Η απώλεια (και άλλης μιας) πατρίδος
Επιχείρημα της κυβερνήσεως, υπέρ της παροχής της Ελληνικής υπηκοότητος, είναι ότι ο νέος συνταγματικός χάρτης της Αλβανίας του 1998 επιτρέπει την απόκτησι διπλής υπηκοότητος από Αλβανούς πολίτες (ως θεωρούνται σήμερον οι Β/Η αδελφοί μας) και ότι θα είναι απίθανον η Αλβανική κυβέρνησι ν’ αξιώσει στο μέλλον την διαζευκτική επιλογή μιάς εκ των δύο υπηκοοτήτων εκ μέρους των κατόχων, δοθείσης μάλιστα της «ευρωπαϊκής προοπτικής» της γείτονος χώρας.(Σ.Σ: Τότε όλοι οι Β/Η θα εδήλουν Έλληνες.)
Πλανάται όμως η κυβέρνησι Καραμανλή πλάνη μεγάλην, εάν εμπιστεύεται την κυβέρνησι Μπερίσα ή εάν πιστεύει ότι η «ευρωπαϊκή πορεία» μιάς χώρας επιβάλλει σεβασμό της κοινοτικής νομοθεσίας. Λησμονεί λ.χ. ότι οι Δανοί απέκλεισαν, με ρήτρα διαφυγής, τους Γερμανούς από την απόκτησι ακινήτου περιουσίας στο έδαφος της Δανίας. Ουδέν εδιδάχθη από την αρνητική στάσι της Τουρκίας, που ούτε την Κυπριακή Δημοκρατία αναγνωρίζει, παρά το γεγονός ότι αποτελεί κράτος-μέλος της Ε.Ε. και από την ψήφο της εξαρτάται η πρόοδος των διαπραγματεύσεων, μήτε αίρει το casus belli εναντίον της χώρας μας, εις πείσμα των συστάσεων της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.
Το ζήτημα όμως, δεν είναι αυτό, εάν δηλαδή τα Τίρανα θα θέσουν προσεχώς δίλημμα επιλογής υπηκοότητος στους ομογενείς μας – όπερ λίαν πιθανόν και μόνον ως εκβιαστικό διαπραγματευτικόν όπλο στην περίπτωσι λ.χ. της μη αναγνωρίσεως των δικαιωμάτων των Τσάμηδων στην Θεσπρωτία, ή εάν οι εν Ελλάδι Βορειοηπειρώτες δεν εγγράψουν τα τέκνα των στα Αλβανικά δημοτολόγια – πράγμα λίαν απίθανον.
Το θέμα είναι ότι με την πιθανολογουμένην, εν συνεχεία της αναγνωρίσεως υπηκοότητος, «Μετοικεσία Βαβυλώνος» και οι επίλοιποι εναπομένοντες στην Βόρειον Ήπειρον Έλληνες θα μετοικήσουν στην Ελλάδα και τοιουτοτρόπως η μεν Ελληνική κοινότητα είναι καταδικασμένη να εκλείψει, τα δε ιδιοκτησιακά δικαιώματά της θα χαθούν παντελώς.
Ούτως άλλη μία «χαμένη πατρίδα» θα προστεθή στις ήδη απωλεσθείσες: Ανατολική Ρωμυλία, Μοναστήριον, Ιωνία, Ίμβρος και Τένεδος, Ανατολική Θράκη, Πόντος, Κωνσταντινούπολις, Αλεξάνδρεια, Βόρειος Κύπρος και τώρα η Βόρειος Ήπειρος.
«Ο Ελληνισμός συρρικνούται διαρκώς, υπό καθεστώς της κληρονομικής δημοκρατίας ενώ με την κληρονομική βασιλευομένην επεξετείνετο διαδοχικώς» (τελευταία ανάκτησι εδαφών, των Δωδεκανήσων, το 1948) θα σημειώσει ο ιστορικός του μέλλοντος και ως αίτιο θα θεωρήσει την φθηνή ψηφοθηρία και την διαχείρισι της εξουσίας υπό των δύο κληρονομικών κομμάτων, αναλώμασι των εθνικών δικαίων. Δεν είναι τυχαίον ότι και το ΠαΣοΚ ελκύετο από την ιδέα της παροχής της υπηκοότητος στους Βορειοηπειρώτες το 2003 και ότι εάν δεν επροχώρησεν, οφείλεται αποκλειστικώς στην άρνησι των Τιράνων να δεσμευθούν στην αναγνώρισι της διπλής υπηκοότητος – κάτι που θεωρεί η σημερινή κυβέρνησι δεδομένη, ενώ δεν είναι.
Ας σκεφθώμεν εναλλακτικώς, εις βάθος χρόνου – όπερ βεβαίως αγνοεί η σημερινή «διακυβέρνηση». Τι θα συνέβαινε εάν οι Βορειοηπειρώτες παρέμενον Αλβανοί υπήκοοι, με αναβαθμισμένη βεβαίως την «ταυτότητα ομογενούς» και εάν το 2010 ή έστω το 2020, η Αλβανία καθίστατο κράτος-μέλος της Ευρωπαϊκής Ενώσεως;
-Απλούστατα, ο Ελληνισμός θα διετήρει τα κεκτημένα δικαιώματα και με τον γνωστό δυναμισμό του θα τα επεξέτεινε περαιτέρω, με την πατρίδα μας να ευδοκιμεί εκτός συνόρων. Μη λησμονώμεν ότι εάν η Αλβανία «ζει» σήμερον και εξελίσσεται ομαλώς, οφείλεται κυρίως στις ελληνικές επενδύσεις κεφαλαίων και στο ένα εκατομμύριο Αλβανών που διαβιούν στην χώρα μας και οι οποίοι εργαζόμενοι (μπράβο τους) μεταβιβάζουν εισόδημα 1,5 δισ. ευρώ στην χώρα των, με τα οποία κινείται η οικονομία της.
Τούτων ούτως εχόντων, μάλλον «σατανική» είναι η σκέψις των όσων προωθούν την «διπλή υπηκοότητα» και όχι ως εδήλωσεν η υπουργός Εξωτερικών κ. Ντόρα Μητσοτάκη, «η διασύνδεσι που έκαμαν οι δημοσιογράφοι» (αλλά και πολλοί βουλευτές της συμπολιτεύσεως) μεταξύ της νέας, αντεθνικής της πρωτοβουλίας (μετά τις πιέσεις στον Κύπριο Πρόεδρο κ. Τάσσο Παπαδόπουλο να δεχθή τον Φιλλανδικό «Δούρειον Ίππον» διά το άνοιγμα της Αμμοχώστου) και των προώρων εκλογών, που απασχολούν την «διακυβέρνηση». Πολλοί ξένοι πράκτορες δρουν στους κόλπους της και με το όραμα της «μεγάλης Αλβανίας» ως μία εκ των αποστολών των εξηγείται η σατανικότης των.