ΕΚΛΟΓΙΚΑ… ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑΤΑ οργανώνουν οι ΗΠΑ στη Λατινική Αμερική

Το πιο πρόσφατο κρούσμα εκλογικής νοθείας σημειώθηκε στο Εκουαδόρ, την προηγούμενη Κυριακή. Η ιδιαίτερη σημασία που παρουσιάζουν οι εξελίξεις σε αυτή τη μικρή νοτιοαμερικανική χώρα ομολογείται από το γεγονός ότι κατά την προηγούμενη δεκαετία ανέλαβαν τη διακυβέρνηση για να την παρατήσουν άρον – άρον οκτώ διαφορετικές κυβερνήσεις, ενώ οι τελευταίοι τρεις εκλεγμένοι πρόεδροι της χώρας αναγκάστηκαν να παραιτηθούν έπειτα από πολυήμερες εξεγέρσεις!

Τα θέματα που τέθηκαν στο κέντρο της αντιπαράθεσης κατά την προεκλογική περίοδο, σε μια τόσο ηλεκτρισμένη πολιτικά ατμόσφαιρα, αφορούσαν τον πυρήνα της πολιτικής διαχείρισης και του προσανατολισμού της χώρας: Ειδικά, τις σχέσεις με τις ΗΠΑ και τον χαρακτήρα της οικονομικής πολιτικής.

Ο χαρισματικός οικονομολόγος, όπως περιγράφεται συχνά από το διεθνή τύπο, Ραφαέλ Κορέα, που διετέλεσε υπουργός Οικονομικών στο παρελθόν ζητούσε να κλείσει μια μεγάλη αμερικανική βάση που υπάρχει στη χώρα, να επαναδιαπραγματευτεί το Εκουαδόρ το διεθνές χρέος του με τους πιστωτές του, όπως έκανε η Αργεντινή μειώνοντας τις υποχρεώσεις της, και να επιβληθούν υψηλότεροι φόροι στις πολυεθνικές του πετρελαίου που εκμεταλλεύονται τα κοιτάσματα του Εκουαδόρ.

Να σημειωθεί ότι το Εκουαδόρ είναι ο πέμπτος μεγαλύτερος παραγωγός πετρελαίου στη Νότια Αμερική και ο δεύτερος μεγαλύτερος από την περιοχή εξαγωγέας αργού πετρελαίου στις ΗΠΑ, μετά τη Βενεζουέλα του Ούγκο Τσάβες.

Μια νίκη επομένως του Κορέα θα ενίσχυε σε απειλητικό βαθμό για τα συμφέροντα των ΗΠΑ τον αντιαμερικανικό άξονα που έχει συγκροτήσει η Βενεζουέλα, που είναι ο μεγαλύτερος παραγωγός πετρελαίου και φυσικού αερίου στη Λατινική Αμερική, μαζί με τη Βολιβία, που διαθέτει τα δεύτερα μεγαλύτερα αποθέματα φυσικού αερίου.

Απέναντι στον Ραφαέλ Κορέα, που διατηρεί στενές σχέσεις με τον Ούγκο Τσάβες, παρατάχθηκε ο βαθύπλουτος Αλβάρο Νομπόα, ιδιοκτήτης περισσότερων από 100 σημαντικών επιχειρήσεων, που απασχολούν χιλιάδες ανθρώπους. Την προεκλογική περίοδο υποσχέθηκε ότι αν εκλεγεί θα διακόψει τις διπλωματικές σχέσεις του Εκουαδόρ με τη Βενεζουέλα και την Κούβα και θα φέρει ακόμη πιο κοντά τη χώρα στις ΗΠΑ από κάθε άποψη: οικονομική, πολιτική, διπλωματική.

Μεξικό όπως λέμε Φλόριδα

Μετά την επίσημη ανακοίνωση των τελικών αποτελεσμάτων με βάση τα οποία ο φιλοαμερικανός δισεκατομμυριούχος συγκέντρωσε το 27% των ψήφων, και ο Ραφαέλ Κορέα το 22%, με αποτέλεσμα ο νικητής να κριθεί στον δεύτερο γύρο των εκλογών που θα διεξαχθούν στις 26 Νοέμβρη, προς διάψευση όλων των προβλέψεων που προδίκαζαν το εντελώς αντίθετο αποτέλεσμα, ο Ραφαέλ Κορέα κατήγγειλε εκτεταμένη εκλογική νοθεία.

Οι αιτιάσεις του φαίνονται βάσιμες, αν πάρουμε υπ’ όψη μας ότι δεν είναι δα και η πρώτη φορά που συμβαίνει κάτι τέτοιο στην αμερικανική ήπειρο. Μόλις πριν από λίγες εβδομάδες ο δημοφιλέστατος Λουίς Ομπραδόρ, πρώην δήμαρχος της πόλης του Μεξικού, είδε την εκλογική νίκη να φεύγει μέσα από τα χέρια του, με τη χρήση μεθόδων που για πολλούς αποτελούσαν ωμή αντιγραφή των μορφών καλπονοθείας που χρησιμοποιήθηκαν στη Φλόριδα των Ηνωμένων Πολιτειών το 2000 για να εκλεγεί ο Μπους.

Ως αποτέλεσμα του εκλογικού πραξικοπήματος εις βάρος του κεντροαριστερού Ομπραδόρ -τον οποίο οι Ζαπατίστας και ο κομαντάντε Μάρκος αρνήθηκαν να στηρίξουν χαρακτηρίζοντας μετριοπαθές το πρόγραμμά του- το Μεξικό έχει κατακερματιστεί και ολόκληρες περιοχές της χώρας αρνούνται να αναγνωρίζουν ως πρόεδρο τον κεντροδεξιό, φιλοαμερικανό Φελίπε Καλντερόν.

Ως ενορχηστρωτής και υπαίτιος του εκλογικού πραξικοπήματος στο Μεξικό υποδείχθηκε η Ουάσινγκτον, που με αυτό τον τρόπο επιχείρησε να ανακόψει το εκλογικό ντόμινο που στη μια μετά την άλλη χώρα της Λατινικής Αμερικής (με μοναδική εξαίρεση το Περού) αναδείκνυε αριστερούς πρόεδρους και πρωθυπουργούς.

Στη Νικαράγουα τα βλέμματα

Η τύχη που θα έχει αυτό το ντόμινο πιο σύντομα από το Εκουαδόρ θα κριθεί στη Νικαράγουα, καθώς οι πολίτες της θα φθάσουν στις κάλπες δυο εβδομάδες πριν από τους κατοίκους του Εκουαδόρ. Στη μικρή αυτή χώρα της Κεντρικής Αμερικής, ο εφιάλτης για τους Αμερικανούς ακούει στο όνομα του ηγέτη της σαντινιστικής επανάστασης του 1979 και πρωθυπουργού της χώρας κατά τη δεκαετία του ’80, Ντανιέλ Ορτέγκα.

Αν και το σημερινό πολιτικό του πρόγραμμα απέχει έτη φωτός από το ριζοσπαστισμό της σαντινιστικής νεότητας, παρόλα αυτά η Ουάσινγκτον έχει ξεθάψει από το οπλοστάσιό της ό,τι πιο αποκρουστικό επέδειξε τα πέτρινα χρόνια της ρεηγκανικής αντεπανάστασης – με μοναδική εξαίρεση τις συμμορίες δολοφόνων των Κόντρας και τα Τάγματα Θανάτου: αθρόες χρηματοδοτήσεις των αντιπάλων του Ορτέγκα, αλλεπάλληλες επιχειρήσεις συκοφάντησης και διασυρμού του ίδιου και άλλων στελεχών του και απροσχημάτιστη παρέμβαση της αμερικανικής πρεσβείας στα εσωτερικά της χώρας όπως καταγγέλλουν πάντα τα μέσα ενημέρωσης της Νικαράγουας.

Τα συγκεκριμένα περιστατικά στην Λατινική Αμερική δείχνουν πόσο υποκριτικά είναι τα εγκώμια της Ουάσινγκτον στη δημοκρατία και τις άμεσες εκλογές! Οι Αμερικανοί νεοσυντηρητικοί, όταν θέλουν να στιγματίσουν ενώπιον της διεθνούς κοινής γνώμης ένα αντίπαλο καθεστώς, αναγορεύουν σε ύψιστο κριτήριο το κατά πόσο έχει εκλεγεί δημοκρατικά από τον λαό. Αυτό έκαναν για παράδειγμα με το Ιράκ απονομιμοποιώντας τον Σαντάμ Χουσεΐν και προετοιμάζοντας ταυτόχρονα το έδαφος για τη στρατιωτική εισβολή.

Όταν όμως έχουν την τυπική υποχρέωση να σεβαστούν τη λαϊκή βούληση, αναγνωρίζοντας, για παράδειγμα, τη Χαμάς στην Παλαιστίνη, τον Αχμαντινετζάντ στο Ιράν, τον Τσάβες στη Βενεζουέλα, τον Κορέα στο Εκουαδόρ και τον Ομπραδόρ στο Μεξικό, τότε ρίχνουν τις μάσκες και απέναντι στους Παλαιστινίους εφαρμόζουν μεθόδους, συλλογικής τιμωρίας διακόπτοντας τις χρηματοδοτήσεις, στους Ιρανούς υπόσχονται στρατιωτική εισβολή για να τους «απελευθερώσουν» όπως έκαναν και στο Ιράκ, στη Βενεζουέλα χρηματοδοτούν την αντιπολίτευση και οργανώνουν πραξικοπήματα όπως έκαναν τη δεκαετία του ’70 βυθίζοντας την ήπειρο στο αίμα, και στο Μεξικό όπως και το Εκουαδόρ εφαρμόζουν πιο οικείες μεθόδους: εκλογικά πραξικοπήματα…