Να ξαναγράψουμε λοιπόν το ’89 ή να το εντάξουμε σε σκοπιμότητες;
Κατ’ αρχάς προσωπικά δεν έχω πεισθεί πως η απόφαση να «ξαναγραφτεί» η ιστορία του ’89 συνδέεται με αγνές προθέσεις αποκατάστασης όσων τότε είχαν συκοφαντηθεί, είχαν συρθεί σε Ειδικά Δικαστήρια, είχαν διωχθεί αδίκως. Μάλλον σκοπιμότητα μου προκύπτει.
Και γιατί το λέω αυτό;
Επειδή ούτε ο Μάκης ούτε άλλα πρόσωπα που σήμερα ομνύουν στο όνομα της αποκατάστασης της ιστορίας του ’89 είχαν τότε κρατήσει τη θαρραλέα στάση της αποκάλυψης της πολιτικής επιχείρησης πολιτικής και φυσικής εξόντωσης του Ανδρέα Παπανδρέου. Τουλάχιστον, αν η σημερινή τους πρεμούρα συνοδεύονταν από στοιχειώδη έστω αυτοκριτική για την τότε στάση τους, θα ήσαν στοιχειωδώς ειλικρινείς…
Αλλά, για παράδειγμα, αποτελεί μέγιστη πρόκληση και μέγιστη υποτίμηση της νοημοσύνης μας το να εμφανίζεται ως αυθεντικός εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ σήμερα πολύ γνωστός δημοσιογράφος (όχι ο Τριανταφυλλόπουλος), παραθυράτος σχολιαστής, ο οποίος την ημέρα έναρξης του κρίσιμου συνεδρίου του ’90 του ΠΑΣΟΚ -του συνεδρίου που οδήγησε στη μεγάλη κρίση του «Πεντελικού»- φώναζε απ’ τα μικρόφωνα του ΣΚΑΪ στους συνέδρους να… διώξουν τον Ανδρέα, αν θέλουν να ξαναδεί Θεού πρόσωπο το ΠΑΣΟΚ!
Άλλωστε οι δημοσιογράφοι που τότε, την περίοδο ’88-’92, είχαν στηρίξει τον Ανδρέα και το ΠΑΣΟΚ, ήταν ελάχιστοι, μετρημένοι στα δάχτυλα άντε των δύο χεριών, το πολύ. Πώς λοιπόν σήμερα εμφανίζονται… τόσο πολλοί τιμητές του «βρώμικου ’89»; Πού ήσαν τότε, που ήθελε καρδιά και θάρρος να βγαίνεις και να μιλάς για σκευωρία; Και αν το έκανες αυτομάτως βρισκόσουν εκτός συστήματος;
Ακόμα θυμάμαι γνωστή δημοσιογράφο η οποία σήμερα είναι ενταγμένη στο ΠΑΣΟΚ και μάλιστα και σε θεσμικό ρόλο (!), να ουρλιάζει στον Χαρ. Φλωράκη κατά την έξοδό του απ’ τα γραφεία του ΠΑΣΟΚ στη Βουλή, όπου με αντιπροσωπεία του Συνασπισμού είχε συζητήσει με Άκη, Γεννηματά, Λαλιώτη, Λιβάνη το ενδεχόμενο συγκυβέρνησης ΠΑΣΟΚ-ΣΥΝ, τότε που ο αείμνηστος ιστορικός ηγέτης της Αριστεράς είχε πει το «ούτε το κλίμα ήταν κακό ούτε πάει να το φάει ο γάιδαρος»:
– Πού πάτε; Με τους κλέφτες πάτε να κάνετε κυβέρνηση;
Ουαί, λοιπόν, της υποκρισίας. Πάει πολύ οι λουφαδόροι του χθες να γίνονται οι τιμητές του σήμερα!
Καιρός για κάποιες αλήθειες…
Η αλήθεια, επαναλαμβάνουμε, είναι πως μόνο ελάχιστοι ήσαν τότε οι δημοσιογράφοι που δεν είχαν ενταχτεί σε «κλίμα ’89». Και όχι μόνο. Ορισμένοι βρίσκονταν σε pay rolls και επιχειρηματιών και συγκεκριμένου κόμματος! Θα αποφασίσει κάποτε ο εκδότης Γ. Κουρής να δημοσιοποιήσει τον σχετικό κατάλογο που γνωρίζω ότι έχει στα χέρια του, για να ελεγχθεί αν είναι γνήσιος ή πλαστός;
Σπεύδω να υπογραμμίσω ότι είναι εντελώς διαφορετική η περίπτωση των δημοσιογράφων εκείνων οι οποίοι πίστεψαν πως πράγματι ο Ανδρέας ήταν ένοχος (πέραν της αναμφισβήτητης πολιτικής του ευθύνης, έτσι;). Καλώς ή κακώς το πίστεψαν. Και λειτούργησαν ανάλογα. Αλλά δίχως σκοπιμότητες, δίχως κατευθυνόμενη δημοσιογραφία. Άδολα. Τέτοιοι δημοσιογράφοι, σαν τον Στάθη, για παράδειγμα, ή σαν τον Δελαστίκ ή τον Βαρεμένο, υπήρξαν. Και φυσικά δεν αναφέρομαι σε αυτούς. Στους εμπόρους του ’89 αναφέρομαι!
Τότε, που η συντριπτική πλειοψηφία των εκδοτών, των δημοσιογράφων, των διαπλεκόμενων επιχειρηματιών, με όχημα το υπαρκτό σκάνδαλο Κοσκωτά – Τράπεζας Κρήτης, είχαν στήσει τον Ανδρέα Παπανδρέου στον τοίχο. Κυριολεκτικά. Και σήμερα οι περισσότεροι εξ αυτών εμφανίζονται τιμητές, κήνσορες, επαναλαμβάνω, έμποροι.
Αν δεν πάμε στους πολιτικούς, τότε και πέραν των επιδιώξεων και στοχεύσεων των ηγεσιών της ΝΔ και του ενιαίου ΣΥΝ, για τις οποίες έχουν κριθεί και επικριθεί πολιτικά, θα πρέπει, όσο κι αν αυτό πονάει κάποιους, να αναφερθούμε και στις παρασκηνιακές μεθοδεύσεις στελεχών και του ΠΑΣΟΚ, ακόμα και υπουργών του Ανδρέα.
Αυτών οι οποίοι πήγαιναν σε στελέχη κυρίως του ΣΥΝ, αλλά όχι μόνο, και ζητούσαν «να παραπέμψετε τον γέρο (δηλαδή τον Ανδρέα) για να γλιτώσουμε όλοι απ’ αυτόν»!
Αν λοιπόν ο κ. Τριανταφυλλόπουλος ή οποιοσδήποτε άλλος επιθυμεί δίχως σκοπιμότητες να επαναφέρει την ιστορία του ’89, τότε οφείλει να επισημάνει και τους Δούρειους Ίππους που χτυπούσαν τον Ανδρέα απ’ τα μέσα, αντί να σερβίρει μασημένο φαγητό περί τον ρόλο του Ν. Κωνσταντόπουλου ή οποιουδήποτε άλλου.
Γνωρίζει, για παράδειγμα, πάρα πολλά για τον ρόλο πολλών στελεχών του ΠΑΣΟΚ τότε ο Αντ. Λιβάνης…
Γνωρίζουν επίσης η Δήμητρα Παπανδρέου, η οποία στο βιβλίο της «10 χρόνια και 54 ημέρες» αποκαλύπτει αρκετά και σε ορισμένα σημεία και για ορισμένα στελέχη του ΠΑΣΟΚ είναι αποκαλυπτική.
Γνωρίζουν ακόμα όσοι στάθηκαν ανιδιοτελώς κοντά στον Ανδρέα και τον στήριξαν εκείνες τις στιγμές της αφόρητης μοναξιάς, όπως ο νυν Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κάρ. Παπούλιας, ο Γ. Κατσιφάρας, ο Απ. Κακλαμάνης, ο Δημ. Τσοβόλας (κατηγορούμενος κι αυτός στο Ειδικό Δικαστήριο), ο Άκης Τσοχατζόπουλος, ο Γ. Παναγιωτακόπουλος, ο Γερ. Αρσένης, αυτοί που έδωσαν σκληρές κοινοβουλευτικές μάχες εκείνο το καλοκαίρι του ’89 και μετά, όπως ο Αν. Πεπονής, ο Γ. Ποτάκης, ο Χρ. Ροκόφυλλος. Επίσης η ομάδα των νομικών που περιελάμβανε και τους Β. Βενιζέλο, Αντ. Βγόντζα.
Επίσης κάποιοι αφανείς, όπως ο Γ. Μίρκος, με καθοριστικό ρόλο στη στήριξη του Ανδρέα. Όπως και κάποιοι που έχουν φύγει, όπως ο Δημ. Μαρούδας, ο Β. Γιαννόπουλος, ο Τ. Παππάς.
Γνωρίζουν για τον ρόλο, τον πραγματικό, ύπουλο ρόλο στελεχών του ΠΑΣΟΚ.
Αυτά τα γνωρίζουν ακόμα και στελέχη του τότε ΣΥΝ.
Θυμάμαι τον αείμνηστο Γρ. Γιάνναρο, τη βραδιά που ΝΔ και ΣΥΝ αποφάσισαν την παραπομπή του Ανδρέα, που όταν φιλικά του επισήμανα «αντιλαμβάνεστε τι κάνατε σήμερα;», άρχισε να μου αραδιάζει ονόματα στελεχών του ΠΑΣΟΚ λέγοντάς μου «καλά, γιατί δε ρωτάς αυτούς, που έρχονται και μας παρακαλάνε να τελειώνουμε με τον Ανδρέα;».
Θυμούνται στελέχη του ΣΥΝ τον Χαρ. Φλωράκη σε μια κρίσιμη συνεδρίασή τους για την παραπομπή ή όχι του Ανδρέα, να λέει:
– Όμως όταν μας έχουν πει τόσα οι…. (και αναφέρθηκε σε στελέχη του ΠΑΣΟΚ, ακόμα και σε υπουργούς του Ανδρέα!), εμείς τι να κάνουμε;
Ή μήπως έχουμε ξεχάσει τον Σημίτη να ζητά να φτάσει η κάθαρση ως το τέλος; Ή τη Βάσω να ζητά εμμέσως πλην σαφώς την αποχώρηση του Ανδρέα; Ή τον ίδιο του τον γιο και σημερινό πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, τον Γιώργο Παπανδρέου, να ζητά (ευθέως αυτός!) την αποχώρηση για κάποιο διάστημα του πατέρα του, ακόμα και την αναχώρησή του για λίγο καιρό στο εξωτερικό (!), με επιστολή που του είχε στείλει και την οποία έχουμε δημοσιεύσει στο «ΠΑΡΟΝ»;
Και όλα αυτά πότε;
Όταν ακόμα κι ο τότε Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Κ. Καραμανλής, προερχόμενος από αντίπαλη πολιτική παράταξη, τασσόταν κατά της παραπομπής του Ανδρέα!
Γνωρίζει επ’ αυτού ο στενός του συνεργάτης και υπουργός σήμερα Πρ. Παυλόπουλος, όπως κι ο πρώην υπουργός Π. Μολυβιάτης…
Ιδού λοιπόν, πεδίο δόξης λαμπρό, για όποιον θέλει να… ξαναγράψει την ιστορία του ’89. Αλλά χωρίς σπέκουλες, σκοπιμότητες, παντοειδείς σκοπιμότητες!
Περί Νίκου Κωνσταντόπουλου…
Και είναι γεμάτη σκοπιμότητες η στοχοποίηση του Ν. Κωνσταντόπουλου. Είναι απαράδεκτο να λησμονεί κάποιος τον ρόλο όσων προαναφέραμε και να εστιάζει τη… διάθεση αποκατάστασης της ιστορίας του ’89 στον Ν. Κωνσταντόπουλο.
Όταν σήμερα μέσα στο ΠΑΣΟΚ έχουν ενταχθεί στελέχη τότε του ΣΥΝ, τα οποία πρωταγωνίστησαν στη δίωξη και παραπομπή του Ανδρέα, όπως ο Ανδρουλάκης, η Δαμανάκη, ο Κουναλάκης (εξαιρείται και πρέπει να το επισημάνουμε για να είμαστε δίκαιοι ο Ν. Μπίστης), ο Κωνσταντόπουλος μας μάρανε για να… ξαναγράψουμε το ’89;
Ο οποίος Κωνσταντόπουλος:
– Διαδραμάτισε καταλυτικό ρόλο στην αθώωση του Ανδρέα με την τελική του αγόρευση στο Ειδικό Δικαστήριο. Όλοι θυμόμαστε, πως την αγόρευσή του περίμενε όλη η Ελλάδα, γνωρίζοντας τον καθοριστικό της ρόλο στη διαμόρφωση τόσο του νομικού όσο και του πολιτικού κλίματος.
– Υπογράμμισε στην αγόρευσή του τη χαώδη διαφορά μεταξύ όσων έγραφαν το ’88-’89 και όσων κατέθεσαν στο Ειδικό Δικαστήριο οι εκδότες, τονίζοντας πως του προξένησε αυτή η χαώδης διαφορά αισθήματα ναυτίας.
– Υπήρξε ιδιαίτερα σκληρός κατά την κατάθεση του εκδότη της «Ελευθεροτυπίας», Κ. Τεγόπουλου, παρότι ήταν νομικός του σύμβουλος.
– Είχε κατά την περίοδο της κυβέρνησης Μητσοτάκη συγκεντρώσει την μήνιν του τότε πρωθυπουργού, είτε υπερασπίζοντας εκδότες κατηγορούμενους επειδή αψήφησαν τον τρομονόμο που απαγόρευε τη δημοσίευση προκηρύξεων τρομοκρατικών οργανώσεων, είτε υπερασπίζοντας τους Σκυφτούλη, Βογιατζή, Μπουκουβάλα, Ρασίντ είτε τον Αλαφούζο σε υποθέσεις στις οποίες μάρτυρες υπέρ του εκδότη ήσαν και οι Μ. Έβερτ, Απ. Κακλαμάνης. Κάμποσες κατά Κωνσταντόπουλου ανακοινώσεις του Γ. Βούλτεψη, υπεύθυνου τότε του Γραφείου Τύπου της ΝΔ, μπορεί κάποιος να βρει, αν ανατρέξει…
ΥΓ.: Επειδή στην όλη υπόθεση των αποκαλύψεων της πρώην γραμματέως του κ. Αλαφούζου έχει εμπλακεί κι ο Δημ. Τσοβόλας, επίσης εκ των πρωταγωνιστών του ’89, καλό θα ήταν και πέραν της όποιας τωρινής αντιδικίας του με την κυρία να μιλήσει κι αυτός για ορισμένα πραγματικά περιστατικά εκείνης της περιόδου. Για τον ρόλο ορισμένων «συντρόφων» του. Για την αφόρητη μοναξιά που έζησε διωκόμενος αδίκως. Για το πόσοι -ελάχιστοι- του συμπαραστάθηκαν. Για τον ρόλο κάποιων δημοσιογράφων στην επιχείρηση πολιτικής του απομόνωσης, δημοσιογράφων που, όπως ο ίδιος έχει δηλώσει, έπαιζαν τον ρόλο πληρωμένων μισθοφόρων εταιρειών, στις οποίες ως υπουργός Οικονομικών είχε επιβάλει πρόστιμα και άλλες ποινές για φοροδιαφυγή και άλλα φορολογικά αδικήματα. Έτσι, για την αποκατάσταση της ιστορικής αλήθειας και για να μην τρελαθούμε εντελώς σε αυτή τη χώρα!