Νύχτα χωρίς τέλος το Ιράκ για τους Αμερικανούς

Λίγες ώρες μετά τις δηλώσεις του αμερικανού προέδρου ήρθε ένα γεγονός να επιβεβαιώσει το αληθές των λόγων του, και, επίσης, ότι τριάμισι χρόνια μετά την εισβολή η ιρακινή αντίσταση γίνεται κάθε μέρα πιο απειλητική. Το απρόσμενο γεγονός ήταν η κατάληψη μιας ιρακινής πόλης 750.000 κατοίκων από αντάρτες! Στην πόλη αυτή, που είναι μια από τις μεγαλύτερες του Ιράκ, μέχρι τον Αύγουστο στρατοπέδευαν βρετανικά στρατεύματα. Η είδηση εντελώς δικαιολογημένα έκανε το γύρο του κόσμου το προηγούμενο Σαββάτο (χαρίζοντας ουκ ολίγα πρώτα θέματα στο διεθνή τύπο) καθώς είναι άλλο να ανατινάζονται με τηλεχειριστήριο αμερικανικά οχήματα μεταφοράς προσωπικού από νάρκες που έχουν τοποθετηθεί στο έδαφος ή να πραγματοποιούνται αιφνιδιαστικές έφοδοι σε μονάδες των κατοχικών δυνάμεων και των ιρακινών συνεργατών τους, και εντελώς διαφορετικό να καταλαμβάνεται μια τόσο μεγάλη πόλη, έστω και για μερικές ώρες. Αυτό το κατόρθωμα υποδηλώνει ανώτερη στρατιωτική οργάνωση, βαρύ οπλισμό και δυνατότητα κινητοποίησης μεγάλου αριθμού ανταρτών. Από τη μεριά δε των κατοχικών δυνάμεων και των εγχώριων συνεργατών τους δείχνει κόπωση και επίσης απροθυμία ακόμη και να συγκρουστούν με τους αντάρτες.

Τα ανυπέρβλητα εμπόδια που έχουν να αντιμετωπίσουν οι δυνάμεις κατοχής φαίνονται επίσης σε όλο τους το μεγαλείο αν δούμε ότι η αντάρτικη ομάδα που κατέλαβε την ιρακινή πόλη του Νότου, Αμάρα, δεν προερχόταν από τη σουνίτικη μειοψηφία, αλλά από τους Σιίτες! Συγκεκριμένα, ήταν ο Στρατός το Μαχντί, στη ηγεσία του οποίου βρίσκεται ο σιίτης κληρικός Μοκτάντ Αλ Σαντρ, που όχι απλά έχει δώσει ψήφο εμπιστοσύνης στη σημερινή κυβέρνηση, έχοντας υπό τον έλεγχό του 30 από τις 275 έδρες του Κοινοβουλίου, αλλά συμμετέχει και στην κυβέρνηση, έχοντας πέντε υπουργεία! Αν φτάνουν λοιπόν ακόμη και οι δυνάμεις που συνεργάζονται με την κυβέρνηση να καταλαμβάνουν πόλεις του Ιράκ σκοτώνοντας 25 συνεργάτες των κατακτητών και ανατινάζοντας με θεαματικό τρόπο τρία αστυνομικά τμήματα, μπορούμε να φανταστούμε τι μίσος έχει συσσωρευτεί σε όλη την κοινωνία ενάντια στην κατοχή!

Το αρνητικό κλίμα που κυριαρχεί στους κόλπους του κατοχικού στρατού είχε διαφανεί λίγες μέρες νωρίτερα, όταν ο αρχηγός του βρετανικού στρατού, σερ Ρίτσαρντ Ντάνατ, επέλεξε να… βομβαρδίσει την Ντάουνιγκ Στριτ, δηλώνοντας ότι οι Βρετανοί πρέπει να αποχωρήσουν από το Ιράκ σύντομα, διαφορετικά εγκυμονούν σημαντικοί κίνδυνοι για την ίδια την Αγγλία! «Δεν λέω ότι οι δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε σε όλο τον κόσμο προκαλούνται από την παρουσία μας στο Ιράκ, αναμφίβολα όμως η παρουσία μας τις επιτείνει», ήταν τα λόγια του που κινούνταν σε διαμετρικά αντίθετη τροχιά από τη γραμμή του Μπλερ και της κυβέρνησης των Εργατικών. Όταν μάλιστα επιχείρησε στη συνέχεια να επανορθώσει, το μόνο που έκανε ήταν να ρίξει κι άλλο λάδι στη φωτιά, καθώς υπέδειξε στην κυβέρνηση ότι πρέπει μέσα σε δύο χρόνια να έχουν επιστρέψει πίσω τα βρετανικά στρατεύματα!

Τεράστιο το κόστος κατοχής

Εξίσου σοβαρές διαμαρτυρίες ακούγονται και από το εσωτερικό των Ηνωμένων Πολιτειών εναντίον της κατοχής, ζητώντας να υποβληθεί άμεσα ένα σχέδιο αποχώρησης του αμερικανικού στρατού. Πέρα για πέρα ενδεικτικό της οργής που έχει συγκεντρωθεί εναντίον του Μπους ήταν το βαρυσήμαντο και ασυνήθιστα μεγάλης έκτασης εντιτόριαλ που δημοσίευσαν οι «Νιου Γιορκ Τάιμς», την Τετάρτη με τίτλο «Προσπαθώντας να περιορίσουμε την καταστροφή στο Ιράκ». Από την πρώτη του παράγραφο μάλιστα ξεκαθάριζε πως «πέραν των όσων δηλώνει ο Μπους, το ζήτημα δεν είναι αν μπορεί να νικήσει η Αμερική στο Ιράκ. Το μοναδικό θέμα είναι αν οι Ηνωμένες Πολιτείες μπορούν οι ίδιες να απαγκιστρωθούν, χωρίς να αφήσουν πίσω τους έναν εμφύλιο πόλεμο χωρίς τέλος που θα σπείρει περισσότερο χάος και δεινά σε όλη τη Μέση Ανατολή, ενώ θα επεκτείνει την τρομοκρατία σε όλο τον κόσμο»! Το τσουνάμι των αντιδράσεων κατά του Μπους τροφοδοτείται από τη συνειδητοποίηση ότι η επέμβαση στο Ιράκ μπορεί να ανέτρεψε το καθεστώς του Σαντάμ Χουσεΐν, παραπέρα όμως, σηματοδότησε μια τεράστια αποτυχία για τους Αμερικανούς σε κάθε μέτωπο.

Στις ίδιες τις ΗΠΑ κατ’ αρχάς ο αριθμός των νεκρών στρατιωτών (που αγγίζει τους 2.800) έπαψε πια να γίνεται δεκτός από την κοινή γνώμη αδιαμαρτύρητα, όπως συνέβαινε μέχρι πρόσφατα. Το γεγονός ότι δεν διακρίνεται κανένα φως νίκης στο τούνελ όπου έχουν παγιδευτεί 140.000 αμερικανοί στρατιώτες, σε συνδυασμό με τη διαφαινόμενη αποστολή επιπλέον στρατευμάτων στην κρεατομηχανή του Ιράκ (κατά πώς δήλωσε ο διοικητής του αμερικανικού στρατού στη Βαγδάτη την Τρίτη) πυροδοτεί κύματα διαμαρτυρίας σε όλα τα κοινωνικά στρώματα. Οι χαμηλότερες όμως εισοδηματικές κατηγορίες έχουν έναν επιπλέον λόγο να αντιδρούν στην εκστρατεία του Μπους, γιατί πέρα από τον φόρο αίματος που καταβάλλουν, είναι οι αποκλειστικοί αιμοδότες των μυθικών ποσών που καταβάλλονται καθημερινά για να σπέρνει τον όλεθρο η πολεμική μηχανή του Μπους. Υπολογίζεται ότι κάθε λεπτό που περνάει ξοδεύονται για το Ιράκ 380.000 δολάρια. Μέχρι στιγμής, σύμφωνα με υπολογισμούς του νομπελίστα οικονομολόγου Τζόζεφ Στίγκλιτζ, έχουν δαπανηθεί περισσότερα από 2 τρισ. δολάρια. Πρόκειται για ένα αστρονομικό ποσό, τετραπλάσιο του κόστους που θα απαιτούσε η ασφαλιστική κάλυψη όλων των Αμερικανών που στερούνται κοινωνικής ασφάλισης, το οποίο υπερβαίνει επίσης πολλές φορές το κόστος της επέμβασης που αρχικά είχε προβλεφθεί και σύμφωνα με τον υπουργό Άμυνας και αρχιτέκτονα της εισβολής, Ντόναλντ Ράμσφελντ, υπολογιζόταν σε 50 δισ. δολάρια! Το μέγεθος του σημερινού φιάσκου αποκαλύπτεται επίσης αν θυμηθούμε τις προβλέψεις που έκανε πριν από την επέμβαση ο Πολ Γούλφοβιτς, με βάση τις οποίες το κόστος της κατοχής θα καλυπτόταν από τα έσοδα που θα είχε η Βαγδάτη από την πώληση πετρελαίου…

Στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής ο αντίκτυπος είναι τεράστιος, γιατί ενώ υπολόγιζαν ότι το Ιράκ θα γίνει ένα κράτος υπόδειγμα πολιτικής σταθερότητας και διαφήμισης ταυτόχρονα του σχεδίου τους, έχει καταστεί μαύρη τρύπα! Η πιο ατράνταχτη δυσφήμιση των συμφορών που φέρνει μαζί της η υλοποίηση των αμερικανικών σχεδίων!

Στο Ιράκ, ο αριθμός όσων έχουν χάσει τη ζωή τους λόγω της επέμβασης από τον Μάρτιο του 2003 έχει ξεπεράσει τους 650.000 ανθρώπους (2,5% του πληθυσμού!) σύμφωνα με εκτιμήσεις συντηρητικού πολιτικά αμερικανικού πανεπιστημίου -που δεν είχε κανένα κίνητρο να διογκώσει τον αριθμό των νεκρών- οι οποίες μάλιστα δημοσιεύτηκαν σε επιστημονικό περιοδικό.

Η προσχεδιασμένη εκ μέρους των Αμερικανών υποδαύλιση των φυλετικών και θρησκευτικών παθών οδηγεί στον θάνατο τις τελευταίες εβδομάδες κατά μέσο όρο κάθε μέρα 100 ανθρώπους, ενώ η ειλημμένη απόφαση τριχοτόμησης του Ιράκ προοιωνίζεται τα χειρότερα για τον λαό του: έναν γενικευμένο και πολυετή εμφύλιο. Ίσως όμως αυτός ο αιματηρός δρόμος αποδειχτεί βασιλική οδό διαφυγής για τον αμερικανικό στρατό…