Ο χάρτης που θα σχηματιστεί σε μία εβδομάδα

Αν π.χ. το ΠΑΣΟΚ πάει καλύτερα από τη ΝΔ στις νομαρχίες, θα επικαλείται διαρκώς την επίδοση και τη θέαση του σχετικού χάρτη. Αν η ΝΔ επικρατήσει στους μεγάλους δήμους, θα κάνει το ίδιο, σχεδιάζοντας την επικράτεια με βάση δήμους και όχι νομαρχίες. Η αλήθεια είναι πως δεν έχει μεγάλη σημασία τι θα γίνει, μια και το αποτέλεσμα των αυτοδιοικητικών εκλογών δεν έχει (πλέον) να κάνει με αυτό το βουλευτικών εκλογών και φυσικά δεν αποτελεί κανενός είδους πρόκριμα. Είναι όμως θέμα γοήτρου να φανεί κανείς νικητής σε σημαντικές νομαρχίες και σημαντικούς δήμους, άρα το ΠΑΣΟΚ, που δεν έχει εδώ και χρόνια κανέναν από τους τρεις μεγάλους δήμους (Αθήνα, Πειραιά, Θεσσαλονίκη), χρειάζεται «ανάσες» με νίκη σε έναν τουλάχιστον από αυτούς. Πιο πιθανό να κατακτηθεί μοιάζει ο δήμος του Πειραιά, όπου ο Παν. Φασούλας συσπειρώνει όχι μόνο τους φίλους του ΠΑΣΟΚ αλλά και ψηφοφόρους άλλων κομμάτων. Η Θεσσαλονίκη αποτελεί μια ιδιόμορφη περίπτωση, όπου εδώ και αρκετά χρόνια μοιάζει να ισχύει το «όσο δεξιότερα τόσο καλύτερα» και μάλιστα στηριγμένο όλο το σκεπτικό σε μια «κοινωνική βάση» ευρείας αποδοχής του στυλ Ψωμιάδη και της διακυβέρνησης Παπαγεωργόπουλου. Κανείς από τους δύο δεν προβάλλει σκληρά δεξιά στοιχεία στη συμπεριφορά και τον λόγο του και οι δύο -καθένας με τον τρόπο του- αναδεικνύουν ένα κοινωνικό πρόσωπο, πιο λαϊκό ο νομάρχης, πιο αριστοκρατικό ο δήμαρχος, που για τους Θεσσαλονικείς φαίνεται ότι φτάνει, ότι είναι αρκετό. Το όλο πράγμα στη συμπρωτεύουσα έχει αποϊδεολογικοποιηθεί και ο νομάρχης Ψωμιάδης έχει αποκτήσει μεγάλο κοινό σε όλους τους πολιτικούς χώρους, ενώ για το γνωστό του στυλ αντιδρά μόνο μια μειοψηφία διανοουμένων και άλλο ένα κομμάτι πολιτικών αντιπάλων που θα αντιδρούσαν έτσι κι αλλιώς. Στην Αθήνα μετά το πέρασμα της Ντόρας Μπακογιάννη, που διαδέχθηκε τον Δ. Αβραμόπουλο, η δημαρχία φαίνεται να καταλήγει άνετα στον Νικήτα Κακλαμάνη, που διαθέτει ένα σημαντικό έμφυτο επικοινωνιακό χάρισμα, ενώ για τους υποψηφίους του ΠΑΣΟΚ (τότε για τον Χ. Παπουτσή, τώρα για τον Κ. Σκανδαλίδη) η συμμετοχή στις εκλογές δεν ταυτίζεται με την ελπίδα τους για νίκη, αλλά με την απόφασή τους (ξέροντας τι θα συμβεί) να εγγράψουν εσωκομματικές υποθήκες και να αποκτήσουν σημαντική πρόσβαση και έλεγχο στον μηχανισμό της Α’ Αθήνας, στοιχείο εξαιρετικά χρήσιμο κυρίως για κάποιον που εκλέγεται βουλευτής στην ίδια περιφέρεια. Σε ό,τι αφορά τους αρχηγούς των δύο μεγάλων κομμάτων, ο Κ. Καραμανλής μοιάζει να είναι ήσυχος, παρά τα όποια προβλήματα προκύπτουν, έχοντας εμπιστοσύνη στην αποτελεσματικότητα της επικοινωνίας του με τον κόσμο. Όχι πως δεν θα ανησυχήσει αν δεν πάει καλά η ΝΔ στις αυτοδιοικητικές εκλογές, αλλά πιστεύει πως το επιχείρημα «δικαιούμαι άλλη μια ευκαιρία» στις επερχόμενες βουλευτικές θα λειτουργήσει και θα βρεθεί ξανά στην πρωθυπουργία. Ο Γ.Α. Παπανδρέου συνεχίζει να επιδεικνύει έναν αδόκιμο για τα ελληνικά πράγματα πολιτικό φιλελευθερισμό, θεωρώντας ότι πρέπει να κάνει αυτό που πιστεύει, ακόμα κι αν οι συνθήκες δεν είναι ώριμες γι’ αυτό ίσως και στο ίδιο το κόμμα του. Ελπίζει ότι θα πάει καλά το ΠΑΣΟΚ στις δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές κι αυτό θα του δώσει «αέρα εξουσίας», έστω κι αν κάτι τέτοιο δεν προκύπτει από την καθημερινή παρουσία του κόμματός του στην κοινωνία. Θα έχουμε πολλά να γράφουμε μετά την επόμενη Κυριακή, ίσως διαφορετικά απ’ όσα σήμερα φανταζόμαστε…