Εκλογικός νόμος και πολιτικό σκηνικό

Με άλλα λόγια το πολιτικό οικοδόμημα «στεγάζει» τις επιμέρους βουλήσεις όπως αυτές υπάρχουν, ή τέλος, κλείνει μέσα του, «δέχεται» δηλαδή, σε συντεταγμένη μορφή τις πολιτικές απόψεις, τα ιδεολογικά και πολιτικά ρεύματα τα οποία κινούνται, συγκρούονται μέσα στην κοινωνία στον δεδομένο ιστορικό χρόνο της αποτύπωσής τους; Εξασφαλίζει, δηλαδή, ο εκλογικός νόμος την αντιστοιχία πολιτικών δυνάμεων και λαϊκών βουλήσεων όπως τη θέλει η θεμελιωδέστερη διάταξη του Συντάγματος η οποία ανάγει σε πηγή πάσης εξουσίας «τη Λαϊκή Κυριαρχία; «Η απάντηση είναι κατηγορηματική: «όχι. «Και τούτο συμβαίνει γιατί ο εκλογικός νόμος, στο όνομα του αξιώματος της «αυτοδύναμης κυβέρνησης», «αξίωμα σχετικό,» φαλκιδεύει την αρχή της λαϊκής κυριαρχίας, η οποία αποτελεί «απόλυτο αξίωμα».

Θα μπορούσε να χαρακτηρίσει κανείς τους εκλογικούς νόμους που ίσχυσαν στην Ελλάδα ατό τη λήξη του εμφυλίου πολέμου και μετά, ως παραμορφωτικές παραλλαγές του συστήματος της απλής αναλογικής. Θα μπορούσε να τους παρομοιάσει με τα αρχιτεκτονικά σχέδια που αφορούν την κατασκευή διώροφης πολιτικής οικοδομής, της οποίας το υπερώον προορίζεται για τον κύριο μέτοχο του κτίσματος, ενώ ο πρώτος όροφος για το δεύτερο σε ποσοστά συγκύριο, και βεβαίως προβλέπονται και ορισμένα «ισόγεια» και «υπόγεια» καταλύματα ασφυκτικώς μικρά, τα οποία προορίζονται για τους κηπουρούς, τις θεραπαινίδες και τις οικονόμους των δύο συγκυρίων του διώροφου οικοδομήματος.

Αυτό είναι το πολιτικό σκηνικό το οποίο διαμορφώνει ο εκάστοτε εκλογικός νόμος και δεν αποτυπώνει την ουσία του κοινοβουλευτικού πολιτεύματος. Και εδώ πρέπει να γίνει μια αναγκαία διευκρίνιση, μια σαφής διάκριση. Άλλο είναι το «πολιτικό σκηνικό» και άλλο είναι το πολιτικό σύστημα.

Το τονίσουμε ιδιαίτερα αυτό, γιατί πολύ συχνά και με στόχο να προκληθεί σύγχυση και φοβία στην κοινή γνώμη, «ταυτίζουν» μερικοί το πολιτικό σκηνικό με το πολιτικό σύστημα. Ταυτίζουν δηλαδή την αμφισβήτηση του δικομματικού σκηνικού με την υπονόμευση του πολιτικού συστήματος. Ουδέν ανακριβέστερο και αναληθές.» «Ουαί και αλίμονο αν η τύχη του κοινοβουλευτικού συστήματος ταυτιζόταν με την τύχη του δικομματισμού. Γιατί το δικομματικό σκηνικό αργά ή γρήγορα γερνάει με τον κίνδυνο να συμπαρασύρει και το κοινοβουλευτικό σύστημα το οποίο δεν γερνάει. Προϋπόθεση όμως για να μη γεράσει το κοινοβουλευτικό σύστημα, είναι η ανανέωση της πολιτικής ζωής, όχι μόνο σε πρόσωπα, αλλά και σε ιδέες, σε οράματα, στόχους και προοπτικές.

e-mail: [email protected]