Η Ευρώπη και οι στρατηγοί

Το ζήτημα της ένταξης της Τουρκίας δεν αφορά μόνο την ικανοποίηση των κριτηρίων για το άνοιγμα των πρωτοκόλλων. Άλλωστε, αυτά τα κριτήρια τα καταπατά συστηματικά η Τουρκία περιφρονώντας ανοικτά τους ευρωπαίους ηγέτες, όπως συμβαίνει με το άνοιγμα των λιμανιών και αεροδρομίων της στα πλοία και τα αεροσκάφη της κυπριακής δημοκρατίας.

Στην πραγματικότητα η Τουρκία εντάσσεται εκβιαστικά στα θεσμικά πλαίσια της Ευρωπαϊκής Ένωσης με την πίεση και τους εκβιασμούς των ΗΠΑ. Θα αρκούσε ένα γνήσιο δημοψήφισμα σ’ όλες τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης για να αποκαλύψει και επίσημα την αλήθεια αυτή.
Κατά δεύτερον η δομή και οι συσχετισμοί του πολιτικο-στρατιωτικού «συμπλέγματος» στην Τουρκία δεν μπορούν να μετασχηματισθούν και να οδηγήσουν στο μέλλον σε μια δημοκρατία «ευρωπαϊκού» τύπου. Αν μάλιστα, συνυπολογίσουμε και τα εσωτερικά προβλήματα που αντιμετωπίζει η Τουρκία με την κουρδική μειονότητα και το ενδεχόμενο μελλοντικής σύστασης κουρδικού κράτους με τμήμα του βορείου Ιράκ, τότε συμπεραίνουμε ότι η ηγεμονία του στρατοκρατικού συστήματος όχι μόνο δεν θα αποδυναμωθεί στο μέλλον, αλλά αντίθετα θα αποτελέσει τον κεντρικό «πυρήνα» της γεωστρατηγικής πολιτικής της Τουρκίας.
Μπορεί η αντίληψη που διατείνεται ότι μια πορεία «εξευρωπαϊσμού» της Τουρκίας θα αποτελέσει προϋπόθεση για την εξομάλυνση των σχέσεων της με την Ελλάδα να είναι θεωρητικά σεβαστή. Όμως η ίδια η πραγματικότητα αποδυναμώνει -και ίσως ακυρώσει τελείως στο μέλλον- την άποψη αυτή. Σε κάθε περίπτωση, πάντως, η χώρα μας δεν πρέπει να τρέφει ψευδαισθήσεις τις οποίες καλλιεργούν συστηματικά και σε αγαστή συμφωνία τα δύο μεγάλα κόμματα.

ΟΦΙΣ