Η αγωνία του κ. Πέτρου Δούκα
(Ας είναι ευλογημένα, διότι έτσι και τα ξεφορτωθούν, «μαύρη η νύχτα στα βουνά» στην καταχρεωμένη Ελλαδίτσα μας, ως την κατάντησαν οι πολιτικοί της μεταπολιτεύσεως!)
Για να προσελκύση κι άλλους επενδυτάς, ο κ. Δούκας επεσήμανε ότι «το κόστος δανεισμού του ελληνικού Δημοσίου είναι το ίδιο με της Ιταλίας (σ.σ.: 0,29 της ποσοστιαίας μονάδος άνω του επιτοκίου των δεκαετών γερμανικών ομολόγων – όπερ οικονομικώς λίαν παράδοξον) και ότι «το 2007 προβλέπεται νέος δανεισμός 36 δισ. ευρώ»!…
Απεκάλυψεν ούτως ότι το πραγματικόν έλλλειμμα του κράτους δεν είναι 3% του ΑΕΠ ως ισχυρίζεται ο κ. Αλογοσκούφης, αλλά 16% του ΑΕΠ, περιλαμβανομένων των ληξιπροθέσμων χρεολυσίων (που η κυβέρνησι τ’ αναδανείζεται). Ουδείς εχέφρων δανείζεται πέραν των ελλειμμάτων του, καταβάλλων τόκους 4-5% ετησίως (ό.έ.δ.).
Εάν μάλιστα προστεθή το ταμειακόν άνοιγμα των δημοσίων νοσοκομείων, των κρατικών εγγυήσεων (που συνήθως καταπίπτουν) και των ελλειμμάτων των ΔΕΚΟ που «περνούν» απευθείας στο δημόσιον χρέος, τότε το πραγματικόν έλλειμμα είναι ακόμη μεγαλύτερον του 16% του ΑΕΠ – όπερ αποτελεί παγκοσμίαν επίδοσιν (κοινώς: ρεκόρ).
Εξάλλου, ο κ. Δούκας συνοδεύων τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας κ. Κάρολον Παπούλια στο ταξίδι του στις χώρες του Περσικού κόλπου, εκάλεσε τους πλουσίους Άραβες να επενδύσουν εις ομόλογα του ελληνικού Δημοσίου, συμμετέχοντες είτε στις δημοπρασίες των είτε αγοράζοντες αυτά στην δευτερογενή αγορά.
Δεν εγνώσθη όμως η ανταπόκρισι των σεΐχηδων στα κελεύσματα των ελλήνων επισήμων.
Ορθώς συνεπώς ο αρμόδιος για την εξυπηρέτησι του δημοσίου χρέους υπουργός προσπαθεί να προσελκύση «απευθείας» ξένα κεφάλαια για την γεφύρωσι του χάσματος των δημοσίων οικονομικών, αντί βραχυπροθέσμων, δανειακών κεφαλαίων, που ενέχουν τον κίνδυνον αιφνιδίας αναχωρήσεως. Αλλ’ οι ξένοι επενδυτές «απευθείας κεφαλαίων» δυσπιστούν προς την κυβερνητική γραφειοκρατία της Ελλάδος.
Το κόστος «συμμόρφωσης» (compliance cost) εις θέματα φορολογικά, χωροταξικά, οικοδομικά κ.ά. διεκτραγώδησαν οι εν Νέα Υόρκη και Ντουμπάι επενδυτές στον κύριον υφυπουργόν, ο οποίος τους προσεκάλεσε να επενδύσουν στην χώρα «σε νέες τεχνολογίες» και να «συνεργαστούν με τα ελληνικά πανεπιστήμια που διαθέτουν… εξαιρετικό επιστημονικό δυναμικό»! (sic)
Εάν με την έκκλησιν αυτήν ο κ. Δούκας δεν έκαμε «μαύρο χιούμορ» (πού η… βιοτεχνολογία του κ. Ζακαρίς και πού η ποινική δίωξι των καθηγητών της… Μπερμπαντείου σχολής, που πάει για παραγραφή), ασφαλώς προεξοφλεί την τροποποίησι του άρθρου 16 του Συντάγματος της 3ης Ελληνικής Δημο-ακρατίας.
Το πανάθλιο εις διατύπωσιν και περιεχόμενον, τούτο άρθρον, που εφόρτωσαν οι «αντιστασιακοί καθηγητάδες» στην πλάτη της ελληνικής κοινωνίας, απαγορεύει, ως γνωστόν, την αυτοδιοίκησι των πανεπιστημίων στην χώρα μας.
Εν τούτοις η κατάργησι του κρατικού μονοπωλίου στην ανωτάτη εκπαίδευσι θα πάρει τουλάχιστον μία εξαετία να πραγματοποιηθεί, εάν τελικώς είναι στις προθέσεις του κ. Γιώργου Παπανδρέου να ψηφίση υπέρ των μη κερδοσκοπικών ΑΕΙ και της καταργήσεως πάσης κρατικοδιαίτου «επαγγελματικής εκπαίδευσης» (εδ. 7 του αρθρου 16). Πράγμα αμφίβολον εάν κρίνωμε από τις αμφισημίες του ΠΑΣΟΚ.
Αλλά μέχρι του έτους 2012 πολλά ημπορούν να συμβούν στο δημοσιονομικό ισοζύγιον, το οποίον έχει αναλάβει ο κ. Δούκας – ο μόνος που αγωνίζεται να το ισοσκελίσει. Το έλλειμμα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών εδιπλασιάσθη το πρώτο 9μηνον του λήγοντος έτους, στα 14 δισ. ευρώ από 7 την αντίστοιχη περίοδο του 2005. Κατά εν λόγω διάστημα οι ξένες επενδύσεις εις ομόλογα του ελληνικού Δημοσίου ανήλθον εις 11,3 δισ. ευρώ και εις μετοχάς αξίαν 3,8 δισ. ευρώ – ποσά διόλου ασήμαντα διά μικράν οικονομίαν ως η ελληνική.
Η εισροή αυτή εν τούτοις εξανεμίσθη «σε σημαντικό βαθμό από την εξόφλησι βραχυπροθέσμων τίτλων του ελληνικού Δημοσίου και την εκροή ελληνικών κεφαλαίων, για τοποθετήσεις εις ομόλογα, μετοχάς και έντοκα γραμμάτια του εξωτερικού, παρότι οι ξένες επενδύσεις εις καταθέσεις επαναγοράς (repos) στην Ελλάδα ήσαν υπερδιπλάσιες των Ελλήνων στο εξωτερικόν» (βλ. σχετική ανακοίνωσι της Τραπέζης της Ελλάδος).
Τούτων ούτως εχόντων και με συναλλαγματικά αποθέματα μόλις 2,2 δισ. ευρώ, ορθώς αγωνιά ο κ. Δούκας για την ευστάθεια του οικονομικού μας συστήματος, που στηρίζεται στα ξένα δανεικά και όχι στην εγχώριο παραγωγήν. Ας όψεται η μεταπολίτευσις όχι τόσον διά την υπερχρέωσι της ελληνικής οικονομίας με την οποία εξηγόραζε την λαϊκή ψήφον, όσον διά την συστηματική καταστροφή του ελληνικού προϊόντος, χάριν διακρατήσεως της εξουσίας.