Τι τις θέλει τις κουκούλες η Αστυνομία;

Από κει και πέρα όμως για εμάς το χειρότερο για την ποιότητα της κοινωνίας μας είναι ότι πολίτες χαζοκοίταζαν να βογγάει ο φοιτητής, το πρόσωπό του να είναι γεμάτο αίματα και ΚΑΝΕΝΑΣ να μην παρεμβαίνει για να τον προστατεύσει, να σταματήσει τους μαινόμενους ταύρους. Καλά, τύψεις δεν είχαν αυτοί οι περαστικοί για την ολιγωρία τους;

Ένα δεύτερο σημείο είναι ότι εκτός από τους πολίτες… θεατές υπήρξαν και ένστολοι αστυνομικοί, που με τα χέρια στις τσέπες κοίταζαν την… παράσταση που έδιναν οι συνάδελφοί τους. Και δεν προσπάθησαν να τους σταματήσουν, να τους… ημερέψουν.

Η ΕΔΕ που γίνεται, Αρχηγέ της ΕΛ.ΑΣ. κ. Δημοσχάκη, θα πρέπει να περιλάβει και αυτούς. Και να τους επιβάλει βαρύτατα πρόστιμα.

Κι ερχόμσατε στη χειρότερη για μας διαπίστωση: ότι έχουμε πλέον χειροπιαστή απόδειξη ότι αστυνομικοί εν ώρα υπηρεσίας φοράνε κουκούλες, και ασφαλώς όχι με δική τους πρωτοβουλία αλλά με εντολή ανωτέρων τους (!), που σημαίνει ΕΝ ΓΝΩΣΕΙ εκείνων που σχεδιάζουν την αντιμετώπιση μιας διαδήλωσης.

Ερώτημα πρώτο: Ποιος προώθησε τις κουκούλες και για ποιον λόγο; Ποιοι είναι αυτοί που τις φοράνε και γιατί κρύβουν τα πρόσωπά τους; Είναι αστυνομικοί; Ή είναι μισθοφόροι; Ή έχουν επιστρατευθεί;

Ερώτημα δεύτερο: Ποια η αποστολή τους;

Τι τους χρειάζεται η Αστυνομία; Και γιατί φοράνε κουκούλες; Τι θέλουν να κρύψουν; Τις κουκούλες τις προμηθεύεται επίσημα η ΕΛ.ΑΣ.;

Γίνεται προκήρυξη; Και με ποια δικαιολογία τις παίρνουν; Και από τι να κρυφτούν; Ερώτημα βασανιστικό, που είναι έξω από μια ευνομούμενη Πολιτεία.

Ερώτημα τρίτο: Ο Αρχηγός γνώριζε ότι στον… εξοπλισμό αστυνομικών υπάρχει και η κουκούλα; Αν ναι, γιατί το επιτρέπει;

Ο υπουργός γνώριζε ότι οι αστυνομικοί βάζουν κουκούλες; Ρώτησε γιατί; Και συμφώνησε;

Νομίζουμε ότι ένα Σώμα σε μια δημοκρατική πολιτεία δεν χρειάζεται κουκούλες. Αυτές ανήκουν σε άλλες εποχές…

Σε καταδότες, σε δολοφόνους, σε εγκληματίες, σε τρομοκράτες, σε βασανιστές. Τίποτα από αυτά δεν είναι η Αστυνομία. Και κανένας αστυνομικός δεν μπορεί να έχει σχέση με κουκούλες. Ρίξτε τις στη φωτιά, κύριε Πολύδωρα…

Υ.Γ. Όταν πιάνουμε το μικρόφωνο, όταν έχουμε το βήμα της τηλεόρασης ή κρατάμε το στιλό, ας μην ξεχνάμε ότι και οι αστυνομικοί είναι άνθρωποι. Επομένως έχουν κι αυτοί αισθήματα, αντιδράσεις. Μην τους θέλουμε μηχανές. Να μην αντιδράς όταν κάποιος σε χτυπάει με καδρόνι ή σου ρίχνει μολότοφ και κινδυνεύεις να καείς ή πέτρες που μπορεί να σε στείλουν στον τάφο; Ας μπούμε επομένως κι εμείς κάποια στιγμή στη θέση τους. Πώς συμπεριφερόμαστε όταν κάποιος μας βρίσει ή το παιδί μας δεν μας ακούει; Ή όταν όλη μέρα είσαι όρθιος μέσα στον ήλιο, με κράνος, ασπίδα, όπλα χημικά και περιμένεις να σου ορμήξουν, σε ποια ψυχολογική κατάσταση είσαι; Ή αυτοί δεν δικαιούνται να είναι όπως εμάς; Κάνουν μια δουλειά που την διάλεξαν ή αναγκαστικά πήγαν γιατί δεν υπήρχε άλλη για να θρέψουν τα παιδιά τους. Και στο τέλος θα επιστρέψουν στο σπίτι σαν να γύρισαν από μάχη… Τα λέμε αυτά γιατί θέλουμε να βλέπουμε και τις δύο πλευρές. Και να τις βλέπουμε με το ίδιο μάτι… Ίσως και με κάποια ελαφρυντικά. Που βέβαια δεν αθωώνουν εκείνους που φτάσανε σε ακρότητες, όπως οι… παλικαράδες που είχε την ατυχία να πέσει πάνω τους ο Αυγουστίνος…