ΣΤΟ ΣΦΑΓΕΙΟ ΤΟΥ ΑΦΓΑΝΙΣΤΑΝ ρίχνουν τους συμμάχους τους οι ΗΠΑ
Και οι 23 αρχηγοί κρατών -πέραν των ΗΠΑ, της Αγγλίας και του Καναδά που πίεζαν για άμεση αύξηση του αριθμού των απεσταλμένων στρατιωτών- μπορούν να χαίρονται που αντιμετώπισαν επιτυχώς τις πιέσεις, το αντάλλαγμα όμως ήταν να άρουν πολλούς από τους περιορισμούς για τον βαθμό εμπλοκής των μονάδων εκστρατείας τους, παραχωρώντας ουσιαστικά τη διοίκησή τους στο ΝΑΤΟ! Η πραξικοπηματική αυτή αλλαγή γεννάει πολλές ανησυχίες, καθώς περιορίζεται, αν δεν εξαφανίζεται, ο έλεγχος που ασκεί κάθε κυβέρνηση στον εθνικό της στρατό που τώρα εκχωρείται στο ΝΑΤΟ!
Πολλές μέρες πριν ξεκινήσει η Σύνοδος Κορυφής, που διεξάγεται κάθε διετία, το θέμα που μονοπωλούσε τις προκαταρτικές συζητήσεις ήταν ένα: Η διάσωση του αγγλοσάξονα στρατιώτη από την Κανταχάρ. Η απόφαση των ΝΑΤΟϊκών δυνάμεων να βγουν από την Καμπούλ τον Αύγουστο που μας πέρασε, επιχειρώντας να αντιμετωπίσουν στη ρίζα της, δηλαδή τον νότο, την εξέγερση των Ταλιμπάν, το μόνο που πέτυχε ήταν να καταστήσει ακόμη περισσότερο σαφή την κυριαρχία των Ταλιμπάν στην αφγανική επαρχία και να δώσει μια απροσδόκητη ώθηση στον αριθμό των θυμάτων. Το 2006 οι νεκροί από τη μεριά των κατοχικών δυνάμεων έχουν φθάσει τους 49, από τους οποίους οι 34 είναι Καναδοί, και 14 Άγγλοι σκοτώθηκαν κατά τη διάρκεια σύγκρουσης αεροπλάνων, ενώ από την ημέρα που ξεκίνησε η εισβολή οι Αμερικανοί έχουν χάσει 350 στρατιώτες, οι Καναδοί 42 και οι Βρετανοί 41. Το χειρότερο όμως είναι ότι δεν διαγράφεται προοπτική νίκης! Το ΝΑΤΟ κινδυνεύει να ηττηθεί στην πρώτη επίγεια μάχη που διεξάγει συντεταγμένα -μια και στο Κόσοβο όπου ήταν η πρώτη πραγματική εμπλοκή του περιορίστηκε στους από αέρος βομβαρδισμούς και είχε αποφευχθεί η εμπλοκή χερσαίων δυνάμεων- κινδυνεύοντας μάλιστα να ηττηθεί εκεί όπου ηττήθηκε η Σοβιετική Ένωση, βλέποντας να αρχίζει η αντίστροφη μέτρηση για τη διεθνή της επιρροή.
Οι Αμερικανοί, παρότι εξασφάλισαν τη «συλλογική», μέσω του ΝΑΤΟ, διεξαγωγή της επίθεσης και της κατάκτησης του Αφγανιστάν, (εκμεταλλευόμενοι την παγκόσμια συγκίνηση προς τα θύματα της 11ης Σεπτέμβρη και με απώτερο στόχο να συγκαλύψουν τους ιδιοτελείς σκοπούς τους πίσω από την κατοχή του Αφγανιστάν), δεν έχουν καταφέρει ακόμη να μοιραστούν με τα υπόλοιπα 25 μέλη του ΝΑΤΟ τις ανθρώπινες απώλειες και το οικονομικό κόστος, όπως επιδιώκουν. Στις μάχες με τους Ταλιμπάν, που διεξάγονται στον νότο, σχεδόν κανένας άλλος στρατιώτης πέραν των Αμερικανών, των Άγγλων και των Καναδών δεν εμπλέκεται, από τις 34 άλλες εθνικές αποστολές που βρίσκονται διάσπαρτες στο έδαφος του Αφγανιστάν και, το ακόμη πιο εκνευριστικό για τους Αμερικανούς, είναι ότι δεν έχουν τη δυνατότητα να χρησιμοποιήσουν ακόμη και τον εξοπλισμό τους: από μεταγωγικά ελικόπτερα μέχρι τηλεπικοινωνιακά υλικά.
Πραξικοπηματική απόφαση
Τα όσα συμφωνήθηκαν στην πραγματικότητα σηματοδότησαν μια παραπέρα επιτυχία για τους Αμερικανούς, στον βαθμό που «26.000 από τους 32.000 στρατιώτες του ΝΑΤΟ που βρίσκονται στο Αφγανιστάν είναι πλέον περισσότερο αξιοποιήσιμοι απ’ ό,τι πριν για στρατιωτικές και μη-στρατιωτικές αποστολές», όπως είπε ο γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ, Γιαπ ντε Χοπ Σέφερ. Οι σύμμαχοι «επιβεβαίωσαν επίσης ότι ανεξαρτήτως των εναπομεινασών δεσμεύσεων, σε μια κατάσταση κινδύνου κάθε σύμμαχος θα προστρέξει για βοήθεια στις δυνάμεις που απαιτούν ενίσχυση», όπως αναφέρει κατά λέξη η ανακοίνωση του επιθετικού συνασπισμού. Η απόφαση που πάρθηκε δημιουργεί τεράστιους κινδύνους για την ασφάλεια των ξένων στρατιωτών που βρίσκονται στο Αφγανιστάν. Φαίνεται ξεκάθαρα ότι ανεξαρτήτως του σώματος όπου ανήκουν ή του ειδικού σκοπού για τον οποίον έχουν αποσταλεί στο Αφγανιστάν, τίποτε στο εξής δεν θα αποκλείει την εμπλοκή τους σε αιματηρές μάχες όπως αυτές που διεξάγονται εδώ και τρεις μήνες στον νότο. Τουλάχιστον αυτό θα επιχειρήσουν οι Αμερικανοί και οι Βρετανοί που πληρώνουν τον βαρύτερο φόρο αίματος. Το ανησυχητικό αυτό συμπέρασμα μετατρέπει σε κουρελόχαρτα κυβερνητικές δεσμεύσεις και εξαγγελίες, όπως για παράδειγμα της κυβέρνησης Καραμανλή, που επιχειρούν να διασκεδάσουν τις ανησυχίες, τονίζοντας ότι ο ρόλος των ελληνικών στρατιωτικών αποστολών στο εξωτερικό είναι υποστηρικτικός, αφορώντας για παράδειγμα αρμοδιότητες Μηχανικού ή Υγειονομικού.
Ο απεσταλμένος του γερμανικού περιοδικού στην πρωτεύουσα της Λετονίας διευκρινίζει με φόβο τι πρόκειται από δω και πέρα να συμβεί: «Η αμερικανική αποστολή στη Ρίγα έδωσε έναν κάπως σαφέστερο ορισμό για το τι αποτελεί κατάσταση κινδύνου: «είναι η κατάσταση όπου βρίσκονται σε κίνδυνο ζωές στρατιωτών». Οποτεδήποτε ένας στρατιωτικός διοικητής νιώθει ότι αυτός είναι ο κίνδυνος θα μπορεί να λέει στα στρατεύματα άλλων χωρών να βοηθήσουν. «Τώρα που ανέλαβαν στη Ρίγα τη δέσμευση ευελπιστούμε ότι θα έχουμε την υποστήριξη», δήλωσε ένας αμερικανός αξιωματούχος».
Η συγκεκριμένη εξέλιξη, πέρα από απερίφραστη ομολογία στρατιωτικής ήττας και μετεξέλιξης σε πολιτικού φιάσκου της αμερικανικής αντιτρομοκρατικής σταυροφορίας, ισοδυναμεί με πραξικόπημα στον βαθμό που μεταφέρει εκτός εθνικών συνόρων, εκτός κυβερνήσεων τα κέντρα αποφάσεων, ποδοπατώντας ακόμη και αποφάσεις κοινοβουλίων.