Τα προεόρτια

Τα όσα συνέβησαν στο «λεγόμενο» Πολιτικό Συμβούλιο του ΠΑΣΟΚ δεν αποτελούν παρά μια «πρόβα νυφικού» για το τι θα συμβεί εάν το ΠΑΣΟΚ χάσει τις προσεχείς βουλευτικές εκλογές.

Όταν απουσιάζουν οι πολιτικές, τότε «περισσεύουν» οι υπεύθυνοι και οι «ένοχοι» για τις ήττες.

Δεν κατανόησαν -και δεν αποφάσισαν- εάν θα δώσουν πολιτικο-κομματικό ή «αυτοδιοικητικό» χαρακτήρα στις εκλογές. Δεν υπήρχε οργανωτικός «κορμός» ΠΑΣΟΚ για να υποστηρίξει τις επιλογές (έλειψαν ακόμα και εκπρόσωποι από τα εκλογικά τμήματα) και δεν εκτιμήθηκε από την ηγεσία ότι το κλίμα ακραίας πόλωσης που διαμόρφωνε τόσο το ίδιο το ΠΑΣΟΚ όσο και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης θα οδηγούσε στη συσπείρωση των οπαδών-ψηφοφόρων της Νέας Δημοκρατίας.

Γι’ αυτό και η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ έφθασε στον παραλογισμό να υιοθετήσει την εκτίμηση της «πολιτικής ανατροπής», όταν έχασε τη μεγάλη πλειοψηφία των νομαρχιών και «αποψιλώθηκε» στους δήμους του Λεκανοπεδίου.

Ο Γ. Παπανδρέου «έχρισε» στη συνεδρίαση αυτή τον Ε. Βενιζέλο ως άλλο «πόλο», ως «αξιωματική αντιπολίτευση» του εαυτού του θεωρώντας -καθώς εκτιμάται- ότι ο Ε. Βενιζέλος στερείται κομματικών μηχανισμών υποστήριξης σε μια ενδεχόμενη «ρήξη». Και ταυτόχρονα απείλησε ο Γ. Παπανδρέου με αλλαγές -δηλαδή με καρατομήσεις- όσους δεν αποδέχονται τη «στρατηγική» του…

Καλή, βέβαια, η παρομοίωση του Γ. Παπανδρέου με το τρένο και τους επιβάτες που «αποβιβάζονται». Τι γίνεται, όμως, όταν ο μηχανοδηγός ούτε την πορεία γνωρίζει ούτε τους «μοχλούς» ξέρει να χειριστεί;

ΟΦΙΣ