Επικαιρότητα
1 Απάνθρωπη συμπεριφορά προκαλεί ανθρωπιστική κρίση. Αυτό θα πρέπει να είναι το μήνυμα από την έρευνα για τις ανθρώπινες απώλειες κατά τον πόλεμο εναντίον του Ιράκ. Από την αμερικανοβρετανική εισβολή τον Μάρτιο του 2003 μέχρι και τον Ιούλιο του 2006 περισσότεροι από 650.000 άμαχοι έχουν χάσει την ζωή τους. Σ’ αυτούς πρέπει να προστεθούν και οι φονευθέντες μάχιμοι εκατέρωθεν. Και από την πλευρά των ιρακινών μαχητών και από την πλευρά των εισβολέων. Το ποσοστό θνησιμότητας στο Ιράκ πριν από την εισβολή ήταν 5,5 ανά χιλίους κατοίκους και τώρα φθάνει στο 13,3 ανά χιλίους κατοίκους. Σύμφωνα με τους ειδικούς το ποσοστό αυτό ισοδυναμεί με ανθρωπιστική κρίση. Ανθρώπινη θυσία στον βωμό της εκμετάλλευσης του πετρελαίου, που από ευλογία κατάντησε κατάρα για τους δύστυχους κατοίκους του Ιράκ.
Η «άγρια Δύση» έδειξε εκεί το αληθινό της απαίσιο πρόσωπο. Αυτές οι τοπικές συρράξεις ή οι τοπικοί πόλεμοι, τους οποίους προκάλεσε η «άγρια Δύση» σε πολλές περιπτώσεις από την λήξη του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου και μετά, έχουν προκαλέσει τον θάνατο αρκετών εκατομμυρίων ανθρώπων, πέρα από τις υλικές ζημιές. Για παράδειγμα: στον πόλεμο της Κορέας τα θύματα υπολογίζονται σε 400.000 περίπου. Στον πόλεμο του Βιετνάμ τα θύματα μεταξύ των αμάχων έφτασαν στα 3 εκατ., χωρίς να υπολογίζονται οι εκατέρωθεν νεκροί μάχιμοι. Στον απελευθερωτικό πόλεμο στο Κογκό και εν συνεχεία στον εμφύλιο πόλεμο σκοτώθηκαν 3,8 εκατ. άνθρωποι και στο Τιμόρ σκοτώθηκαν το 25% του πληθυσμού, δηλαδή 200.000 νεκροί επί συνολικού πληθυσμού 800.000! Και οι τοπικές συρράξεις συνεχίζονται, όπως για παράδειγμα στο Νταρφούρ του Σουδάν. Και απειλούνται και άλλοι μεμονωμένοι πόλεμοι για διάφορες αιτίες, που, εφευρίσκουν οι νοσηροί εγκέφαλοι που βρίσκονται στην ηγεσία των νεοαποικιακών δυτικών χωρών. Ποιος μπορεί να καυχηθεί άραγε για το σημερινό επίπεδο του πολιτισμού μας; Απλώς αποτελούμε μια μάζα ανθρώπων που εκλέγουν για ηγέτες ανθρώπους με απάνθρωπη συμπεριφορά, που δεν υπολογίζουν την ανθρώπινη ζωή. Και την θυσιάζουν προκειμένου να πετύχουν τους άνομους σκοπούς τους. Γενεά διεστραμμένη και παμφάγος. Αυτόν τον πολιτισμό έχουμε. Και δυστυχώς τον υμνολογούμε!
2 Πυρηνική δύναμη πλέον και η Βόρεια Κορέα μετά την επιτυχή υπόγεια δοκιμή που πραγματοποίησε. Και η ηγεσία της χώρας αυτής προειδοποίησε ότι θα πραγματοποιήσει και άλλες πυρηνικές δοκιμές, αν συνεχιστεί η εχθρική πολιτική των ΗΠΑ απέναντι στην χώρα τους. Στο μεταξύ αμερικανοί και γάλλοι πυρηνικοί επιστήμονες εξέφρασαν αμφιβολίες για την πυρηνική φύση της δοκιμής που πραγματοποίησε η Β. Κορέα. Ο πρόεδρος Μπους απέκλεισε ρητά το ενδεχόμενο συνομιλιών με την ηγεσία της χώρας αυτής και την απείλησε με σοβαρές κυρώσεις, χωρίς να συμπεριλάβει όμως και στρατιωτική δράση εναντίον της. Ενδεχομένως να τον φοβίζουν τυχόν πυρηνικά χτυπήματα από την Β. Κορέα. Τώρα οι ΗΠΑ έχουν στηρίξει την πάσαν ελπίδα τους στην απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας για επιβολή κυρώσεων. Είναι και αυτό μια πρόοδος στις διεθνείς σχέσεις. Και η υιοθέτηση από τις ΗΠΑ εμπορικών κυρώσεων αντί για βομβαρδισμούς και εισβολές ίσως να σημαίνει αλλαγή της πολιτικής της υπερδύναμης.
Αρκεί να μην περιοριστεί αυτή η συμπεριφορά μόνον απέναντι στη Β. Κορέα, που διαθέτει πλέον πυρηνικό οπλοστάσιο, το οποίο φυσικά θα δυναμώνει με την πάροδο του χρόνου. Έτσι μετά το Ισραήλ, το Πακιστάν και την Ινδία, που διαθέτουν πυρηνικά όπλα, στο κλαμπ των πυρηνικών δυνάμεων θα συγκαταλέγεται και η Β. Κορέα. Και στον προθάλαμο βρίσκεται και το Ιράν, χωρίς να ξέρουμε αν συνεχίζεται ακόμη η πυρηνική του προσπάθεια. Το συμπέρασμα από τη συμπεριφορά των μεγάλων πυρηνικών δυνάμεων (ΗΠΑ, Ρωσία, Γαλλίας, Βρετανίας) είναι ότι εκούσια ή κατ’ ανάγκην συμβιβάζονται με την ιδέα ότι και άλλες χώρες έχουν το δικαίωμα να εξασφαλίσουν την ειρηνική τους διαβίωση αποκτώντας πυρηνικό οπλοστάσιο. Εκεί μας κατάντησε η κατάχρηση πολεμικής δύναμης από ορισμένες μεγάλες δυνάμεις. Η πυρηνική δύναμη στα χέρια των φτωχών ή μικρών χωρών είναι πλέον μέσον άμυνας. Το είπε ξεκάθαρα η ηγεσία της Β. Κορέας.
Η αύξηση των αμερικανικών πιέσεων θα εκληφθεί σαν κήρυξη πολέμου, δήλωσε ο αντιπρόεδρος της χώρας, Κιμ Γιονγκ Ναμ. Αλήθεια, ποιος έδωσε το δικαίωμα στις μεγάλες δυνάμεις να διατηρούν το μονοπώλιο στα πυρηνικά όπλα; Οι δυνάμεις αυτές αποτελούν απειλή για την παγκόσμια ειρήνη. Αυτές ανταγωνίζονται μεταξύ τους και αυτές καραδοκούν να υποδουλώσουν τις μικρές και αδύναμες χώρες. Αφού δεν μπορούμε να πετύχουμε γενικό πυρηνικό αφοπλισμό, που είναι η ιδεώδης λύσης, ας αποκτήσουν όσο το δυνατόν περισσότερες μικρές χώρες πυρηνικά όπλα, για ισορροπία δυνάμεων, έστω και σαν λύση απόγνωσης.