«ΤΟ ΛΕΞΙΚΟΝ ΤΗΣ ΠIAΤΣΑΣ» ΤΗΣ ΕΥΓΕΝΟΥΣ ΜΑΣ ΡΑΤΣΑΣ

Ο ευγενής ο άνθρωπος
πιστεύει εις τούς πάντας
μέχρι νά τού ξηλώσουσι
σκελέας καί τιράντας.

Κι όταν ιδεί κι αφουγκραστεί
το όλον πάθημά του
είναι αργά, πολύ αργά
κι υβρίζει τα όνειρά του.

Τότε που ήτο έφηβος
κι ονειροπερπατούσε
κι έβλεπε άλλα σύμπαντα
κοράσια όταν φιλούσε.

Τώρα εις τα αζήτητα
κείτεται καί τρομάζει,
ένα μηδέν μές στό μηδέν
στον πάγον και στ’ αγιάζι.
Και απορεί κι ενίσταται
καί ζαλισθείς οδεύει
ακόμη πλησιέστερον
σ’ όποιον τόν κοροϊδεύει.

Ω!, τυραννία είν’ η ζωή
κι ανήφορος μεγάλος,
νά ξεκινάς ως γέρακας
νά φτάνεις παπαγάλος.

ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΗΣ, φέρ’ ειπείν
δύναμις εν δυνάμει.
Μετά ηφαιστείου έκρηξις
ερχόμενον τσουνάμι.

Κομματοσκύλων θαλπωρή
μ’ οδόντας κεκρυμμένους
καί οφθαλμούς αμέτρητους
ατάκτως ερριμμένους.

Ομοιάζει εν τη δράση του
σαρανταποδαρούσα,
επιδερμίδος, δέ, εχθρός,
ονόματι βρωμούσα.

Περί δικαίου αίσθημα
πολλάκις τόν καλύπτει,
ορώντας, δε, τους ισχυρούς
τήν μέση του όλο κύπτει.

Σημάτων γενεσιουργός
πανώ τέ κι ηχοβόλων
τέμνει καθέτως τάς οδούς
ως γόος πυροβόλων.

Μνησικακεί αλόγιστα
πολλούς, δέ, παρασύρει,
όπως ο βόρειος άνεμος
τά φύλλα καί τή γύρη.

Μία του, δέ, συνεκδοχή
είναι ο χαμαιλέων,
παλικαρίζει συνεχώς
αλλά δέν είναι λέων.
(Ως κτίριον υπεροχής
έχει καί πολεμίστρας:
Κλέονες εφιαλτικούς
ως καί κρυφοφασίστας).

(Αυτοί ως Πέμπτη Φάλαγγα
αριστερίζουν κιόλας
ενώ τό πλήθος τ’ αγαθόν
θύμα εστί μαργιόλας.)

Ποτέ του δέν κατόρθωσε
κάτι διά τόν εργάτη,
τσιλιμπουρδίζει συνεχώς
εις τής Τί βί τό μάτι.

Όταν μιλά εις τόν φακόν
με γένι ή μέ ξούρα
αισθάνεσαι στά αχαμνά
μιαν έντονον φαγούρα.

Και όμως εποφθαλμιά
αξιωμάτων έδρα
όπου η φτώχεια η πτωχή
ούκ έστι αλλ’ απέδρα.

Εγωτισμός κι αρχηγισμός
είναι η ψύχωσίς του,
καί το βουλευτιλίκιον
χάρις τε και χασίς του.

Μηδίζει πάντα στά κρυφά
κι άφιλος σέ χαϊδεύει
όπως χαϊδεύει η οχιά
αυτόν πού τήν πιστεύει.

Κάμνει ο συνδικαλιστής
του εργάτου τόν Πατέρα.
(Εις τήν ουσιαν πρόκειται
για λοιμικόν αγέρα.)
…………………………………………
…………………………………………
…………………………………………
Κάποτε, σε κάποια άλλη εποχή, αποφάσισαν οι πόρνες να συνδικαλιστούν και αρχηγό τους
έβαλαν κάποια τραβεστί. Ακόμα τρέχουν για
τα απαράβατα δικαιώματά τους.
Αμέ, αμέ!