτερα να μην το σκεφτόμαστε από τώρα.

Αντίθετα, από τώρα πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι η ήττα των Βρυξελλών και κυρίως η αμαχητί παράδοσης Ελλάδας – Κύπρου άνοιξαν τον δρόμο για την άσκηση τρομερών πιέσεων εναντίον της Κύπρου για την άμεσης προώθηση λύσης του Κυπριακού στη βάση του Σχεδίου Ανάν. Η πρώτη επίθεση αναμένεται αμέσως με την έναρξη του νέου έτους, στο πλαίσιο της ΕΕ, με αιχμή την άμεση διεξαγωγή εμπορίου των κατεχόμενων εδαφών με την Ευρώπη, πράγμα που συνιστά ουσιαστική διεθνή αναγνώριση του παράνομου κατοχικού ψευδοκράτους.

Το επόμενο εξάμηνο αναμένεται εφιαλτικό στο θέμα αυτό για την Κύπρο. Την προεδρία της ΕΕ αναλαμβάνει από την πρωτοχρονιά η Γερμανία και ο σοσιαλδημοκράτης γερμανός υπουργός Εξωτερικών Φρανκ-Βάλτερ Στάινμαγερ είναι ακραίος φιλότουρκος. Σύσσωμο το Ευρωπαϊκό Σοσιαλιστικό κόμμα είναι φιλοτουρκικό, αλλά ο Στάινμαγερ τους ξεπερνάει όλους -»Τουρκία και ξερό ψωμί»!

Μέσα στο κλίμα αυτό, ξύπνησαν και οι αργυρώνητοι ή ενδοτικοί «βρικόλακες ανανιστές», που τόσο θερμά υπηρέτησαν τους Αμερικανούς το 2004 στην προσπάθεια προώθησης του κατάπτυστου Σχεδίου Ανάν. Τότε, βέβαια, έσπασαν τα μούτρα τους στις κάλπες με το συντριπτικό «ΟΧΙ» του 76% των Ελληνοκυπρίων, αλλά με τις τελευταίες εξελίξεις πήραν πάλι θάρρος και επιδιώκουν να πάρουν ρεβάνς για τον προσωπικό στιγματισμό και διασυρμό που υπέστησαν υπηρετώντας την ηττηθείσα γραμμή των Αμερικανών.

ΘΑΝΑΣΙΜΟΣ ΚΙΝΔΥΝΟΣ

Οι «ανανιστές», που πλημμύρισαν και πάλι τις σελίδες των εφημερίδων παριστάνοντας τους τιμητές αποτελούν επικίνδυνη μεν, αλλά φαιδρή στην ουσία περίπτωση εξωνημένων κονδυλοφόρων.

Εκείνο όμως που θα αποτελέσει πραγματικό θανάσιμο κίνδυνο στις σημερινές συνθήκες είναι εκ νέου άνοιγμα του Κυπριακού στη βάση του Σχεδίου Ανάν.

Όλοι ανεξαιρέτως οι Ευρωπαίοι, ακόμη και αυτοί που στάθηκαν φραστικά δίπλα στη Λευκωσία στο θέμα του Πρωτοκόλλου, είναι όλοι τους υπέρ του Σχεδίου Ανάν, καθώς αδιαφορούν πλήρως για την ουσία του Κυπριακού και είναι πολύ πρόθυμοι να ικανοποιήσουν σε κάτι σημαντικό την Τουρκία με έξοδα της… Κύπρου και της Ελλάδας! Καμιά συζήτηση για το Κυπριακό δεν πρέπει να δεχτεί η Λευκωσία, αν δεν γίνει απολύτως σεβαστή επί της ουσίας η ετυμηγορία του 76% και δεν αλλάξει ριζικά, εκ βάθρων, η συζήτηση για το νέο σχέδιο, απορρίπτοντας εντελώς τη βάση του Σχεδίου Ανάν, το οποίο το απέρριψε ολόκληρο η συντριπτική πλειοψηφία των Ελληνοκυπρίων.

Διαπραγμάτευση χωρίς αυτήν την προϋπόθεση αποτελεί παγίδα θανάτου για την Κυπριακή Δημοκρατία.