επί του πιεστηρίου
Τα παιχνίδια του καιρού τα πλήρωσαν η Χαλκιδική, ο Βόλος, η Αργολίδα κι άλλες περιοχές της χώρας. Οι τόνοι νερού που έπεσαν από το… άνοιγμα του ουρανού δεν άφησαν τίποτε στο πέρασμά τους. Ευτυχώς δεν χάθηκε καμία ζωή. Όμως πλημμύρισαν σπίτια, καταστράφηκαν οικοσκευές, έμεινε κόσμος στον δρόμο, γκρεμίσθηκαν γέφυρες, χάλασαν δρόμοι, πήρε όλα όσα με κόπο και ιδρώτα είχαν φτιαχθεί. Απόλυτα δικαιολογημένοι όλοι που είδαν τον χάρο με τα μάτια τους, να τα χάνουν όλα μέσα σε λίγα λεπτά της ώρας, και να κλαίνε και να φωνάζουν ότι η πολιτεία δεν ήταν αμέσως εκείνη τη στιγμή δίπλα τους. Και τώρα ζητάνε να αποζημιωθούν για ό,τι έχασαν. Και είναι απόλυτα σωστή η απαίτηση. Πρέπει να τους δοθούν τα χρήματα για να ξαναφτιάξουν τη ζωή τους. Και ταυτόχρονα να δοθεί προτεραιότητα στην κατασκευή αντιπλημμυρικών έργων, ώστε όσο το δυνατόν να περιοριστούν οι ζημιές από μια ανάλογη καταιγίδα. Πάντως θα πρέπει και ο κάθε πολίτης να σκεφθεί ότι δεν μπορεί σε τέτοιες καταστάσεις να είναι στο άψε-σβήσε δίπλα στον καθένα η Πυροσβεστική ή το ελικόπτερο. Και ύστερα μια θεομηνία δεν αντιμετωπίζεται εύκολα. Μην ξεχνάτε τι έγινε πέρυσι στην Αμερική, στη Ν. Ορλεάνη, όπου όλα τα σπίτια κατέρρευσαν από τις βροχές και τον τυφώνα. Και κάποια στιγμή που θα ηρεμήσουν οι πληγέντες αξίζει να πουν κι ένα μπράβο στην Πυροσβεστική και στους άνδρες των ελικοπτέρων που με κίνδυνο τη ζωή τους απεγκλώβισαν πολλούς και έδωσαν βοήθεια σε πάρα πολλούς άλλους που κινδύνευαν.
Κάθε φορά που επιβάλλει ένα πρόστιμο το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης βρίσκεται στον τοίχο. Ανθρώπινη η αντίδραση. Όμως θα πρέπει κάποια στιγμή εμπλεκόμενοι και μη να πούμε τι θέλουμε. Το ΕΣΡ είναι μόνο ένας θεσμός. Με αρμοδιότητες από τον νόμο. Αν δεν μας αρέσει, αν δεν είναι αξιόπιστο, φυσικά η αποδυνάμωση δεν είναι λύση. Λύση είναι να πούμε ότι δεν αποδεχόμαστε το ΕΣΡ και ζητάμε την κατάργησή του, που βέβαια θα πρέπει να υπάρξει κάτι άλλο που πάλι θα επιβάλλει πρόστιμα, που είτε μας αρέσουν είτε δεν μας αρέσουν θα εφαρμόζονται όπως εφαρμόζονται και οι δικαστικές αποφάσεις. Γιατί π.χ. αποδεχόμαστε, κανένας δεν μιλάει για τις εξοντωτικές ποινές των δικαστηρίων για αγωγές κατά εφημερίδων και μόνο για τα πρόστιμα του ΕΣΡ κάνουμε συλλαλητήριο; Ας αποφασίσουμε επιτέλους τι θέλουμε.
Mα τον Θεό, λέω την αμαρτία μου… Δεν είχα ποτέ σκεφτεί ότι η ψυχική ασθένεια μπορεί να αντιμετωπισθεί και να θεραπευθεί με… Μπολσόι! Και μη μου πείτε ότι καλαμπουρίζω.
Το ΕΠΙΨΥ (Ερευνητικό Πανεπιστημιακό Ινστιτούτο Ψυχικής Υγείας) το πιστεύει, αφού η εκστρατεία ενημέρωσης για τις σύγχρονες εξελίξεις στον τομέα της ψυχικής υγείας δρομολογήθηκε με παράσταση της Ακαδημίας Μπαλέτου Μπολσόι της Μόσχας, που πραγματοποιήθηκε στο Μέγαρο Μουσικής την περασμένη Τρίτη, Παγκόσμια Ημέρα για την Ψυχική Υγεία.
Αμφιβάλλω αν μέσα σ’ αυτούς που είχαν προσκληθεί στο Μέγαρο να παρακολουθήσουν τα Μπαλέτα Μπολσόι ήταν κανείς ψυχικά ασθενής… Μάλλον για τους γνωστούς 2.000 λάτρεις της τέχνης του χορού ήταν η εκδήλωση που βέβαια πληρώθηκε με χρήματα από πρόγραμμα που προοριζόταν για τη θεραπεία ψυχασθενών… Αλλά ποιος τα σκέπτεται αυτά…
Μία σου, μία μου, λένε στο ΠΑΣΟΚ. Και εννοούν την κυβέρνηση που παραπονιέται για τη στήριξη της απεργίας των δασκάλων:
– Μα τα ίδια δεν έκανε η Νέα Δημοκρατία όταν ήταν αντιπολίτευση; Ξέχασε ποιος στήριξε τις καταλήψεις των σχολείων και τις απεργίες και τις διαδηλώσεις των καθηγητών κατά των μεταρρυθμίσεων που προωθούσε ο τότε υπουργός Παιδείας Γερ. Αρσένης; Ξέχασε το «Κάτσε καλά Γεράσιμε»;
Σωστά… Αλλά αυτό είναι θέμα των κομμάτων και της αξιοπιστίας και της συνέπειας μεταξύ αυτών που λένε και αυτών που κάνουν όταν έρθουν στην εξουσία. Δεν είναι όμως θέμα του κόσμου που ζητάει τα προβλήματα να λύνονται και να μην πληρώνει τις κομματικές διαφορές.
Δυο ηθοποιοί, η Τζομπανάκη και η Καφαντάρη, υπερασπίσθηκαν την τιμή της χώρας μας στην εκπομπή του Νίκου Χατζηνικολάου το βράδυ της περασμένης Δευτέρας, όπου οι γνωστοί τηλεοπτικοί εισαγγελείς εμφάνιζαν μια Ελλάδα της διαφθοράς και τους πολιτικούς χωμένους στην κλεψιά. Και οι δύο ηθοποιοί με παρρησία, κόντρα στο ρεύμα της εκπομπής, τόνισαν την αντίθεσή τους, λέγοντας ότι δεν είναι όλα μαύρα και ότι σ’ αυτή τη χώρα θέλουν να ζήσουν τα παιδιά τους. Μπράβο για το μήνυμα αισιοδοξίας που δώσατε και την απάντηση σ’ εκείνους που μοιρολατρικά δέχονται τα πάντα χωρίς να αντιδρούν…
Τα νερά της βροχής που είχαν πλημμυρίσει το τερέν του Καραϊσκάκη τα είδαν… Τις σκούπες και γενικά την έλλειψη σύγχρονου μηχανισμού σε ένα καινούργιο γήπεδο για την ταχεία απορρόφηση τα εντόπισαν… Εκείνο που δεν… ήξεραν ήταν τον υπεύθυνο… Αν ήταν το Δημόσιο θα το ξέσκιζαν… Εδώ όμως το αφεντικό, ο ιδιοκτήτης του γηπέδου, ήταν ο Κόκκαλης… Λέξη δεν είπαν… Ούτε που τόλμησαν να αναφέρουν τ’ όνομά του… Και μη μου πείτε ότι ο Πανούτσος, ο Σωτηρακόπουλος και ο Σακελλαρόπουλος δεν το γνώριζαν…
Χειρότεροι, ξεπέρασαν οι αθλητικοί συντάκτες τους συναδέλφους τους του πολιτικού ρεπορτάζ, έγιναν και προπονητές… Και υποδείκνυαν ποιους θα πρέπει να βάλει ο Ρεχάγκελ, μέχρι που εξερράγη και τους τα έψαλε από την καλή και την ανάποδη… Καιρός ήταν…