Τώρα ή ποτέ!

December 4, 2006 στις κατηγορίες ΚΥΠΡΟΣ,

Ένα αποφασιστικό «στοπ» στην Άγκυρα και στον «Αττίλα», αν δεν αποφασίσουν να σταματήσουν τα ανατολίτικα παζάρια, τους εκβιασμούς, τους τσαμπουκάδες και να τηρήσουν τις υποχρεώσεις που με δική τους υπογραφή έχουν ρητά και σαφώς αναλάβει. Δηλαδή να ανοίξουν τα τουρκικά λιμάνια και αεροδρόμια στα κυπριακά πλοία και αεροπλάνα. Να σεβαστούν το περίφημο Πρωτόκολλο της Άγκυρας, που φέρει και την υπογραφή τους, αλλά έκτοτε το έχουν κάνει κουρελόχαρτο με την ανοχή και τη στήριξη ακόμα των μεγάλων, της Ουάσινγκτον, του Λονδίνου και ορισμένων χωρών-μελών της ΕΕ. Καθαρές λύσεις, όχι μεσοβέζικες, όχι νέοι συμβιβασμοί που ανοίγουν την όρεξη για διεκδικήσεις και στο Αιγαίο. Αυτή είναι η πατριωτική γραμμή εν όψει των κρίσιμων εξελίξεων του Δεκέμβρη. Οποιαδήποτε απόκλιση από αυτή την καθαρή γραμμή θα ισοδυναμεί με άλλον έναν οδυνηρό συμβιβασμό, ανεπίτρεπτο, επικίνδυνο, που θα ανοίγει τον ασκό του Αιόλου.

Τολμούμε να πούμε πως οι οιωνοί δεν είναι ευοίωνοι. Δυστυχώς, η ελληνική κυβέρνηση, με την ένοχη συγκατάθεση και του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΝ, στέκεται στη μέση. Ανάμεσα στο τώρα ή ποτέ, την εθνική γραμμή και τον συμβιβασμό, την υποχώρηση. Για να μην πούμε πως… γέρνουν προς τον συμβιβασμό. Διότι το να προτάσσουν την ανάγκη της ευρωπαϊκής πορείας της Τουρκίας δίχως καθαρά ανταλλάγματα σημαίνει επώδυνη υποχώρηση. Για να μην πούμε παράδοση στις ορέξεις της Άγκυρας! Αυτή είναι, δυστυχώς, η μαύρη αλήθεια. «Επικυρωμένη» μάλιστα και από την πρόσφατη συνεδρίαση του -τύποις- Εθνικού Συμβουλίου Εξωτερικής Πολιτικής, όπου με ελάχιστες αποκλίσεις τα τρία κόμματα ουσιαστικά σηματοδότησαν το περιεχόμενο του συμβιβασμού…

Θα αφήσουμε μόνη την Κύπρο;

Αυτό στην πράξη ισοδυναμεί με εγκατάλειψη της Λευκωσίας. Με το να αφήσουμε όμως μόνη τη μαρτυρική Κύπρο να αντιστέκεται στις ορέξεις της Άγκυρας και των φίλων της (Ουάσινγκτον, Λονδίνου, Ρώμης και άλλων), στην πράξη ακυρώνουμε, απεμπολούμε μία μοναδική ευκαιρία:

• Να αναγκαστεί η Τουρκία να αναγνωρίσει στην ουσία την Κυπριακή Δημοκρατία, χωρίς ανατολίτικα παζάρια, που γνωρίζει πολύ καλά να κάνει με την ανοχή των μεγάλων.

Πράγματι είναι μία ευκαιρία που δεν θα ξαναβρούμε μπροστά μας. Και ως εκ τούτου εκπλήσσει η ευκολία με την οποία η Αθήνα την απεμπολεί. Βεβαίως η Λευκωσία δεν θα κάνει πίσω. Είναι αποφασισμένη να εμποδίσει ακόμα και απόφαση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου για την ευρωπαϊκή πορεία της Άγκυρας. Σε αυτή τη γραμμή θα παραμείνουν ο Πρόεδρος Τάσσος Παπαδόπουλος και το Εθνικό Συμβούλιο. Αλλά θα είναι ντροπή να αφήσουμε μόνη την Κύπρο να παλεύει για την εθνική γραμμή του Ελληνισμού και η Αθήνα να επικαλείται το μόνιμο «επιχείρημα» της… μη απομόνωσης από τους υπόλοιπου εταίρους!

Τι σημαίνει «απομόνωση», όταν πρόκειται για την τελευταία γραμμή άμυνας του Ελληνισμού; Και γιατί εμείς φοβόμαστε τάχα την απομόνωση, όταν η Τουρκία όχι μόνο δεν υπολογίζει την απομόνωση, αλλά προκαλεί κι από πάνω;

Στο κάτω κάτω η Άγκυρα έχει ανάγκη την Ελλάδα και την Κύπρο προκειμένου να συνεχιστεί η πορεία της προς την ΕΕ και… όχι εμείς την Άγκυρα. Προς τι λοιπόν ο νέος επικείμενος επώδυνος συμβιβασμός; Πάντως, η σταθερή θέση της Λευκωσίας είναι:

• Ή πλήρης συμμόρφωση της Τουρκίας στις δεσμεύσεις που έχει αναλάβει για το άνοιγμα λιμανιών και αεροδρομίων.

• Ή «πάγωμα» συνολικά των κεφαλαίων ένταξης μέχρι συμμόρφωσης και όχι το παιχνίδι του Λονδίνου για… «πάγωμα» οκτώ κεφαλαίων που είναι εντελώς ανώδυνο για την Άγκυρα -στην κυριολεξία δεν σημαίνει τίποτα!

• Ή «πάγωμα» σε συνδυασμό με σαφές χρονοδιάγραμμα συμμόρφωσης. Συγκεκριμένα, δεσμευτικό χρονοδιάγραμμα 18 μηνών στην Τουρκία για να υλοποιήσει τις δεσμεύσεις που έχει αναλάβει. Και αν μέχρι τότε δεν το έχει κάνει, σε αυτή την περίπτωση πλήρης διακοπή των ενταξιακών διαπραγματεύσεων.

Η Κύπρος επίσης θα ζητήσει, προκειμένου να κατοχυρωθεί η διαδικασία, σε κάθε φάση η κάθε χώρα-μέλος να έχει τη δυνατότητα να μπλοκάρει κεφάλαια. Τελεία και παύλα. Άλλη γραμμή υποχώρησης δεν υπάρχει. Τέτοια ευκαιρία δεν θα παρουσιαστεί ξανά. Σε αυτή τη γραμμή κινήθηκε, σύμφωνα με πληροφορίες μας, ο Πρόεδρος Τ. Παπαδόπουλος προχθές, στη συνάντηση που είχε με την Ντόρα Μπακογιάννη.

Χθες το Εθνικό Συμβούλιο της Κύπρου επρόκειτο να λάβει την τελική απόφαση. Πάντως και στην Κύπρο υπάρχει μια τάση ισχυρή που λέει να μην υπάρξει καμία διαπραγματευτική υποχώρηση. Να απαιτήσει η ΕΕ συμμόρφωση εδώ και τώρα της Άγκυρας και, αν αυτό δεν γίνει, να διακοπούν τώρα οι ενταξιακές διαπραγματεύσεις. Και κατά την εκτίμησή μας αυτή θα πρέπει να είναι η γραμμή Αθήνας-Λευκωσίας.

Γιατί και αν ακόμα υπάρξει «πάγωμα» κεφαλαίων, ακόμα και με δεσμευτικό χρονοδιάγραμμα, η διαπραγμάτευση θα συνεχίζεται. Οπότε ποιος μας εγγυάται ότι η Τουρκία θα αλλάξει στο μέλλον στάση, αφού δεν θα έχει «τιμωρηθεί»;

Ποιος μας εγγυάται ποια κατάσταση θα υπάρχει, ποιοι συσχετισμοί θα έχουν διαμορφωθεί μετά από 18 μήνες; Ότι το κλίμα θα είναι ευνοϊκό για εμάς;

Γι’ αυτό ας μας συγχωρήσει ο φίλτατος Πρόεδρος Τάσσος Παπαδόπουλος, αλλά κατά την ταπεινή μας άποψη αυτή θα πρέπει να είναι η τελική εθνική γραμμή. Τα υπόλοιπα είναι ρίσκο, μεγάλο ρίσκο… Η… μπάλα πλέον βρίσκεται στη «μεγάλη περιοχή» της Αθήνας που καλείται, χωρίς περί άλλα να τυρβάζει, να απαντήσει με σαφήνεια…

Μπλοκάρισμα απαιτεί ο λαός

Σημειώνουμε πως σε αυτή τη μόνη ορθή εθνική γραμμή συντάσσεται ο λαός. Και στην Κύπρο και στην Ελλάδα. Όπως έχει προκύψει από δημοσκοπήσεις στην Ελλάδα, δημοσκοπήσεις που έχουν γίνει και για λογαριασμό του «Π», με μεγάλη πλειοψηφία ο λαός απαιτεί το μπλοκάρισμα, ακόμα και την πλήρη διακοπή της ενταξιακής πορείας της Τουρκίας, αν δεν εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της. Ενώ παρέλκει να πούμε ότι το ίδιο κλίμα υπάρχει φυσικά και στην Κύπρο.

Αλλά στην Κύπρο η πολιτική ηγεσία, προεξάρχοντος του Τ. Παπαδόπουλου, ακούει τον σφυγμό του λαού. Δεν ισχύει όμως το ίδιο για την Ελλάδα, δυστυχώς. Εδώ η πολιτική ηγεσία αδιαφορεί. Δειλιάζει… Φαίνεται ανήμπορη να χειριστεί και να διαχειριστεί την εθνική υπόθεση σε μια κρισιμότατη συγκυρία…