Εμπαίζει την Κύπρο η ΕΕ, μόνο με βέτο θα συνέλθει!

Το υπό αγγλοαμερικανική ηγεμονία ευρωπαϊκό μπλοκ έχει μάλιστα αποθρασυνθεί τόσο πολύ από τις υποτονικές έως ανύπαρκτες αντιστάσεις της κυβέρνησης Καραμανλή, ώστε έχει βάλει πλέον και πρόσθετο στόχο να διερευνήσει μήπως μπορέσει και επιβάλει, επιπρόσθετα, και κάποιες πτυχές λύσης του Κυπριακού σύμφωνα με τις επιθυμίες της Άγκυρας! Εδώ είναι που ισχύει η λαϊκή ρήση «μάθαν ότι… όμαστε, πλακώσανε και οι γύφτοι».

Το πολιτικοδιπλωματικό όργιο που έλαβε χώρα την Πέμπτη στις Βρυξέλλες και σίγουρα θα συνεχιστεί μέχρι το τέλος της βδομάδας που αρχίζει ήταν όντως εντυπωσιακό. Η φινλανδική προεδρία πέτυχε να παραπλανήσει όλες σχεδόν τις αντιπροσωπείες, διοχετεύοντας την πληροφορία ότι η Άγκυρα είναι διατεθειμένη να ανοίξει δήθεν άνευ όρων ένα λιμάνι και ένα αεροδρόμιό της στα κυπριακά πλοία και αεροπλάνα.

Θέατρο παραπλάνησης

Ενορχηστρωμένη εκ των προτέρων, στήθηκε αμέσως μια ολόκληρη επιχείρηση «ενθουσιασμού» με στόχο να δημιουργήσει φιλοτουρκικό κλίμα.

Πρώτη φυσικά βγήκε η εκπρόσωπος του Όλι Ρεν, η οποία χαρακτήρισε την τουρκική πρόταση «σημαντικό βήμα προς την πλήρη εφαρμογή του πρωτοκόλλου της Άγκυρας». Στο πάλκο βγήκε μάλιστα αυτοπροσώπως και ο «καφετζής των Αζορών», ο Μπαρόζο, ο οποίος έκανε ανάλογη δήλωση. Άμεση η παρέμβαση και των Βρετανών που φυσικά βγήκαν «πραγματικά σημαντική» την τουρκική πρόταση και υπογράμμισαν ότι θεωρούν «απαραίτητη» την ανταπόκριση της ΕΕ σ’ αυτήν. «Θετική ενέργεια» έσπευσε να την χαρακτηρίσει και ο γερμανός υπουργός Εξωτερικών Φρανς Βάλτερ Στάινμαγερ, ενώ στο ίδιο πνεύμα παρενέβη και η ένθερμα φιλοτουρκική σοσιαλιστική ομάδα του ευρωκοινοβουλίου, ακολουθούμενη από τους Ιταλούς, τους Ισπανούς και λοιπούς.

Αφού, λοιπόν, δημιουργήθηκε τεχνηέντως ένα τέτοιο κλίμα, η φινλανδική προεδρία μόνο το βράδυ της Πέμπτης διένειμε ως ανεπίσημο έγγραφο (νον πέιπερ) την τουρκική πρόταση ολόκληρη, αφήνοντας άναυδους τους πρέσβεις των «25» στη συνεδρίαση του Συμβουλίου Μονίμων Αντιπροσώπων – όσους δηλαδή είχαν όντως εξαπατηθεί και δεν ήταν από την αρχή μέσα στο κόλπο: Για να ανοίξει στους Κύπριους το ένα λιμάνι και το ένα αεροδρόμιό της, η Τουρκία ζητούσε να χρησιμοποιηθεί το λιμάνι της Αμμοχώστου, υπό τουρκοκυπριακή διοίκηση, για απευθείας εμπόριο των κατεχόμενων εδαφών με το εξωτερικό, να αναγνωριστεί ως νόμιμο διεθνές αεροδρόμιο -και να γίνονται από εκεί απευθείας πτήσεις από και προς το εξωτερικό- το παράνομο αεροδρόμιο της Τύμπου (Ερτζάν) στα κατεχόμενα και επιπλέον το τουρκικό λιμάνι και αεροδρόμιο να ανοίξει προσωρινά, μόνο για ένα χρόνο και μάλιστα μέσα στο διάστημα αυτό να λυθεί και το… Κυπριακό!

Απαράδεκτη πρόταση, ύποπτη μεθόδευση

«Απαράδεκτη» χαρακτήρισε αμέσως την τουρκική πρόταση στη συνεδρίαση του Συμβουλίου Μονίμων Αντιπροσώπων ο έλληνας πρέσβης, Βασίλης Κασκαρέλης, καταγγέλλοντας ταυτόχρονα τις παρασκηνιακές μεθοδεύσεις της φινλανδικής προεδρίας γύρω απ’ αυτήν. Στο ίδιο πνεύμα μίλησε και ο κύπριος πρέσβης, Νίκος Αιμιλίου, ενώ εξοργισμένοι για την εξαπάτησή τους εμφανίστηκαν τόσοι οι πρέσβεις της Γαλλίας και της Ολλανδίας όσο και ο πρεσβευτής της συνήθως φιλοτουρκικής Σουηδίας, παρόλο που είναι κατά της επιβολής κυρώσεων επί της Τουρκίας για την άρνησή της να εφαρμόσει το περιβόητο πρωτόκολλο. «Εμπαιγμό της ΕΕ από την Τουρκία, αφού το περιεχόμενο της πρότασης δεν είναι σοβαρό», διαπίστωσε ο υπουργός Εξωτερικών της Κύπρου, Γιώργος Λιλλήκας, ενώ η ελληνίδα υπουργός Εξωτερικών Ντόρα Μπακογιάννη προτίμησε να μην κάνει η ίδια απορριπτικές δηλώσεις, αφήνοντας το καθήκον αυτό στον εκπρόσωπο του υπουργείου, Γ. Κουμουτσάκο. Παράλληλα, όμως τα φερέφωνά της έγραφαν ότι η Ντόρα είναι «προβληματισμένη» και «μελετά πολύ προσεκτικά» τη «φιλική προς την Άγκυρα ατμόσφαιρα» που διαμορφώθηκε στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες.

Οι ίδιοι εξαρτημένοι δημοσιογραφικοί κύκλοι αναφέρονται διαρκώς το τελευταίο διάστημα στην υποτιθέμενη «ανησυχία» που διακατέχει δήθεν το υπουργείο Εξωτερικών και την επικεφαλής του μη τυχόν και χαλάσει περισσότερο το ελληνοτουρκικό κλίμα λόγω της σκληρής στάσης της Κύπρου στα ευρωτουρκικά, η οποία εξοργίζει την Άγκυρα.

Στόχος φυσικά να υπονομευθεί η σθεναρή αντίσταση του προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας, Τάσσου Παπαδόπουλου, ο οποίος από το Πεκίνο, όπου βρισκόταν για επίσημη επίσκεψη, δεν παρέλειψε να δηλώσει κατηγορηματικά:

«Η Άγκυρα προτείνει διασύνδεση της εκπλήρωσης των υποχρεώσεών της προς την ΕΕ με ανταλλάγματα που πρέπει να δώσει η… Κύπρος! Από πού κι ως πού; Εμείς λέμε ότι οι υποχρεώσεις της προς την ΕΕ είναι αυτόνομες και ανεξάρτητες του τι θα γίνει στην Κύπρο. Δεν είναι η Κύπρος που κρίνεται στις 15 Δεκεμβρίου. Είναι η συμμόρφωση της Τουρκίας προς τις υποχρεώσεις της, όχι οι εξελίξεις στο Κυπριακό», υπογράμμισε πολύ σωστά.

Επιχείρηση οργανωμένη από την Ουάσινγκτον

Έχει απόλυτο δίκιο ο κύπριος πρόεδρος. Το ζήτημα όμως στην πραγματικότητα δεν είναι αυτή καθαυτή η τουρκική πρόταση, η οποία δεν έχει ελπίδες να περάσει. Πολύ πιο αποκαλυπτική για τα παιχνίδια που παίζονται είναι η όλη μεθόδευση της ιστορίας η οποία προδίδει την έκταση της επιχείρησης και την ισχύ των πρωταγωνιστών της.

Οι έλληνες ανταποκριτές στις Βρυξέλλες υπογραμμίζουν ότι είναι εδραιωμένη και στην έδρα της ΕΕ η πεποίθηση πως η πρόταση δεν ήταν ένας απλός ελιγμός της Άγκυρας, αλλά καρπός κοινής προσπάθειας της Τουρκίας, της Βρετανίας, της Φινλανδίας και της Κομισιόν κάτω από την καθοδήγηση της κυβέρνησης Μπους.

Πέρα από τις ασφυκτικές πιέσεις των αμερικανών αξιωματούχων αποκαλυπτική είναι και η καταστροφολογία του αμερικανικού Τύπου για το ενδεχόμενο παγώματος της τουρκικής ένταξης.

Χαρακτηριστικό το τεύχος του «Νιούζγουϊκ» αυτής της εβδομάδας. Ολόμαυρο το εξώφυλλο. Χωρίς φωτογραφία. «Ποιος έχασε την Τουρκία;» είναι ο τίτλος με τεράστια, λευκά γράμματα. Δραματικοί οι τίτλοι και υπότιτλοι μέσα στο τεύχος, όπου αναφέρεται στον κίνδυνο εκτροχιασμού των διαπραγματεύσεων ΕΕ-Τουρκίας: «Φταίει, κυρίως, η Ευρώπη, αλλά αναμφίβολα η αποτυχία αποτελεί καταστροφή για τους πάντες – τους Τούρκους, τους Ευρωπαίους, την περιοχή, τον κόσμο». «Δεν διακυβεύεται τίποτα λιγότερο από την παγκόσμια ειρήνη και τη σύγκρουση των πολιτισμών». «Η Τουρκία σήμερα είναι ό,τι ήταν η Γερμανία κατά τον ψυχρό πόλεμο – κράτος της πρώτης γραμμής του μετώπου».

Με τέτοιες βαρύγδουπες μπούρδες επιχειρούν οι Αμερικανοί να προσδώσουν στην τουρκική ένταξη στην ΕΕ τόσο μεγάλη σημασία, ώστε κανένα εμπόδιο, καμία άρνηση της Άγκυρας να εφαρμόσει οποιονδήποτε ευρωπαϊκό κανόνα να μη θεωρείται επαρκής δικαιολογία για να ανακοπεί μια πορεία τέτοιας στρατηγικής σημασίας για… ολόκληρη την ανθρωπότητα!

Σκληρή στάση χωρίς αυταπάτες

Δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία πως η Τουρκία είναι μια χώρα απείρως σημαντικότερη από την Ελλάδα ή την Κύπρο σε γεωπολιτικό επίπεδο. Ως εκ τούτου έχει πανίσχυρες φίλους, τόσο τις ΗΠΑ όσο και ηγετικές χώρες της Ευρώπης.

Ταυτόχρονα, όμως, ο τρόπος που διαπραγματεύεται την ένταξή της, η ανυποχώρητη υπεράσπιση των συμφερόντων της ακόμη και όταν έχει απολύτως άδικο, όταν παραβιάζει ωμά και προκλητικά τους πιο θεμελιώδεις κανόνες της ΕΕ, όταν αθετεί ανερυθρίαστα ρητές υποσχέσεις και συμφωνίες και αρνείται να εκπληρώσει δεσμεύσεις που προ ολίγου έχει αναλάβει, όταν είναι μόνη της και έχει απέναντί της και τους «25», πρέπει να αποτελέσει μάθημα για την ελληνική ασπόνδυλη, δειλή, υποχωρητική ελληνική εξωτερική πολιτική.

Η Τουρκία φτύνει κατάμουτρα τους Ευρωπαίους, αρνούμενη να υλοποιήσει αυτά που συμφώνησε μαζί τους για το πρωτόκολλο κι όμως με την αποφασιστικότητά της καταφέρνει να τρέχουν όλοι και να ψάχνουν να βρουν φόρμουλα που θα τη διευκολύνει να συνεχίσει τις διαπραγματεύσεις χωρίς να εκπληρώσει τα συμφωνημένα.

Η Κύπρος και η Ελλάδα έχουν όχι μόνο δίκιο, αλλά και το «κοινοτικό κεκτημένο», τους νόμους της ΕΕ, μαζί τους. Επειδή, όμως, η κυβέρνηση Καραμανλή δεν τολμάει να το διεκδικήσει με αποφασιστικότητα, χωρίς ταλαντεύσεις και ανεπίτρεπτες υποχωρήσεις, η Αθήνα και η Λευκωσία όχι μόνο δεν βρίσκουν το δίκιο τους στην Ευρώπη, αλλά και όλοι… πιέζουν διαρκώς αυτές να κάνουν νέες υποχωρήσεις για χάρη της Τουρκίας!

Τι άλλο χρειάζεται πια για να αντιληφθούν ότι πρέπει να εγκαταλείψουν την καταστροφική, εγκληματική πολιτική του «καλού παιδιού», η οποία στους κόλπους της ΕΕ εκλαμβάνεται ως ηλιθιότητα και μόνο;

Βέτο και μόνο βέτο!

Τη δουλική συμπεριφορά με το σκυμμένο κεφάλι δεν την εκτιμά κανείς πουθενά στον κόσμο ούτε φυσικά στην Ευρώπη.

Τα ψέματα τελείωσαν. Η χρυσή ευκαιρία της σφυρηλάτησης ισχυρών συμμαχιών χάθηκε. Δύο ολόκληρα χρόνια μας παρακαλούσαν ουσιαστικά Γάλλοι, Γερμανοί, Αυστριακοί, Δανοί και άλλοι να μπούμε μπροστά στην αντιπαράθεση όλης της ΕΕ με την Τουρκία, προτάσσοντας το ζήτημα της διπλωματικής αναγνώρισης της Κύπρου από την Άγκυρα ως προϋπόθεση έναρξης των ενταξιακών διαπραγματεύσεων.

Ο Καραμανλής δεν τόλμησε να το κάνει, εξαναγκάζοντας και τον Τάσσο Παπαδόπουλο να συρθεί σε αυτή τη γραμμή. Τώρα πια Σιράκ και Μέρκελ σταδιακά μας εγκαταλείπουν. Οι συνθήκες γίνονται πολύ δυσμενέστερες.

Ταυτόχρονα, όμως και οι κίνδυνοι για την ίδια την ύπαρξη της Κυπριακής Δημοκρατίας γίνονται πολύ μεγαλύτεροι. Τα περιθώρια υποχωρήσεων χωρίς μοιραίες συνέπειες γίνονται πολύ στενότερα.

Η Κύπρος δεν πρέπει να φύγει ηττημένη από τη Σύνοδο Κορυφής των Βρυξελλών αυτή την εβδομάδα. Έστω και χωρίς την κυβέρνηση Καραμανλή, πρέπει να σταθεί όρθια, αν θέλει να συνεχίσει να υπάρχει. Το βέτο αποτελεί το έσχατο, αλλά και το μόνο όπλο της για να αντισταθεί. Να μη διστάσει να το χρησιμοποιήσει! Όπως έκανε και με το Σχέδιο Ανάν, έτσι και τώρα ο Τάσσος Παπαδόπουλος έχει χρέος ιστορικό να πει και πάλι ένα μεγάλο «όχι»!