τρίτο μάτι
***
Kαι όμως οι εκλογές θα ήταν η καλύτερη επιλογή του κ. Κ. Καραμανλή. Με την εμπειρία του απόλυτου χάους, στο οποίο τον έχουν οδηγήσει η φυσική ηπιότητα και διαλλακτικότητα που τον διακρίνει και η απουσία συνεκτικού επιτελείου, από άξιους, ανυστερόβουλους και υψηλόφρονες συνεργάτες, οι εκλογές προβάλλουν πλέον ως η μόνη έξοδος κινδύνου. Υπό την προϋπόθεση, φυσικά, ότι με τον πλούτο της πικρής εμπειρίας που απέκτησε αυτά τα δυόμισι χρόνια διατηρεί τις ευγενείς φιλοδοξίες με τις οποίες -νέος, ταλαντούχος και άφθαρτος- ανέλαβε την ηγεσία του κόμματός του. Και ότι μένει προσηλωμένος στην προγραμματική του επαγγελία της επανίδρυσης τού (εν διαλύσει) ελληνικού κράτους, παρά τις ωδίνες που συνεπάγεται η ενσάρκωσή της.
***
Οι εκλογές θα παρείχαν τη δυνατότητα μιας καθαρής «εξήγησης» με τον λαό, με απερίφραστη αιτιολόγηση των διαψεύσεων και παραλείψεων της πρώτης θητείας και με τον ξεκάθαρο ορισμό των κορυφαίων στόχων της επανάστασης, στην οποία ο λαός θα κληθεί να συμπαραταχθεί με την ψήφο και τη στήριξή του. Αν βρει ανταπόκριση, θα αναμετρηθεί με την Ιστορία. Αν δεν βρει ανταπόκριση, η ευθύνη θα είναι των ψηφοφόρων, για την καταβύθιση στη Βαβέλ της ασυναρτησίας, την πλήρη κοινωνική εξάρθρωση, τη γενικευμένη διαφθορά και την εθνική σήψη. Αυτός θα έχει εξασφαλίσει τον σπανίζοντα τίτλο του εντίμου και ανιδιοτελούς πολιτικού ανδρός και υψηλόφρονος έλληνα πατριώτη…
***
Η εικόνα που προσλαμβάνει ο μέσος πολίτης από τον κυκεώνα της κραυγαλέας ασυναρτησίας, που συνθέτει την καθημερινή, πλέον, δημοσιότητα, εμφανίζει τον κ. Καραμανλή να προΐσταται όχι μιας συνεκτικής κυβερνήσεως, αλλά ενός ευκαιριακού συνασπισμού κομματικών τιμαριούχων (με τη δική του, ο καθένας, αυλή, «σπόνσορες» και φερέφωνα), που διαγκωνίζονται για την αντικατάστασή του. Οι περιπτώσεις του κ. Σουφλιά και της κ. Μπακογιάννη είναι οι περισσότερο ευκρινείς διά γυμνού οφθαλμού. Επειδή είναι ευδιάκριτη η -κεκτημένη ή πεισματικά επιζητούμενη- περιχαράκωση της αυτοτέλειας του «τομέα τους». Υπάρχουν και άλλοι, κινούμενοι με ανάλογα ελατήρια, αλλά περισσότερο συγκεκαλυμμένα. Επανεμφάνιση, μετεκλογικά, ενός παρομοίου σχήματος θα οδηγούσε, φυσικά, σε ανεπανόρθωτη γελοιοποίηση….
***
Καλές οι προτάσεις του κ. Σουφλιά, για την περιστολή της διαφθοράς, με την αναθεώρηση του Συντάγματος. Είναι κρίμα ότι δεν ελήφθησαν υπʼ όψιν όταν τις πρωτοδιατύπωσε. Βέβαια θα ήταν καλύτερες και θα εντυπωσίαζαν την κοινή γνώμη εάν επεκτείνονταν και στο άρθρο-ταμπού, αυτό που παραλείπεται αιδημόνως να αναφερθεί από όλους τους αναθεωρητές, όλων σχεδόν των παρατάξεων. Το «κατάπτυστο» άρθρο 86, που εγείρει ουσιαστικά ανυπέρβλητο φράγμα στη Δικαιοσύνη για την ανάκριση και δίωξη μελών κυβερνήσεων, τέως και εν ενεργεία, για ποινικά αδικήματα κατά την εκτέλεση των καθηκόντων τους. Η εξυγιαντική αγωνία του κ. Σουφλιά, δεν υπερέβη σ’ αυτό το (κορυφαίο) σημείο εκείνη των συναδέλφων του πάσης κομματικής προελεύσεως. Αλλά και η συγκυρία που επελέγη για τη διατύπωση των προτάσεων του κ. Σουφλιά και κάποιες αιχμές που διέγνωσε η «Καθημερινή» (ημι-αντιπολιτευόμενη τον πρωθυπουργό, μετά το πρόσφατο «βασιλικό πραξικόπημα») έρχονται σε επιβεβαίωση όσων σημειώνονται στους προηγούμενους αστερίσκους…
***
Από τον κ. Μπουρδάρα, απεσταλμένο της «Καθημερινής», αναμένεται και ο πανηγυρικός απολογισμός της πορείας της υπουργού των Εξωτερικών από Ν. Υόρκης εις Ουάσιγκτον. Οι τηλεθεατές συγκράτησαν την εικόνα (γλυκά χαμόγελα και σταυρωτές μελαψές και λευκές γάμπες) από τη συνάντηση με τη φίλη Κοντολίζα, η οποία εγκωμίασε την προεδρία του Συμβουλίου Ασφαλείας και ευχαρίστησε τη φίλη της για «τη βοήθεια που μας παρέσχε». Χαιρετίζεται ως «μεγάλη ελληνική επιτυχία», η πραγματοποίηση συζητήσεως στο ΣΑ για τη Μέση Ανατολή. Πλατωνικός διάλογος, χωρίς φιλοσοφικές αξιώσεις και πρακτική συνέχεια. Υπήρξε και ομιλία σε αίθουσα του Κογκρέσου, ενώπιον 44 (!) γερουσιαστών και βουλευτών (εάν τους μέτρησε σωστά ο απεσταλμένος), από τους άνω των 500 αντιπροσώπων στα δύο σώματα. Μια αντιπροσωπεία 75 ακολούθων, ένα πολυδάπανο «ελληνικό λόμπι» και τόσες προσωπικές φιλίες δεν κατόρθωσαν να κινητοποιήσουν περισσότερους. Σε μέτρο σύγκρισης οι Αρμένιοι της Αμερικής καθυστερούν στη Γερουσία, επί μήνες πολλούς, την αντικατάσταση του αμερικανού πρέσβη στο Εριβάν, ο οποίος ανακλήθηκε γιατί τόλμησε να μιλήσει περί γενοκτονίας…
***
Ομιλία για τον «στρατηγικό ρόλο που παίζει η Ελλάδα στα Βαλκάνια και την ενσωμάτωση της περιοχής στους ευρωατλαντικούς θεσμούς. Για τις προσπάθειες της χώρας μας για την αντιμετώπιση της εσωτερικής και της διεθνούς τρομοκρατίας. Για το κοινό όραμα της εξάπλωσης της δημοκρατίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη Μέση Ανατολή και το δικαίωμα Ισραηλινών και Παλαιστινίων σε ξεχωριστά κράτη, με ασφαλή σύνορα. Γενικά ατμοσφαιρική μουσική τοπικής αποδοχής. Αλλά στα ελληνοτουρκικά μόνα αγκάθια «στις σχέσεις φιλίας και συνεργασίας» και στην «ευρωπαϊκή πορεία της Τουρκίας» τα προβλήματα που αντιμετωπίζει το Πατριαρχείο και η μη εφαρμογή του Πρωτοκόλλου της Αγκύρας. Ούτε λέξη για απειλή πολέμου, γκρίζες ζώνες, συνεχείς προκλήσεις στο Αιγαίο, θανάτωση σμηναγού Ηλιάκη. Τίποτα που να διαταράξει την «ευρωπαϊκή πορεία της Τουρκίας», κατά τις επιθυμίες του «στρατηγικού εταίρου», που δεν έπαψαν να επισημαίνονται στην υπουργό μας των Εξωτερικών…
***
Η ίδια αμερικανική «επιθυμία» επισημάνθηκε και από την κ. Ράις στη φίλη της και ήταν προφανώς το ουσιαστικό σημείο της ημίωρης συνάντησης, που κατά τις δηλώσεις της κ. Μπακογιάννη αναφέρθηκε σε όλα τα θέματα της επικαιρότητας, περιλαμβανομένου και του θέματος του πυρηνικού προγράμματος του Ιράν. Όταν ρωτήθηκε για την επιβολή κυρώσεων, απάντησε ότι «δεν φθάσαμε ακόμη εκεί». Απάντηση που αποκλίνει με τις θέσεις της Ευρωπαϊκής Γαλλίας και συγκλίνει με της Ουάσιγκτον…
***
Τώρα για την επιθυμητή, αμερικανο-ελληνικά, ευρωπαϊκή πορεία της Τουρκίας ελέχθησαν αυτές τις μέρες κάποια ενδιαφέροντα πράγματα από τους κ. Μπαρόζο και Βιλπέν, όσο και το Ευρωκοινοβούλιο, από τη μια πλευρά και από τον αρχηγό του τουρκικού ΓΕΣ στρατηγό, Ιλκέρ Μπασμπούγκ, από την άλλη. Ενδιαφέροντα και ασυμβίβαστα, αφού από τη μία η ΕΕ δηλώνει αδυναμία περαιτέρω απορρόφησης νέων μελών και από την άλλη η τουρκική στρατιωτική ηγεσία αποκλείει την παραίτησής της από τον ρόλο κηδεμόνα του πολιτεύματος. Οι εξελίξεις δεν διευκολύνουν τον ρόλο της κ. Μπακογιάννη ως βοηθού γεφυροποιού, με την έκδοση πιστοποιητικών «σχέσεων φιλίας και συνεργασίας με την Τουρκία» και συμφωνίες για νέα Μέτρα Οικοδόμησης εμπιστοσύνης. Ιδίως όταν οι Τούρκοι φροντίζουν να γελοιοποιούν αμφότερα…
***
Όπως λ.χ. την περασμένη Δευτέρα όταν η κοινή «συνεκπαιδευτική άσκηση», από τουρκική και ελληνική φρεγάτα στο Αιγαίο! (ως επιτυχία της ναυτικής συνεργασίας τη χαιρέτησαν τα δύο επιτελεία), συνοδεύθηκε από παραβάσεις και παραβιάσεις του εναερίου χώρου από τουρκικά μαχητικά. Σε προφανή εξεικόνιση της συνεργασίας στο Αιγαίο υπό τουρκική επικυριαρχία. ΜΟΕ, λοιπόν, όπως Μέτρα Ομολογημένης Εθελοδουλίας… Καθόλου παράδοξο, επομένως, ότι οι προσκεκλημένοι της τουρκικής Φινάνσμπανκ στα γραφεία της Εθνικής διαμαρτυρήθηκαν για το αναρτημένο πορτρέτο του Κολοκοτρώνη και ζήτησαν να αντικατασταθεί με θέματα της ελληνοτουρκικής φιλίας. Προφανώς από τα κοινά ναυτικά γυμνάσια με τις τουρκικές αεροπορικές επελάσεις στον ελληνικό εναέριο χώρο. Αλλά γιατί όχι; Γιατί μόνο στα σχολικά βιβλία, στην τουρκική στα γυμνάσια, στα τουρκικά σίριαλ της τηλεοπτικής ψυχ-αγωγίας;…
***
Υστερόγραφο: Για τη συνάντηση Μπακογιάννη – Ράις δήλωση του εκπροσώπου του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, Σιν Μακ Κόρμακ: «Μίλησαν για ορισμένα θέματα της περιοχής όπως και για διμερή. Μίλησαν λιγάκι για την Κύπρο. Μίλησαν για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Μίλησαν λιγάκι για το Κόσοβο. Η υπουργός έθεσε το θέμα της βίζας. ΄Ήταν μια καλή ανταλλαγή απόψεων. Έχουν μια καλή προσωπική και επαγγελματική σχέση. Και οι σχέσεις μεταξύ των δύο χωρών είναι εξαιρετικές». Σε ερώτηση για τη βίζα ο εκπρόσωπος απάντησε ότι «το θέμα αυτό διέπεται από τον νόμο»… Σε ερώτηση, τέλος, έλληνα δημοσιογράφου εάν διεφώνησαν σε κάποιο θέμα, ο κ. Μακ Κόρμακ τόνισε δύο φορές: «Είχαν μια καλή συνάντηση, μια καλή συνάντηση»…