Το όργιο της συναλλαγής ήταν το μήνυμα της δεύτερης Κυριακής!
Το χρήμα έρρευσε πολύ. Ταρίφα η ψήφος. Γυρίσαμε στην εποχή της δεκαετίας του ʼ60, όπου οι ψήφοι πωλούνταν… Τύφλα να ‘χει ο «Μαυρογιαλούρος». Χρέη πληρώθηκαν, ανοίγματα από πιστωτικές κάρτες καλύφθηκαν, μέχρι με… βαμβακόπιτα ανταλλάχθηκε η ψήφος.
Αυτή ήταν η μία πλευρά της άθλιας συναλλαγής που άλωσε τα πάντα στον δεύτερο γύρο… Το χρώμα της παράταξης δεν είχε καμία αξία. Τι μου δίνεις, τι σου δίνω ήταν η κουβέντα από τη νύχτα της πρώτης Κυριακής. Και οι ψήφοι δόθηκαν με αντάλλαγμα είτε την προεδρία του νομαρχιακού συμβουλίου είτε της αναπτυξιακής εταιρείας, εκεί δηλαδή όπου υπάρχουν πολλά λεφτά, είτε τη θέση αντινομάρχη, στον δε δήμο τη θέση του προέδρου του δημοτικού συμβουλίου ή αντιδημάρχου ή του προέδρου
δημοτικής επιχείρησης ή πολιτιστικής επιτροπής, όπου εκεί γίνεται της… ρεμούλας και των σκανδάλων, διορίζουν και δεν υπάγονται στον έλεγχο του Ελεγκτικού Συνεδρίου.
Σε τοπικές κοινωνίες μιλούν ξεκάθαρα για «συγκυβέρνηση συμφερόντων». Άλλωστε τα τελευταία χρόνια το βλέπουμε να συμβαίνει σε πολλούς δήμους, κυρίως μεγάλους, αλλά και στην Αθήνα, όπου την επομένη των εκλογών συμπολίτευση και αντιπολίτευση τα βρίσκουν στη… μοιρασιά διορισμών, έργων κ.λπ. και κανένας δεν μιλάει και ζούνε αυτοί καλά και οι δημότες… χειρότερα…
Αυτό ήταν το… κορυφαίο μήνυμα των εκλογών. Και κανένας από την πολιτική εξουσία δεν μπορεί να το διαψεύσει. Γιατί μάρτυρες είναι όλοι οι πολίτες που έζησαν ιδίοις όμμασι το αλισβερίσι, μέχρι σημείου τη δεύτερη Κυριακή να μην πάει πολύς κόσμος να ψηφίσει από αγανάκτηση.
Υπάρχει λύση; Ναι, αν υπάρξει βούληση, αν τα κόμματα θελήσουν να παρθούν κάποια μέτρα. Και πάνω από όλα οι δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές να γίνονται σε έναν γύρο, όπως συμβαίνει σε πολλές χώρες του εξωτερικού. Κι ακόμη οι νομαρχιακές, αν δεν καταργηθεί ο θεσμός του αιρετού νομάρχη, να μη γίνονται μαζί -να προβλεφθεί π.χ. η θητεία να είναι μεγαλύτερη του δημάρχου, π.χ. 5 χρόνια- γιατί τα παζάρια γίνονται στη βάση «εγώ θα σε στηρίξω στη νομαρχία κι εσύ στον δήμο».
Η διαφθορά βέβαια έχει μπει βαθιά στο μεδούλι μας και δεν εξαλείφεται από τη μια στιγμή στην άλλη. Χρειάζεται χρόνος, πειθώ και φυσικά να βοηθήσουν όλοι, γιατί με έναν μόνο εξαγορά δεν γίνεται.
ΥΓ.: Ασφαλώς και υπήρξαν και άλλα μηνύματα. Με πρώτο το χαστούκι που δόθηκε α) σε δημάρχους που νόμισαν ότι έχουν την καρέκλα κληρονομικώ δικαιώματι, όπως οι βασιλιάδες, β) σε αλαζόνες που καβάλησαν το καλάμι και συμπεριφέρονταν σαν δικτάτορες και γ) σε υποψήφιους που οι δημότες τούς είχαν ταυτίσει με τη διαπλοκή. Επίσης απέρριψαν επιλογές που καπέλωσαν τις κοινωνίες και ο λαός ψήφισε «αντάρτες» που είχαν την έξωθεν καλή μαρτυρία, επιβράβευσαν δε και περιπτώσεις δημάρχων, παρά τις πολλές θητείες που είχαν, για το έργο που έχουν κάνει, όπως τον Παπαντώνη στο Μοσχάτο. Πολύ σημαντικό τέλος ήταν το μήνυμα ότι όπου υπήρξαν νέα πρόσωπα με ήθος και εντιμότητα σάρωσαν και μάλιστα ψηφίστηκαν από την πλειοψηφία της νεολαίας. Κι αυτό είναι που χρειάζεται η χώρα. Τόπος στα νιάτα, τόπος στη νέα γενιά, αρκετά τα τζάκια και οι προίκες…