Πώς φτάσαμε στον ξυλοδαρμό του φοιτητή

Τον Σεπτέμβριο, στα εγκαίνια της ΔΕΘ, οι «θερμοκέφαλοι» αστυνομικοί έμειναν με την όρεξη, χωρίς να καταφέρουν να κάνουν επίδειξη της… ετοιμότητας και των… ικανοτήτων τους. Οι ΠΑΟΚτζήδες που βγήκαν στους δρόμους, αφού κέρδισαν τις εντυπώσεις χάρη στις «φωτοβολίδες μεγάλου βεληνεκούς», αποχώρησαν ταχέως, χωρίς να δώσουν αφορμές για δυναμικές επεμβάσεις.

Επόμενη ευκαιρία δεν τους δόθηκε. Οι «συνήθεις ύποπτοι» χουλιγκάνοι δεν πέρασαν τη… γραμμή. (Τα ΠΑΟΚια παρά τα τεράστια προβλήματα του συλλόγου τους νιώθουν ιδιαίτερα ικανοποιημένα από την απρόσμενη καλή αγωνιστική πορεία της αγαπημένης τους ομάδας. Τα Αρειανά δεν έχουν με ποιον να τα βάλουν, καθώς οι ίδιοι ελέγχουν τη διοίκηση της ΠΑΕ τους, ενώ οι Ηρακλειδείς και λίγοι είναι και φρόνιμοι αποδεικνύονται.)

Έτσι, οι αδημονούντες «θερμοκέφαλοι» αστυνομικοί αναγκάστηκαν να περιμένουν μέχρι τον Νοέμβριο, την ευκαιρία που παραδοσιακά τους δίνουν οι κουκουλοφόροι στην πορεία για το Πολυτεχνείο. Πληροφορούμαι πως όλες τις ημέρες που προηγήθηκαν, στα γραφεία της Ασφάλειας γίνονταν ασκήσεις εμψύχωσης -φανατισμού και πώρωσης για την ακρίβεια- με τις… μεγάλες κουβέντες για το «ξύλο που θα πέσει» να δίνουν και να παίρνουν.

Στη Θεσσαλονίκη οι κουκουλοφόροι αποδείχθηκαν πονηρότεροι του αναμενόμενου. Δεν εγκατέλειψαν ούτε μια στιγμή την ασφάλεια που τους παρείχε το άσυλο των πανεπιστημιακών χώρων. Δεν μετείχαν καν στην πορεία, φοβούμενοι πως εύκολα θα μπορούσαν οι αστυνομικοί να τους αποκόψουν από τους διαδηλωτές και να τους… πετσοκόψουν.

Έτσι, η μάχη εξελίχθηκε σε «ανταρτοπόλεμο». Οι αστυνομικοί πλησίαζαν στα όρια του ασύλου και δήθεν πανικόβλητοι υποχωρούσαν, θέλοντας να παρασύρουν τους κουκουλοφόρους να βγουν από την κρυψώνα τους, όπου τους περίμεναν οι… καμουφλαρισμένοι «θερμοκέφαλοι» αστυνομικοί.

Αυτοί ωστόσο παρέμεναν ταμπουρωμένοι και πετούσαν από μακριά πέτρες, μολότοφ και φωτοβολίδες.

Τα πράγματα σίγουρα θα εξελίσσονταν διαφορετικά, αν οι πρυτανικές αρχές του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης δεν ακολουθούσαν μια διαφορετική και εντελώς καινοτόμα στρατηγική, στην προσπάθειά τους αφενός να προστατέψουν την πανεπιστημιακή περιουσία και αφετέρου να προασπίσουν το άσυλο.

Έτσι, αντί τα πανεπιστημιακά κτίρια να μείνουν κλειδωμένα (οπότε οι αναρχικοί, σπάζοντας ένα τζάμι, τα καταλάμβαναν αμέσως) παρέμειναν ανοιχτά, με δεκάδες πανεπιστημιακούς και εκατοντάδες «φρόνιμους» φοιτητές να μετέχουν σε διάφορες εκδηλώσεις που επί τούτου διοργανώνονταν εκείνη την ώρα (μετά δηλαδή το τέλος της πορείας).

Παράλληλα, στα μέλη της συγκλήτου είχε ανατεθεί «ειδική υπηρεσία» να παρίστανται κατά ομάδες σε όλα τα κρίσιμα σημεία και να… παρακολουθούν τόσο τους κουκουλοφόρους όσο και τους… αστυνομικούς.

Η επιλογή αυτή του πρύτανη και καθηγητή της Ιατρικής Αναστάσιου Μάνθου να αλλάξει τα δεδομένα του παιχνιδιού και να κρατήσει για τον εαυτό του τον ρόλο του «κρίσιμου παίκτη» τροποποίησε τα δεδομένα.

Οι κουκουλοφόροι δεν βρήκαν την ευκαιρία για να κάψουν και να ρημάξουν, ενώ οι «θερμοκέφαλοι» αστυνομικοί δεν κατάφεραν να κάνουν επίδειξη της… θερμοκεφαλιάς τους.

Μάλιστα η θαρραλέα εμφάνιση του πρύτανη (δεν τον γνωρίζω τον άνθρωπο και το υπογραμμίζω αυτό, μη θεωρήσει κανείς πως έχω κάποιους κρυφούς λόγους να τον παινέψω) ανάμεσα στους δύο… στρατούς και η πιεστική του «εντολή» στους πολιορκούντες το πανεπιστήμιο αστυνομικούς να απομακρυνθούν είχαν ως αποτέλεσμα τη διακοπή των συγκρούσεων. Ακολούθως οι κουκουλοφόροι πείστηκαν πως η περαιτέρω παραμονή τους στη Φιλοσοφική δεν είχε κανένα νόημα, οπότε και αυτοί αποχώρησαν ησύχως…

Βέβαια, οι κουκουλοφόροι αργότερα αντιλήφθηκαν πως η επιδίωξή τους να κάνουν αισθητή την παρουσία τους δεν εκπληρώθηκε, οπότε την επόμενη μέρα επιχείρησαν να δημιουργήσουν νέα έκτροπα. Όμως η ευκαιρία γι’ αυτούς είχε χαθεί. Του χρόνου πάλι…

Αν οι κουκουλοφόροι χρειάστηκαν μία ολόκληρη μέρα για να αντιληφθούν πως έχασαν το παιχνίδι, οι «θερμοκέφαλοι» αστυνομικοί το κατάλαβαν αμέσως μόλις συνειδητοποίησαν την ενεργό ανάμειξη των πανεπιστημιακών, οι οποίοι ήταν αποφασισμένοι να μην τους αφήσουν να… παίξουν με τους αναρχικούς στις πλάτες του πανεπιστημίου.

Ενοχλημένοι που τους… χάλασε η σούπα, έψαχναν αφορμή για να τινάξουν στον αέρα τις κατευναστικές προσπάθειες της πρυτανείας. Κάπως έτσι την πλήρωσε ο περαστικός κύπριος φοιτητής, ο οποίος δάρθηκε ανηλεώς από την ομάδα των ανδρών της Κρατικής Ασφάλειας που καραδοκούσε με πολιτικά, περιμένοντας τους αναρχικούς να ξεμυτίσουν.

Η ιστορία του άτυχου φοιτητή δεν θα έπαιρνε τη διάσταση που πήρε, αν δεν υπήρχαν αυτόπτες μάρτυρες οι καθηγητές (έξι άτομα) που… είχαν υπηρεσία στην περιοχή του ABC για να παρακολουθούν τις εξελίξεις και να ενημερώνουν την πρυτανεία.

Τα υπόλοιπα τα γνωρίζετε από τα ρεπορτάζ των ημερήσιων εφημερίδων.

Αυτό που πρέπει να σημειώσω είναι πως τα «μεγάλα κεφάλια» της τοπικής ηγεσίας της Αστυνομίας (Μπάμιατζης, Αποστολίδης), αφού η αρχική τους προσπάθεια να πείσουν πως ο φοιτητής προσέκρουσε στη… ζαρντινιέρα απέτυχε παταγωδώς (χάρη στους αυτόπτες καθηγητές και στην εικόνα του βίντεο), επιχειρούν να ρίξουν το ανάθεμα στους πρωταγωνιστές του ξυλοδαρμού και χαλαρότερα στους παριστάμενους προϊσταμένους τους, στην προσπάθειά τους να αποφύγουν τις δικές τους ευθύνες…