Επικαιρότητα
1 Η υπουργός Εξωτερικών κ. Ντόρα Μπακογιάννη βρέθηκε το περασμένο Σαββατοκύριακο στην Λευκωσία για συνομιλίες με τον πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας κ. Τάσσο Παπαδόπουλο. Δεν γνωρίζουμε όλα όσα ελέχθησαν στις κατ’ ιδίαν συνομιλίες τους, όμως οι καιροί είναι πονηροί και η στάση της Αθήνας δυστυχώς ακόμη πονηρότερη. Ο κύπριος Πρόεδρος έχει αποδείξει μέχρι τώρα ότι είναι καμωμένος από ελληνικό ατσάλι και δεν υποκύπτει σε πιέσεις. Προβλέπει τις εξελίξεις με τη δική του διορατικότητα και δεν περιμένει «συμβουλές» και νουθεσίες από την πάντα αόμματη ελληνική διπλωματία. Ας είναι, λοιπόν, ήσυχη η κ. Ντόρα. Ο Τάσσος Παπαδόπουλος θα παλέψει για την Κύπρο και τον ελληνισμό όπως και στο πρόσφατο παρελθόν. Στο κυπριακό πολλοί έλληνες πολιτικοί και δημοσιογράφοι δεν μπορούν να καυχηθούν ότι διαθέτουν «πρότερον έντιμον βίον». Έτσι για να μην ξεχνάμε τους «Ανανιστές». Η Κύπρος βέβαια αυτή την περίοδο αντιμετωπίζει πρόβλημα, καθώς δέχεται πιέσεις να μην ασκήσει βέτο για τη διακοπή των ενταξιακών διαπραγματεύσεων ΕΕ-Τουρκίας. Αν η Κύπρος και η Ελλάδα δεν αντιδράσουν, η ΕΕ οδεύει προς τον αυτοεξευτελισμό της και οδηγείται ταχέως στην ένταξή της στην τέως Οθωμανική αυτοκρατορία. Τα στηρίγματα της Τουρκίας είναι γνωστά και ιδιαίτερα ισχυρά. ΗΠΑ, Βρετανία, Ευρωπαίοι Σοσιαλδημοκράτες και ορισμένοι ηγέτες της «ΕΕ-25» είναι απόλυτα βέβαιο ότι στηρίζουν την Τουρκία στην προσπάθειά της να κατεδαφίσει το ευρωπαϊκό κεκτημένο. Περί αυτού πρόκειται στην ουσία. Και ο μελλοντικός ρόλος της Τουρκίας, αν ποτέ καταστεί πλήρες μέλος της ΕΕ, μπορεί να είναι αυτός. Δηλαδή να χάσει η ΕΕ την ηθική υπεροχή της. Αλλά και η Κυπριακή Δημοκρατία έχει και αυτή τα δικά της ευρωπαϊκά στηρίγματα. Γαλλία, Γερμανία, Αυστρία μπορούν να στηρίξουν την Κύπρο στην περίπτωση που θα θελήσει να ασκήσει βέτο για την απόρριψη των προτάσεων της φιλανδικής προεδρίας. Αρκεί να εργαστεί μεθοδικά προς την κατεύθυνση αυτή. Και είμαστε βέβαιοι ότι ο Τάσσος Παπαδόπουλος «θα ποιήσει τα άριστα» και σ’ αυτό το θέμα. Και όλοι θα αναγνωρίσουν τη συνεισφορά του στην αποφυγή του αυτοεξευτελισμού στην οποία οδηγείται η ΕΕ από το φιλοαμερικανικό (φιλοτουρκικό) ευρωπαϊκό λόμπι. Η Ελλάδα και η Κύπρος δεν πρέπει να θυσιαστούν χάρη των συμφερόντων καμιάς μεγάλης δύναμης. Αρκετές θυσίες έχουμε υποστεί για τα συμφέροντα ξένων.
2 Ξαφνικά η βρετανική δεξιά, και ευνοούμε το Συντηρητικό Κόμμα, άρχισε να παίρνει «αριστερές» στροφές. Ο ηγέτης των Τόρις, Ντέιβιντ Κάμερον, έκανε στροφή προς τα Αριστερά, ίσως για να κερδίσει ψήφους από τους δυσαρεστημένους εργαζόμενους, που έχουν απογοητευτεί από την πολιτική που ακολουθεί ο Τόνι Μπλερ. Μέσα στη Βουλή ο Κάμερον υποστήριξε την ανάγκη απόσυρσης των βρετανικών δυνάμεων από το Ιράκ. Ήταν ένας κόλαφος εναντίον του Μπλερ και κυρίως εναντίον του Μπους, που έφερε ανακούφιση σε μεγάλη μερίδα βρετανών πολιτών και επικροτήθηκε από τα περισσότερα ΜΜΕ της Βρετανίας. Και ακόμη δημόσια υποστήριξε με δηλώσεις του ότι η Βρετανία πρέπει να διαπλάσει μια λιγότερο «δουλική σχέση» με τις ΗΠΑ, αποδοκιμάζοντας έτσι τη δουλική υποταγή του Μπλερ στις διαταγές του Μπους και της παρέας του, που εξουσιάζουν σήμερα τις ΗΠΑ. Και προ ημερών ο υπεύθυνος του τομέα εξωτερικής πολιτικής του Συντηρητικού Κόμματος, Ουίλιαμ Χάιγκ, δήλωσε ότι ο βομβαρδισμός του Λιβάνου από το Ισραήλ ήταν δυσανάλογος τιμωρία για την απαγωγή των δύο ισραηλινών στρατιωτών. Ο Κάμερον με αυτά τα ανοίγματά του στρίμωξε άγρια την ηγεσία του εργατικού κόμματος και ειδικά τον Μπλερ. Και οι εργατικοί που βλέπουν τους ψηφοφόρους τους να αποστασιοποιούνται από την πολιτική που ακολουθεί η κυβέρνησή τους, πέρα από το γεγονός ότι ζητούν επίμονα την άμεση αποχώρηση του Μπλερ από την πολιτική σκηνή, συγχρόνως κατηγορούν τον Κάμερον ότι δεν πιστεύει σε αυτά που υποστηρίζει και αν εκλεγεί, η κυβέρνησή του θα ακολουθήσει την εξωτερική πολιτική που σήμερα ακολουθεί η κυβέρνηση Μπλερ. Όπως και να έχουν τα πράγματα, ένα είναι το συμπέρασμα. Οι πολιτικοί που ανοιχτά και φωναχτά διαφωνούν με την πολιτική του Μπους στις διεθνείς σχέσεις κερδίζουν την εμπιστοσύνη του λαού. Ίσως ο ηγέτης των Συντηρητικών να μην πιστεύει στην ανάγκη της στροφής της εξωτερικής πολιτικής της Βρετανίας, όμως το γεγονός ότι ο αριστερός του λόγος βρίσκει απήχηση στη βρετανική κοινή γνώμη αποτελεί τρανή απόδειξη της νίκης που έχουν καταγάγει οι φιλειρηνικές δυνάμεις στην Ευρώπη. Θέλεις να κερδίσεις ψήφους; Ρίξε μπουνιά στον Μπους. Εκεί κατάντησαν οι ΗΠΑ με τις επιλογές της κυβέρνησης Μπους.
Έγιναν «σάκος του μποξ» για τους ηγέτες που θέλουν να κερδίσουν την εμπιστοσύνη του λαού. Οι ΗΠΑσπιστές συνεχώς και λιγοστεύουν σε όλα τα κράτη. Η διεθνής κοινή γνώμη δεν τους ανέχεται πλέον. Πλήρης αποδοκιμασία μιας αποτυχημένης αυτοκρατορικής συμπεριφοράς της σημερινής αλαζονικής ηγεσίας της υπερδύναμης, που σφαδάζει τραυματισμένη!