Βυζάντιον

Την Τετάρτη έσπευσα στο Μοναστηράκι, μήπως προλάβω και πάρω σε καλή τιμή κάποιο κομμάτι από τα προσωπικά αντικείμενα του Ανδρέα. Εκεί ήταν και ο εκδότης μου. Σκέφτηκα να τον ρωτήσω αν βρίσκεται με την ιδιότητα του συλλέκτη ή του προσωπικού αντικειμένου του Ανδρέα, αλλά φοβήθηκα τις συνέπειες, καθώς στο παρακείμενο παλαιοπωλείο διατίθενται σπάθες και χαντζάρια που ακόμα κάνουν τη δουλειά τους. Τελικώς δεν ανακαλύψαμε τίποτα ενδιαφέρον.

Αργότερα όμως, όταν έπαιρνα το τσάι μου με τον εξάδελφο Κώστα στο «Πρυτανείο», κάποιος μου είπε πως αν αναζητώ μικρά αντικείμενα, όπως ας πούμε πένες του αείμνηστου, ψάχνω σε λάθος μέρος και σε λάθος ανθρώπους. «Η έρευνά σου, Προκόπιε, θα πρέπει να κατευθυνθεί προς καλλιτεχνικούς κύκλους, στα θεατρικά παρασκήνια. Και κυρίως πρέπει να θυμηθείς αν κάποιος άλλος συνήθιζε να εργάζεται στο γραφείο του προέδρου». Δεν σκοπεύω να δώσω συνέχεια. Είμαι άλλωστε βέβαιος πως ο Ανδρέας ζει και οσονούπω θα διεκδικήσει τα προσωπικά του αντικείμενα. Αλλά ακόμα και στην περίπτωση που όντως αναπαύεται στην αττική γη, δεν γίνεται να μη σηκωθεί με αυτά που συμβαίνουν στο μαγαζί…
••••

Διότι τι είναι το ΠΑΣΟΚ; Ένα μαγαζί όπου ο γιος υποχρεώθηκε με το ζόρι να συνεχίσει τη δουλειά του μπαμπά. Και δεν την κάνει και καλά. Όπως γράψαμε και εμείς την προηγούμενη εβδομάδα, μπορούσε, ρε παιδί μου, να επαναφέρει και ένα ιστορικό στέλεχος σαν τον Χαραλαμπόπουλο. Μόνο τον κόσμο που μάζεψε ο Βησσαρίωνας να παίρναμε σε ψήφους, είχαμε κερδίσει τις εκλογές! Αλλά ο Γιώργος είναι αλλού. Θέλω να σας πω και κάτι που έμαθα εσχάτως. Όταν γυμνάζεται, ξέρετε ότι έχει στα αφτιά τα ακουστικά του ipod, δηλαδή της συσκευής που παίζει μουσική σε ψηφιακή μορφή. Ο πρόεδρος δεν ακούει πάντα μουσική. Ενίοτε συνηθίζει να ακούει ηχογραφημένες σκέψεις δικές του ή συνεργατών του. Αυτό είναι πολύ καλό, γιατί έτσι τρέχει περισσότερο. Και εσείς αν τις ακούγατε, θα τρέχατε να κρυφτείτε!
••••

Ναι, ναι, μου έστειλαν και μένα το περιοδικό «Στροφή»! Διάβαζα Βενιζέλο και Διαμαντοπούλου και μετά μου εξήγησαν ότι πρόκειται για περιοδικό που εκφράζει την αριστερή τάση του ΠΑΣΟΚ. Σώπα, καλέ! Εγώ όταν το είδα νόμιζα ότι είναι από την ομώνυμη κοινότητα απεξάρτησης. Τελικά είναι συνεργαζόμενοι φορείς. Διαβάζεις την ΠΑΣΟΚική «Στροφή», πέφτεις στα ναρκωτικά και μετά πηγαίνεις στην άλλη «Στροφή» για απεξάρτηση! Είναι αυτό που λέμε άνοιγμα στην κοινωνία…
••••

Αν δεν ήταν η εξαγγελία Καραμανλή (κάπου πρέπει να φανεί και ο φερόμενος ως πρωθυπουργός) για την ψήφο των αποδήμων, οι μοναδικοί που θα είχαν λόγο να ασχοληθούν με το Συμβούλιο Απόδημου Ελληνισμού της Θεσσαλονίκης θα ήταν τα κορίτσια από την Ανατολική Ευρώπη και οι οδηγοί που τα πήγαιναν στα ξενοδοχεία. Για άλλη μια φορά οι παράγοντες της ελληνικής ομογένειας, παρά το προχωρημένο της ηλικίας, επέδειξαν το ενδιαφέρον και την αλληλεγγύη τους προς τους βλαστούς του Καυκάσου, της Ουκρανίας και της Μολδαβίας. Είναι άλλωστε ιστορικά καταγεγραμμένος ο δεσμός που συνδέει την Επανάσταση του 1821 με τη Μολδοβλαχία. Επίσης, μαθαίνω πως, όπως κάθε φορά, έτσι και φέτος, τα έξοδα από την παρακολούθηση εκπαιδευτικών ταινιών στα δωμάτια των ξενοδοχείων με σκοπό τη σύσφιγξη πάσης φύσης (και… παρά φύση) σχέσεων καλύφθηκαν από τη διοργάνωση. Μου έχουν μεταφέρει πολύ ωραία στιγμιότυπα, όπως τις παρακλήσεις του προεδρεύοντος για αφύπνιση των καθήμενων στα ορεινά της αιθούσης και παρεμβάσεις του τύπου «άντε να τελειώνουμε να πάμε για κανένα ούζο».
••••

Όσον αφορά το αποτέλεσμα των εκλογών, μόνο έκπληξη δεν μπορεί να θεωρηθεί. Νέος πρόεδρος λοιπόν του ΣΑΕ εξελέγη ο Στέφανος Ταμβάκης από την Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Η Ντόρα θα ήθελε να δει τον Νικ Γκατζογιάννη, αλλά δεν κατάφερε να κερδίσει την εκλογή της Αμερικής και απεσύρθη. Εκ των πραγμάτων δεν γινόταν να εκλεγεί ο Χρήστος Τομαράς, αυτός που κατατρόπωσε τον Νικ αλλά και τον Κύπριο Φιλ Κρίστοφερ. Απορώ τώρα γιατί σας τα λέω, αφού δεν σας ενδιαφέρουν. Το πρόβλημα είναι ότι δεν ενδιαφέρουν ούτε τους απόδημους.
••••

Και τώρα τα νέα μας από τον χώρο του πολιτισμού! Θα είδατε, φαντάζομαι, τον Γιώργο Βουλγαράκη στη παράσταση «2» του Δημήτρη Παπαϊωάννου, όπου εκφράζονται καλλιτεχνικά οι ανδρικές ανησυχίες και η μοναχική μοίρα που τον ακολουθεί. Αν επανακάμψει ο υπουργός στο Παλλάς, ο Παπαϊωάννου μπορεί να τον ανεβάσει στη σκηνή για να δείξει τι κάνει ένας άνδρας που τα έχει θαλασσώσει με έναν διαγωνισμό και το Συμβούλιο της Επικρατείας αποφασίζει να «παγώσει» τα πάντα. Αλήθεια, τι κάνει; Πώς συντηρεί τα ολυμπιακά ακίνητα; Δεν τα συντηρεί. Τα αφήνει ως έχουν και στη συνέχεια τα δείχνει στους τουρίστες σε σετ μαζί με τους αρχαιολογικούς χώρους.
••••

Τον ίδιο υπουργό μπορείτε να τον δείτε, όσο είναι δυνατόν, στη φωτογραφία που δημοσιεύω. Το πρόβλημα είναι ότι πριν από λίγες μέρες τη δημοσίευσε και η «Washington Post», σχολιάζοντας τη συνέντευξη του υπουργού για την επιστροφή εκθεμάτων από το μουσείο Γκετί. Η αμερικανική εφημερίδα εντυπωσιάστηκε από τη διακοπή ρεύματος στον χώρο της συνέντευξης, όπου οι υπεύθυνοι υποχρεώθηκαν να ανάψουν τα φαναράκια. Δεν κατάλαβαν τον συμβολισμό. Ως νέος Διογένης ο υπουργός αναζητεί με τον φανό την αλήθεια. Διαβάζεται και αλλιώς: κρατάει φανάρι στο όργιο που γίνεται διεθνώς με τις ελληνικές αρχαιότητες…
••••

Ομολογώ ότι για πρώτη φορά την πάτησα. Και το παραδέχομαι. Πριν από έναν μήνα είχα φάει το δόλωμα και έγραφα πως ο Ανδρέας Ανδριανόπουλος δεν θα προχωρήσει στην ίδρυση πολιτικού φορέα. Τελικώς το διαπράττει. Μαζί με τον Στέφανο Μάνο. Είναι ενδιαφέρον δίδυμο, αν αποτύχει το κόμμα μπορούν να πάρουν εκπομπή, όπως λέμε Λυριτζής – Οικονόμου! Αλλά πιστεύω ότι θα πάνε καλά. Σήμα του νέου κόμματος, αντί του ταύρου που είχε ο Μάνος, αναμένεται να είναι η πάπια, εκ του «κάνουμε την πάπια». Ωραίο θα ήταν και το… στρουμφάκι. Παραπέμπει, ως γαλάζιο, στις καταβολές του κόμματος και, ως μέγεθος, στο εκλογικό ποσοστό που αντιστοιχεί στη δύναμή του.
••••

Το ξέρω ότι το περιμένατε. Το ξέρω ότι κάποιοι, όπως ο Τάσος από τη Θεσσαλονίκη που με εμψυχώνει με τα μηνύματά του, ζείτε μόνο γι’ αυτό. Για την επίσκεψη του Αρχιεπισκόπου στο Βατικανό. Πήγε εξαιρετικά καλά. Τόσο καλά που ο Βενέδικτος σκέφτηκε να του κάνει πρόταση να μείνει εκεί! Διότι τι είναι το Βατικανό; Κάτι σαν το… ΝΒΑ της χριστιανοσύνης. Επίσης, ομολογώ ότι είναι υπέροχο το δώρο που πήραμε, τους δύο κρίκους από την αλυσίδα με την οποία είχαν δέσει τον Απόστολο Παύλο. Αυτό είναι πολύ χρηστικό δώρο, γιατί μπορεί να χρησιμοποιηθεί και ως κειμήλιο, αλλά και ως μπρελόκ για το κλειδί του παραδείσου, που, όπως είναι γνωστό, το κρατεί ο εκάστοτε προκαθήμενος της Εκκλησίας.
••••

Ουάου! Αυτό ήταν επιφώνημα! Όσοι κινούνται μεταξύ λιμανιού και σαλονιού μού λένε πως όλα τα λεφτά την προηγούμενη εβδομάδα ήταν το πρωτοσέλιδο άρθρο του εκδότη στο «Βήμα» της Τετάρτης. Στρεφόταν κατά του «καραγκιόζη» υπουργού Εμπορικής Ναυτιλίας και των «μονοπύθμενων προστατών του». Χρειάζεστε να σας πω και περισσότερα; Όχι βέβαια! Δώστε κανένα ευρώ να αγοράζετε τις κατάλληλες εφημερίδες. Σε λίγο θα ξεπεράσουν και τις αθλητικές ως προς τους τίτλους και τους χαρακτηρισμούς εκατέρωθεν. Μα, τι ωραία πράγματα…
••••

Νομίζω πως η απόφαση της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας για τις υποκλοπές είναι προϊόν παρεξήγησης. Παιδιά, είπαμε ότι δεν μιλάμε στα κινητά, όχι ότι δεν μιλάμε για τα κινητά. Αν τους το εξηγήσει κάποιος, μπορεί να το ξανασκεφτούν.
••••

Αποφάσισα πού θα κάνω ρεβεγιόν και ελπίζω να δω και πολλούς από εσάς. Στο «Flory Horror Show» του Γιάννη Φλωρινιώτη. Εκεί όπου κατά βάση θα ήθελαν να βρίσκονται όλοι όσοι αναγκάζονται να πηγαίνουν στο Παλλάς και στο Μέγαρο. Αυτή είναι τέχνη. Το άλλο είναι υποχρέωση.

Προκόπιος