Βυζάντιον

«Έλα να το δούμε μαζί, έχω πλάσμα», μου είπε στο τηλέφωνο. Και έσπευσα. Τον βρήκα να κατευθύνει τον, τελευταίας τεχνολογίας, προτζέκτορα στο κορμί του «Τασσούλη», ενός θηριώδους γερμανικού ποιμενικού. «Τι είναι τώρα αυτό;» απόρησα, φανερά ανήσυχος. «Πλάσμα», μου είπε. «Δεν βλέπεις ότι κάνω προβολή σε πλάσμα; Δεν είναι πλάσμα ο σκύλος;».
••••

Πρέπει να σας βάλω στο νόημα. Μου έχει ανατεθεί από την εφημερίδα η παρακολούθηση του «Survivor», λόγω του εθνικού χαρακτήρα που έχει προσλάβει η αναμέτρηση ελλήνων και τούρκων παικτών. Εκ των πραγμάτων προσέχουμε το παιχνίδι με το δάχτυλο στη σκανδάλη και το σάλιο μας στη φράντζα της Ντόρας. Ένα παράδειγμα: Πλησιάζει η βάρκα με τους Τούρκους στο νησί όπου επιβιώνουν οι Έλληνες. Αποτελεί αυτή η πράξη αμφισβήτηση των εθνικών χωρικών υδάτων; Ακόμα ένα: Η Νάντια ενδίδει στο φλερτ του Ονούρ. Έχουμε εθνική μειοδοσία; Φυσικά και έχουμε. Διότι και η κυρά Φροσύνη σε νησάκι ήταν, και όχι στον Παναμά, δεν ενέδωσε, και ο άλλος την έπνιξε. Επίσης, έχουμε να καταθέσουμε μία ρηξικέλευθη πρόταση. Όποιος παίκτης αποχωρεί να πηγαίνει σε νησάκι, όπου θα τον περιμένουν ο Τάσσος και άλλοι ελληνόψυχοι παράγοντες για τη σχετική καθοδήγηση.

••••
Eπίσης, είναι σαφές πως πρέπει να εγκαλέσουμε τον Μαρκουλάκη, ο οποίος, ομιλώντας την αγγλική, χρησιμοποιεί το Istanbul αντί του ελληνοπρεπούς Constantinople, που άπαντες πρέπει να υιοθετούμε, ειδικά όταν ευρισκόμαστε εκτός της πατρίδας. Κάπως έτσι, λοιπόν, βρίσκεσαι στο διεθνές αεροδρόμιο Φιουμιτσίνο της Ρώμης και τους λες ότι θέλεις να πας στην Constantinople. Στην καλύτερη περίπτωση θα σου πουν να ανηφορίσεις ως τους Μεδιολάνους, να πιάσεις την Εγνατία Οδό και να κάνεις «stop over» σε ένα εξαιρετικό πανδοχείο έξω από τα τείχη της Θεσσαλονίκης.

••••
Ο εκδότης με ξαναρώτησε. «Προκόπιε, ποιοι δήμοι λες να έχουν δεύτερο γύρο;». Σκέφτηκα να του απαντήσω πως στην περίπτωση που δεν έχουν δεύτερο γύρο, ας παραγγείλει μία παϊδάκια, αλλά φοβήθηκα ότι θα παρεξηγήσει το χιούμορ μου, αν και, ομολογώ, οι αντοχές του με εκπλήσσουν! «Βάζουμε -του είπα- ένα στοιχηματάκι για τη Θεσσαλονίκη; Όπως πληροφορούμαι από τις τελευταίες, μη ανακοινώσιμες, δημοσκοπήσεις, ο Παπαγεωργόπουλος μόλις που υπερβαίνει το 40%, καθώς τις τελευταίες ημέρες τόσο η Αράπογλου όσο και ο Μπουτάρης έχουν βελτιώσει τα ποσοστά τους. Επίσης, ο Καρατζαφέρης βρίσκεται σταθερά πάνω από 8%. Μην εκπλαγείς, λοιπόν, αν δεις το βράδυ πάρτι στο εκλογικό κέντρο της Χρύσας και τον Άκη να εμφανίζεται όπως ο Μικρούτσικος στο ”Dream Show”».

••••
Ασφαλώς στις υπόλοιπες σελίδες της εφημερίδας θα διαβάζετε προγνωστικά και εκτιμήσεις. Από την πλευρά μου, είμαι υποχρεωμένος να αναδείξω τους υποψηφίους που συνάδουν προς το πνεύμα του Προκόπιου και φίλοι τους ανταποκρίθηκαν θετικά στην πρόσκλησή μου για προβολή. Στο Ναύπλιο, λοιπόν, όσοι δεν ψηφίσουν Μπάμπη Αντωνιάδη για δήμαρχο (υποστηρίζεται από τον Συνασπισμό, από μένα και την κουμπάρα μου τη Λένη), στηρίζουν τον δημοτικό σύμβουλο που βλέπετε στη φωτογραφία για τους λόγους που περιγράφει ο ίδιος. Περίπου για τους ίδιους λόγους προβάλλω τον υποψήφιο με τον συνδυασμό Μπουτάρη, τον Νίκο Φωτίου, ο οποίος διακινεί ηλεκτρονική επιστολή και εξηγεί πώς τα βρήκε με τον βιομήχανο, πώς θα κάνει ρουσφέτια, θα σβήνει κλήσεις και απειλεί με πριαπισμό (που τέτοια τύχη…) όσους δεν διακινήσουν την έκκλησή του. Συγγνώμη, αλλά γιατί δεν στέλνουμε αυτούς τους τύπους στη Βουλή; Οι δημοτικές εκλογές είναι ένα αστείρευτο, ένα ατελείωτο «talent show», όπου άνθρωποι με απίστευτες δυνατότητες για τον χώρο του πολιτικού θεάματος δοκιμάζονται επί σειρά μηνών. Δηλαδή τι θέαμα να σου προσφέρουν πλέον ο Καμμένος, ο Γιακουμάτος, ακόμα και η Κανέλλη; Όλοι τους στη Βουλή. Ακόμα και αν δεν βελτιώσουν την καθημερινότητά μας, θα σκοτώσουν την πλήξη μας.

••••
Ξένη δημοσίευση (δεν έχω καμία σχέση): Όπου και αν ψηφίζετε, στηρίξτε υποψηφίους που κατάγονται από την Κεφαλονιά.

••••
Τώρα που η πραγματικά σεμνή τελετή των δημοτικών εκλογών λαμβάνει τέλος, θέλω να εκφράσω τη λύπη και τη συμπάθειά μου προς τον δήμαρχο Αγραπίδη. Ίσως μάλιστα τον επισκεφθώ και στο γραφείο του την παραμονή της Πρωτοχρονιάς, όταν θα αποχωρεί. Γύρω στην Τρίτη στη Ρηγίλλης συζητούσαν ανοιχτά για την οριστική απώλεια του Πειραιά, αν και κάποιοι εμφανίστηκαν να δηλώνουν ότι είχαν προεξοφλήσει το αποτέλεσμα εξαρχής. Και τότε γιατί δεν έκαναν άλλη επιλογή; «Όταν κάποιος είναι δήμαρχος για δύο τετραετίες, του δίνεις το δικαίωμα να χάσει, δεν τον απομακρύνεις εσύ ως κόμμα». Μετά του δίνεις και μία θέση στο οικείο ψηφοδέλτιο και έχεις ήσυχη τη συνείδησή σου, έτσι δεν είναι; Στη Ρηγίλλης έχουν και άλλο πρόβλημα για την τακτοποίηση Ντινόπουλου και Πιπιλή, αλλά, τέλος πάντων, αρκεί να υπάρχει καλή διάθεση και βλέπουμε.

••••
Και τώρα μία μικρή παρένθεση με ρεπορτάζ. Ο Τάσος από την οδό Παπάφη της Θεσσαλονίκης, δηλαδή ο μοναδικός συνεπής αναγνώστης μου, θα είχε προσέξει ότι πρώτος εγώ (και κανένας άλλος, είναι η αλήθεια) είχα προειδοποιήσει την κυβέρνηση πως θα αντιμετωπίσει πρόβλημα με την εκχώρηση των λιμένων Αθηνών και Θεσσαλονίκης στους Κινέζους. Δεν ξέρω, Τάσο, αν πρόσεξες στην αρχή της εβδομάδας, ένα δημοσίευμα που σημείωνε ότι η κυβέρνηση κάνει ένα βήμα πίσω και μάλλον θα προκηρύξει διεθνή διαγωνισμό, καθώς ενδιαφέρθηκαν ευρωπαϊκές εταιρείες για να πάρουν τη δουλειά. Τώρα κατά πόσον Ευρωπαίοι είναι αυτοί, είναι ένα θέμα. Τυπικώς βέβαια και ο Μήτσος από τα Γρεβενά είναι Ευρωπαίος. Τέλος πάντων, Ελληνάρες μαζεύουν τα σύννεφα πάνω από τα λιμάνια και βλέπω το ακραίο καιρικό φαινόμενο να πλήττει το κέντρο πρωτευούσης…

••••
Σκέφτομαι να δώσω στην κουμπάρα μου, τη Λένη, τη δασκάλα που σας έλεγα την προηγούμενη εβδομάδα, κεντρικό ρόλο στη στήλη. Να δημιουργήσω μία περσόνα, που λένε, πάνω στην οποία η επικαιρότητα θα αφήνει τα ίχνη της. Για τον λόγο αυτόν την επισκέφθηκα στο σπίτι της, σε μία λαϊκή συνοικία. Προς αποφυγή παρεξηγήσεων διευκρινίζω ότι ο σύζυγός της ήταν παρών. «Προκόπιε, θα αγοράσεις ένα μπλοκ με κουπόνια προς ενίσχυση του συλλόγου μας;», είπε η Λένη με αγωνιστική αποφασιστικότητα. Διέθεσα, λοιπόν, είκοσι ευρώ υπέρ κάποιου συλλόγου που λέγεται «Περικλής» και αποτελείται από δασκάλους. «Λένη, νομίζω πως αυτή η κινητοποίηση μπορεί να δώσει νέα ώθηση στη σταδιοδρομία σου, ίσως να σε οδηγήσει και σε διεθνή καριέρα», της είπα την ώρα που έβαζε το χαρτονόμισμα στην πίσω τσέπη του παντελονιού της. «Μα, είσαι σοβαρός, Προκόπιε; Έναν μήνα μακριά από τα σχολεία και μια φορά την εβδομάδα αντιμέτωπη με τον στρατό του Πολύδωρα και τα χημικά του;». Αυτό ακριβώς περίμενα να ακούσω. «Αγαπητή μου, με τόσα χημικά που έχεις φάει, είσαι η πρώτη δασκάλα που θα μπορούσε να διεκδικήσει Νόμπελ Χημείας ή, τέλος πάντων, να κάνεις ιδιαίτερα μαθήματα σε φοιτητές του Χημικού». Η παρέμβασή μου την έβαλε σε σκέψεις και προτίμησε να διώξει τον συλλογισμό εκεί όπου κάνει τη φωλιά της η πραγματική αγωνία: «Προκόπιε, τι πληροφόρηση έχεις; Θα περπατήσει ο Παπακαλιάτης;».

••••
Πράγματι, είχα μία ενδιαφέρουσα πληροφορία. Μου τηλεφώνησε ένας φίλος μου που συνεργάζεται, κατά κάποιον τρόπο, με τον Γιώργο Σουφλιά. Μου είπε πως ο Θεσσαλός είχε επικοινωνήσει με τον πρωθυπουργό, ζητώντας του να μαζέψει την υπουργό του. Επίσης, πρότεινε να αξιοποιηθεί το καλό κλίμα των ημερών με την Εκκλησία και, τέλος πάντων, ο Αρχιεπίσκοπος «να πει κάτι προς δασκάλους και παιδιά». Αυτό το τελευταίο απορρίφθηκε, καθώς στο Μαξίμου θεώρησαν ότι θα εντείνει τα πνεύματα. Τι κρίμα, θα είχα να γράφω μέχρι το Πάσχα. Τουλάχιστον…

••••
Εδώ σκεφτόμουν να σχολιάσω τις θέσεις του Αρχιεπισκόπου για τον διαχωρισμό κράτους και Εκκλησίας. Μετά σκέφτηκα ότι μπορεί να σήμαινε τον διαχωρισμό της στήλης από την υπόλοιπη εφημερίδα και, όλως περιέργως, άλλαξα γνώμη.

Προκόπιος