υπουργείο Εξω(φρεν)ικών

-Στη Νέα Υόρκη, στο κτίριο του ΟΗΕ, καθώς και στα γύρω πολυτελή ξενοδοχεία και ακριβά εστιατόρια κινήθηκε η διεθνής διπλωματία την εβδομάδα που πέρασε… Εκεί λοιπόν και η υπουργός Εξωτερικών Ντ. Μπακογιάννη, με πολυμελή αντιπροσωπεία από στενούς συνεργάτες και γενικώς παρατρεχάμενους… Όλος αυτός ο διπλωματικός συρφετός εκπλήρωσε τελικά την κρυφή του επιθυμία, να επισκεφθεί την αμερικανική μεγαλούπολη, με έξοδα του ατυχούς έλληνα φορολογούμενου…

-Σε αυτή τη διεθνή διπλωματική σύναξη, στην έδρα του ΟΗΕ, δύο αρχηγοί κρατών έκλεψαν την παράσταση στη μάχη των εντυπώσεων, ο ιρανός Πρόεδρος Μ. Αχμαντίνετζαντ και ο Πρόεδρος της Βενεζουέλας Ούγκο Τσάβες, με κοινό χαρακτηριστικό στις ομιλίες τους την αντίθεσή τους στην αλαζονική και επιθετική στάση της μόνης σήμερα παγκόσμιας υπερδύναμης… Εξέφρασαν, μεγαλόφωνα, την αντίθεσή τους στην αμερικανική πολιτική επιβολής, διά πυρός και σιδήρου (και με βασανισμούς κρατουμένων), μιας κατ’ ευφημισμόν «δημοκρατικής διακυβέρνησης», της απολύτου βεβαίως αρεσκείας των ΗΠΑ, σε όσες ατυχείς χώρες εντάσσουν, αυθαίρετα, στη ζώνη των «ζωτικών τους συμφερόντων»…

-Προκάλεσε πράγματι ιδιαίτερη αίσθηση, ακόμη και σε έγκυρους αμερικανούς διπλωματικούς αναλυτές, η μετριοπάθεια με την οποία ο ιρανός Πρόεδρος έθεσε -ενώπιον του παγκόσμιου ακροατηρίου- τους προβληματισμούς του για την επιθετική συμπεριφορά των ΗΠΑ στις διεθνείς σχέσεις… Προσεκτικός, χωρίς να αναφερθεί ονομαστικά στις ΗΠΑ και στη Βρετανία, έθεσε σειρά από καίρια ερωτήματα, στα οποία η Ουάσινγκτον δεν θα μπορούσε να δώσει πειστικές απαντήσεις… Επεσήμανε το αντιφατικό γεγονός, μεγάλη χώρα, μόνιμο μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας, να είναι ταυτόχρονα δικαστής, εισαγγελέας και εκτελεστής μεθοδευμένων αποφάσεων του Διεθνούς Οργανισμού που έχουν βαρύτατες επιπτώσεις σε άλλες χώρες, άμεσα εμπλεκόμενες… Υπερασπίσθηκε το δικαίωμα κάθε χώρας, και της πιο μικρής, να αποφασίζει, χωρίς έξωθεν επεμβάσεις, για τον τρόπο διακυβέρνησής της και την εκλογή της ηγεσίας της… Αναφέρθηκε στο ιστορικά απαράδεκτο της επιβολής, με τη δύναμη των όπλων, «λύσεων» σε διεθνή προβλήματα (Παλαιστινιακό), που ενέχουν με αυτόν τον τρόπο τους σπόρους μιας νέας κρίσης στο μέλλον, ίσως χειρότερης και πιο επώδυνης, απόρροια βεβαίως της αρχικά επιβληθείσης «διευθέτησης»…

-Για την ισότητα των κρατών, μίλησε ο ιρανός Πρόεδρος Μ. Αχμαντίνετζαντ, από το βήμα του ΟΗΕ… Ένα μόλις βήμα μακριά από τον Λευκό Οίκο, όπου λαμβάνονται οι ισο-πεδωτικές αποφάσεις… αλλά στου κουφού την (οβάλ) πόρτα, όσο θέλεις βρόντα… Διερωτήθηκε ο μικρόσωμος ιρανός ηγέτης με ποιο δικαίωμα μια χώρα κατέχει στρατιωτικά άλλη χώρα, χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά (Ιράκ, Αφγανιστάν), με ποιο δικαίωμα μια χώρα παράγει, ατιμώρητα και ανεξέλεγκτα, βιολογικά και χημικά όπλα, καθώς και νεότερα και πλέον καταστρεπτικά όπλα, 2ης και 3ης γενιάς και τελικά αναφώνησε, ποιος επιτέλους θα υπερασπισθεί τα δικαιώματα όλων των κατατρεγμένων λαών; Δεν πήρε βεβαίως απάντηση και στο ερώτημά του, ποια μεγάλη χώρα μόνιμο μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας ακινητοποίησε, με την καταχρηστική άσκηση του δικαιώματος της αρνησικυρίας (veto), το διεθνές αυτό όργανο, από το να λάβει έγκαιρα απόφαση στην κρίση του Λιβάνου, με αποτέλεσμα να βομβαρδίζονται ανηλεώς, επί 33 μέρες, κατοικημένες περιοχές του Λιβάνου, ως «στρατιωτικοί στόχοι»…

-Ρωτήθηκε, έγκριτος αμερικανός σχολιαστής, από το δίκτυο CNN, στον οποίο ο ιρανός Πρόεδρος Αχμαντίνετζαντ παρεχώρησε, στη Νέα Υόρκη, δίωρη συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης, πώς του φάνηκε ο συνομιλητής του και εάν ήταν «τόσο κακός, ακραίος και επικίνδυνος», όπως τον περιγράφουν τα περισσότερα αμερικανικά μέσα ενημέρωσης… Με αφοπλιστική ειλικρίνεια ο αμερικανός σχολιαστής απήντησε ότι ο ιρανός Πρόεδρος ήταν καλά προετοιμασμένος, άνετος, ανέλυσε με μετριοπάθεια και ισχυρή επιχειρηματολογία ό,τι είχε σχέση με το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν, αλλά και για τις διεθνείς σχέσεις της χώρας του, ειδικότερα με τις ΗΠΑ, για να καταλήξει ο αμερικανός σχολιαστής στη δημόσια προτροπή, μέσω CNN ότι θα πρέπει να παύσουν οι ΗΠΑ και ο μέσος Αμερικανός, να θεωρούν «επικίνδυνο, ακραίο, ακόμη και τρελό» όποιον αντιτίθεται στην πολιτική τους… Λέτε να αρχίζει να αλλάζει κάτι στην Ουάσινγκτον και να πληθαίνουν οι φωνές διαμαρτυρίας για την αναγκαιότητα αλλαγής πλεύσης;

-Πολλές οι αποκλειστικές συνεντεύξεις ηγετών, από τα αμερικανικά και ευρωπαϊκά τηλεοπτικά δίκτυα στη Νέα Υόρκη, με την ευκαιρία της Γεν. Συνέλευσης στον ΟΗΕ και του γενικού προβληματισμού για το προς τα πού βαδίζει ο κόσμος… Ξεχωρίζει η στήλη, ως ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα, τη συνέντευξη του πρώην αμερικανού Προέδρου Μπ. Κλίντον, ο οποίος τα έψαλε, δημόσια, στον νυν Πρόεδρο Τζ. Μπους… Επέκρινε λοιπόν ο Μπ. Κλίντον την αμερικανική εισβολή στο Ιράκ, εκτιμά ότι ο Πρόεδρος Μπους έπρεπε να περιμένει την έκθεση της Διεθνούς Επιτροπής Ατομικής Ενέργειας για το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράκ, ώστε να έχει ένα ισχυρό ενοχοποιητικό στοιχείο, πριν αποφασίσει το παράτολμο εγχείρημα κατάληψης της χώρας. Επέκρινε επίσης τον Πρόεδρο Μπους, διότι με την εισβολή στο Ιράκ αποδυνάμωσε το μέτωπο στο Αφγανιστάν, αποπροσανατόλισε την αμερικανική και διεθνή γνώμη, με αποτέλεσμα σήμερα να εμφανίζονται οι Ταλιμπάν ισχυροί και να διεκδικούν και πάλι την εξουσία…

-Στη γενικότερη μάχη των εντυπώσεων διαμέσου τηλεοράσεως και τα κενά έδρανα στις αντιπροσωπείες των χωρών, στη Γεν. Συνέλευση του ΟΗΕ, ιδίως όταν στο βήμα του ομιλητού βρίσκεται ηγέτης χώρας με την οποία άλλες χώρες δεν έχουν τις καλύτερες των σχέσεων και των προθέσεων… Έτσι όταν στο βήμα του παγκόσμιου οργανισμού βρίσκεται εκπρόσωπος του Ισραήλ, αποχωρούν αμέσως οι περισσότεροι εκπρόσωποι των αραβικών κρατών… Άδεια λοιπόν τα έδρανα της αμερικανικής αντιπροσωπείας όταν μιλούσε ο ιρανός Πρόεδρος Αχμαντίνετζαντ, χωρίς βεβαίως αυτό να σημαίνει ότι στα πολυώροφα Γραφεία της Μόνιμης Αντιπροσωπείας των ΗΠΑ δεν ήταν όλοι οι δέκτες ανοικτοί και στριμωγμένοι όλοι οι αμερικανοί διπλωμάτες, του κλητήρα μη εξαιρουμένου, να ακούν με προσοχή την ομιλία του…

-Δεν είναι βεβαίως είδηση το ότι η ελληνίδα υπουργός Εξωτερικών Ντ. Μπακογιάννη παρακολούθησε και χειροκρότησε θερμά την ομιλία του αμερικανού Προέδρου Τζ. Μπους στον ΟΗΕ. Είδηση θα ήταν να μην τον ακούσει, σαν καλή και πειθαρχική μαθήτρια, αντιθέτως να εμφανιζόταν στην ενδιαφέρουσα, κατά γενική εκτίμηση, ομιλία του ιρανού Προέδρου… Αλλά τολμάμε εμείς κάτι τέτοιο, ούτε για αστείο… Παραδοσιακή μεν φίλη με το Ιράν η Ελλάδα, αλλά «στρατηγική εταίρα» και μια ζωή εταίρα των ΗΠΑ η χώρα μας…

-Το αποφασίζομεν και διατάσσομεν της αλήστου μνήμης εποχής συνεχίζεται ακόμη και σήμερα στο ΥΠΕΞ με πρωταγωνιστή τον «πολυθεσίτη διαχειριστή της Ντόρας» πολυπράγμονα Θ. Σκυλακάκη, γενικό γραμματέα Διεθνών Οικονομικών Σχέσεων, με ενεργούμενο τον γενικό διευθυντή πρέσβη κ. Κουνινιώτη, ο οποίος δεν δίστασε να απαξιώσει την Β΄ Γενική Διεύθυνση για να δείξει έργο έστω και την τελευταία στιγμή της καριέρας του. Ίσως απώτερος σκοπός της ενέργειάς του είναι η παράταση της θητείας του, αφού συνταξιοδοτείται τον επόμενο Μάρτιο ή να λάβει τον ανώτατο καταληκτικό βαθμό του πρέσβη. Συγκεκριμένα, μίσθωσαν ακατάλληλο κτίριο Βαλαωρίτου και Αμερικής, πάνω από τις καφετέριες, στοίβαξαν τους περισσότερους υπαλλήλους σε μικρούς και ακατάλληλους χώρους εργασίας, και μείωσαν το ανθρώπινο δυναμικό των επί μέρους Διευθύνσεων, με αποτέλεσμα να ελαττωθεί σε μεγάλο βαθμό η αποτελεσματικότητα και η αποδοτικότητα των υπαλλήλων, λόγω ακριβώς των ακατάλληλων συνθηκών εργασίας. Ακόμη αν υποθέσουμε ότι οι εν λόγω κύριοι κάνουν τη δουλειά τους, τι κάνει όμως ο κατά τον νόμο αρμόδιος γενικός διευθυντής Διοίκησης και Οργάνωσης, καθώς και ο υπηρεσιακός γενικός γραμματέας;