Κινούμενη άμμος τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ
Στην προκειμένη περίπτωση ο Μιχάλης, που είναι έξυπνος σοβαρός, τολμηρός και μαχητικός πολιτικός, είχε να αντιμετωπίσει τους συντρόφους του, όπως ο ίδιος δεν τους περίμενε. Αμείλικτοι απέναντί του, τον εκτέλεσαν στα τρία μέτρα επειδή αποφάσισε να μην υπονομεύει τον Παπανδρέου και να είναι ειλικρινής μαζί του.
Η μη εκλογή του αποτέλεσε για πολλούς έκπληξη. Ο ίδιος το αντελήφθη την τελευταία στιγμή: το είδε στα μάτια πολλών συντρόφων του, όταν ο Παπανδρέου ανακοίνωσε το όνομά του για το Πολιτικό Συμβούλιο. Ήξεραν πολύ καλά οι σύντροφοί του τι ακριβώς ήθελαν, πότε το ήθελαν και πού αποσκοπούσαν: στο μήνυμα που ήθελαν να στείλουν στον ίδιο τον κ. Παπανδρέου και στον κ. Χρυσοχοΐδη επειδή δεν τον ήθελαν (όσοι τον καταψήφισαν) ανένταχτο σε εσωκομματικές ομάδες, ανεξάρτητο και να λέει τη γνώμη του, αυτή στην οποία θα πιστεύει ο ίδιος και όχι η ομάδα όπου ήθελαν να ανήκει… Ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης είχε την ίδια τύχη με τον αείμνηστο Γιώργο Γεννηματά. Όταν το 1989 το ΠΑΣΟΚ σπαρασσόταν και όλοι οι κορυφαίοι έβαλλαν κατά του Ανδρέα, αλλά και μεταξύ τους, στη σύνοδο της Κ.Ε. στην Ανάβυσσο ο Γεννηματάς δεν εξελέγη στο Εκτελεστικό Γραφείο, λαμβάνοντας 59 σταυρούς. Η μέθοδος που ακολουθήθηκε τότε από ορισμένους συνεργάτες του ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ, τους ίδιους που είναι σήμερα δίπλα στον Γιώργο Παπανδρέου, ήταν να προσθέσουν με αλχημείες τους απαιτούμενες σταυρούς για να εκλεγεί το κορυφαίο τότε στέλεχος στο ΕΓ.
Η περίπτωση επίσης του κ. Χρυσοχοΐδη ταιριάζει απόλυτα και με την εκλογή του κ. Παναγιωτακόπουλου, που με βάση τον μηχανισμό τον δικό του και με την υποστήριξη των λεγόμενων εκσυγχρονιστών εξελέγη πριν από δεκαεννέα μήνες στο Πολιτικό Συμβούλιο κόντρα στη γραμμή του Παπανδρέου. Ό,τι ακριβώς έγινε και την προηγούμενη εβδομάδα και με τις περιπτώσεις της Τόνιας Αντωνίου, του Νίκου Μπίστη και του Στέφανου Τζουμάκα, που υποστηρίχθηκαν από το σύνολο των διαφωνούντων, αλλά και από ομάδα ξεχωριστή ο καθένας…
Κάποιοι λένε πως για τη μη εκλογή του κ. Χρυσοχοΐδη μεσολάβησε ακόμη και ο Κώστας Λαλιώτης, επειδή οι λογαριασμοί μεταξύ των δύο πρώην γραμματέων παραμένουν ανοικτοί από την εποχή που ο Κώστας Σημίτης έδιωξε τον Λαλιώτη από το κόμμα, βάζοντας στη θέση του τον Χρυσοχοΐδη. Ο ίδιος, μιλώντας σε συνεργάτες του, εκφράζει την άποψη ότι δεν πρέπει να υπερεκτιμώνται οι δυνατότητες του Κώστα και ούτε να βλέπουν μπροστά τους, όσοι τα αναφέρουν αυτά, φαντάσματα και συνωμοσίες.
Ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι περιπτώσεις και άλλων στελεχών που είτε εξελέγησαν είτε όχι στο ανώτατο καθοδηγητικό όργανο του ΠΑΣΟΚ, δείχνοντας ότι το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης εξακολουθεί να διαπρέπει στις ίντριγκες, τις δολοπλοκίες και τα αλληλοκαρφώματα.
Η Μιλένα Αποστολάκη χρεώθηκε τις πολιτικές σχέσεις της με τον κ. Βενιζέλο και ιδιαίτερα την άρνησή της σχετικά με το άρθρο 16 του Συντάγματος που προβλέπει τα ιδιωτικά πανεπιστήμια. Δεν θέλει με τίποτα να πιστέψει ότι έπεσε θύμα των προσωπικών της υποθέσεων από το παρελθόν, επειδή πιστεύει, όπως λέει, στην ηθική υπεροχή του κ. Παπανδρέου.
Ωστόσο στην πολιτική τίποτα δεν αποκλείεται, ακόμη και το πιο ακραίο ενδεχόμενο. Η κ. Αποστολάκη ίσως ακόμη να πλήρωσε και την ομολογία της στον κ. Παπανδρέου ότι το ΠΑΣΟΚ είχε λάθος στρατηγική όταν επιχειρούσε να πείσει τον κόσμο ότι έχει διαφορετική αντίληψη στο θέμα του άρθρου 16 από τη ΝΔ. Ο κ. Παπανδρέου, ιδίως στην περίπτωση της κ. Αποστολάκη, αμφιταλαντευόταν μέχρι την ύστατη στιγμή, ανάμεσα στην ίδια και την Εύη Χριστοφιλοπούλου, γι’ αυτό και τη δεύτερη δεν την ειδοποίησε κανένας από το γραφείο του προέδρου του ΠΑΣΟΚ ότι θα ήταν μέσα στην πρότασή του και το έμαθε η ίδια την τελευταία στιγμή. Πέραν αυτών, η κ. Μιλένα Αποστολάκη κάνει πέτρα την καρδιά της και, όπως λέει, θα συνεχίσει με εντονότερους ρυθμούς να βοηθάει τον κ. Παπανδρέου στην εκλογική της περιφέρεια, τη Β΄ Αθήνας.
Η κ. Τόνια Αντωνίου, που δεν ήταν ανάμεσα στα άλλα στελέχη που πρότεινε ο κ. Παπανδρέου, κατάφερε και εξελέγη στο Πολιτικό Συμβούλιο, κόντρα στην επίσημη γραμμή, γιατί φρόντισε, και λόγω εμπειρίας, από νωρίς τις συμμαχίες της. Μερίδα των εκσυγχρονιστών, αλλά και των όσων στελεχών διαθέτει ο κ. Βενιζέλος, την υποστήριξαν, για να είναι το μήνυμα προς τον Παπανδρέου πιο ηχηρό.
Το ίδιο συνέβη και με την κ. Κατσέλη, όταν είχε εκλεγεί στο Πολιτικό Συμβούλιο κόντρα στην επίσημη γραμμή, στις 16 Μαρτίου του 2005.
Το ίδιο ανταμείφθηκε ο κ. Νίκος Μπίστης φυσικά και ο Στέφανος Τζουμάκας, που φρόντισε και αυτός να έχει ανάλογη συμπεριφορά απέναντι στους εκσυγχρονιστές, τους οποίους ποτέ του δεν σταμάτησε να κατηγορεί για την περίοδο διακυβέρνησης του Κώστα Σημίτη. Λιγότερος τυχερός ή περισσότερο άτυχος αισθάνθηκε ο Αντώνης Κοτσακάς, που φαίνεται ότι παραμένει ακόμη το κόκκινο πανί για τους εκσυγχρονιστές, αλλά βρίσκεται και απέναντι στους πάλαι ποτέ συμμάχους του της ομάδας του κ. Παναγιωτακόπουλου, τη λεγόμενη Αριστερή Πρωτοβουλία.
Η μόνη που διατήρησε τις δυνάμεις της ήταν η κ. Άννα Διαμαντοπούλου, η οποία φρόντισε να καταποντίσει πολιτικά τον Μιχάλη Χρυσοχοΐδη, ενώ κράτησε γερά τις επαφές της με την εκσυγχρονιστική τάση και ως έξυπνη πολιτικός, που γνωρίζει να κρατάει ισορροπίες, εμφανίστηκε ως αναπόσπαστο κομμάτι δίπλα στον κ. Παπανδρέου, υπεύθυνη για τη σύνταξη του προγράμματος του ΠΑΣΟΚ.
Όλοι οι υπόλοιποι από τα λεγόμενα πρωτοκλασάτα στελέχη έχασαν πολλές από τις ψήφους που είχαν πάρει την προηγούμενη φορά, μηδενός εξαιρουμένου. Και πάλι τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ δεν έδειξαν μεγαλοψυχία στη Μαρία Δαμανάκη, που εξελέγη με την ποσόστωση, όπως ακριβώς την προηγούμενη φορά. Η περίπτωση Βενιζέλου, που παρά την κόντρα του με τον κ. Παπανδρέου διατήρησε το ψυχολογικό κυρίως φράγμα μεταξύ πρώτου και δεύτερου παρά τη σημαντική πτώση σε ψήφους, έδειξε πως η πλευρά του κ. Παπανδρέου σκοπίμως δεν θέλησε να τον τσαλακώσει πολιτικά, δίνοντας γραμμή για πλήρη καταψήφισή του. Και αυτό γιατί είναι πιθανόν ο κ. Παπανδρέου στο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ να θέλει αντίπαλο τον κ. Βενιζέλο, γιατί έτσι θα δείξει με πιο έντονο τρόπο την ανάγκη να παραμείνει πρόεδρος του κόμματος, έστω και αν ηττηθεί στις εθνικές εκλογές, που όλα δείχνουν πως θα γίνουν πολύ σύντομα. Οι διαφωνίες σχετικά με το άρθρο 16 κάνουν κακό στο ΠΑΣΟΚ, ωστόσο ο κ. Παπανδρέου θέλει να διατηρεί για εσωκομματικούς λόγους το «αντίπαλο δέος».
Εκείνο ωστόσο που καταδείχθηκε πλήρως από τις αλλαγές που έκανε ο κ. Παπανδρέου στο κόμμα του είναι πως τελικά δεν μπόρεσε να επιβάλει τη δική του άποψη για το δικό του κόμμα. Κατάφερε, προκειμένου να μην αντιμετωπίσει άλλη μια κρίση στα ηγετικά κλιμάκια του ΠΑΣΟΚ, να βάλει σε διάφορες επιτροπές, όπως η Επιτροπή για τις Προγραμματικές Θέσεις του κόμματος, στελέχη από όλες τις εσωκομματικές τάσεις, κυρίως όμως εκείνους που ανήκουν στην εκσυγχρονιστική λεγόμενη πτέρυγα, κάτι που ενδεχομένως δεν θα του βγει θετικά στην πρώτη κρίση που θα κληθεί να αντιμετωπίσει όταν και όποτε προκύψει.
Από την άλλη, όμως, τοποθετώντας τους κορυφαίους του κόμματός του στο Κοινοβουλευτικό Συμβούλιο, ο κ. Παπανδρέου έδειξε με ποιους θα κυβερνήσει. Ποιοι θα είναι οι αυριανοί υπουργοί του, αν βέβαια κερδίσει τις εκλογές.