Επικαιρότητα
1 Οι απόκληροι της Γερμανίας πολλαπλασιάζονται. Στη Γερμανία, την ισχυρότερη ευρωπαϊκή οικονομία των «σοσιαλιστών» του Σρέντερ και σήμερα του «Μεγάλου Συνασπισμού» της Άγκελα Μέρκελ, όσο η οικονομία της εκσυγχρονίζεται και βαθαίνει ο νεοφιλελευθερισμός, τόσο αυξάνεται και η φτώχεια! Αυτό είναι το συμπέρασμα σχετικής έρευνας που πραγματοποίησε πρόσφατα το πολύ γνωστό ερευνητικό Ίδρυμα Φρίντριχ Έμπερτ. Το 20% των κατοίκων της τέως Ανατολικής Γερμανίας και το 4% των Δυτικογερμανών ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας, χωρίς καμιά ελπίδα να βγουν από τη μιζέρια και την εξαθλίωση.
Ο Σρέντερ κατηγορείται τώρα ότι με την «άψυχη» κοινωνική του πολιτική δημιούργησε πανστρατιές ανέργων, υποαπασχολούμενων, εξαθλιωμένων μεταναστών και γενικά πολιτών περιθωριοποιημένων που η επιβίωσή τους εξαρτάται από τη χορήγηση κρατικών επιδομάτων. Αυτοί οι επιδοτούμενοι άνεργοι, οι εξαθλιωμένοι μετανάστες και οι χαμηλά αμειβόμενοι υποαπασχολούμενοι αποτελούν το «κατώτατο στρώμα» της γερμανικής κοινωνίας, κατά τον χαρακτηρισμό του τωρινού ηγέτη των σοσιαλιστών Κουρτ Μπεκ. Και είναι οι μελλοντικοί ψηφοφόροι της Ακροδεξιάς. Η έρευνα υπολόγισε ότι περίπου 3,2 εκατομμύρια νοικοκυριά είναι υπερχρεωμένα με υπέρογκα στεγαστικά δάνεια και το εισόδημά τους δεν επαρκεί για την εξυπηρέτηση των δανείων. Έτσι οι τράπεζες καταφεύγουν στην εκποίηση των υποθηκευμένων ακινήτων έναντι πολύ χαμηλού τιμήματος.
Αυτή είναι η κατάσταση στη γερμανική κοινωνία. Και τα ρατσιστικά συνθήματα δεν λείπουν από τις φτωχογειτονιές των μεγάλων πόλεων της Γερμανίας. Οι επιδόσεις της γερμανικής οικονομίας είναι λαμπρές και τα μικροοικονομικά στοιχεία παρουσιάζουν καταπληκτική ανθηρότητα, όμως η κοινωνία κατολισθαίνει προς τη φτώχεια. Αυτή την εικόνα θέλησε να αντιστρέψει η Άγκελα Μέρκελ, όταν στις προγραμματικές της δηλώσεις μίλησε «για μια οικονομία της αγοράς με κοινωνικό πρόσωπο». Υποθέτουμε ότι τώρα θα πίστεψε πλέον ότι ο νεοφιλελευθερισμός δεν ανέχεται οικονομία με κοινωνικό πρόσωπο.
Η οικονομία της αγοράς δεν μπορεί να συνυπάρξει με μια οικονομία με κοινωνικό πρόσωπο. Αυτό πρέπει να το κατανοήσουν γρήγορα κυρίως οι πολιτικοί της Κεντροαριστεράς και της συμβιβασμένης Νεοαριστεράς και να σταματήσουν να ταλαιπωρούν τους λαούς με ψευτοσυνθήματα και υποσχέσεις χωρίς αντίκρισμα. Γιατί έτσι γελοιοποιούνται στα μάτια των λαών.
2 Τα αποτελέσματα των πρόσφατων εκλογών στις ΗΠΑ άρχισαν να προβληματίζουν τους Ρεπουμπλικάνους, όσους διαθέτουν κάποια υποψία λογικής. Η αποδυνάμωση του κόμματος του Προέδρου Μπους ήταν οδυνηρό χτύπημα. Δεν είναι ότι έθεσε στο περιθώριο το «μεγάλο γεράκι», τον μέχρι τώρα υπουργό Άμυνας Ράμσφελντ, έφερε και στην επιφάνεια και το θέμα της αποχώρησης των Αμερικανών από το Ιράκ. Όπως γράφουν όλες σχεδόν οι αμερικανικές εφημερίδες, όλοι συμφωνούν ότι η πολιτική του Μπους έχει φέρει τις ΗΠΑ σε αδιέξοδα και έχει τραυματίσει θανάσιμα την εικόνα της ατλαντικής υπερδύναμης στο εξωτερικό. Το αδιέξοδο στο Ιράκ και γενικά στα προβλήματα της Μέσης Ανατολής κατέστησαν τις ΗΠΑ ένα αναξιόπιστο κράτος.
Όλοι συμφωνούν ότι κάτι πρέπει να γίνει με το Ιράκ και τονίζουν ότι ο Μπους δημιούργησε ένα νέο Βιετνάμ, ένα τέλμα χωρίς ορατή έξοδο. Στα πλαίσια του «ψυχρού πολέμου» που επικρατούσε τότε, το Βιετνάμ και μια νίκη των Αμερικανών ήταν κρίσιμη για το γόητρο των ΗΠΑ, αλλά η στρατηγική του θέση και ο αντίκτυπος της αμερικανικής κατάρρευσης στον πόλεμο εκείνον δεν μπορεί να συγκριθεί με μια κατάρρευση των Αμερικανών και Βρετανών στο Ιράκ. Η στρατηγική θέση του Ιράκ, η τεράστια οικονομική και πολιτική σπουδαιότητα της ευρύτερης περιοχής και η σύνδεση της αμερικανοβρετανικής εισβολής με τον «πόλεμο κατά της τρομοκρατίας» δίνουν άλλη διάσταση στο θέμα της αμερικανικής κατάρρευσης στο Ιράκ.
Έτσι ο Πρόεδρος Μπους παρομοιάζεται με ένα «μεγάλο παιδί» που κατά λάθος έβαλε φωτιά στο σπίτι του και τώρα τρέχει να βρει πρόθυμους να τον σώσουν. Τραγική παρομοίωση για έναν πλανητάρχη! Το αμερικανικό αδιέξοδο στο Ιράκ είναι προφανές. Πρέπει να αποχωρήσουν, αλλά δεν τους συμφέρει πολιτικά. Η κατάρρευση στο Ιράκ θα σημάνει και την παγκόσμια καταρράκωση του αμερικανικού γοήτρου. Τώρα όλοι στις ΗΠΑ περιμένουν την έκθεση της Επιτροπής Μελέτης του θέματος Ιράκ, που τελεί υπό την προεδρία του τέως υπουργού Εξωτερικών Τζιμ Μπέικερ, για να δουν τι προτείνει η επιτροπή για την έξοδο από το αδιέξοδο.
Πάντως όλα τα σενάρια παίζουν και συζητιούνται. Άλλοι ζητούν την άμεση ή έστω σταδιακή αποχώρηση, άλλοι την τριχοτόμηση του Ιράκ και τα γεράκια ζητάνε τον διπλασιασμό των εκεί αμερικανικών δυνάμεων, που θα φέρει τη «νίκη». Στο μεταξύ οι ηγέτες των άλλων κρατών, συμμαχικών και μη, ελεεινολογούν τον Μπους και τους συνεργάτες του για το κατάντημα της αμερικανικής πολιτικής στη Μέση Ανατολή. Ο Μπους «προς κέντρα λακτίζει».